Benim dertler...

jefasse .!.:

Merhaba kızlaar,

Geçinememekle kafayı bozmuş vaziyetteyim yanlış anlaşılmasın durum şu ki, eşim mühendis ben enformasyon uzmanıyım aslında "normal" şartlar altında ağzımızdan girip burnumuzdan çıkması gereken bir gelirimiz var. Ama kira, faturalar, kredi kartları ödenip evin alışverişi vs karşılaşınca elimizde kendi lüksümüze ayıracak hiçbir şey kalmıyor. Birikim falan hak getire. Yani bakıyorum işe git gel maaş al haftasonu iki gün dinlen azcık gez dolaş (ki ona da çok bütçe ayrılmıyor bi kahve içmek bile 100 liraya dayanmış) ay sonu zor denk geliyor. İnsan idrak etmekte zorlanıyor nasıl olabilir? Azıcık ya azıcık sadece bir nebze rahat edebiliyoruz. Eskiden bi babamız çalışırdı ki benim babam sanayide ustaydı yani sadece bu kadar ve emekli olduğunda kendi evimizi yapmıştı bize hiç de öyle sürünmüyorduk. Şimdi üniversite mezunu iki insan prestijli işlerde de çalışsa geçinemiyor. Siz de böyle misiniz? Canım isteyince tak diye kuaföre gidip baştan aşağı bi bakıma girememek, sürekli kendimden ufak tefek kısmak bi manikürü bile evde yapmayı öğrenmek zorunda kalmak canımı sıkar oldu. Ve gün geçtikçe sanki artıyor bu. İçimi dökmek istedim ve acaba bizde mi bi sıkıntı var dicem oturuyoruz hesap yapıyoruz yok yani normal. Git gide depresifleştik sürekli akılda birikim derdi gelecek derdi, çocuk bile yapsak nasıl bakcaz düşünür olduk... İş kurmaya cesaret etsek önü sonu belli değil bir girdap, el kol bağlı böyle sadece makine gibi yaşantı işe git gel git gel, sadece hayatta kalıyoruz sadece... Siz de böyle dertli misiniz?

Genişletmek için tıkla...

zxshermine .!.:

Farklı gelir seviyelerindeki çoğu insan, ekonomik sıkıntılardan ve hayat pahalılığından dertli.

Aylık toplam ne kadarlık bir gelirle ancak kira ve fatura vb masrafları karşılıyorsunuz ?

Genişletmek için tıkla...

ffestinalente .!.:

Acaba ben mi yazdım dedim. O kadar tanıdık ki. 2 kere düşünüyorum herşeyi. Ne zaman böyle olduk ne olduk anlamadım. Değişik bir durum içerisindeyiz. İkimizde çalışıyoruz ve iyi yerlerde çalışıyoruz. Ona rağmen ben hala herşeyi 2 kere düşünmek zorunda kalınca zoruma gidiyor. Alım gücü inanılmaz düştü

Genişletmek için tıkla...

jefasse .!.:

ancak kira fatura karşılamıyoruz, yukarda bahsettiğim gibi sadece biraz rahat edebiliyoruz. ancak eski yaşantımızda rahata alışmış insanlarız, gün geçtikçe dibe çekiliyor olmak insanın psikolojisini bozuyor, gelirimizin ne olduğunu önemli değil çünkü her gelir durumuna göre alışkanlıklar sahip olunanlar harcamalar vs değişiyor zaten.

Genişletmek için tıkla...

jefasse .!.:

Merhaba kızlaar,

Geçinememekle kafayı bozmuş vaziyetteyim yanlış anlaşılmasın durum şu ki, eşim mühendis ben enformasyon uzmanıyım aslında "normal" şartlar altında ağzımızdan girip burnumuzdan çıkması gereken bir gelirimiz var. Ama kira, faturalar, kredi kartları ödenip evin alışverişi vs karşılaşınca elimizde kendi lüksümüze ayıracak hiçbir şey kalmıyor. Birikim falan hak getire. Yani bakıyorum işe git gel maaş al haftasonu iki gün dinlen azcık gez dolaş (ki ona da çok bütçe ayrılmıyor bi kahve içmek bile 100 liraya dayanmış) ay sonu zor denk geliyor. İnsan idrak etmekte zorlanıyor nasıl olabilir? Azıcık ya azıcık sadece bir nebze rahat edebiliyoruz. Eskiden bi babamız çalışırdı ki benim babam sanayide ustaydı yani sadece bu kadar ve emekli olduğunda kendi evimizi yapmıştı bize hiç de öyle sürünmüyorduk. Şimdi üniversite mezunu iki insan prestijli işlerde de çalışsa geçinemiyor. Siz de böyle misiniz? Canım isteyince tak diye kuaföre gidip baştan aşağı bi bakıma girememek, sürekli kendimden ufak tefek kısmak bi manikürü bile evde yapmayı öğrenmek zorunda kalmak canımı sıkar oldu. Ve gün geçtikçe sanki artıyor bu. İçimi dökmek istedim ve acaba bizde mi bi sıkıntı var dicem oturuyoruz hesap yapıyoruz yok yani normal. Git gide depresifleştik sürekli akılda birikim derdi gelecek derdi, çocuk bile yapsak nasıl bakcaz düşünür olduk... İş kurmaya cesaret etsek önü sonu belli değil bir girdap, el kol bağlı böyle sadece makine gibi yaşantı işe git gel git gel, sadece hayatta kalıyoruz sadece... Siz de böyle dertli misiniz?

