Bi türlü kurtulamadığım çaresizliklerim .

İyi geceler, daha önce anlatmıştım başıma gelen inanması bile güç şeyleri. Bi şekilde sindirmeye çalışarak öyle yada böyle geçiyo zaman. Ama ilk günlerdeki anlayış zaman geçtikçe yok oluyo herkeste, geriye yine eskisi gibi kavgalar tartışmalar ve sindirilemeyen durumlar kalıyo. Yıllar sonra babamın başkası olduğunu korkunç bi şekilde öğrendiğimi sonra annemin bizi bırakıp evi terkettigini benim üvey babam babaannem ve hep öz olarak kabul edicegim kardeşimle kaldığımı ve onların bunu en başından beri bilerek beni kendi evlatları kabul ettiğini anlatmıştım. Üstüne hep olaylar olmaya devam etti tabiki, annemin görüşmek istemesi ama benim asla istememem kısmen geri dönmeye çalışması ama aptal kararsızlıkları benim bi daha onun yüzünü bile görmek istememem kardeşimin onunla konuşmaya devam etmesi tartışmalar falan. Ama şu sıralar hersey o kadar üstüme geliyo ki artık bu evde kalmaya da tahammül edemiyorum. Daha önce de dediğim gibi babamla asla hiçbi şekilde anlaşamazdık hatta ondan nefret ederdim bu olanlardan önce ama olanları öğrenip beni kabullenişini bilmek önceki herseyi unutup elimden geldiğince aramızı düzeltmeye çalısmama sebep olmuştu, o da öncekinin aksine gayet akıllı mantıklı ve olumlu davranıyodu zaten ama işte son günlerde yine eski haline dönmeye başladı kardeşime ve bana karşı. Yine her türlü şeye laf etmeler çocuk gibi tartışmaya girmeler en ufak şeyde verdiği parayla aldığı şeylerle tehdit etmeler falan, önceden de sürekli yapardı bunları sinir olurdum tabiki de umursamazdım zaten dengesizin teki der geçerdim kendimce ama şimdi tüm bu olanlardan sonra artık kabul edemiyorum en küçük bişeyi bile sanki bu öğrendiğim gerçek yüzünden bu şekilde davranılıyomuş gibi hissediyorum. Sadece kendim olsam bu evden gitmek hiç zor olmazdı ama şimdi bi de kardeşim var onu da asla bırakamam. Napıcağımı bilmiyorum yani katlanamıyorum bu duruma artık

Kafaya takmamak veya kardeşiniz için bu durumu bir sekilde atlatmalisiniz eski konunuzu bilmiyorum ama zor şeyler yaşamişşiniz. Sizin adiniza üzüldüm..
Bende zor seyler atlattim ve kardeşimi dusunmedim. Dusunmedim derken onun psikolojisini. Şuan aileme çok farkli davraniyor ve sorguluyor ablam neden aileme karsi boyle davrandi diye. Benim kardesim beni agresif herseye sorun cikaran ailemle surekli kavga eden , tripli biri olarak tanımış.. boyle tanıtmısım o zor zamanlarda benim o hallerimle tanimiş beni.
Siz lutfen oyle yapmayin. Sizinkilerde kolay degil ama kardesinize yansitmayip kafaniza takmamayi veya duymamamazliktan gelin. En sevdiginiz muzigi acin ve kulakliginizi takin kendi dunyanizi kendi odanizda kendiniz yaratin.

Kardeşimin yaşı küçük değil 17 yaşında farkında herseyin ve o da benimle yaşıyo herşeyi ona karşı da bütün durumlar aynı. O da benimle birlikte öğrendi aslında öz kardeş olmadığımızı sonra annem onu da benim gibi tüm bunların içinde bırakıp gitti ki kardeşim anneme hep çok düşkündü. Şimdi yine aynı davranışlar sadece bana değil ona da yapılıyo malesef onun da durumu benden farksız. Önceki konumda anlatmıştım ben 23 yıl sonra babamın başka biri olduğunu öğrendim, üvey yani benim yıllarca babam bildiğim kişiyle önceden de aramız fazlasıyla kötüydü ama o zamanlar umursamazdım pek bu durumu şimdi durumu bilerek böyle davranışları kabul edemiyo insan

Mutlaka öyledir..
Çalışın ev tutun kardesinizle bska yapabileceginiz birsey yok.
Evet başta çok zor bir ihtimal gelebilir..
Ama imkansiz diye birsey yoktur.
Ve azimli olunursa eminimki ustesinden gelemeyeceginiz şey yoktur..