ne kadar üzgün olduğumu anlatacak kelime bulamıyorum..
öncelikle şunu aklına sok iyice BU SENİN SUÇUN DEĞİL! başına böyle bir şeyin gelmesi senin ölmeni asla ve asla gerektirmez..
evet çok haklısın elbetteki asla unutulamayacak bi olay, ama lütfen bunu sürekli düşünüp durma..
bırak insanlar ne düşünürse düşünsün..kimseye bahsedemem diyorsan bahsetme , anlayışlı bi bakış açısına sahip olmayan kimseye anlatma zaten..
kendine bi sayfa aç, bunları zihninin gerisine at, kendini telkin et "benim suçum değil ve yapılacak bişey yok" diye..
hiç bir çözümü olayan bir şey için hayatını zindana mı çevireceksin, sana bu hainliği, bu pisliği, bu namussuzluğu yapan mahluklar yüzünden pırıl pırıl hayatın zehir mi olsun sana, bu mu isteğin..
kimseden anlayış bekleme, önce kendi kendine anlayışlı ve şefkatli ol, önce sen dimdik ayakta ol, en önemli şeyin kendin olduğunu bil, kendini sev ve kabullen.
eş seçiminde de dikkatli ol, o bulunduğun bağnaz kafalı çevrenden bir eş seçme kendine! karşına seni anlayacak ve olduğun gibi kabul edecek bi erkek çıkacak, böyleleri var inan bana! sen olumlu bakmaya başlarsan hayata, hayat da sana karşı daha verici olucak..
bekle ve dua et canım