Merhaba arkadaşlar.
Yazması bir okadar zor bir süreç geçirdim şu geçtiğimiz 1 ay içeresinde.
Belki çözümlerini, ne yapmam geerektiğini biliyorum ama nedense yapamıyorum. İçim almıyor.
İlk olarak başlamam gerekirse, 'Annem'
Annemin babamı ve bizleri aldattıını öğrendim ve başımdan aşağıya kaynar sular boşaldı. Öğrendiğim an direk aradım bağrındım, Yüzünü bir daha görmek istemediğimi söyledim. Hemen iş yerinden çıkıp annemin evine gittim. Kardeşime de haber verdim onada eve gitmesini söyledim.
Eve gittim orda kalıcaktım ve babama bunu söyleyecektim. Tabi ben ve kardeşim eve gidene kadar annem bir dünya ilaç içmiş. Eve gittiğimizde bağrındım, hakaretler ettim, ağıza alınmayacak çok çok şey söyledim içim kanaya kanaya.
En son ilaç kutusunu saklamaya çalışırken kardeşim farketti ve hemen apar topar acile götürdük.
Yolda giderken bize söylediği şey 'nolur bırakın götürmeyin, zaten öldüm sizin gözünüzde hiçim artık bırakın götürmeyin' diye defalarca söyledi. Kardeşim bir yandan ağlayıp diğer yandan da o cümlelerinin üzerine yeter sus ne ölmesinden bahsediyosun sen diyip boğazına sarıldı. O manzarayı görmek.. O an ben ölmek istedim.
Yediremedim, hazmedemedim, inanmak istemedim.
Neden biliyormusunuz?
Çünkü 5 yıl önce annem ilk aldatma girişiminde bulunmuştu ve o zaman babam yakalamıştı.
Boşanma davaları vs derken babam affetti bişekilde, bizlerde.
Şuanki olaydan babamın haberi yok söyleyemedim, söyleyemem de..
Ama ben.. Affedemiyorum. Annemi okadar çok severken, okadar çok özlerken tam 1 aydır yüzünü göremiyorum, babam neden gelmiyorsunuz dediğinde söyleyecek yalanım kalmadı artık..
*Birde şöyle bir durum var annemin yanına ilk gidip bağırdığımda neden böyle yapıyorsun, ne istiyosun sen bizden, biz sana ne yaptık vs gibi konuştuğumuzda 'bilmiyorum birşeyler çekiyor beni ' demişti.
Şuan kardeşim bir psikolog ayarlamaya çalışıyor, ne derece faydalı olabilir bilmiyorum.
Babama gelince suçu yokmu? Var aslında. Şu son 5 senedir borçlar yüzünden pamuk gibi adam odun bir kişiliğe dönüşmesi etke diye düşünüyorum ama bunların olması gerekmezdi, Boşanılabilirdi..
Daha sonra arkasından, yaklaşık 2 hafta sonra eşimle problemlerim başladı.
Bi pazar sabahı telefonunu aldım elime nasılsa maillerine baktım.(Normalde yaptığım birşey kesinlikle değildir)
Bi kıza mail atmış gece 01,30 da. 'kusura bakmayın rahatsız ediyorum ama siz ...... yerde mi çalışıyorsunuz?' diye.
Hemen sordum kim diye ve tabiki hatırlamıyorum cevabını aldı. Bağrındım ettim derken açıklamasını yaptı.
İş yerindeyken o kızın etiket yaptığını görmüşler çalıştığı yerde, arkadaşıyla iddaya girmişler burada çalışıyor çalışmıyor diye. (yersem)
Neyse, Bir süre daha bağrındım, lanet ettim senin evlendiğime vs gibi sözler söyledim, cünkü evlenmeden önceki sevgililik sürecimizde de bu tarz şeyler yüzünden bir kaç kez ayrılmıştık. Aldatma değildi ama yalan yüzünden olmuştu.
O gün tatile gidicektik ve gittik. Tatilin 3. günü ben odada yatarken banyoya girdi ve suyu açtı. Ama suyun altında değildi, belliydi. Ses yanıltması yapıyor aklınca bende salağım ya zaten! Masturbasyon yapıyor diye düşündüm, emin olamadım ve,
Tıklattım kapıyı ve aç tuvaletim geldi dedim, girdim.
Koku vardı içeride anladım ve yaptığı şeyden emin olduktan sonra 'elinle yapınca baya uzun sürüyor boşalman sanırım' dedim ve kapıyı kapatıp çıktım.
Hemen arkamdan çıktı. Baya söylendim yüzüne, ben burda yatarken sen nasıl orda kendini tatmin edersin nasıl midesizliktir, saygısızlıktır bu. Tiksiniyorum senin gibi birinden ve tatil dönüşü istemiyorum artık seni dedim. Ayrılıcaz dedim.
Yaptığı açıklama 'kasıklarının ağrıdığı oldu. Kaç gündür yüzüne bakmıyormuşum.
O sinirle odadan dışarıya attım kendimi sinirden kudurdum ağlıyorum bi yandan biyerlere gitmeye çalışıyorum derken yetişti arkamdan.
Binbir türlü dil döktü, Gözleri kan çanağı olmuş. Ağlamamak için zor tutuyor kendini (erkek ya!)
Bir daha böyle birşey olmayacak diye yeminler. Eğer bir hatası daha olursa bu sefer engel olmucam sana ama şimdi bitmesin ayrılmayalım vs gibi şeyler.
Velhasıl kelam, Sustum yine pek bişi demedim normal hayata devam ettik eve döndük derken 2 gün önce yine aklıma geldi yaptıkları, soğudum. Yanımda yatsın istemedim, onunla konuşmak istemedim.
Zaten arada bir annemin yaptığı canımı acıtıp beni benden götürürken birde üzerine bu olay eklendi.
Ruh halim tam bir dengesiz oldu. Annemi özlüyorum, çok özlüyorum ama gidemiyorum, konuşamıyorum, içim soğumuyor. Aynı şekilde eşim içinde o şekilde. Böğrüme sanki bir dana oturmuş nefes alamıyorum.
Öyle bir daraltıyor ki beni eminim bu tarz bir sıkıntının soktuğu ruh haline farklı sebeplerden sizlerde yaşamış olabilirsniz.
** Konuyu elimden geldiği kadar ayrıntılı yazmaya çalıştım, ne olur daha fazla ayrıntılara takılıp soru sormak yerine bana yapabileceğim birşeyler söyleyin. İçimi nasıl soğutabilirim, nasıl atabilirim bunları içimden.
Psikologdan yardım almayı da düşünüyorum çünkü mutsuzum artık huzursuzum, içim buruk sürekli ağlayacak moddayım.