• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

benimsenemeyen evlat

anneniz öz değil bence bu işin içinde bi şe var laila27 çünkü resmen besleme gibi davranmış anneniz size allah yardımcınız olsun psıkolojı randevunuz nasıl gectı dıye sormuştum ben ama cevap verdısenızde görmedim umarım ıyıdır . siz kötü bır anne değilsiniz merak etmeyın geçecek bu .

iki sayfa öncesinde anlattım. güzel geçti çok şükür. farkındalığım arttı. hislerimi tazeleme başlangıcı yaptım. ilginiz için çok teşekkür ederim. inanın üvey olduğunu duysam dünyalar benim olacak. yeniden doğmuş gibi olacağım. keşke öyle olsaydı.
 
evet... 36 yaşındaydı ve bekardı. oğluşumun canı çekiyor onunla yatacaksın derdi. ona da oğlum derdi genelde
kusura bakmayın ama bu kadarı bana uçuk bi senaryo biraz da kendini acındırma gibi geldi, külkedisi çekmedi sizin kadar
eğer oğlunuzla ilgili anlattıklarınız doğruysa da umarım bir an önce düzelir hisleriniz
ama gerçekten annenizle ilgili anlattıklarınız uçuk kusura bakmayın
ben inanmadım
 
Peki doğru o zaman
Açıklama için sağol
Peki neden annene dünyayı dar etmiyorsun ?
Hak etmiş çünkü
 
ben inandım size nedense. yaşadıklarınız da en fazla abartı vardır diye düşünüyorum. emin olun sizi tüm kalbimle destekliyorum umarım bu süreci geçer bebişlerinizle gönül rahatlığıyla yaşarsınız
 
Bu problemi kabullen bile bir baslangic bence iki cocugun sana agir gelmesi ilk ikiz bebege sahip olacagini ogrendiginde ki hislerin nasil bakacagim ne yapacagim kayginin bilinc altina islemesi ve hayalindeki bebek buna buyuk bir etken olabilir.Mesela cocugun olmadan once bile sana kiz bebekler daha sevimli gelebilirler aklindan kiz olsa mutlu olurum ama saglikli olmasi her seyden onemli diye icinden gecirmis olabilirsin buda kiz bebege daha fazla duskunluk gostermenin sebebi olabilir ve erkek bebegini istemeden bu sebeple disliyo olabilirsin.Durumun farkindasin ve cozum ariyorsun seni elestirenleri kiniyorum bunun farkinda bile olmayip normal bir seymis gibi hayatini devam ettirebilir o cocuguda agir tramvalar yasatabilirdin ama sen cozume odaklanmissin bir an once yardim almalisin
 
konuyu okudum ama bazı yorumlara ağzım açık kaldı kadının düşmanı yene kadın kadın zaten kötü neler yaşamış siz kimler oluyorsunuz da bu kadar ağar eleştiri yapıyorsunuz (kötü yorum yapanlara) pesss
yaşadıkları size göre normal demekki ağzıma geleni saymak istiyorum da neysee
konu sahibi size gelince neden 2 yıl beklediniz keşke daha nce bir yardım almaya başlasaydınız umarım bundan sonra sizin ve oğlunuz için herşey daha güzel olur.
 
iki sayfa öncesinde anlattım. güzel geçti çok şükür. farkındalığım arttı. hislerimi tazeleme başlangıcı yaptım. ilginiz için çok teşekkür ederim. inanın üvey olduğunu duysam dünyalar benim olacak. yeniden doğmuş gibi olacağım. keşke öyle olsaydı.
ay bıse dıycem ya acaba bı dna mı yaptırsan dıyede görusmusan sımdı bosver gıcık töbe est yarabbım bosver canım bence onune bak güzelce ıns olacak nıye olmasın herkes neler yasıyor ters yorum yapanlara sakın kızıp uzulme farklı ınsalarız bakış acımız fıkırlerımız farklı dıye dusun olurmu. ıyı sevındım ılk seansta sımdıden böle dusunuyorsan olur . bakma ınsanoglu neler neler yasayan var kendınden nefret eden bıle var burda okudum hemde ıntahar fılan önemlı olan ıyılestırmek ıcın adım atmak bıde ne dıcem bu dusuncelerıde at artık kafadan yavaş yavaş güzel güzel seyler dusun olurmu
 
