Bipolar sevgili

Merhabalar Kadınlar Kulübü'nün değerli hanımları.. Uzun zamandır siteyi farklı amaçlar, konular için takip edip, oldukça da verim alıyordum. Fakat şu sıralar benim de bir derdim var. Bu konuda tecrübesi olanlar veya fikir vermek isteyenler olursa çok sevineceğim.
Sevgilimle yaklaşık 5 yıldır tanışıyoruz, son 4 aydır sevgiliyiz. Şöyle ki öncesinde arkadaştık yani, sohbetimiz iyi, kafaları saran, beraber eğlenebilen iki arkadaş. Neyse uzun zamandır hiç konuşmamışken haziran ayı gibi bana ulaştı, askerdeymiş, artık vaktinin geldiğini uzun zamandır söylemeyi planladığını, sevgili olarak deneyebilir miyiz dedi.. Son 1 yıl içinde birkaç kez sinyal vermişti zaten. Ben de aşırı şaşırdım, çünkü yakışıklı, zeki biri ve etrafında hep kızlar vardı, hep sevgilisi vardı yani... Aylarca hiç konuşmayıp birden böyle bir teklifle gelmesine şaşırdım. Ama kabul ettim, çünkü ne bileyim deneyelim dedim, ne kaybedeceğiz zaten iyi anlaşıyoruz. Bu arada benden 3 yaş küçük. İyiki de başlamışız, çok güzel çok ilgili ve beraber eğlenebildiğim, kanımın deli gibi aktığı biri oluverdi 3 ayda. Taa ki geçtiğimiz aya kadar. Son 1 aydır aşırı ilgisizleşti, o hassas duyarlı adam gidip günlerce telefonda tek bir mesaja haber vermeyen, saatlerce günlerce beni gözü yaşlı merakta bırakan, ilgisiz, seni seviyorumlu mesaja uykum var diyen, sonra konuşalım deyip 10 gün boyunca ben yazmasam yazmayacak bir adam oldu. Hep ben geri döndüm, halini hatırını sordum, onu çok özlediğimi söyledim, dedim askerde olduğu için böyle normaldir, sonra Başak burcu çok sorumluluk sahibi ondan ilgilenemiyor, çok sıkmayım çok üstüne gitmeyin, geçer.. Fakat öyle bir durum ki bu, günlerce bir şey yazmıyor mesela geldiğinde hiçbir şey olmamış gibi aşırı neşeli, hiç beni kırdığını aklına getirmiyor, özür dilemiyor, canım cicim.. Sanki ben mecburmuşum, bunlar normalmiş gibi hep bir gelgitler.. Ben fark ettim bir anormallik olduğunu, bipolar mısın diye sordum. Evet ama bu konuyu kapatalım dedi. Çok üstelemedim, askerliği dün bitti şu an evinde, memleketinde. Dün gece seni o kadar çok özledim ki, iyi geceler diye yazdım. Verdiği cevap gülerek şu an hiç müsait değilim.. Yani cidden o kadar yalnız hissediyorum ki kendimi bazen, kendi kendime gelin güvey oluyormuş gibi hissediyorum. Çok seviyorum ama sanki onun için çok değersiz, öyle sıradan biriymiş gibi hissediyorum. Birkaç gündür bipolarla ilgili yazılar okuyorum. Benim ne yapmam nasıl davranmam lazım, kendisi ilaç kullanmıyor, raporu da yok muhtemelen işinde sıkıntı çıkmasın diye istemiyor. Ama onu çok seviyorum, farklı şehirlerdeyiz üstelik, bu ilişki yürür mü, o çok sevgi dolu, güvenilir, aşık olduğum adam bana kendini ne zaman tam olarak açar, ne yapmalıyım.. Uzak mı durmalıyım yoksa sürekli ilgimi, sevgimi hissettirmeli Miyim? Kendimi o kadar yalnız hissediyorum ki.. Ama yaşadığımız güzel şeyler aklıma gelince, hepsini bastırıyor bi yandan. Napmalıyım sizce?
Acaba gerçekten bipolar mı yoksa başkası mı var? Siz hemen inanmayın bence
 
