Beyefendiye çok üzüldüm demişsin.Sen mi ben mi.Benim de hem ona hem çocuklarıma içim kan ağlıyor.Bu tam psikolojik bir süreç.Burada kimsenin beni anlayabileceğini sanmıyorum.
Beyefendiye çok üzüldüm demişsin.Sen mi ben mi.Benim de hem ona hem çocuklarıma içim kan ağlıyor.Bu tam psikolojik bir süreç.Burada kimsenin beni anlayabileceğini sanmıyorum.Ben kimseyi küçümsemedim aşağılamadım.Aksine yıllarca bu düşüncemden ve hisleriden dolayı kendimi aşağıladım ,suçladım.Sonuçta bir akıl var bir de kalp var.Aklım boşanma diyor kalbim bu duyguyla yaşayamazsın diyor.Bazı nedenlerden dolayı kendimi evlenmek zorunda gibi hissettim.Önce insanlık önemli dedim.Bunu bende biliyorum.Ama kalple zihin uyumlu çalışmayınca yaşayamıyorsun kayboluyorsun.Şimdi de aynı durumdayım vicdanım çocuklarım diyor.Ama kendini bir ömür boyu üzerek yaşamakta içten mi?Evet hatalar var biliyorum ama bunun tek suçlusu da ben değilim.Beni bu duruma getirenler utansın ne yapayım.Kendimi asıp mı,yüksekten atıp mı,ya da kamyon altına atarak mı bu vicdan azabından kurtulayım.Lütfen çocuklarıızın hayatına evlilik konusunda pek burnunuzu sokmayın.Çocuklarınız beğeniyor mu,ısınmış mı,çocuk efendi mi bunlara bakın.Yok ailesi öyleymiş,yok böyleymiş diye gereksiz düşüncelerle çocuklarınızın hayatını mahvetmeyin.
Ben hala eşimi düşününce vicdanım paramparça oluyor.Ben duyguları çok derin bir şekilde yaşayan bir insanım malesef.Olumsuz duygulara takılı kalıp yaşayamayanlardanım.Allah benim yaşadığım o ızdırap dolu hayatımı biliyor.Hani keyfimce yapmış olsam yaptığıma hiç üzülmesem haklısınız da bu sıkışmış ruhu ben yaşıyorum.Beyefendiye çok üzüldüm demişsin.Sen mi ben mi.Benim de hem ona hem çocuklarıma içim kan ağlıyor.Bu tam psikolojik bir süreç.Burada kimsenin beni anlayabileceğini sanmıyorum.
Ben kimseyi küçümsemedim aşağılamadım.Aksine yıllarca bu düşüncemden ve hisleriden dolayı kendimi aşağıladım ,suçladım.Sonuçta bir akıl var bir de kalp var.Aklım boşanma diyor kalbim bu duyguyla yaşayamazsın diyor.Bazı nedenlerden dolayı kendimi evlenmek zorunda gibi hissettim.Önce insanlık önemli dedim.Bunu bende biliyorum.Ama kalple zihin uyumlu çalışmayınca yaşayamıyorsun kayboluyorsun.Şimdi de aynı durumdayım vicdanım çocuklarım diyor.Ama kendini bir ömür boyu üzerek yaşamakta içten mi?Evet hatalar var biliyorum ama bunun tek suçlusu da ben değilim.Beni bu duruma getirenler utansın ne yapayım.Kendimi asıp mı,yüksekten atıp mı,ya da kamyon altına atarak mı bu vicdan azabından kurtulayım.Lütfen çocuklarıızın hayatına evlilik konusunda pek burnunuzu sokmayın.Çocuklarınız beğeniyor mu,ısınmış mı,çocuk efendi mi bunlara bakın.Yok ailesi öyleymiş,yok böyleymiş diye gereksiz düşüncelerle çocuklarınızın hayatını mahvetmeyin.
