- 16 Ağustos 2024
- 3.314
- 6.343
- 73
- Konu Sahibi marianinkurkmantosu
- #41
Size belki yardımı olur diye bunu da paylaşmak istedim.Uzun olduğunu görünce okumasaydınız keşke yazık olmuş vaktinize. Evet ben de tam olarak ben böyleydim,depresiftim diye düşünüp o yüzden başıma geldi dedim uzun süre. Düzenli terapilere gittim, kendime uğraşlar edindim mesleğimi yapmaya devam ettim. Ama bir gün benzer süreçleri yaşarsanız ki dilerim yaşamazsanız depresyona girmenin, kırılgan bir yapıya sahip olmanın sonucunun bu olmaması gerektiğini bilin. Ben uzun yoldan öğrendim. Teşekkürler
Bana göre bu yazının gereksiz depresif gelmesinin birkaç nedeni var:
- Enerjinin tek yönlü olması – Yazar sürekli kendi duygusal sıkışmışlığını ve eşinin eksik yanlarını anlatıyor, ama çözüm arayışı ya çok yüzeyde ya da hep başkasından bekleniyor.
- Dilin dramatik ve yorucu olması – Sık tekrarlar (“rasyonel”, “hiç olmadı ki”, “hep böyle”), uzun paragraflar, sürekli olumsuz ton.
- Okuru yükleyen detaylar – Gereksiz ayrıntı bolluğu (regl tarihi, doğum kontrol yöntemi vb.) hikâyeyi ilerletmekten çok ağırlık katıyor.
- İçtenlik + sahnelenmişlik karışımı – Bir yandan gerçekten üzgün, ama bir yandan da sanki okuyanlardan “haklısın” onayı alma ihtiyacı var gibi yazıyor.
Çünkü metin boyunca eşin de iletişimde sorunlu biri olarak anlatılsa da, yazarın kendi ruh halini toparlamaya hiç enerjisi kalmamış ve bu hal uzun süredir devam ediyor gibi görünüyor.
Bu da karşı tarafın uzaklaşmasına sebep olabilir — haklı ya da haksız, sonuçta insanlar kronik olumsuzluk yayan ilişkilerde yoruluyor.
Kısacası: yazı hem duygusal yoğunluğu hem de “ben kitap okuyorum, analiz yapıyorum” havasını veren kelime tekrarları yüzünden okurken yorucu.
Okuyucuya “yardım et” demekten çok “haklı bul” dedirtiyor.
Kaynak: ChatGPT
