Benim hâlâ umudum var...

Merhaba arkadaşlar,
Doğru yere mi yazıyorum ya da neden yazıyorum? Sanırım insan sadece paylaşmak istiyor bazı anlarda.
Kolay seven, kalbini kolay açan bir insan değilim. Biri girdi hayatıma 9 sene acısıyla, tatlısıyla ve birçok yaşanmışlıkla dolu bir birliktelik. Aldatıldım ve affedemedim. Zaten duydum ki sonradan o kadınla evlenmiş, bir de çocuğu olmuş. Mutlu olsun.
Çok zor zamanlar geçirdim ilk başlarda, nefesimin kesildiğini hissettiğim zamanlar. Ama işte geçiyor her şey, acıyor da ölmüyor insan.
Dedim ya kolay seven bir insan değilim. Unutmuştum o duyguları, kendimi kapamıştım 4 sene. O geldi sonra. Ben temkinli, dikkatli hatta acemi. Duygularımla yüzleşip gerçekten aşık olduğumu fark ettiğim ilk an... Her şey o kadar inanılmazdı ki. Aşk çok başka bir duygu. Kendini yenilmez hissediyorsun ya hani. Saçma sapan gülüyorsun ya her şeye hani. Çok güzel sevdim, artık daha olgundum zira belki ondan. Birbirimizi kırmadık, gereksiz tartışmalarda girmedik, incinmedik, eğlendik aksine. Sevgili olmanın yanına dostluğu da koyduk. Yol çetrefilli belki ama bu insanla bu yol yürünür sonuna kadar dedim. 2 sene sürdü o yol. 1 ay önce yolları ayırdık. Onun talebiydi, itiraz etmedim ben de. Detay vermiyorum sebepler hakkında çünkü bununla ilgili değil mesele. Ya da sevdiğim kadar sevilmedim belki de sebep bu. O da mutlu olsun.
Uzadı konu gereksiz yere. O kadar duyarsızlaştım ki artık. Hani bir söz var ya, " Eskiden evi ateşe vereceğin şeyler için şimdi bir kibrit bile yakmıyorsun." diye. İçimde bir bitmişlik, bir tükenmişlik. Böyle böyle "büyüyor" galiba insan. Başlığa hiç uymadı içerik. Galiba umudum bitti :)
Bir şeyler yazın da rahatlayayım, diye değil bu.
Dedim ya paylaşmak iyi geliyor galiba. Öyle işte...
Şu an sevdiğiniz yanınızdaysa, hiçbir şeyi dert etmeyin. Hayat kısa, sarılın sımsıkı. Onun varlığının tadını çıkartın, bütün sorunları unutup. Çünkü gidince anlıyor insan hayatında ne kadar yer kapladığını. Şimdi gösterin o değeri, çok geç olmadan.
Çok güzel yazmışsın. umut ediyorum kaderin de bu yazının anlamından daha da güzel olur.
Bugün depresif bir hal içindeydim bitki çayları bol selavat derken bu yazı da iyi geldi.
Teşekkür ederim Allah razı olsun. Keşke sorunlarımı unutsam ama mıh gibi içimde her saniye yaşıyorum geçicek bu günler de inanıyorum..
 
Yine birisi gelir, ya da gelen bu sefer gitmeyecek diye bir garanti yok bence. Olabilirde, olmayabilirde. Bütün ihtimaller insan için.

Önce var olmanın kendisini, hayatı, sonra kendini seven insan mutlu olur. Başka birine bel bağlamamak en sağlam yol.
Tamamen aynı düşüncedeyim. Olmayacaksa artık ben böyle de iyiyim. Ve daha da güçleniyorum her seferinde.
 
Çok güzel yazmışsın. umut ediyorum kaderin de bu yazının anlamından daha da güzel olur.
Bugün depresif bir hal içindeydim bitki çayları bol selavat derken bu yazı da iyi geldi.
Teşekkür ederim Allah razı olsun. Keşke sorunlarımı unutsam ama mıh gibi içimde her saniye yaşıyorum geçicek bu günler de inanıyorum..
Bende de henüz geçmiş değil, bakmayın böyle metanetli durduğuma ama biliyorum ki geçecek/geçiyor. Bazısı teğet geçiyor bazısı delip geçiyor ama geçiyor. Acının da insana kattığı bir değer var bilirim diyor ya. Bir söz var: Her insan kendi duygu evrenini yanında taşır ama görkemli ama düşkün. Biz görkemli taşıyalım her duyguyu, değerimizden eksilmeden.
[/QUOTE
 
Cok guzel bi sekilde dizelere dokmussun.
Insallah bir gun dogru yerde, dogru kisiyle, dogru yolda ilerlersin kardesim.
Ve son cumlelerin beni dusundurdu.
Haklisin, deger vermek ve o degeri gostermek gerekiyor. Gec olmadan, guc olmadan..
Nisanlima bi sefer daha iyiki varsin demek geldi icimden bu yazindan sonra.
Simdi yaziyorum :)
Dize mi? Siir mi bu? Bilmediginiz kelimeleri cümle icinde kullanmaya kasmayin.
 
