- 2 Şubat 2025
- 43
- 87
- 3
- Konu Sahibi WitchHazel
-
- #1
Üç kuruş maaşa köpek gibi çalıştırılmaktan, çalışanlarına sıfır minnet duyan ve istediği gibi aşağılıkça konuşan patronumdan, her ay bir bahane ile tatil günü çalıştırılmaktan BIKTIM ve çok yorgunum.
8-5 günden sekiz saat çok zor çocuklarla uğraşıyorum, öğretmenim özel sektörde. Yıllardır maaşım asgarinin azıcık üstü. Güya işverenlerim çok memnunlar, ağzımızı açıp 1000 tl üstünü bile isteyince “kapı orada memnun olmayan ayrılabilir”. Ne konuşsak “BURASI İYİCE DEVLET KURUMUNA DÖNDÜ ÖZEL SEKTÖRDEYİZ VE BEN PATRONUM” tripleri… Hiçbir hak talep edemezsin ve her ders dolu olmalısın boş geçersen(öğrenci hasta gelmemiş mesela napabilirim) tatil gününde gelip tamamlarsın… O kadar iğreniyorum ki onlardan içimden neler geçiyor yazmak bile istemiyorum.
Gerçekten gücüm kalmadı artık bazen uyanıp ağlıyorum banyo yapmaya bile gücüm yok eşim uyandırmasa uyuyup kalmışım gözümü açmamla mesaiye kalkmam lazım sanıp kalp çarpıntısı yaşadım yeni geliyorum kendime. Yılların öğretmeniyim, velilerim gün içinde beni rengarenk enerjik görüyor emeğime binlerce teşekkür ediyorlar ama bilmiyorlar uzun zamandır tebessüm ederken bile acı çekiyorum kimseye bu enerjim kalmadı. Bu kurumdan çıkıp başkasına geçsem o da aynısının laciverdi… Deneyeceğim yine de başka bir yeri.
Eşim çalışmana gerek yok diyor ama maaşı zaten kredilere ödemelere yetiyor ucu ucuna ay sonunu getirmek de yaşayabileceğim bir hayat değil. Ödememiz gereken krediler ve alabilmek için birikim yapmamız gereken araba var.
Minibüslerde de sürünmek midemi bulandırıyor, keşke her binen normal insanlar olsa. Hayatım boyunca muhatap olmamam gereken iğrenç tavırlarda kokularda insanlar… Hiç insan korumayalım şimdi lütfen ülkenin geldiği hali tacizcileri katilleri iğrenç tipteki insanları biliyorsunuz her yer ruh hastası sapık kokarca dolu.
Ailemin durumu çok iyiydi babam şöförlüğümü yapardı resmen
8-5 günden sekiz saat çok zor çocuklarla uğraşıyorum, öğretmenim özel sektörde. Yıllardır maaşım asgarinin azıcık üstü. Güya işverenlerim çok memnunlar, ağzımızı açıp 1000 tl üstünü bile isteyince “kapı orada memnun olmayan ayrılabilir”. Ne konuşsak “BURASI İYİCE DEVLET KURUMUNA DÖNDÜ ÖZEL SEKTÖRDEYİZ VE BEN PATRONUM” tripleri… Hiçbir hak talep edemezsin ve her ders dolu olmalısın boş geçersen(öğrenci hasta gelmemiş mesela napabilirim) tatil gününde gelip tamamlarsın… O kadar iğreniyorum ki onlardan içimden neler geçiyor yazmak bile istemiyorum.
Gerçekten gücüm kalmadı artık bazen uyanıp ağlıyorum banyo yapmaya bile gücüm yok eşim uyandırmasa uyuyup kalmışım gözümü açmamla mesaiye kalkmam lazım sanıp kalp çarpıntısı yaşadım yeni geliyorum kendime. Yılların öğretmeniyim, velilerim gün içinde beni rengarenk enerjik görüyor emeğime binlerce teşekkür ediyorlar ama bilmiyorlar uzun zamandır tebessüm ederken bile acı çekiyorum kimseye bu enerjim kalmadı. Bu kurumdan çıkıp başkasına geçsem o da aynısının laciverdi… Deneyeceğim yine de başka bir yeri.
Eşim çalışmana gerek yok diyor ama maaşı zaten kredilere ödemelere yetiyor ucu ucuna ay sonunu getirmek de yaşayabileceğim bir hayat değil. Ödememiz gereken krediler ve alabilmek için birikim yapmamız gereken araba var.
Minibüslerde de sürünmek midemi bulandırıyor, keşke her binen normal insanlar olsa. Hayatım boyunca muhatap olmamam gereken iğrenç tavırlarda kokularda insanlar… Hiç insan korumayalım şimdi lütfen ülkenin geldiği hali tacizcileri katilleri iğrenç tipteki insanları biliyorsunuz her yer ruh hastası sapık kokarca dolu.
Ailemin durumu çok iyiydi babam şöförlüğümü yapardı resmen