Burada beklenti yapmayın, değiştiremezsiniz, yok erkektir öyle düşünemez akıl edemez filan denmiş ya... Sürekli böyle denile denile bilinçaltımıza "Erkek=Çocuk" algısını işliyoruz. Eli ayağı yok mu erkeklerin, önüne sofrasını açmazsan açlıktan ölür mü? Kadın bir incelik beklemiş ve bu beklentiyi dile getirmiş.
Umut edip kafasında kurup beklememiş, söylemiş, istemiş. Bu kadar mı zor bunu yapmak?
Meyvesini de isteyebilir bi kadın kocasından, ne var?
Ben daha nişanlıyken, eşim, kp,kv öyle bi akşam oturmasındayız; baktım meyvesini soyuyor annesi eşime. Dilimliyor filan. Hayır yorulmasın diye yediriverecek de. Öyle bakarken "Evlendikten sonra da sen yaparsın oğluma, böyle meyvesini soyarsın, hep ben soydum dilimledim, alıştı" filan dedi kv. "Merak etme, evlendikten sonra meyve yemek için kendi elini kullanmaya da alışır" dedim.
Şimdi içimden gelirse dilimlerim yaparım, jest olarak ve sevinir teşekkür eder. Aynı şekilde "Meyvemizi hazırlar mısın hayatım" dediğimde ikiletmez, benim yaptığım gibi yapar getirir yeriz. 2 senedir bizim evde işler böyle yürüyor; ben çayı demlersem, kalkar çaylarımızı eşim doldurur getirir. Ben masayı hazırlarsam, yemek bitiminde eşim masayı toplar ve siler.
Temizlik beraber yapılır, ben süpürüyorsam, eşim siler ya da yardımcı hanım alırız. Ben söylemeden yapar çoğu şeyi...
Şimdi hamileyim, neredeyse hiçbir şey yapmıyorum, her şeyime koşuşturur sağ olsun.
Oğlum olacak nasipse ve ağasın paşasın diye kenarda köşede oturtmayacağım. Çamaşırlarını makinaya koyabilen, odasını kendisi süpüren, çekmecelerini kendisi yerleştiren, sofra kurmaya yardım eden vs vs... Yardımlaşan, yükü paylaşan biri olacak şekilde yetiştirmek, planım.