Hikayen tıpkı benim ki gibi; on yılın üstüne aldatıldım ve bitti, beni aldattığı kadınla evlendi bir de çocuğu oldu, hayat akmıyor gibiydi o zamanlar, dört yıl sonra eşim çıkageldi hayatıma halen devam. Onu çok sevmeme ve bana yaşattığı onca güzelliğe rağmen hiç bir şeyden keyif almadığım, asla mutlu olamadığım bir dönem oldu ,bir yıla yakın bir süre, ama insan bu durumda istese de kalamıyor ,hayata dönüyorsun bir şekilde. O dönemden aldığım ders şu ki; sen varsan var tüm güzellikler, mutluluk önce kendinle barışmakla geliyor, 6 yaşımdan beri yaşadığım tüm üzüntüleri, kayıpları temize çektim, güçlüsün dedim kendi kendime, içimdeki tüm defterleri kapadım ancal ondan sonra dört elle sarılabildim eşime. Demem o ki önce kendini sevip içini üzüntüden temizleyeceksin sonra her şey yoluna giriyor. Ha bir de mutluluğun birine odaklı olmayacak , yaşadığın sürece her gün mutlu olacak bir şeylerin olacak hala nefes aldığına, renkleri görebildiğine, okuyabildiğine şükür başka türlü olmuyor inan