Bipolar oldugumu yeni ögrendim demissiniz de dikkatimi cekti: manik atak gecirmeden önce anti-depresan kullanmis miydiniz? Cünkü bazi kisilerde antidepresan kullanimi manik ataga sebep oluyormus. Bu durumda doktorun ilaclari dengeli bir sekilde ayarlamasi gerekiyor. Siz de ilaclari düzenli olarak kullanir, tedavinizi aksatmazsaniz günlük hayatinizda zorlanmazsiniz diye düsünüyorum.
Es adayi konusunda belki söyle yapabilirsiniz; doktorunuz veya psikologunuzla iletisim kurun, bir gün o da sizinle gelsin ve doktorunuzla konussun. Hem aklinda soru kalmaz, hem de doktorun aciklamalari icini rahatlatir. Kulaktan dolma sözlerle, etrafin yorumlariyla hareket etmez.
Çok geçmiş olsun. Allah şifa versin.
bence kimsenin bilmesine gerek yok..belki ben henüz yeni olduğum için böyleyimdir zamanla belki bu durumdan dolayı acı çekmemeyi öğrenirim. şu sıralar çevremde herkes evlenmem için görücü usulüyle beni birileriyle tanıştırmaya çalışıyor. bense acaba bipolar olduğumu bilseler gene bana talip bularlarmıydı diye düşünmeden edemiyorum. atak dışında o kadar normalim ki insanların akıllarının ucundan geçmez. ama evlendikten sonra atak geçirirsem eşim benden soğur mu diye çok korkuyorum
ahh aurorascığım kilonu hiç takma tek derdimiz o olsun. ben sadece lityum kullanıyorum, içmeden önce 52 kiloydum bir ara 61 e kadar çıktım ve ömrümde ilk kez rejim yaparak şimdi 58 e inebildim
tabiiki tanışacaksın.. neden tanışmayasın..bu arada, kafana gerçekten yatan biri olursa o zaman düşünürsün demişsin. bunun olabilmesi için önce tanımam gerekmez mi. ama ben nasıl olsa sonu gelmeyecek düşüncesinden tanışmaya yanaşamıyorum kisorun orada zaten. çünkü benimle taşanlar genelde beni beğeniyor, ama manik depresifi nasıl söyleyeceğim, söylediğimde ne tepki alacağım mesele bu. nasıl olsa olmayacak diye hiç birşey yaşayamıyorum ben. sence tanışmalı mıyım ?
hastalığımı birine söylemek bana çok zor geliyor ne hikmetse. galiba kırılma korkusu bu
Merhaba ben bipolar olduğunu ağır bir manik atak geçirmesi sonucu öğrenmiş biriyim. taburcu olduktan sonra dr ların verdiği tedaviyi eksiksiz uygulamama rağmen hastalığı yeni öğrenmiş olmaktan mıdır bilmem geleceğe yönelik aşırı kaygı içerisindeyim. 35 yaşındayım ve bekarım evlenmeyi elbette ben de istiyorum ama bu hastalığa yakalandıktan sonra yaşamım nasıl etkilenecek bilmiyorum. eş adayıma hastalığı nasıl izah edeceğim evlendikten sonra atak geçirirsem bu eşimin benden soğumasına sebep olur mu vs bir sürü kaygım var.
aranızda bipolar tedavisi görürken evlenen ve anne olabilenler var mı, hastalık özel hayatınızı nasıl etkiledi, eğer deneyimlerinizi paylaşabilirseniz bu bana çok büyük bir umut olacak. sevgiler...
tabiiki tanışacaksın.. neden tanışmayasın..
diyorum ya herkes mükemmel de bi sen ben mi kusurluyuz..
tamam zor bi hastalık ama karşına seni seven anlayışlı biri de çıkabilir..
neden çıkmasın..
kimlerin karşısına kimler çıkıyor...
zaten ilaçlarını kullanır da bırakmazsan emin ol atakların daha az sorunla geçer..
sana diyorum ya bu hastalık normal bir hastalık..
delilik değil..
insanlar dengesiz sanıyorlar bipolarları ama ben kendimi dengeli buluyorum..
sadece belli dönemlerde ruhsal değişmeler oluyor..
misal mevsim geçişleri insanlar mutlu neşe dolu olurlar ya bu dönemler biz de mutlu neşe dolu oluyoruz ama normal insanların salgıladıklarından daha fazla mutluluk salgılıyoruz..
o yüzden mevsim geçişlerinde mani ortaya çıkabiliyor..
zaten bi süre sonra hareketlenmelerinden de anlıyorsun.. kontrolü kaybetmeye 1 tık kala diyorsun geliyo mani diye..
ben son manimde herkese dediydim bakın gircem maniye dikkat edin bana diiye..
