Merhaba..Yazmaya dahi halim yok..Eşim bipolar ve biz altı yıllık evliyiz dört yaşında da bir yavrumuz var..Uzun süredir eşimle iyiydik tabi öyle fevkalade bir ilişki değildi ama idare ediyorduk ta ki bayramımız zehir oluncaya dek..Eşim şehir dışında çalışıyor ayda bir kez falan geliyor yanımıza o geldiğinde tüm özverimle onu mutlu etmeye çalışıyorum ama o bayrmaın birinci, günü bunun aksini iddaa etti.Ben onu sevmiyormuşum onunla olan vaktimi geçiştiriyormuşum yemek yapmıyormuşum kısacası ona özen göstermiyormuşum.Halbuki biraz kilo verdim kendimi daha güzel bir hale soktum sonra ne bileyim çalışıyor olmama rağmen yemeğini birkaç çeşitten aşağı düşürmedim tatlısı böreği..en önemlisi ona sevgimi verdiğimi düşünüyordum...kafam allak bullak..çaresizim...bayramın ilk günü sorun çıkarıp git bu evden dedi ben de benim gidecek yerim yok bu kadar basitse gitmek sen git dedim topladı eşyalarını gitti...bulunduğumnuz bir şehirde bir oteldeymiş..çok üzgünüm..gitmeden bana bir de dilkeç yazdırdı ondan boşanacakmışım ne nafaka ne de tazminat istemeyecekmişim...önceden olsa gurur yapmazdım ama bu defa çok ağırıma gitti tek bir kuruşunu istemem sen bizi düşünmüyorsan dedim..ne bekliyorum sizden diyecek olursanız bilmiyorum...sanki ayrılsam kalan ömrümü huzurla geçirecekmişim gibi geliyor bana ama aynı zamanda ona karşı çok merhametliyim hep bir yanım ona ağlayacak gibi de geliyor...ne yapmalıyım bilmiyorum..bir terapiste mi danışsam?