Dize mi? Siir mi bu? Bilmediginiz kelimeleri cümle icinde kullanmaya kasmayin.
Kasmak mi? Sizde gereksiz yere atlamayin zincirini koparmis kopek gibi insanlari kirmak adina. Sevmek ve sevilmek icin bahaneler arayin. Su guzel konuyu cirkefliginizle mahfetmeyin. Baska yerde havlayin.
 
Kasmak mi? Sizde gereksiz yere atlamayin zincirini koparmis kopek gibi insanlari kirmak adina. Sevmek ve sevilmek icin bahaneler arayin. Su guzel konuyu cirkefliginizle mahfetmeyin. Baska yerde havlayin.
Seviye yerlerde, sevgi dolusunuz evet!
 
Yanlis olan ne sence? Neden o kadar güzel seyler yasarken terk ediliyor ya da aldatiliyorsun? Bunun üzerine calisirsan hayal kirikliklarin azalabilir. Bir psikologla gorüsmeni tavsiye ederim
 
Merhaba arkadaşlar,
Doğru yere mi yazıyorum ya da neden yazıyorum? Sanırım insan sadece paylaşmak istiyor bazı anlarda.
Kolay seven, kalbini kolay açan bir insan değilim. Biri girdi hayatıma 9 sene acısıyla, tatlısıyla ve birçok yaşanmışlıkla dolu bir birliktelik. Aldatıldım ve affedemedim. Zaten duydum ki sonradan o kadınla evlenmiş, bir de çocuğu olmuş. Mutlu olsun.
Çok zor zamanlar geçirdim ilk başlarda, nefesimin kesildiğini hissettiğim zamanlar. Ama işte geçiyor her şey, acıyor da ölmüyor insan.
Dedim ya kolay seven bir insan değilim. Unutmuştum o duyguları, kendimi kapamıştım 4 sene. O geldi sonra. Ben temkinli, dikkatli hatta acemi. Duygularımla yüzleşip gerçekten aşık olduğumu fark ettiğim ilk an... Her şey o kadar inanılmazdı ki. Aşk çok başka bir duygu. Kendini yenilmez hissediyorsun ya hani. Saçma sapan gülüyorsun ya her şeye hani. Çok güzel sevdim, artık daha olgundum zira belki ondan. Birbirimizi kırmadık, gereksiz tartışmalarda girmedik, incinmedik, eğlendik aksine. Sevgili olmanın yanına dostluğu da koyduk. Yol çetrefilli belki ama bu insanla bu yol yürünür sonuna kadar dedim. 2 sene sürdü o yol. 1 ay önce yolları ayırdık. Onun talebiydi, itiraz etmedim ben de. Detay vermiyorum sebepler hakkında çünkü bununla ilgili değil mesele. Ya da sevdiğim kadar sevilmedim belki de sebep bu. O da mutlu olsun.
Uzadı konu gereksiz yere. O kadar duyarsızlaştım ki artık. Hani bir söz var ya, " Eskiden evi ateşe vereceğin şeyler için şimdi bir kibrit bile yakmıyorsun." diye. İçimde bir bitmişlik, bir tükenmişlik. Böyle böyle "büyüyor" galiba insan. Başlığa hiç uymadı içerik. Galiba umudum bitti :)
Bir şeyler yazın da rahatlayayım, diye değil bu.
Dedim ya paylaşmak iyi geliyor galiba. Öyle işte...
Şu an sevdiğiniz yanınızdaysa, hiçbir şeyi dert etmeyin. Hayat kısa, sarılın sımsıkı. Onun varlığının tadını çıkartın, bütün sorunları unutup. Çünkü gidince anlıyor insan hayatında ne kadar yer kapladığını. Şimdi gösterin o değeri, çok geç olmadan.
Diyorum ya yaşamak zorundayız.Al bendemde o kadar.2 beyın amalıatı gecırdım.Tuttu ellerımı sımsıkı ayagakalkamadıgım gunlerde bıle bırakmadı benı.Evlendık 4 ay sonra kredı babasına kredı cekmedım dıye boşandık.Hayat acımasız.Bence dunyada en cok ıstedıgın seylerle sınav oluosun.
 