ne bipoları Allah askına. gostersın doktor raporunu. bu adamlar hep psıkolojık rahatsızlıkların arkasına sığınıyor. zerre ınanmadım, bı arkadaşımı boyle 2 yıl uğraştırdı adam. tamamen yalanmış sızofrenım dıyordu fılan neyse. uğraşmak zorunda degılsınız zaten daha 4 ay olmus. en bastan ortaya cıkması daha iyi. ki en onemlı detay askerde olması. askerdeyken erkeklere bışey oluyo. cıddı bışey yapası gelır ya da yalnızlık korkusu, boşluk , bırının bekledıgını bılmek, hayata dair ciddi bi adım atmak gibi. degısık bı psıkolojı. sızınkının de gozune sız ıyı görünmüşsünüz mantıklı ve olur, guvenılır gibi. sonradan gelınce vazgecmıs olabılır, baska bırı var mıdır aklında bılemem ama sız ıyımser dusunmeyın bukadar. sizinle gitgel oyuncak gibi oynamasına musaade etmeyın, çekın kendınızı gerı bugun de sızın psıkolojınız bozulmuş olsun nolur? bakalım ne oluyor? arayıp ozur dılemesıyle olmaz bu ış boyle mı geçecek hayatınız.. kalıcı bı çözümün olması gerekiyor
Şu an izne ayrıldım haftaiçi onun bulunduğu şehre gidicem, daha doğrusu kafamı toplayım diye bir turla gidicem. Acaba diyorum oradayken görüşme talep etsem mi, yani neyse derdi yüzyüze görüşsek, hem o zaman kaçabileceği bir yer de olmaz
 
Acaba gerçekten bipolar mı yoksa başkası mı var? Siz hemen inanmayın bence
WhatsApp'ta çevirim içi filan olmuyor, sanmıyorum başka biri olduğunu. He kalbinde vardır, onu bilemem. Ama seven insan her koşulda merak eder, arar sorar di mi.. Bir de kadınız sonuçta ilgi bekliyoruz, sevgi bekliyoruz. Nereye kadar böyle
 
Şu an izne ayrıldım haftaiçi onun bulunduğu şehre gidicem, daha doğrusu kafamı toplayım diye bir turla gidicem. Acaba diyorum oradayken görüşme talep etsem mi, yani neyse derdi yüzyüze görüşsek, hem o zaman kaçabileceği bir yer de olmaz
tur mu? adama o olmadan doğum gunu kutlaması yapmıssınız ? cevap bıle vermemıs. siz bence fazla takmıssınız kafayı bu adama, tabıkı gıtmeyın. oraya tur ıcın vs gıtmedıgınızı oda bılecek buraya kadar gelmıs dıcek, kaçıyor dıyorsunuz sız ustune gıttıkce daha cok sımarıp kaçacak bu bellı degıl mı. sizinle gorusmedıgınde gururunuz ne durumda olacak kendınıze bıraz değer verin. sız kendınıze bunları yaparsanız başkaları neler yapmaz yanı..
 
Bilmiyorum araştırıyorum ve çoğu bipolar sevgini sürekli terk edip terk edip geri dönüyormuş, olay bu da değil. Ben kaçmamasını, konuşmasını istiyorum. Ama sürekli kaçıyor, üzüleceksem üzüleyim ne yani doğru düzgün paylaşamaz mı
Fevri kararlar alinir evet dedigin gibi erkeklerde daha yaygin o davranış. Ve biraz da kafasiz olanlarda. Ama anlattigin oyle bisey degil adam sana karsi komple kayıtsız. Bir tanidigim erkek bipolar vardi cok sacma kararlar alirdi böyle hic beyni yokmus gibi. Tamam ben de mesela aşırı kumar oynarım hiz yaparim manideyken mantikli taraflari gene olan seyler degil de. Bu şöyleydi "nazlidan ayrilirsam rakı icmek daha anlamli olacak" diye kizdan ayrilirdi. Ama sonra geri arardi. En son ayrilisinda nazli gitti eski sevgilisiyle nişanlandi girdi mi buna :KK70: ondan sonra bi daha toplayamadi kendini mecnun gibi hafizasini falan kaybetti sonunu hic anlatmiyim. Yani sonrasinda pisman olma belirtisi olur seni sevse.
 