siz ne diyorsunuz ?? Wath??? En son da bana niye tavsiye verdiniz ki ailesi öyleymiş böyleymiş derken. Hanfendi ne yazıyorsunuz ben anlamadım ben size böyle bişey yazmadım evlilik konusunda burnunuzu sokmayın kısmı ne alakaBen kimseyi küçümsemedim aşağılamadım.Aksine yıllarca bu düşüncemden ve hisleriden dolayı kendimi aşağıladım ,suçladım.Sonuçta bir akıl var bir de kalp var.Aklım boşanma diyor kalbim bu duyguyla yaşayamazsın diyor.Bazı nedenlerden dolayı kendimi evlenmek zorunda gibi hissettim.Önce insanlık önemli dedim.Bunu bende biliyorum.Ama kalple zihin uyumlu çalışmayınca yaşayamıyorsun kayboluyorsun.Şimdi de aynı durumdayım vicdanım çocuklarım diyor.Ama kendini bir ömür boyu üzerek yaşamakta içten mi?Evet hatalar var biliyorum ama bunun tek suçlusu da ben değilim.Beni bu duruma getirenler utansın ne yapayım.Kendimi asıp mı,yüksekten atıp mı,ya da kamyon altına atarak mı bu vicdan azabından kurtulayım.Lütfen çocuklarıızın hayatına evlilik konusunda pek burnunuzu sokmayın.Çocuklarınız beğeniyor mu,ısınmış mı,çocuk efendi mi bunlara bakın.Yok ailesi öyleymiş,yok böyleymiş diye gereksiz düşüncelerle çocuklarınızın hayatını mahvetmeyin.
Bak tamam ben herşeyi geçtim kendini suçlusu hissetme ozaman çocukların kaç yaşında bilmiyorum ama biraz hayatında biterler eodaklanmaya çalış tedavi al gerekirseBeyefendiye çok üzüldüm demişsin.Sen mi ben mi.Benim de hem ona hem çocuklarıma içim kan ağlıyor.Bu tam psikolojik bir süreç.Burada kimsenin beni anlayabileceğini sanmıyorum.
Peki ayrılırken eşin ne yaptı ne dediBen hala eşimi düşününce vicdanım paramparça oluyor.Ben duyguları çok derin bir şekilde yaşayan bir insanım malesef.Olumsuz duygulara takılı kalıp yaşayamayanlardanım.Allah benim yaşadığım o ızdırap dolu hayatımı biliyor.Hani keyfimce yapmış olsam yaptığıma hiç üzülmesem haklısınız da bu sıkışmış ruhu ben yaşıyorum.
Bence siz konuyu yanlış açmışsınız kendisi tam ifadede edemeiyorsunuz. Tam anlamıyla dam sizi bir kadın gibi hisettirmemeiş. Bir eş gibi daha sonra siz baktınız hiçbir yönden sizi taşıyabilecek erkek değil ayrıldınız böyle daha mantıklıZaten ilk başta davranışları beni kadın gibi hissettirmedi.Daha sonra psikoloji yansıtma yaptı.Hani çocukların sevmediği bir arkadaşı olduğunda nasıl ki lakaplar takmaya kusur aramaya başlıyorsa yetişkin psikolojisi de ayni işliyor.Davranışları bir erkek gibi hissettirmedi daha sonra da fiziksel kusurlara takıldım.Hem ruhuma uymadı daha sonra da her açıdan çekici bulamadım.
Neden yadırgayalım boşanmak gayet herkesin hakkı biriyle doğmadık biriylede ölmeyecez,yaşınız genç evliliğiniz yolunda gitmemiş istememişsiniz ayrılmışsınız,konunun çocuklarla yada başkasıyla ne alakası var hayat sizin hayatınız dünyaya bir kez geliyorsunuz neden bile isteye mutsuz yaşayasınız,yalnız kalmazsınız neden yalnız kalasınızki illaki hayatınıza birisi girer 65,70 yaşında bir insanın psikolojisine bürünmeyin,boşanmasaydınız çocuklarınız için fedakarlık yapsaydınız eşinize üzüldüğünüz için devam etseydiniz bundan 10 sene sonra duyacağınız cümle şu olacaktı,banane anne boşansaydın mutsuzluğuna bizi bahane etme,banane hanım söyleseydin ayrılırdık yolumuza bakardık olacak,o yüzden önce kendi mutluluğunuza bakın en doğru karar bu.Merhaba,
44 yaşındayım, iki çocuk annesiyim. Belki çok tuhaf gelecek ama eşim kötü biri değildi; yine de onunla fiziksel uyumsuzluk, özellikle boy farkı beni duygusal olarak zamanla tüketti.Yanında kendimi kadın gibi hissedem Sevgi bağı kurmakta zorlandım.
Bu yüzden boşandım ama şimdi daha da büyük bir yalnızlık, vicdan azabı ve içsel çatışma yaşıyorum.
Benim gibi evliliğinde bu tür sebeplerle mutsuzluk yaşayan, sonra da benzer duygularla baş etmeye çalışan var mı?