çok şanslı olduğunu düşünüyorum bir süre de olsa en azından sevildin yeniden..
ben de kendimi kapatalı 3 yıldı oldu, yalnız öleceğim diyorum artık :) belki herkese en son olacakolan şey budur
 
Rihannanın hayranına söylediği şu sözü geldi aklıma;

Ayrılık sürecini en hasarsız şekilde nasıl atlatabileceğini soran hayranına Rihanna şu cevabı yazdı: “Bu kalp acısının, sana bir armağan olduğuna inan. Ağlamak istiyorsan ağla, ama sonsuza dek sürmeyeceğini de bil. Yine, hem de daha şiddetli âşık olacaksın. Bulana kadar, kendinden keyif almaya bak.”
Bayıldım
 
Evet sözlerin bana da cok iyi geldi bende gidip eşime sarılmak isterdim fakat hic haketmiyor cok yoruldum cok kırgınım artık istemiyorum gercekten cok pişmanım sevgiliyken okadar mutlu ve okadar güzeldiki şimdi bildiğin cehenneme dönüşdü onun icin cok fedakarlık ettim hattimden fazla cok cok fazla ve cok bunaldım değerimi hic bilmiyor ve artık son noktalardayım ve ayrılmayı düşünüyorum en cok üzüldüğüm şey onca işaretler geldi evlenmemek icin ama ben cook sevdim ve ısrarla evlendim zorladım bazenleri ayrılıklar iyi oluyor işte herşeyin bi hayırı var gercekten malesef dualarımda o benim kaderim olsun onu cok seviyorum diye diledim hayırlısını isticektim olan bana oldu işte... ve 1 tane arkadaşım var oda almanyada sayesinde konuşcak bi annem var onuda üzmek istemiyorum ve konuşmuyorum...
 
Merhaba arkadaşlar,
Doğru yere mi yazıyorum ya da neden yazıyorum? Sanırım insan sadece paylaşmak istiyor bazı anlarda.
Kolay seven, kalbini kolay açan bir insan değilim. Biri girdi hayatıma 9 sene acısıyla, tatlısıyla ve birçok yaşanmışlıkla dolu bir birliktelik. Aldatıldım ve affedemedim. Zaten duydum ki sonradan o kadınla evlenmiş, bir de çocuğu olmuş. Mutlu olsun.
Çok zor zamanlar geçirdim ilk başlarda, nefesimin kesildiğini hissettiğim zamanlar. Ama işte geçiyor her şey, acıyor da ölmüyor insan.
Dedim ya kolay seven bir insan değilim. Unutmuştum o duyguları, kendimi kapamıştım 4 sene. O geldi sonra. Ben temkinli, dikkatli hatta acemi. Duygularımla yüzleşip gerçekten aşık olduğumu fark ettiğim ilk an... Her şey o kadar inanılmazdı ki. Aşk çok başka bir duygu. Kendini yenilmez hissediyorsun ya hani. Saçma sapan gülüyorsun ya her şeye hani. Çok güzel sevdim, artık daha olgundum zira belki ondan. Birbirimizi kırmadık, gereksiz tartışmalarda girmedik, incinmedik, eğlendik aksine. Sevgili olmanın yanına dostluğu da koyduk. Yol çetrefilli belki ama bu insanla bu yol yürünür sonuna kadar dedim. 2 sene sürdü o yol. 1 ay önce yolları ayırdık. Onun talebiydi, itiraz etmedim ben de. Detay vermiyorum sebepler hakkında çünkü bununla ilgili değil mesele. Ya da sevdiğim kadar sevilmedim belki de sebep bu. O da mutlu olsun.
Uzadı konu gereksiz yere. O kadar duyarsızlaştım ki artık. Hani bir söz var ya, " Eskiden evi ateşe vereceğin şeyler için şimdi bir kibrit bile yakmıyorsun." diye. İçimde bir bitmişlik, bir tükenmişlik. Böyle böyle "büyüyor" galiba insan. Başlığa hiç uymadı içerik. Galiba umudum bitti :)
Bir şeyler yazın da rahatlayayım, diye değil bu.
Dedim ya paylaşmak iyi geliyor galiba. Öyle işte...
Şu an sevdiğiniz yanınızdaysa, hiçbir şeyi dert etmeyin. Hayat kısa, sarılın sımsıkı. Onun varlığının tadını çıkartın, bütün sorunları unutup. Çünkü gidince anlıyor insan hayatında ne kadar yer kapladığını. Şimdi gösterin o değeri, çok geç olmadan.

