Benim Derdim: Sosyal Fobi

Bunu tam olarak çözemedim aslında sebebini tespit edemedim. Bilgi yetersizliği olduğunu düşünmüyorum ya da güzel görünüp görünmeme de değil bi yerden sonra ki düşüncem kafamdan geçen şimdi konuşurken sesim titreyecek ve ne kadar öz güvenimin eksik olduğunu anlayacaklar oldu başka bir şey geçmiyor kafamdan. Bu yüzden söylediklerimi toparlayamıyorum çünkü heyecanlandım sesim titredi diye aklımdan geçiyor hemen. Daha da kötüsü eskiden çok oluyordu şimdi biraz daha nadir ama insanlarla göz göze gelince başım titriyor bu berbat birş ey.
 

Bilemedim ki... Benim ilk toplantılarımda terlerdim heyecandan. Terlediğim anlaşılcak diye üdşünürken daha çok terlerdim. Ona benziyor gibi. Ama şimdi olmuyor. Sadece konuy aodaklanıyorum kafamda
 
Ben de okul hayatı boyunca hep öyleydim öğretmen bana bir soru sormasın ya da derse kaldırmasın diye gerilip,kızarıp dururdum biraz yapı biraz da yetiştirilme tarzıyla ilgili olduğunu düşünüyorum
Yıllar sonra bu durum anksiyete halini aldı(olumsuz şeyler yaşama korkusu/kaygı bozukluğu)
Artık ne insanları ne de olayları eskisi gibi takmıyorum kafaya çünkü ne yaparsak kendimize yapıyoruz
 
Evet kafaya takmamak çok önemli kendimize yapıyoruz ne olursa olsun önce kendimizi düşünmeliyiz aslınd bunun bilincindeyim.
 
Aynı ben ilaç kullandım emdr seanslarına gittim ve bir de öğretmenim sınıfta hiç bir problem yaşamıyorum.Eskiye nazaran tabi daha iyiyim ama hala anksiyete yaşıyorum mesela toplantı olacak deyince beni bir endişe alıyor toplantı kötü geçmese de öncesi beni bitiriyor sf bende yerini anksiyeteye bıraktı.
 
Genel olarak duyduğum sf yerini anksiyete bırakıyormuş ben o evreye geçtim mi ayrımında değilim çok aslında. Meditasyonlara sardım bu aralar hep ilgilenirdim zaten ama sosyal fobi için bir meditasyona başladım 3 gün oldu sanki daha dik durmaya başladım ya da psikolojik bilmiyorum.
 
niye insanları bu kadar ciddiye alıyorsunuz. evde annene babana kardeşine karşı nasıl rahat konuşuyorsan onlara da öyle davran onların kardeşinden herhangi bir farklılığı yokki
 
Ben de birebir aynı durumdayım 1 ay oldu işe başlayalı memurum çok fazla stres oluyorum bitkisel sakinleştirici şuruplarla geçiştiriyorum şimdilik bir de evliyim çocuk düşünüyoruz ama hiçkimse bu durumumdan haberdar değil lisede başladı benim.normalde hiç böyle biri değildim ilkokul ortaokulda.. tüm önerilere açığım napabilirim bu sosyal fobi ve anksiyete için?sanki bende artık kemikleşti napsamda hiç geçmicek gibi.Ankaradayım önerilebilecek çok iyi psikoterapist ya da psikiyatrist var mı? Gerçekten aşırı yıpratıyor sf
 

Ben çok yakınlarıma durumdan bahsettim en azından o bir nebze rahatlatıyor en azından paylaşabiliyorum. Siz de eşinizle paylaşabilirsiniz öncelikle. Bebek de düşünüyormuşsunuz bitkisel şuruplara dikkat etmek lazım.

Ankara ile ilgili bilgim yok maalesef. O şekilde destek almak işe yarar mı ondan emin değilim çünkü hiç denemedim. Bu aralar denediğim bir şeyden bahsedebilirim size. Meditasyon uyguluyorum. Hazırlanmış olan sosyallik ile ilgili faydasını gördüm mü henüz bilmiyorum süreci tamamlamam lazım. Onun haricinde insanların yüzüne bakarken derinden nefes alıyorum hissetmeyecekleri şekilde o biraz kontrol ediyor sanki. Bir de kaçmak çözüm değil bunun farkındayım ama kaçmak istiyorum bunu engelleyebilir miyim bilmiyorum. Söz konusu iş olunca kaçmak zaten mümkün değil ama o isteği engellemem lazım öncelikle.

Kararlıyım bu şekilde kendimi kapatmak istemiyorum.
Çok zor çok yıpratıcı belki yıllarımı alacak ama bir gün yeneceğim inanıyorum buna.
 
Profesyonel yardım almanızı tavsiye ederim.
Tek başınıza altından kalkmanız zor ve zaman alır.
 
Zor ama zamanla aşabilirsiniz
Kalabalığa karışmalısınız

Kalabalığa karışma konusunda çok adımlarım oldu. Mesela kitap okumayı çok severim bir topluluk var heemn hemen bütün şehirlerde kitap okuyanlar toplanıyor belirlenen kitap üzerine sohbet vs şeklinde. İlk gittiğimde tek başıma gitmiştim. Aradım ben geliyorum diye çıktım gittim tek başıma tanımadığım onca insanın içerisine. O zaman heyecanlanmamıştım mesela ama nasıl olduğunu bilmiyorum. Yine olsun yine giderim ama zamanla değişiyor korkularım.
 
Düzelir düzelir dert etmeyin
 
ben fazla asırı rahatım bu konuda .. İlk okulda oturan arkadasım konuyu anlamadıgında bana soylerdı.. Öğretmenim arkadaşım anlamamış bi daha anlatırmısınız diye hemen öğretmene söylerdim bu gibi çok daha fazlası.. Bu işin sırrı bence başkalarını bu kadar çok önemsememekten geçiyor.. Onlarında insan olduğunu ve sizinde onlar kadar değerli olduğunuzu unutmayın..
 
Zaten bu sosyal fobi tanıdığın , çoğunlukla aynı ortamda bulunduğun insanlar arasında oluyor. Oraya da sıklıkla gitseniz başlayabilir. Bence destek alın.
 
ben de bir zamanlar öyleydim. terapiye gidiyordum iyi geldi. başka olaylarla da başıma geldi hayat içinde. belki onlar da güçlendirmiş olabilir beni bilemiyorum. ama şimdi zerresi yok.
 
Ortaokulda yaklaşık 50 kişinin içinde sahneye çıkıp konuşmuşluğum vardır, yine heyecan yapmıştım ama öyle bayılacak gibi falan değildim.

Bende daha farklı bir durum var mesela özel bir gün makyaj yaptırmaya ya da 2 haftada bir kaş aldırmaya gidiyorum (ve genelde aynı kuaföre giderim). O süre boyunca çok rahatsız hissediyorum. Çalışan kızla böyle fazla dip dibe gibi olunca kasıyorum kendimi. İnsanların gözünün içine uzun süre bakarak konuşamam, toplu taşıma da yada konser, etkinlik gibi kabalıkların olduğu yerlerde tanımadığım insanlarla fazla yakın olunca da çok rahatsız olurum. Bendeki daha değişik bir durum sanırım ve bende bunu aşamıyorum.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…