Konu belki cogunuza basit ve gereksiz gelecek ama kendini çok kötü hissettim ve hazmedemedim.
Dün iş arkadaşımla çay içerken araban var mı dedi. Var alışveriş mi yapacaksın dedim. Evet dedi. Evi benim yolumun üstünde marketten alışveriş yapınca onu da eve bırakıyorum. Akşam biraz erken çıkayım dedim.
Ben: alışveriş yaptın mı?
O: evet niye ki
Ben: erken çıkayım dedim
O: çıkabilirsin tabi ne demek
Ben : ağırsa birakayim
O:teşekkür ederim çok naziksin
Ben: yani?
O: ben çıkarırım sen cikican bekleme
Neyse ben çıktım, ama onu sıcakta yükle bıraktım diye içim rahat değildi. 5 dakika sonra mesaj attı çıktın mı diye bende gelmek istiyor zannettim bahçede bekliyorum dedim, biraz bekledikten sonra da geliyor musun dedim. O mesajlarımı okudu ama cevap vermedi. Ellerinde poşetler var cevap yazamıyor diye beklemeye devam ettim. Birde ne göreyim 10 dakika sonra arabasına binmiş yanında başka bir arkadaşımız siritarak geldiler. Ben bozuldum tabi ağırlıklarına yardım edeyim diye beni sıcakta bekletiyorsun dedim yürüdüm.
Ama çok sinir oldum benim çocuklarım kreste bekliyor hem acele ediyorum hem sıcakta bekliyorum mağdur olmasın diye. Sonra mesaj attım arabam var demk çok mu zor beni bekletiyorsun diye. O da haklısın, yarın görüşürüz demiş.
Ama canım çok sıkıldı kendimi enayi ve aptal gibi hissediyorum. Şimdi bu kişi gidince kahvaltı yapalım çay içelim falan diyecek konuşmaya çalışacak ben ne yapayım boşver falan mı diyeyim, üzüldüğümü anlasın vicdan yapsın istiyorum. İçim içimi yedi, ben biraz yumuşak biriyim insanları kaybetmekten korkarım. Bu yediğim kaçıncı kazık