Hikayen tıpkı benim ki gibi; on yılın üstüne aldatıldım ve bitti, beni aldattığı kadınla evlendi bir de çocuğu oldu, hayat akmıyor gibiydi o zamanlar, dört yıl sonra eşim çıkageldi hayatıma halen devam. Onu çok sevmeme ve bana yaşattığı onca güzelliğe rağmen hiç bir şeyden keyif almadığım, asla mutlu olamadığım bir dönem oldu ,bir yıla yakın bir süre, ama insan bu durumda istese de kalamıyor ,hayata dönüyorsun bir şekilde. O dönemden aldığım ders şu ki; sen varsan var tüm güzellikler, mutluluk önce kendinle barışmakla geliyor, 6 yaşımdan beri yaşadığım tüm üzüntüleri, kayıpları temize çektim, güçlüsün dedim kendi kendime, içimdeki tüm defterleri kapadım ancal ondan sonra dört elle sarılabildim eşime. Demem o ki önce kendini sevip içini üzüntüden temizleyeceksin sonra her şey yoluna giriyor. Ha bir de mutluluğun birine odaklı olmayacak , yaşadığın sürece her gün mutlu olacak bir şeylerin olacak hala nefes aldığına, renkleri görebildiğine, okuyabildiğine şükür başka türlü olmuyor inan
 