Genişletmek için tıkla...

jefasse .!.:

evet, geçen bir bot alacağım ki ben kendimden hiçbir şeyi eksik etmeyen bir insandım istiyorum iyi bir şey olsun yani düşürmek istemiyorum standardımı ama bakıyorum öyle saçma fiyatlar vs ki mecbur dedim yazın indirime girer o zaman alırım. bu zoruma gidiyor, çünkü zaten kabul edebileceğim yoksul denilebilecek bir durumda değilim insanlar meslekleri duyunca sanki çok iyi sanıyor ailelerimiz eleştiriyor nasıl geçinemiyorsunuz diye ama yok işte olmuyor hani geçinememek de değil ya tamam geçiniyoruz ama hep bi fedakarlık hep bi bekleyiş bi erteleyiş...

Genişletmek için tıkla...

jefasse .!.:

Merhaba kızlaar,

Geçinememekle kafayı bozmuş vaziyetteyim yanlış anlaşılmasın durum şu ki, eşim mühendis ben enformasyon uzmanıyım aslında "normal" şartlar altında ağzımızdan girip burnumuzdan çıkması gereken bir gelirimiz var. Ama kira, faturalar, kredi kartları ödenip evin alışverişi vs karşılaşınca elimizde kendi lüksümüze ayıracak hiçbir şey kalmıyor. Birikim falan hak getire. Yani bakıyorum işe git gel maaş al haftasonu iki gün dinlen azcık gez dolaş (ki ona da çok bütçe ayrılmıyor bi kahve içmek bile 100 liraya dayanmış) ay sonu zor denk geliyor. İnsan idrak etmekte zorlanıyor nasıl olabilir? Azıcık ya azıcık sadece bir nebze rahat edebiliyoruz. Eskiden bi babamız çalışırdı ki benim babam sanayide ustaydı yani sadece bu kadar ve emekli olduğunda kendi evimizi yapmıştı bize hiç de öyle sürünmüyorduk. Şimdi üniversite mezunu iki insan prestijli işlerde de çalışsa geçinemiyor. Siz de böyle misiniz? Canım isteyince tak diye kuaföre gidip baştan aşağı bi bakıma girememek, sürekli kendimden ufak tefek kısmak bi manikürü bile evde yapmayı öğrenmek zorunda kalmak canımı sıkar oldu. Ve gün geçtikçe sanki artıyor bu. İçimi dökmek istedim ve acaba bizde mi bi sıkıntı var dicem oturuyoruz hesap yapıyoruz yok yani normal. Git gide depresifleştik sürekli akılda birikim derdi gelecek derdi, çocuk bile yapsak nasıl bakcaz düşünür olduk... İş kurmaya cesaret etsek önü sonu belli değil bir girdap, el kol bağlı böyle sadece makine gibi yaşantı işe git gel git gel, sadece hayatta kalıyoruz sadece... Siz de böyle dertli misiniz?

Genişletmek için tıkla...

dogadostupanda .!.:

2013 yilinda aldigim burs+aylik ile haftanin 4 gunu baska sehre servisle gidiyor, gidis gelis gunluk ücret oduyordum. Okulda a la carte restoranda yiyordum, alisveris yapiyordum, fotokopi vs herseyimi alip birde para biriktiriyordum. Tum bunları aylik 1.000tl ile yapiyodum. Bu yil üniversiteye baslasam maas+burs sadece yol masrafimi karsilar. Ekonomi ile ilgili söyleyeceklerim bu kadar

Genişletmek için tıkla...

jefasse .!.:

Çok uzak değil 2016da üniversitede tek başıma kirada oturuyordum, okula otobüsle gidip geliyordum, elektrik, internet, doğalgaz, faturalar.. ayda elime geçen 2500 lirayla küçük şehirde prensesler gibi yaşıyordum üstüne bir de her ay bir çeyrek altın yapıyordum birikim diye. şimdi herhangi bir öğrencinin en küçük ilçede bile 2500'la geçinebileceğini sanmıyorum. Aliexpressten bi sürü şey söylerdik üç kuruş paraya gelirdi ne gümrüğüydü ne bi şey uğraşırdık değişik değişik şeyler alırdık, interraile gitmişti bi sürü arkadaşım şimdi üniversiteliler yurtdışı staj, erasmus bile yapamıyor nasıl geçincez orda diye. korkunç.

Genişletmek için tıkla...