Toplumdan dışlamak vs değil ancak gerçekten zor çok zor. Bipolar olan çocukluk arkadaşım var arkadaşlık ilişkimiz bile inişli çıkışlı bazen istemediğin kadar ilgili bazen yanında iken bile sen yoksun gibi. Sürekli intihar eğilimi, atak dönemleri zorluğu, hastane yatışları...
Bunu sevgilimle, eşimle yapabileceğimi düşünemiyorum. Düşmez kalkmaz bir Allah elbette sağlığımızın garantisi yok ama göz göre göre kabul etmek her yiğidin harcı değil.
Yine yakın bir akrabamız bipolar, çocukları yok ancak 30 yıldır eşine yaşattıkları gerçekten facia.
 
biz kadınlar böyle yapsak sonra da ya bipolarım desek adamlar "hadi sana iyi günleeeeer" der kaçar
biz de kendi kendimize psikologçuluk oynarız aman belki düzelir sonra bizi deli gibi sever diyerek...

bu kadar çok tanı koyup çözmeye meraklıysanız keşke iyice hazırlanıp 4 sene bir okula gitseydiniz.
hem danışanlar iyileşir hem de para kazanır, ruh sağlınız da size kalırdı...
 
bipolar olsun yada olmasın, bu yapıda biri ile olmak çok zor değil mi ?
diyelim ki bipolara rağmen devam ettiniz, belki evlendiniz.
bir gün yanınızda bir gün değil. hayata dair hiçbir sorumlulukta tam anlamıyla güvenemeyeceğiniz biri olacak.

bu tip insanların ortak özellikleri kendilerine bağlamaları oluyor zaten. bağlanmanız sizlik değil, onun aynı zamanda nasıl bağlayacağını bilmesiyle alakalı.
 
Fevri kararlar alinir evet dedigin gibi erkeklerde daha yaygin o davranış. Ve biraz da kafasiz olanlarda. Ama anlattigin oyle bisey degil adam sana karsi komple kayıtsız. Bir tanidigim erkek bipolar vardi cok sacma kararlar alirdi böyle hic beyni yokmus gibi. Tamam ben de mesela aşırı kumar oynarım hiz yaparim manideyken mantikli taraflari gene olan seyler degil de. Bu şöyleydi "nazlidan ayrilirsam rakı icmek daha anlamli olacak" diye kizdan ayrilirdi. Ama sonra geri arardi. En son ayrilisinda nazli gitti eski sevgilisiyle nişanlandi girdi mi buna :KK70: ondan sonra bi daha toplayamadi kendini mecnun gibi hafizasini falan kaybetti sonunu hic anlatmiyim. Yani sonrasinda pisman olma belirtisi olur seni sevse.
Öyle komik anlatmışsın ki tam üzülücem gülesim geliyor 😅 bipolara bağladım ben de galiba 🤣🤣
 