Merhaba arkadaşlar,
Doğru yere mi yazıyorum ya da neden yazıyorum? Sanırım insan sadece paylaşmak istiyor bazı anlarda.
Kolay seven, kalbini kolay açan bir insan değilim. Biri girdi hayatıma 9 sene acısıyla, tatlısıyla ve birçok yaşanmışlıkla dolu bir birliktelik. Aldatıldım ve affedemedim. Zaten duydum ki sonradan o kadınla evlenmiş, bir de çocuğu olmuş. Mutlu olsun.
Çok zor zamanlar geçirdim ilk başlarda, nefesimin kesildiğini hissettiğim zamanlar. Ama işte geçiyor her şey, acıyor da ölmüyor insan.
Dedim ya kolay seven bir insan değilim. Unutmuştum o duyguları, kendimi kapamıştım 4 sene. O geldi sonra. Ben temkinli, dikkatli hatta acemi. Duygularımla yüzleşip gerçekten aşık olduğumu fark ettiğim ilk an... Her şey o kadar inanılmazdı ki. Aşk çok başka bir duygu. Kendini yenilmez hissediyorsun ya hani. Saçma sapan gülüyorsun ya her şeye hani. Çok güzel sevdim, artık daha olgundum zira belki ondan. Birbirimizi kırmadık, gereksiz tartışmalarda girmedik, incinmedik, eğlendik aksine. Sevgili olmanın yanına dostluğu da koyduk. Yol çetrefilli belki ama bu insanla bu yol yürünür sonuna kadar dedim. 2 sene sürdü o yol. 1 ay önce yolları ayırdık. Onun talebiydi, itiraz etmedim ben de. Detay vermiyorum sebepler hakkında çünkü bununla ilgili değil mesele. Ya da sevdiğim kadar sevilmedim belki de sebep bu. O da mutlu olsun.
Uzadı konu gereksiz yere. O kadar duyarsızlaştım ki artık. Hani bir söz var ya, " Eskiden evi ateşe vereceğin şeyler için şimdi bir kibrit bile yakmıyorsun." diye. İçimde bir bitmişlik, bir tükenmişlik. Böyle böyle "büyüyor" galiba insan. Başlığa hiç uymadı içerik. Galiba umudum bitti :)
Bir şeyler yazın da rahatlayayım, diye değil bu.
Dedim ya paylaşmak iyi geliyor galiba. Öyle işte...
Şu an sevdiğiniz yanınızdaysa, hiçbir şeyi dert etmeyin. Hayat kısa, sarılın sımsıkı. Onun varlığının tadını çıkartın, bütün sorunları unutup. Çünkü gidince anlıyor insan hayatında ne kadar yer kapladığını. Şimdi gösterin o değeri, çok geç olmadan.
Bugün benim doğum günümdü eşimin eli sıkışık olduğu için hediye vs. Almadı , ki ben istemedim. Ama sadece saat on ikide iyiki doğdun demekle yetindi yanaklarımdan öptü. Sustum bişey diyemedim ama çok ağır geldi, az önce uyumaya kalktık biraz soğuk davrandım. Noldu dedi , ben senin doğum gününde iki sayfa dolusu söz söyledim sana, sen sadece bununla yetindim dedim. Bı dahaki doğum günümde sende söylemezsin dedi arkasını döndü uyudu. Ben uzgunken arkasını dönüp uyuması asla mümkün değildi iki gün öncesine kadar; ama bugün yaptı . Ve ben bunu kendime yediremiyorum
Merhaba arkadaşlar,
Doğru yere mi yazıyorum ya da neden yazıyorum? Sanırım insan sadece paylaşmak istiyor bazı anlarda.
Kolay seven, kalbini kolay açan bir insan değilim. Biri girdi hayatıma 9 sene acısıyla, tatlısıyla ve birçok yaşanmışlıkla dolu bir birliktelik. Aldatıldım ve affedemedim. Zaten duydum ki sonradan o kadınla evlenmiş, bir de çocuğu olmuş. Mutlu olsun.
Çok zor zamanlar geçirdim ilk başlarda, nefesimin kesildiğini hissettiğim zamanlar. Ama işte geçiyor her şey, acıyor da ölmüyor insan.
Dedim ya kolay seven bir insan değilim. Unutmuştum o duyguları, kendimi kapamıştım 4 sene. O geldi sonra. Ben temkinli, dikkatli hatta acemi. Duygularımla yüzleşip gerçekten aşık olduğumu fark ettiğim ilk an... Her şey o kadar inanılmazdı ki. Aşk çok başka bir duygu. Kendini yenilmez hissediyorsun ya hani. Saçma sapan gülüyorsun ya her şeye hani. Çok güzel sevdim, artık daha olgundum zira belki ondan. Birbirimizi kırmadık, gereksiz tartışmalarda girmedik, incinmedik, eğlendik aksine. Sevgili olmanın yanına dostluğu da koyduk. Yol çetrefilli belki ama bu insanla bu yol yürünür sonuna kadar dedim. 2 sene sürdü o yol. 1 ay önce yolları ayırdık. Onun talebiydi, itiraz etmedim ben de. Detay vermiyorum sebepler hakkında çünkü bununla ilgili değil mesele. Ya da sevdiğim kadar sevilmedim belki de sebep bu. O da mutlu olsun.
Uzadı konu gereksiz yere. O kadar duyarsızlaştım ki artık. Hani bir söz var ya, " Eskiden evi ateşe vereceğin şeyler için şimdi bir kibrit bile yakmıyorsun." diye. İçimde bir bitmişlik, bir tükenmişlik. Böyle böyle "büyüyor" galiba insan. Başlığa hiç uymadı içerik. Galiba umudum bitti :)
Bir şeyler yazın da rahatlayayım, diye değil bu.
Dedim ya paylaşmak iyi geliyor galiba. Öyle işte...
Şu an sevdiğiniz yanınızdaysa, hiçbir şeyi dert etmeyin. Hayat kısa, sarılın sımsıkı. Onun varlığının tadını çıkartın, bütün sorunları unutup. Çünkü gidince anlıyor insan hayatında ne kadar yer kapladığını. Şimdi gösterin o değeri, çok geç olmadan.
Bugün benim doğum günümdü eşimin eli sıkışık olduğu için hediye vs. Almadı , ki ben istemedim. Ama sadece saat on ikide iyiki doğdun demekle yetindi yanaklarımdan öptü. Sustum bişey diyemedim ama çok ağır geldi, az önce uyumaya kalktık biraz soğuk davrandım. Noldu dedi , ben senin doğum gününde iki sayfa dolusu söz söyledim sana, sen sadece bununla yetindim dedim. Bı dahaki doğum günümde sende söylemezsin dedi arkasını döndü uyudu. Ben uzgunken arkasını dönüp uyuması asla mümkün değildi iki gün öncesine kadar; ama bugün yaptı . Ve ben bunu kendime yediremiyorum. Buna rağmen şuan ona sımsıkı sarılmalı miyim sizce?
 
Bazı insanlar yanında bazı insanlar uzakta güzeldir. Siz sanırım uzaktan güzel olanlara denk gelmişsiniz. Hayat her haliyle zor zaten. İki kişilik yaşamanın ayrı güzellikleri ve zorlukları var.
 
Yanlis olan ne sence? Neden o kadar güzel seyler yasarken terk ediliyor ya da aldatiliyorsun? Bunun üzerine calisirsan hayal kirikliklarin azalabilir. Bir psikologla gorüsmeni tavsiye ederim
[/QUOTE
Bir ilişkide terk edilmek veya aldatılmış olmak, sorunun terk edilende veya aldatılanda olduğunu göstermemeli diye düşünüyorum. Aldatma eylemini gerçekleştikten kişidir uzman yardımı alması gereken, öyle değil mi? Bakış açılarımız farklı sizinle. Yine de öneriniz için teşekkürler
 
Back
X