bebeklerin cinsiyeti olmaz hanimefendi..takmissiniz bi oglum dememeye..
ozaman icinizden gele gele yavrum melegim tospigim diyin..
bende ogluma oglum da oglum diyerek gezmiyorum.
sari pasam,minik tontonum diye severim ben oglumu mesela..

anne oldunuz artik,birakin geride ne yasadiysaniz yasadiniz annenizle..
''Bırakın geride''
Keşke sizin söylediğiniz gibi iki kelimeyle silinebilseydi bilinçaltımız. Ah keşke!
 
Bişeyi merak ediyorum oğlumu isteyerek dünyaya getirdim yazmışsınız.Peki anneliğe hazır hissediyo muydunuz kendinizi bir çocuk doğurmak isterken?bunu çok merak ediyorum çünkü yarın bigün ben de konu sahibi gibi olmaktan korkuyorum yani çocuğumu sevememekten, bu yüzden de insanın kendini anneliğe hazır hissetmesi gerekiyor mu önce bunu merak ediyorum.

ben isteyerek hamile kaldim oyle supriz kaza gibi bisey degildi,cok da guzel bi hamilelik gecirdim,rahat sIkintisiz..karnimdayken en yakin arkadasim can yoldasim gibi gelirdi bebegim..tabi ses yok aglama yok gaz sancilari yok.. dogdu oglum,ilk aylar her bebek ve anne icin zor tabi..benim durumuma bide yabanci memleket ve yalnizlik eklendi..bi karnima bakiyordum bide besikte yatan ogluma ve gozyaslarina boguluyordum..kabullenmek istemedim bedenimden ayrildigini..
hani ben kendimi annelige hazir hissediyordum,en azindan oyle zannediyordum ama dedigim gibi dogum sonrasi sartlarda beni biraz zorladi..yaninda nazini cekecek bi dedigini iki etmeyecek bi refakatcisi olan(anne olur kiz kardes olur) bi yeni anne benim gibi sIkintilara girmez diye tahmin ediyorum..
benim bi arkadasimda dogum yapti,o da benim tam tersim hamileligini kabullenemedi,hani erken dogum yapayim da kurtulayim diyordu..bebegi dogdu,annesi yaninda 3 ay kaldi..kadincagiz sabir tasi gibi kizinin her lafina kizmasina gogus gerdi,gonlunu hos tuttu ve benim arkadasim gercekten kolay siyrildi dogum sonrasi depresyondan ve ogluna gercekten cok tatli ve fedakar bi anne oldu..
oyuzden dogum sonrasi yaninizda guvenebileceginiz,nazinizi cekecek,delirdiginiz zaman lohusadir ne yapsa yedir diyecek biri varsa oyle cok bunalima girmezsiniz..tek yapacaginiz sey bebeginizle ilgilenmek olur :KK66:
 
evet... 36 yaşındaydı ve bekardı. oğluşumun canı çekiyor onunla yatacaksın derdi. ona da oğlum derdi genelde
Peki anneniz size bu lafları söylerken babanız nerdeydi? Siz neden babanıza söylemediniz böyle bir şeyi? Farkında mısınız bilmiyorum ama çok ağır bir laf bu.Nasıl kimse tepki vermedi bu laflara?
 