Lütfen yargılamadan paylaşın, yalnız hissetmekten çok yoruldum.Üstelik çocuklarda var.O çocukların günahı neydi diyeceksiniz biliyorum ama bende bunları kendime söylüyorum.Çocuk yapmamın nedeni de boşanma gibi bir düşünceyi kafamdan çıkarmaya çalıştım.Kendime sürekli baskı kurdum boşanmayacaksın,böyld bşr sebeple boşanmak yazık değil mi dedim.Gel gör ki 12 yıl boyunca ruhuma söz geçiremedim.Lütfen beni yargılamayın yeterince kendimi yargılıyorum zaten.Ruhsal olarak yıllardır donmuş olarak kaldım.Benim durumuma benzer fiziksel beğenmediği için boşanan var mı?Varsa bu içsel çatışmadan nasıl kurtuldu?
Edep sen ne güzel şeysin44 yaşında 2 çocukla bulacağın adam ne olacak sen de çok güzel değilsin demek ki bunu bulabildiğine göre daha güzel çekici olsan 32 yaşına kadar evlenirdib
Yine başladık mı? Senin bu güzel kadınlarla alıp veremediğin ne yavrum? Her mesajın bu şekil sıkılmadın mı artık bu çarpık bakış açısından? Sürekli şekil şükül yok çirkin kadınların bahtı güzel hemen evleniyorlar dünya garip bi yer yok adamların hepsi yakışıklı eeee bize ne?Güzellikten daha önemli meziyetleri var demek ki.Sürekli depresif haller. Yıldım.İşin garip tarafı güzel olmayan kadınlar da evleniyor.hem de yakışıklı adamlarla.dünya bu kadar düz hesap biryer değil ki.
Ablacım senin kafan güzel mi? Tipini beğenmediğin adamla niye evlendin,hadi bundan başkası benimle evlenmez dedin bastın nikâhı, boşanmamak kendini ikna için çocuk yapılır mı?? Hiç mi mantıklı bir hareketi olmaz insanın????Merhaba,
44 yaşındayım, iki çocuk annesiyim. Belki çok tuhaf gelecek ama eşim kötü biri değildi; yine de onunla fiziksel uyumsuzluk, özellikle boy farkı beni duygusal olarak zamanla tüketti.Yanında kendimi kadın gibi hissedem Sevgi bağı kurmakta zorlandım.
Bu yüzden boşandım ama şimdi daha da büyük bir yalnızlık, vicdan azabı ve içsel çatışma yaşıyorum.
Benim gibi evliliğinde bu tür sebeplerle mutsuzluk yaşayan, sonra da benzer duygularla baş etmeye çalışan var mı?
Lütfen yargılamadan paylaşın, yalnız hissetmekten çok yoruldum.Üstelik çocuklarda var.O çocukların günahı neydi diyeceksiniz biliyorum ama bende bunları kendime söylüyorum.Çocuk yapmamın nedeni de boşanma gibi bir düşünceyi kafamdan çıkarmaya çalıştım.Kendime sürekli baskı kurdum boşanmayacaksın,böyld bşr sebeple boşanmak yazık değil mi dedim.Gel gör ki 12 yıl boyunca ruhuma söz geçiremedim.Lütfen beni yargılamayın yeterince kendimi yargılıyorum zaten.Ruhsal olarak yıllardır donmuş olarak kaldım.Benim durumuma benzer fiziksel beğenmediği için boşanan var mı?Varsa bu içsel çatışmadan nasıl kurtuldu?
ne anlatıyorsunuz? gerek var mı şu tona? bu konuda?Kendimi asıp mı,yüksekten atıp mı,ya da kamyon altına atarak mı bu vicdan azabından kurtulayım.
Eski eşiniz ve çocuklarınız boşanmanızın gerçek nedenini biliyorlar mı?Ben herkese yazdım bunu.Benim hayatım bj yüzden bh hakd geldi
Kabullendim artık ya.yaziyorum sadece.Yine başladık mı? Senin bu güzel kadınlarla alıp veremediğin ne yavrum? Her mesajın bu şekil sıkılmadın mı artık bu çarpık bakış açısından? Sürekli şekil şükül yok çirkin kadınların bahtı güzel hemen evleniyorlar dünya garip bi yer yok adamların hepsi yakışıklı eeee bize ne?Güzellikten daha önemli meziyetleri var demek ki.Sürekli depresif haller. Yıldım.
Allah size
Allah sizlere böyle bişey yaşatmasın ne diyeyim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?