- 5 Mart 2014
- 2.089
- 1.177
- 158
- Konu Sahibi _AgLaTaN KaFe_
- #101
babam 74 yaşında...şükür şimdilik sağlığı gayet iyi.....ama neredeyse hergece yatarken onun birgün öleceğini düşünüyorum ağlıyorum bazen...eşimle uzun uzun konuşuyoruz ama yine de kurtulamıyorum bu düşüncelerden....mesela babam torunlarına çok düşkündür anlatamam yani....onların büyüdüğünü göremeyecek diye geçiyo aklımdan....kızım büyüdü 9 yaşında ya oğlum babamı hatırlayacak kadar büyümeden ölürse diye geçiyo aklımdan..beni herkes küçükken torunu sanarlardı her yere benimle giderdi....birgün eve bana çikolata almadan geldiğini bilmem.....şimdi bile çarşıda elimi tutar öyle gezeriz...bana geçen şal almış inşallah beğenirsin dedi...beğenmem mi o yaşında düşünmüş beni.....bazen uzatmalara oynuyorum diye şaka yapıyo çok zoruma gidiyo....aranızda ben gibi endişeli olan var mı.ben mi hayatı fazla sorguluyorum...![]()
Bence hayatı fazla sorguluyorsun,benim babam ben nişanlıyken vefat etti. Ben bekarken geceleri babamın horlaması kesildiğinde kalkıp bakardım yaşıyor mu diye. Tıkandı sanırdım ve dua ederdim babam en azından bir çocuğum olduğunu görsün bir torun sevsin.Ben bunları yaşarken babam 73 yaşındaydı ben de 24... Babamı kaybettim... 1 bucuk aylık evliyim. Babam torun göremedi. Düğünümü göremedi,kuşağımı bağlayamadı... Ben baba evinden ona sarılırken ayrılamadım. Şanslısın, baban hepsini görmüş. Gönül ister ölümsüz olsunlar. Ama bu da hakikat.