''Bırakın geride''
Keşke sizin söylediğiniz gibi iki kelimeyle silinebilseydi bilinçaltımız. Ah keşke!

silinmez ama geride birakilmak zorunda..filizlenen bi hayat var..o bebek daha cok kucuk.
 
ben oğlumu kucağıma aldığım ilk birkaç ay aynı kzıma olan hisleri besledim. çünkü çok tecrübesizdim, daha önce elime hiç bebek bile almamıştım. eşimin oğlum oğlum oğlum deyişleri büyüdükçe kafamda yankılanmaya başladı. oğlum. ben de mi oğlum diyeceğim şimdi demiştim eşime. o kadar şaşkındım ki. eşim şaka sanmıştı sanırım üstüne pek düşmemiştim. oğlum dediğimde annemin sesi yankılanıyor kulaklarımda
Bence sen oğlunun ; annenin " oğluşummm" dediği insankar kategorisine girip, onlar gibi olmasindan, kendinin buna alişmasindan , vs korkuyorsun.Senin yaşadigin her şeyi reddediş biçimin ve unutmaya calisma seklin bu.Oglun olmada her gun hatirlamayacaktin.İğlum deyince, unutmaya calistigin sesker kukagina, görüntuler gözune, acilar yüreğine üşüşüyir.Çok yarali olduğun belliydi ve bunu dün de yazdim.ama bu kadarini sanmamiştim.Bu konulardan.kaçtiğin yer evinmis ana oğlum dedikçe; evin o eve benzeyecek diye saniyorsun...bence
 
Hadi annenizde haya kalmamış fakat babanız bu kuzen mevzuna Nasıl sustu anlamlandıramadım
 
Hadi annenizde haya kalmamış fakat babanız bu kuzen mevzuna Nasıl sustu anlamlandıramadım

Ben şaşırmıyorum bazı evlerde reis anne oluyor.
Babada çıt yok, yönlendirme yok kadına uyum sağlıyor sadece onaylamasa bile.
Evet pek görülmediği için kabullenemiyor insan nasıl yaa diye.
Ama bir kaç örnek gördüm ben böyle.

Konu sahibi başta bu kadar ayrıntılı anlatsaydın bu kadar sert tepki almazdın.
Yaşayan bilir diye boşa demiyorlar.

Senin yaşadığını yaşasa başka biri erkek çocuk dünyaya getirmek bile istemeyebilirdi.

İyi olacağına inanıyorum. Öperim yavrularını;)
 
Şuan acayip sinirliyim size nasıl olur :KK62:ya gözüne baktgi an içinin erimesi lazım bencilsiniz merhametsizsiniiz ah o yavruma benim eşinin yerinde olsam sana çok ağır konusurdum suan kendimi tutuyorum daha....:KK62:
 
