- Konu Sahibi superherogirl
-
- #21
O doğmamış bebeğinizin psikolojisini düşünüyorsa sende yarınların ihtimallerini düşün Allah korusun yarınlarda onun başına bir şey gelir ve sen çocuklarınla baş başa kalırsan ve o şekilde istediğin zamanda istediğin şekilde bir iş bulmak çok zor çalış kariyerini eline al derim yarınlar hep mutluluk getirmiyor
Sevgilim de bunu biliyor ve açık açık dile getirdi."Biz evleniriz,şu an için herşey iyi ama ya birşey olur da boşanırsak,o zaman da kendi ayaklarının üzerinde durman gerekecek.İşte bunun için de olsa alacaksın diplomanı."diyor.Mantıklı olduğu noktalar var,tam anlamıyla haksız demiyorum.
Beyefendinin düşünceleri bir yönden çok mantıklı ama bir yönden de akıl sır erdiremiyorum.
İleride işi iyi olursa benim çalışmam gereksiz olurmuş.
İşten eve geldiğimde yorgun olurmuşum,bir de kadınlar ev işleriyle de yoruluyorlarmış zaten.
İşyerinde doğru düzgün adamların olup olmayacağı ne malummuş.
Çocuklarla annesi dışında bakıcı ya da babaanne-anneanne ilgilenirse çocukların psikolojisi farklı-kötü-oluyormuş.
Boşu boşuna okumayacakmışım,illa bana bir katkısı olacakmış,peki ben onca dersle,onca formülle neden kafa patlatayım ki 2 sene daha?Anlayamıyorum işte,anlayamıyorum "Sen kadınsın,ev işi yapıp çocuklarına bakacaksın,ben erkeğim çalışır evime para getiririm."zihniyetini bir türlü anlayamıyorum ya:117:
Bazen sinirlenip kendi kendime "Boşver,mezun ol en iyi firmalardan birinde iş bul,dişini tırnağına takıp.Görsün gününü."diyorum.
Ben bu anlayışı bir türlü anlayamıyorum.
Ama bir yandan O da beni,evdeki huzuru ve henüz doğmamış çocuklarımızın psikolojisini düşünüyor.Allah'ım Yarabbim ne yapacağım ben?:26:
Mantıklı olduğu noktalar var,tam anlamıyla haksız demiyorum.
Bir konuda bir insan tamamen haklı ya da haksız olamıyor bazen.Maalesef karşımızdaki insanların düşüncelerini de okuyamadığımız için gerçekten ne düşündüğünü bilemiyoruz.Evet ben mezun olup çalışacağım,bu şehirde bulunma nedenim de okul,o değil yani.Bunu ona da söyledim.Anne-babamın verdiği emekleri görebilecek kadar düşünceliyim şükür.Benim konuyu açma sebebim sevgilimi bu düşüncesinden nasıl vazgeçirebilirim'di.Ben ilişki içinde bulunduğum her insanın fikrine sonuna kadar saygı duyarım,aynı şekilde bunu kendim de görmek istiyorum.Anaokulunu da sayarsak 15 yıldır çabalıyorum bir yerlere gelebilmek için.Ben o kişiyle evlensem o kadar yıl bile beraber olamayacağız belki.Evet insanlar nikah masasından bile dönebilirler ama eminim ki hiçbiri biz zaten ayrılacağız diye başlamıyorlar bu yola.Şu ana dek kimse için,yeri geldi ailem için bile hayallerimden,ideallerimden vazgeçmedim,bundan sonra da öyle olur.Canımı sıktı ve anlam veremedim bu zihniyete bütün mesele de bu.Fikirleriniz için de teşekkür ederim,farklı düşünceleri okumak daha yardımcı oluyor.Her kadın mı aynı cümleleri duyar... "Benim yerimde siz olsaydınız" demişsiniz, tam da aynı ifadeleri duydum... İyi ki öteden beri aynı zihniyetteyim şu anki rahatlık ve özgürlüğümü, işimi, işimdeki saygınlığı hiçbir şeye değişmem...
Saatlerce konuşmuşsunuz ama neticelendirememişsiniz çünkü bir yandan "Sen kadınsın, iş yap, ben erkeğim çalışır para getiririm zihniyetini anlayamıyorum" bir yandan da "Madem öyle neden 2 sene daha formüllerle kafa patlatayım" diyorsunuz ayrıca söylediklerinde hak verdiğiniz noktalar da var... Bir konuda iki ayrı fikir varsa ve taraflardan biri diğerine kısmen de olsa hak veriyorsa o tartışma ya sonuca bağlanamaz ya da makul bulunan kişinin dediği kabul edilmiş sayılır...
