Yaşın daha 23, neden boşanmayı düşündüğün adamdan çocuk yapıp 'kendim bakarim' falan diyorsun ki? Aklini peynir ekmekle mi yedin? Çocuğa tek para mı gerekiyor,onu seven -ilgisini veren baba onemsiz bir detay mi?
En iyisini hala sevdiğiniz eşinize bir sene daha zaman vermek, bu arada terapi falan almak- madem bütçeniz var. İşler yoluna girerse ne ala, girmezse adama yol verip yeni hayatiniza başlamak. Elbet aşk sizi tekrar bulur,çocuk yaparsınız.
Bir de ailesini sevmediğin adamdan çocuk yapacaksın,gen bu. Kaynanana,gorumcene benzeyecek. Gün gelecek yatılı alacaklar, kadın oğlunu kendine bağladığı gibi çocuğun da aklına girecek. Bu mal aile yüzünden ayrilsan da krizlere gireceksin.
Deger mi?
Yaşın 35 falan olsa hak verecegim cidden, bu saatten sonra bosanmaya karar ver, ayrıl, tekrar birini bul, evlen, çocuk yap... Çok riskli yaşlar. Hani o yaşta olsan adamı damızlık olarak kullan, ayrılırsin diyeceğim ama 23 yasinda bu düşünce sacmaliktan başka bri şey değil.
Bir de masraf yaptık yazmışsın. Ne masrafı, hangi
tüp bebek gerçek bebek buyutmekten daha masraflı olabilir ki? Hamile kaldığın gibi göreceksin masraf neymiş :) yani 'madem para harcadık devamı gelsin' diye atılacak adım değil.
ama şöyle söyleyeyim kimseyi ailesinden soğutamaz insan. Dünyanın en kötü insanı da olsa anne, baba , kardeş atılmaz. Kullandığınız dil; ailesini sürekli kötüleyen, hor gören bir dil değil de kendi halinizi betimleyen cümleler kurun. İkinizin arasındaki bağı onarmaya çalışın. Evliliğinizi bitirmeye çalışmayın. Bu tür sorunlar her evlilikte oluyor. Bebeğiniz olduğunda bence düzeleceksiniz. Eşinizi seviyorsanız biraz daha zaman tanıyın. Karşılıklı oturun konuşun. "Beni seviyor musun, senin için ben neyi ifade ediyorum" gibi sorular sorun. Konuşarak halledeceğinizi düşünüyorum.
gibi oldu