keşke kontrollere daha sık gitseymişim..
bu arada kontrollerini aksatma..
mutlaka en az 3 ayda bir uğra..
mevsim geçişlerinde ayda 1 uğra hatta..
hareketlenmen varsa da 15 güne bir kontrolde doktoruna söyle ilerlemeni..
ilaçları da bence hiiiiiiiiiiiiiiiiiçç bırakma ömür boyu kullanmak gerekiyor çünkü aslında bu ilaçları bildiğim kadarıyla..
benim kilom ilk maniden sonra kontrolden çıktı..
birden 60dan 80e çıktım..
sonra 100!! dönem dönem veriyorum.. işe girsem yine gider o kilolar..
ilaçlarım şimdilik iyi.. tekrar bi ayarlama yapılacak ama..
bakalım işte
Geçmiş olsun...
Öncelikle bipolar hastası olanlar fazlasıyla "benmerkezci" dir...Kendilerine hiç bir koşulda toz kondurmazlar...
Bir sorunu bu kişiyle kolay kolay konuşamazsınız...
Hele ki sorunun kaynağı kendisiyse..
Asla kabul etmezler..
"Siz kimsiniz de konuşuyorsunuz ben gibi haşmetlinin yanıda" havasındadırlar...
Bize çok anormal gelen şeyler, onlara normal gelir..
Hayatlarında her şey 4-4 lük gitse bile, egoları hiç bir zaman tam manasıyla tatmin olmaz ve bu da onlara mutsuzluk getirir..
Bu sebeple hep bir arayış içindedirler..
Bunların hepsi özel hayatı ve ilişkileri fazlasıyla etkileyen durumlar olsa da, sizi korkutmasın...Bu hastalığın seviyeleri vardır..Kimi çok hafif atlatır, kiminin ki böyle ağır geçer...
Bipolar olup ta, bunun farkında olmayan o kadar fazla insan var ki..
Tedavinizi asla bırakmayın...
ben 5-6 yıldır bipolarım canım..kontrollerimi aksatmıyorum zaten, eğer atak geçirmezsem ilacı 3 yıl sonra kesecekmiş doktorum ama sonra atak geçirir miyim bilmembelki henüz yeni oluşundan ben atağın yaklaştığını anlayamıyorum auroras, keşke anlasam hemen dr a giderim sen kaç yıldır bipolardın ? ilk zamanlar atağın gelişini hissedebiliyor muydun , acaba tecrübeyle alakalı mı diye soruyorum, bir de yatarak tedavi gördün mü hiç
bu arada MeLLoDii sanırım kuyruk acın var asıl sana geçmiş olsun : D
önce bir üslubuna bakman lazım şekercim bana bunu demeden önce.. iki mesajında da mükemmel üslup hataları yapmışsın..Mevsim geçişi de yaşamıyoruz ama, hayırdır inşallah?
Bu ne güzel uslup, ne güzel bir ifade...
önce bir üslubuna bakman lazım şekercim bana bunu demeden önce.. iki mesajında da mükemmel üslup hataları yapmışsın..
her gördüğün bipolar aynı değildir.. neden bu başlığa girip böyle bir içini boşalttın anlamadım doğrusu..
bir kuyruk acın olduğunu düşündüm şahsen..
neyse öğrenmişsindir umarım bipoların kişilikle ilgili bir problem olmadığını..
bu arada arkadaş zaten kendini kötü hisseder bi şekilde açmış konuyu sen neden saydırdın saydırdın ki bipolarlara..
yani sonuçta insan kaybetmek insan silikleştirmek kolaydır... yapıcı olmak zor..
biraz destek olsaydın sana öyle yazmazdım..
ilk gördüğümde sinirim tepeme fırladığı yazdığına..
ne alaka yani..
kaç tane bipolar tanımış olabilirsin ki (psikiyatri servisinde çalışıyor olma ihtimalini söylemim dışında tutuyorum)
100-150 denek bulursun hepsinde aynı şeyi görürsün ondan sonra dersin bunu..
neyse..
konuyu bilmemene veriyorum tutumunu..
genelde hastalık anını tasvir etmişsiniz..Genelde bu bölüme girer konuları okurum...Özellikle girdiğim bir başlık değil...
Konu sahibesine yaşayabileceği sıkıntıları yazdım...Pollayannacılık oynayamazdım...Çünkü bipolar, kişiyi ve çevresini ciddi şekillerde etkileyebilir, ilaç dizginlemesinin yanında muhakkak pisikoterapinin de görülmesi gereken bir hastalıktır..
Bipolar karakterle ilgili bir rahatsızlıktır demedim, bir duygudurum bozukluğudur..İleri seviyelerdeki hastalarda, bastırılan duygular ortaya çıkar..