Ona gerçekten hak veriyorsunuz ki o da mezun olmanızı istemese, gün içinde ders çalışmanızı yoklamasa, sizi siz çalışmadan da huzurlu yaşatabileceğinize ikna etse ve siz de bundan emin olsanız okulu bırakacamışsınız gibi bir izlenim veriyorsunuz... Benzer şeyler yazanlara "Ben de okumak istiyorum, bu zihniyeti anlamıyorum" diyorsunuz ama işler ne kadar ciddi olsa da "doğmamış çocuklarımızı düşünüyor" dediğiniz insanla henüz aranızda bir resmiyet yok, nikah masasından dönen insanları düşününce çocukların psikolojisini değerlendirmek için ne kadar acele edildiği yazılmış zaten...
Diyeceğim şu ki bu durumu dert ediyorsanız bu zihniyete karşı olmanız lazım ve gerçekten şiddetle karşı olsanız 2 sene daha okuyacak olmanızı dillendirmez ve bunca yıllık emeğinizin sizi daha iyi yaşamanız adına yok sayılmasına "Beni, ailemizini doğmamış çocuklarımızın huzurunu düşünüyor" şeklinde yaklaşmaz, kesin bir dille reddederdiniz, polemik saatlerce sürmez ve konu hemen kapanırdı ama sizin de hak verdiğiniz yönleri olduğunu kabul etmişsiniz zaten...
Benim anlamadığım ailesinin okutup emek verdiği, gece yarılarına kadar ders çalıştırdığı, sabahın köründe okula hazırladığı, maddi manevi tüm kaynaklarını seferber ettiği, ona ayırdıkları bütçe yüzünden yiyemedikleri, giyemedikleri kız çocuklarının toplasan gökdelen dikilecek eğitim harcamaları ve yorgunluğu aileye aitken evlilik sonrası tüm bunların tek kalemde silinmesi nasıl normal karşılanabilir? Kişiyi en çok düşünen anne babası değil midir? İşyerinde onu rahatsız edecek kötü gözle bakacak adamlar, torununun psikolojisi kadının hayatına sonradan dahil olacak adamdan çok kişinin anne babasını üzmez mi? Aile araba, yazlık almaz, tüm maddi manevi lükslerinden vazgeçer karşılığında kızları evlenir, evde oturur çocuk bakar... Siz "Evde oturacak olsam neden 2 sene daha okulda kafa patlatayım" diyorsunuz ya, siz evde oturacak olsanız ailenizin yıllardır sizin için katlandığı zahmetlere ne demeli? "Mantıklı olduğu noktalar var" diyorsunuz ya işinizi elinize alıp ayaklarınızın üstünde sapasağlam durduğunuzda o noktalar gözünüze görünmeyecek bile... İnşallah nasip olur...
Canım ben açıkçası sevgilinin söylediklerinin mantıklı olduğunu düşünmüyorum. Hiçbir haklı yönü yok. İleride boşandığınızı ya da eşinin vefat ettiğini düşün. Orta yaşlı bir anne olarak iyi bir iş bulabileceğini düşünüyor musun?
Ayrıca tek düşünmen gereken ölüm ya da boşanma gibi olaylarda değil. Tek maaşla çocuk büyütmek kolay mı bu devirde? Mesele sadece kendi geleceğin değil ki. Çocuklarına iyi bir gelecek sağlamak, iyi okullarda okutmak önemli değil mi senin için?
Bir de şu var. İleride ailenin maddi desteğe ihtiyacı olduğunu düşün. Eşin çok iyi bir insanda olsa, ailene yardım etmekten çekinebilirsin. Ya da kayınvalidenin ve kayınpederinin duyup laf söyleme ihtimali de var. Bunlar uzak gelecekte yaşanabilecek şeyler ama sen kendin söyledin geleceği düşünüyorum diye, bende olası senaryoları yazıyorum buraya.
Bir kadının ekonomik olarak bağımsız olması evliliğinde özgür ve mutlu olmasını sağlar. Elbette her zaman değil. Çalışıp mutsuz olanlarda var ama kadının meslek sahibi olması hayatını değiştirmesi için bir güçtür elinde. Bu güçten neden vazgeçesin?