elimden geldiğince yorumları okudum. açıklama yapmaya çalışacağım. birincisi kocamdan olma korkusuyla gitmedim. eşim her zaman bana son derece destek oldu, hala da oluyor. benim yaptıklarımdan sezip sen merhametsiz msin demedi. ben ona bütün duygularımı açtım. anormallik var mı diye düşünmüştüm çünkü. bazen insanın basireti mi bağlanır derler nedir işte ondandı galiba. ama son zamanlarda kendimde gerçekten tuhaflık hissediyordum. eşime açınca eşim şok oldu. ben anlayamıyorum dedi. nasıl olur dedi. çok kötü oldu. ben hiçbirinizden vazgeçemem deyip duruyor hala daha. bazıları beni boşamış,eşimi başkasıyla evlendirmiş kadın da çocuklarıma ölmüş bitmiş falan. arkadaşlar hiç mi buradaki konuları okumadınız? ben çocuğumdan nefret edyorum mu dedim? benimseyemiyorum, daha doğrusu benimseyemiyordum. ben ne zaman ona oğlum desem annemin ağzını aça aça benim önümde kardeşlerime 'oooğğluum' deyişi geliyordu gözümün önüne. ben eğer oğluma oğlum dersem o da kızıma zulmetmeye başlayacakmış gibi hissettim. ne zaman oğlumun yüzüne baksam acaba o da yapar mı dedim, aynaya baktıkça ben de annem gibi olur muyum dedim.
sonra birden ne yapıyorsun diye sordum kendime. sen o kadına annem diyebilirken sana ikizin gibi benzeyen, senin canından olan oğluna nasıl oğlum diyemezsin dedim. zaten o kadar hızlı gelişti ki bu olayı kavrama sürecim. destek almak istedim. dün dediğim gibi bugün doktorla görüştüm.bana kaygılarımın ve korkularımın çok güçlü olduğunu, bu yüzden sevgimi gölgelediğini anlattı. sen kendi hayatından pay biçip oğlunu yargılıyorsun dedi. ve evet son derece haklıydı. durumun imkansız derecede kötü olmadığını, sözlü tedavi süreci ile kaygılarımı yenebileceğimi, çünkü kimseye anlatmadığım için birikim yaparak çoğaldığını söyledi. eşim benden vazgeçmek, boşanmak istemediğini de dile getirdi zaten ben doktora gitmek isteyince. ben seni olduğun gibi kabul ediyorm ama çaba göster ve yavrumuza böyle hisler besleme dedi. önyargılı olma dedi. ben sana inanıyorum, endişelerinden kurtulacaksın dedi. ben o cehennemden çıkalı daha dört yıl oldu. asla ben evladıma böyle buruk bakmak istemedim. bugün nadir olanşeylerden biri oldu ve birkaç saat onlardan uzak kaldım.
kendimi öylesineboş öylesine gereksiz hissettim ki. eve gidince bana doğru el ele koşuşlarını görünce içim kaynadı. bu tedavi sürecine ne pahasına olursa olsun devam edeceğim. annemle yüzleşmeyi de düşünmüyor değilim aslında. bana yaptıklarının hesabını bir bir sormak istiyorum. ben 18 yaşımdayken 36 yaşındaki bekar kuzenimle neden yatmamı istedin demek istiyorum. sırf evlenemeyip erkek kardeşlerime ve gelinine hizmet edeyim diye benim bekaretimi kuzenime sunmak istemesinin hesabını sormak istiyorum. bana dönüp demişti ki türk erkekleri çok dikkat eder bak gör bakire olmazsan evlenemezsin, belki ileride oğlun olur, sen bu şerefe layık değilsin sen or...sun sen ölene kadar bana ve oğullarıma hizmet edeceksin...
aç bıraktı, susuz bıraktı, gizli gizli okudum. dayak yiye yiye mezun oldum. sonra abim evlendi. gelinin bana yapmadığı kalmadı. çok afedersiniz pis pedlerini banyoya öylece bırakır ve bana toplatırdı. artık yemekler dışında yemek yiyemezdim orda. zaten iş yapmaktan yemek yemeye zamanım bile olmazdı. ayrık ön dişleriyle bana doğru sırıtarak ooğğluumm deyişi silinmiyor aklımdan. eşimle kaçtıkdiyebilrim. kapıdan aldı. ben ağladım o ağladı. benden yaşça büyüktü, bir düzeni ve iyi bir ailesi vardı. arkadaş çevremde tanışmıştık zaten. ne çevre ama :) mahallede birkaç kız vardı bana acırlardı. arada bir yanlarına giderdim korka korka, annem duyarsa dayak yerdim çünkü. beni kapıdan aldığı gün 'sen artık benimlesin, en değerlimsin, ama iznin olursa nikah kıyalım, gel evlen benimle. evimizeilk adımını karımolarak at demişti
bunları anlattım çünkü hakkımda neler neler denmiş. ben artık yepyeni bir sayfa açtım. bundan sonra önemli olan ben ve benim kaygılarım olmayacak. bundan sonra yalnızca çocuklarımın geleceği ve hisleri ilgilendirecek beni. çünkü bugün anladım ki benim onlardan başka kimsem yok. onlar dediğim de benim canımın canı üç insan. iyi dilekleriniz için çok ama çok teşekkür ederim. lütfen dualarınızı eksik etmeyin. ben başaracağıma inanıyorum, eşim de öyle.


:KK9::KK9::KK9::KK9:
 
Back
X