biliyorum bu yazıyı okuyanlar arasında bana kızanlarda olacaktır.....haklısınız bende kendime kızıyorum..ama lütfen anlamaya çalışın çok kırılganım şuanda...
benim olayım şöyle.....üniversiteyi bitirdikten sonra bi şirkette çalışmaya başladım..yaklaşık 5-6 aydır çalışıyorumm.herşey normaldi..bigün şehir dışına çıkmam gerekti ve izin aldım yaklaşık 2 hafta kadar.bu 2 hafta içerisinde patronum beni hergün aradı.nasılsın bi ihtiyacın varmı die hergün halimi hatrımı sorar 10-15 dk konuşurduk...daha sonraki günlerde bu süre 30dk ya sonra 1 saate sonra 2 saate kadar çıkmaya başladı.ikimizde ne olduğunun farkına varamıyorduk....içimde garip bişeyler oluyordu...onda da bu vardı farkındaydım...fakat hissettiklerimizi birbirimize söylemekten çekiniyorduk....çünkü o evli ben ise 2-5 yıldır devam eden bi ilişki içerisindeydim......birgün beni aradı ve sen ne yaptın bana neden sürekli seninle konuşmak istiyorum gibisinden bişeyler söledi.o an daha ii anlamıştım içinde bişeyler olduğunu fakat anlamamazlıktan geliyordum.ne yaptımki ben sana dedim!!!bilmiyorum ki anlayamıyorum dedi! o dönemde ben hala izinliydim ve şehir dışındaydım.bana yanıma gelmek istediğini benmle konuşmak istediğini söyledi...bende yanlış olduğunu bile bile kabul ettim...ve o geldi.....buluştuk ben ona,oda bana hislerinden bahsetti...adını koyamadık bu hislerin..aşk değildi sevgi değildi belkide öyleydi ama kabul etmedik.çünkü yanlıştı yaptığımız doğru değildi.insan sadece kendini değil çevresinde ki insanlarıda düşünmeliydi...o evliydi benim ise hayatımda biri vardı....sonra bana beni üzmek istemediğini başına ilk defa böyle bişey geldiğini,çevresinde böyle yasak bi ilişki yaşayanlara yada yaşayacak olanlara duyduğu öfkelerii anlatırken böyle bir duruma kendinin nasıl düştüğünü anlamadığını söyledi....bende ona benimde ciddi bi ilişkim olduğunu,ne hayatımdaki insanı nede onun ailesini üzmek istemediğimi,böyle bir şeyin çok yanlış olduğunu ve asla yaşanmaması başlamadan sonlanması gerektiğini anlattım.oda benmle aynı fikirdeydii...elimi tutup yanağıma bi öpücük kondurdu fakat bunları yaparken bile gözlerimiz dolu dolu olmuştuu..hoşçakal güzel melek bu ilk ve sondu dedi ve ayrıldık....şuan işten ayrılmayı düşünüyorum çünkü ondan uzaklaşmalıyımm...oda beni görmemelii.en kötüsüde ne biliyormusunuz insanın kendi kendini vicdan mahkemesinde yargılaması..evet vicdan azabı çekiyorum hayatımdaki insana bu yanlışı yapmamalıydımmm...
şuanki ruh halim ne mi : can sıkıntısı vicdan azabıı ve gözyaşı......
benim olayım şöyle.....üniversiteyi bitirdikten sonra bi şirkette çalışmaya başladım..yaklaşık 5-6 aydır çalışıyorumm.herşey normaldi..bigün şehir dışına çıkmam gerekti ve izin aldım yaklaşık 2 hafta kadar.bu 2 hafta içerisinde patronum beni hergün aradı.nasılsın bi ihtiyacın varmı die hergün halimi hatrımı sorar 10-15 dk konuşurduk...daha sonraki günlerde bu süre 30dk ya sonra 1 saate sonra 2 saate kadar çıkmaya başladı.ikimizde ne olduğunun farkına varamıyorduk....içimde garip bişeyler oluyordu...onda da bu vardı farkındaydım...fakat hissettiklerimizi birbirimize söylemekten çekiniyorduk....çünkü o evli ben ise 2-5 yıldır devam eden bi ilişki içerisindeydim......birgün beni aradı ve sen ne yaptın bana neden sürekli seninle konuşmak istiyorum gibisinden bişeyler söledi.o an daha ii anlamıştım içinde bişeyler olduğunu fakat anlamamazlıktan geliyordum.ne yaptımki ben sana dedim!!!bilmiyorum ki anlayamıyorum dedi! o dönemde ben hala izinliydim ve şehir dışındaydım.bana yanıma gelmek istediğini benmle konuşmak istediğini söyledi...bende yanlış olduğunu bile bile kabul ettim...ve o geldi.....buluştuk ben ona,oda bana hislerinden bahsetti...adını koyamadık bu hislerin..aşk değildi sevgi değildi belkide öyleydi ama kabul etmedik.çünkü yanlıştı yaptığımız doğru değildi.insan sadece kendini değil çevresinde ki insanlarıda düşünmeliydi...o evliydi benim ise hayatımda biri vardı....sonra bana beni üzmek istemediğini başına ilk defa böyle bişey geldiğini,çevresinde böyle yasak bi ilişki yaşayanlara yada yaşayacak olanlara duyduğu öfkelerii anlatırken böyle bir duruma kendinin nasıl düştüğünü anlamadığını söyledi....bende ona benimde ciddi bi ilişkim olduğunu,ne hayatımdaki insanı nede onun ailesini üzmek istemediğimi,böyle bir şeyin çok yanlış olduğunu ve asla yaşanmaması başlamadan sonlanması gerektiğini anlattım.oda benmle aynı fikirdeydii...elimi tutup yanağıma bi öpücük kondurdu fakat bunları yaparken bile gözlerimiz dolu dolu olmuştuu..hoşçakal güzel melek bu ilk ve sondu dedi ve ayrıldık....şuan işten ayrılmayı düşünüyorum çünkü ondan uzaklaşmalıyımm...oda beni görmemelii.en kötüsüde ne biliyormusunuz insanın kendi kendini vicdan mahkemesinde yargılaması..evet vicdan azabı çekiyorum hayatımdaki insana bu yanlışı yapmamalıydımmm...
şuanki ruh halim ne mi : can sıkıntısı vicdan azabıı ve gözyaşı......