Sevgilin baştan sona haksız. Hiçbir mantıklı yönü yok söylediklerinin. Hem çalışıp hem de iyi bir anne olabilirsin. Önemli olan çocuklarınla kaliteli zaman geçirmen, uzun zaman geçirmen değil. Benim birçok arkadaşım anneleri çalışmadığı halde anneleriyle güzel bir diyaloğa ve ilişkiye sahip değildi. Bu nedenle çocuk büyütürken çalışan bir anne olmanın tek başına bir dezavantaj olduğuna inanmıyorum ben. Bence bu konuda onunla konuşmalısın. Ve çalışman konusunda gerçekten katıysa evlilik konusunu tekrar düşünmelisin.
Kötü evlilik örneklerinin yaygınlaştığı ve kadınların ekonomik özgürlüğünü kazanmak için daha fazla çaba sarfettiği şu günlerde elinin tersiyle mesleğini itebilecek misin , yoksa dimdik durup kendi kararlarını kendin mi vereceksin?
Benim konuyu açma sebebim sevgilimi bu düşüncesinden nasıl vazgeçirebilirim'di.
Diyeceğim şu ki bu durumu dert ediyorsanız bu zihniyete karşı olmanız lazım ve gerçekten şiddetle karşı olsanız 2 sene daha okuyacak olmanızı dillendirmez ve bunca yıllık emeğinizin sizi daha iyi yaşamanız adına yok sayılmasına "Beni, ailemizini doğmamış çocuklarımızın huzurunu düşünüyor" şeklinde yaklaşmaz, kesin bir dille reddederdiniz, polemik saatlerce sürmez ve konu hemen kapanırdı ama sizin de hak verdiğiniz yönleri olduğunu kabul etmişsiniz zaten...
Onu da yazdım ama uzun olduğu için gözünüzden kaçtı herhalde, alıntı yapayım tekrar... Bu durumda "Hayır, çalışmayacaksın!" denmeyecek size, değil mi...
Ayrıca ailenizin emeğine değindiğim kısım için "Bunu biliyorum şükür" tarzında şeyler yazmışsınız madem biliyorsunuz sadece bunu bile hatırlatarak konuyu kapatabilirsiniz... "Benim yerimde siz olsanız" diyerek açtığınız konuyu birebir yaşadığım için kendi yaptığım izahatı örneklendirdim ve sizi rahatsız ettiğini düşündüğüm kısmı yineliyorum; son mesajınızda onu vazgeçirmek istediğinizi ilk mesajınızda "doğmamış çocuklarınızın psikolojisini, huzurunuzu" düşündüğünü yazmışsınız... İşte olaya böyle bakarsanız ona hak vermiş olursunuz ve hak verdiğiniz bir karardan karar sahibinin vazgeçmesini beklemek garip olur...
.....................Onu da yazdım ama uzun olduğu için gözünüzden kaçtı herhalde, alıntı yapayım tekrar... Bu durumda "Hayır, çalışmayacaksın!" denmeyecek size, değil mi...
Ayrıca ailenizin emeğine değindiğim kısım için "Bunu biliyorum şükür" tarzında şeyler yazmışsınız madem biliyorsunuz sadece bunu bile hatırlatarak konuyu kapatabilirsiniz... "Benim yerimde siz olsanız" diyerek açtığınız konuyu birebir yaşadığım için kendi yaptığım izahatı örneklendirdim ve sizi rahatsız ettiğini düşündüğüm kısmı yineliyorum; son mesajınızda onu vazgeçirmek istediğinizi ilk mesajınızda "doğmamış çocuklarınızın psikolojisini, huzurunuzu" düşündüğünü yazmışsınız... İşte olaya böyle bakarsanız ona hak vermiş olursunuz ve hak verdiğiniz bir karardan karar sahibinin vazgeçmesini beklemek garip olur...
Ki çok zamanınız var, kim öle kim kala... Evlendin de, çocuk yaptın da, doğurdun da bakımı kaldı yani.
canım daha ortada fol yok yumurta yok.. çocuk olunca işi bir süre bırakır sonra geri dönersin işine..
O doğmamış bebeğinizin psikolojisini düşünüyorsa sende yarınların ihtimallerini düşün
"Doğmamış çocukların psikolojisi" bu sadece bir ironiydi...
Yani henüz evlilik yok,çocuk yok ve o doğmamış çocuklarının psikolojisini düşünüyor.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?