seneye düğünüm var hayırlısıyla, ama annemle başım dertte. şubatta büyük nişan olacak şimdi sadece erkek arkadaşımızla aramızda yüzük taktık (son modaya uyduk :)))
ben kaç aydır takıyorum yüzüğü evde dışarda, tutturdu şu yüzüğü takma evde diye bende çıkardım cebime koydum ver onu dışarda da takma diyo bu seferde, ölür müsün öldürür müsün, güler misin ağlar mısın?
çeyizimi her şeyimi kendim yapmaya çalışıyorum, bu zamana kadar üç yıldır olduğu gibi, ben para kazanmaya başladığımdan beri yani üç yıldır her şeyimi kendim yaptım, harçlık almıyorum artık param olmasa bile bi şekilde döndürüyorum, ehliyetimi de kendim aldım diğer ihtiyaçlarımı da. şimdi sıra çeyizimde çeyiz için ufak tefek bişiler alıyorum başlıyo bunları alma, bunu niye aldın diye. altın biriktir toplu al diyor, altın alınca şu mağazada şu varmış hadi onu al kendine diyo.
geçen gün katı meyve sıkacağı alacaktım başladı benim çeyizimde de vardı hiç kullanmadım alma diye, almadım bende ne yapayım çokta beğenmiştim halbuki. sabah gelmiş şurada katı meyve sıkacağı gördüm istiyodun ya diyo bende dayanamadım artık ya alma dedin ya şimdi ne diyosun dedim, e bu kırmızı rengi bilmem ne marka belki kullanırsın diyo
gelde sinirlerin bozulmasın. hep kendi beğendiklerini almaya çalışıyo, ben kırmızı beyaz yemek takımı beğendiysem mor gösteriyo siyah alalım diyosam bir bahane buluyor.
benim beğendiğim her şey kötü sanki. artık isteksizleşmeye başladım. babam da sen nasıl istersen öyle olsun orası senin evin olcak yavrum diyo babam böyle deyince de ben çeyizimi evlenip evime geldiğimde görmüştüm diyo ! çok yıpratıyo beni beynen yoruldum artık annem resmen psikolojik baskıda benim üzerimde ne yapacağım bilemiyorum.
bu durum hakkında yorumlarınız nedir, ne yapmam gerekiyor