Yazdıklarım birer karakter bozukluğu değil, duygudurum bozukluklarına ilişkin bir kaç örneklemedir..
Genelde, kişi çok çaresiz kaldığı durumlarda, gerçekliğe "ben" kavramı ile tutunur..
Sevgi toplamak, beğenilmek adına, "ben güçsüz değilim, zayıf değilim"(inkar) mekanizmasıyla hareket eder..
Pek tabi kendine toz kondurmama duygusu kadar, "hiç bir işe yaramıyorum" durumu gibi aşırı özgüvensizlik gibi bir duygu da ortaya çıkabilir..(Tamamen örneklendirmeye çalışıyorum)...Kişi, cennet ve cehennemi aynı anda yaşayabilir yani..
Son olarak, pek tabi bipolar olmayan, sizlerin neler yaşadığını anlayamaz...İçeride, dışarıdan görünenin elbette mislisi oluyordur...Bu nedenle kıracak bir cümlem olduysa affola...
Ama benim de birebir gözlemlediğim davranışlar bunlardır...
Herhangi bir kuyruk acımı, bir rahatsızlığı kullanarak çıkarırsam, kendimden de şüphe etmem gerekir..
Bu yüzden, uslup cidden kötüydü..
Geçmiş olsun tekrar...
genelde hastalık anını tasvir etmişsiniz..
zaten iki ucu da hastalık anında yaşıyoruz..
bipolar kişilerin psikoterapi almaları gerektiğine ben de katılıyorum..
çünkü hastalık anında yaşanan duyguları normale çeksek hepsi birer travma..
ve tabiki insanın ruhunda iz bırakıyor..
birbirmizi yanlış anlamışız o zaman..
dileklerin için teşekkürler..
şöyle bir durum var zaten mani halinde kişi kesinlikle durumunu kabul etmez..Evet evet...Hastalık anında kişinin girdiği durumu anlatmaya çalıştım..
Belki ifade edemedim..
Yalnız gözlemlediğim şöyle bir durum da var, bipolar olduğunun farkında olmayan, dolayısıyla tedavi olmayan yüzlerce insan var...
Tedavi olunmadığı zaman da maniler sürekli bir hal alabiliyor maalesef...
Böyle bir tanıdığım teşhis konulmasına rağmen ısrarla inkar ediyor durumu...
Bu arada kilo konusuna takılma, ben de zamanında 26 kilo kadar verdim...Adım at ve ilk zamanlar biraz dişini sık yeter..Gerisi gelecektir
Cuma yarışmalarında motive olabilirsin..
bipolarları anlatan bi elkitabı okudum geçen..
hipomani diye bir durum var.. manik olmaya yakın ama manik değil..
onu şöyle anlatıyor: 'herşey çok güzel.. konuşurken kendimi enerjik hissediyorum.. enerjim bitmiyor.. çevremde hayranlık topluyorum..'
bir de mani anını anlatıyor:
'zihnim karışık, düşünceler hızla geçiyor.. bir düşündüğüm diğerini tutmuyor.. olayları/ durumları birleştiremiyorum.. kaygı ve korku duyuyorum'
buna benzerdi.. benim aklımda kalan bu...
bi de bunlara psikozlar eşlik etti mi al sana korku şöleni...
psikozsuz da geçebiliyormuş mani anı.. benim hep psikoz oldu..
psikozsuzları ben ayırt edebilir miyim bilmiyorum ama psikozu şak diye anlarım sanırım : D
dediğin doğru MeLLoDii çevrede çok bipolar var.. sanırım hipomani oluyor onlar emin değilim..
biraz bu beyin kimyasallarıyla alakalı işte..
herkesin ara ara bozuluyor olabilir..
ben de çok yaygın olduğunu görüyorum..
çevremde duyduğum en az 5 bipolar var.. (hastanedeyken tanıştıklarımı saymıyorum mevsim nedeniyle hepsi zaten bipolardı)
herkese Allah kolaylık versin valla.. yaşamak zor zati...
sana da çok geçmiş olsun.. depresyon zor oluyor.. ben de manilerin ardından mutlaka bi depresyon geçiriyorum..Hımmm..Bak evet bu çok daha doğru bir bilgi oldu...
Benim de gözlemlerim anlam kazanmış oldu şimdi...
Evet kesinlikle çoğu insanda gördüğümüz hipomani olabilir..
Şu dönemde, kimsenin ruh sağlığı yerinde değil...Türkiye'de hemen hemen herkeste majör depresyon var zaten...
Bu rahatsızlıkları bedensel rahatsızlıklardan ayırt etmek çok yanlış...
Bu arada ben de panikatak ve majör depresyon tedavisi görüyorum...
Çok şükür ataklarım yok denecek kadar azaldı...
Senin de atlatmana çok sevindim..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?