- 16 Mart 2020
- 1.235
- 2.195
- 53
- 31
- Konu Sahibi Cokokuyanbilir
- #1
Herkese merhaba,
Biraz uzun olabilir en başından belirteyim. Amacım haklı mı haksız mı olduğumu görmek değil gerçekten çok bunaldığım için anlatmak istiyorum.
Kısa bir özet geçmek gerekirse 26 yaşında bir mühendisim. Yaklaşık 2.5 senedir bir firmada çalışıyorum. 5. yılı doldurmak üzere olan bir ilişkim var. Kendisi de mühendis ve 7 senede mezun oldu. Onun 4. Yılında tanıştık ve 3 sene okulu bitirmesini bekledim. Okul geçen sene bitti ve dil öğrenmek için yurtdışına gitmek istedi 4 ay yurtdışından gelmesini bekledim ve yaklaşık 3 aydır da burada. Pandemi dolayısıyla iş bulmasını beklemedim başlarda çünkü evde kalmak daha emniyetli geliyordu. Kendisi zengin sayılabilecek bir ailenin çocuğu.
Şimdi gelelim benim derdim olan kısıma. 5 yıl boyunca 1 gün dahi çalıştığını görmedim. Bu benim için çok önemli bir sorundu her zaman. Çünkü ben mücadeleci ve kimseye muhtaç olmadan ayakları üzerinde durmayı saygıdeğer gördüm her zaman. Işe girdiğim zaman hırslanır kendisi de gaza gelir diye düşündüm fakat yine yanıldım.
Artık iş başvurularına başladı. Bu süreçte babasının işi dolayısıyla 3 boyutlu bir yazıcı satın aldılar. Kendisi de birşeyler üretip internetten satmayı düşünüyordu. Bilirsiniz bu maskelerin kulak arkasını tahriş etmemesi için aparatlar satılmaya başlandı. Bugün gördüm ve bundan üretelim dedim. Kendisi de çizimini buldu ve 40 kuruş maliyeti olduğunu söyledi. Fikir olarak dedim ki bundan epeyce üret haftasonu gerekirse sokakta metro çıkışlarında satmaya çalışalım. Bakalım gidecek mi görelim istedim. Ve kendisi bana konuşma esnasında " şimdi zabıta falan gelir stres yaptım off " dedi. Bu bende kontak attırdı. Bu çok basit bir söz gelebilir ama benim son damlam oldu. Tamam yapmayalım o zaman dedim. Bu kez de ben üreteyim sen işyerindekilere sat dedi.
Yahu ben tek izin günümde sana destek olsun diye,çabala diye seninle tezgah açmayı bile teklif etmişim.28 yıldır çalışmamışsın bi dene diye uğraşıyorum. Fikir buluyorum yaptığı şeye bakın. Bir de bana sen sat diyor. Benim işim gücüm kazancım var zaten.
Benim de hevesini kırdın ben senin için soyledim hepsini.Surekli bahaneler sunuyorsun.Ben cok yapmak istersem de alirim bir makine hevesimi alırım dedim.
Ona bu sözleri deyince de tartıştı benimle. Ben onun fikir belirtmesine izin vermemişim. Benimle konuşmak istemiyormuş. Ben nasıl bu sözleri söylermişim ona karşı.
Ya size haklı miyim haksız mıyım sormuyorum çünkü inanın önemsediğim şey bu değil. Ama 5 senede 1 gün çalıştığını görmedim ve bundan o kadar sıkıldım ki. Siz olsanız sizin de sabrınız taşmaz mı ? Belki bu konuda haksızım erken tepki verdim gereksiz yükseldim. Ama inanın bu son damlası oldu. Içime öküz oturdu. Bunun dışında büyük sorunlarımız yok. Çok iyi anlaşıyoruz. Ama bu sorumsuzluk konusuna tahammül edemiyorum artık
Biraz uzun olabilir en başından belirteyim. Amacım haklı mı haksız mı olduğumu görmek değil gerçekten çok bunaldığım için anlatmak istiyorum.
Kısa bir özet geçmek gerekirse 26 yaşında bir mühendisim. Yaklaşık 2.5 senedir bir firmada çalışıyorum. 5. yılı doldurmak üzere olan bir ilişkim var. Kendisi de mühendis ve 7 senede mezun oldu. Onun 4. Yılında tanıştık ve 3 sene okulu bitirmesini bekledim. Okul geçen sene bitti ve dil öğrenmek için yurtdışına gitmek istedi 4 ay yurtdışından gelmesini bekledim ve yaklaşık 3 aydır da burada. Pandemi dolayısıyla iş bulmasını beklemedim başlarda çünkü evde kalmak daha emniyetli geliyordu. Kendisi zengin sayılabilecek bir ailenin çocuğu.
Şimdi gelelim benim derdim olan kısıma. 5 yıl boyunca 1 gün dahi çalıştığını görmedim. Bu benim için çok önemli bir sorundu her zaman. Çünkü ben mücadeleci ve kimseye muhtaç olmadan ayakları üzerinde durmayı saygıdeğer gördüm her zaman. Işe girdiğim zaman hırslanır kendisi de gaza gelir diye düşündüm fakat yine yanıldım.
Artık iş başvurularına başladı. Bu süreçte babasının işi dolayısıyla 3 boyutlu bir yazıcı satın aldılar. Kendisi de birşeyler üretip internetten satmayı düşünüyordu. Bilirsiniz bu maskelerin kulak arkasını tahriş etmemesi için aparatlar satılmaya başlandı. Bugün gördüm ve bundan üretelim dedim. Kendisi de çizimini buldu ve 40 kuruş maliyeti olduğunu söyledi. Fikir olarak dedim ki bundan epeyce üret haftasonu gerekirse sokakta metro çıkışlarında satmaya çalışalım. Bakalım gidecek mi görelim istedim. Ve kendisi bana konuşma esnasında " şimdi zabıta falan gelir stres yaptım off " dedi. Bu bende kontak attırdı. Bu çok basit bir söz gelebilir ama benim son damlam oldu. Tamam yapmayalım o zaman dedim. Bu kez de ben üreteyim sen işyerindekilere sat dedi.
Yahu ben tek izin günümde sana destek olsun diye,çabala diye seninle tezgah açmayı bile teklif etmişim.28 yıldır çalışmamışsın bi dene diye uğraşıyorum. Fikir buluyorum yaptığı şeye bakın. Bir de bana sen sat diyor. Benim işim gücüm kazancım var zaten.
Benim de hevesini kırdın ben senin için soyledim hepsini.Surekli bahaneler sunuyorsun.Ben cok yapmak istersem de alirim bir makine hevesimi alırım dedim.
Ona bu sözleri deyince de tartıştı benimle. Ben onun fikir belirtmesine izin vermemişim. Benimle konuşmak istemiyormuş. Ben nasıl bu sözleri söylermişim ona karşı.
Ya size haklı miyim haksız mıyım sormuyorum çünkü inanın önemsediğim şey bu değil. Ama 5 senede 1 gün çalıştığını görmedim ve bundan o kadar sıkıldım ki. Siz olsanız sizin de sabrınız taşmaz mı ? Belki bu konuda haksızım erken tepki verdim gereksiz yükseldim. Ama inanın bu son damlası oldu. Içime öküz oturdu. Bunun dışında büyük sorunlarımız yok. Çok iyi anlaşıyoruz. Ama bu sorumsuzluk konusuna tahammül edemiyorum artık