Merhabalar Kadınlar Kulübü'nün değerli hanımları.. Uzun zamandır siteyi farklı amaçlar, konular için takip edip, oldukça da verim alıyordum. Fakat şu sıralar benim de bir derdim var. Bu konuda tecrübesi olanlar veya fikir vermek isteyenler olursa çok sevineceğim.
Sevgilimle yaklaşık 5 yıldır tanışıyoruz, son 4 aydır sevgiliyiz. Şöyle ki öncesinde arkadaştık yani, sohbetimiz iyi, kafaları saran, beraber eğlenebilen iki arkadaş. Neyse uzun zamandır hiç konuşmamışken haziran ayı gibi bana ulaştı, askerdeymiş, artık vaktinin geldiğini uzun zamandır söylemeyi planladığını, sevgili olarak deneyebilir miyiz dedi.. Son 1 yıl içinde birkaç kez sinyal vermişti zaten. Ben de aşırı şaşırdım, çünkü yakışıklı, zeki biri ve etrafında hep kızlar vardı, hep sevgilisi vardı yani... Aylarca hiç konuşmayıp birden böyle bir teklifle gelmesine şaşırdım. Ama kabul ettim, çünkü ne bileyim deneyelim dedim, ne kaybedeceğiz zaten iyi anlaşıyoruz. Bu arada benden 3 yaş küçük. İyiki de başlamışız, çok güzel çok ilgili ve beraber eğlenebildiğim, kanımın deli gibi aktığı biri oluverdi 3 ayda. Taa ki geçtiğimiz aya kadar. Son 1 aydır aşırı ilgisizleşti, o hassas duyarlı adam gidip günlerce telefonda tek bir mesaja haber vermeyen, saatlerce günlerce beni gözü yaşlı merakta bırakan, ilgisiz, seni seviyorumlu mesaja uykum var diyen, sonra konuşalım deyip 10 gün boyunca ben yazmasam yazmayacak bir adam oldu. Hep ben geri döndüm, halini hatırını sordum, onu çok özlediğimi söyledim, dedim askerde olduğu için böyle normaldir, sonra Başak burcu çok sorumluluk sahibi ondan ilgilenemiyor, çok sıkmayım çok üstüne gitmeyin, geçer.. Fakat öyle bir durum ki bu, günlerce bir şey yazmıyor mesela geldiğinde hiçbir şey olmamış gibi aşırı neşeli, hiç beni kırdığını aklına getirmiyor, özür dilemiyor, canım cicim.. Sanki ben mecburmuşum, bunlar normalmiş gibi hep bir gelgitler.. Ben fark ettim bir anormallik olduğunu, bipolar mısın diye sordum. Evet ama bu konuyu kapatalım dedi. Çok üstelemedim, askerliği dün bitti şu an evinde, memleketinde. Dün gece seni o kadar çok özledim ki, iyi geceler diye yazdım. Verdiği cevap gülerek şu an hiç müsait değilim.. Yani cidden o kadar yalnız hissediyorum ki kendimi bazen, kendi kendime gelin güvey oluyormuş gibi hissediyorum. Çok seviyorum ama sanki onun için çok değersiz, öyle sıradan biriymiş gibi hissediyorum. Birkaç gündür bipolarla ilgili yazılar okuyorum. Benim ne yapmam nasıl davranmam lazım, kendisi ilaç kullanmıyor, raporu da yok muhtemelen işinde sıkıntı çıkmasın diye istemiyor. Ama onu çok seviyorum, farklı şehirlerdeyiz üstelik, bu ilişki yürür mü, o çok sevgi dolu, güvenilir, aşık olduğum adam bana kendini ne zaman tam olarak açar, ne yapmalıyım.. Uzak mı durmalıyım yoksa sürekli ilgimi, sevgimi hissettirmeli Miyim? Kendimi o kadar yalnız hissediyorum ki.. Ama yaşadığımız güzel şeyler aklıma gelince, hepsini bastırıyor bi yandan. Napmalıyım sizce?
Yaşadığınız güzel neler aklınıza geliyor zaten uzaktan başlayan bir ilişkiymiş sevgili anlamında. Anlaşılan gelgitleri olan biri. Bazen sevmek yetmiyor. Kendi haline bırakın. Ayrıca hastalığı da ciddi yani geçen senelerde babasını öldüren bir oyuncuda varmış bu hastalık bende oradan araştırmıştım. Tabi Allah korusun herkesin başına gelebilir ama ilaç kullanmaması gelgit aklının olması sizi ürkütmüyor mu?
Telefonla başlayan ilişki telefonla bitebilir bence bu kadar büyütmeyin ilerde daha çok üzülürsünüz
 
Yaşadığınız güzel neler aklınıza geliyor zaten uzaktan başlayan bir ilişkiymiş sevgili anlamında. Anlaşılan gelgitleri olan biri. Bazen sevmek yetmiyor. Kendi haline bırakın. Ayrıca hastalığı da ciddi yani geçen senelerde babasını öldüren bir oyuncuda varmış bu hastalık bende oradan araştırmıştım. Tabi Allah korusun herkesin başına gelebilir ama ilaç kullanmaması gelgit aklının olması sizi ürkütmüyor mu?
Telefonla başlayan ilişki telefonla bitebilir bence bu kadar büyütmeyin ilerde daha çok üzülürsünüz
Kendimde belki de yıllar sonra aşkı hissettiğim için, hani o coşkuyu, o her şey farklı olacak hissi.. Belki de kendimi çok daha iyi, frekansı uyumlu hissettiğim için bırakamıyorum bilmiyorum. Haklısınız hepiniz, sürekli kendimi kandırıp duruyorum belki de
 
Bipolar veya dengesiz bence yol yakınken ayrılın ilişkiniz daha çok yeni zaten. Yıpranırsın
Ben tanıştığımızın ilk ayında ona kendimden bahsettim, tip1 diyabetim 9 yaşından beri, bak dedim bunlar benim ilaçlarım, diyet yapıyorum, spor yapıyorum. Koma riskim var vs vs.. Sonra dedim bak ben senden büyüğüm ailen sıkıntı çıkarır mı.. Çünkü ciddiydim yani. Dedi her şeyine kabul. Şimdi ben o hasta olduğu için onu bırakırsam, gerçi hasta olduğu için değil sorumsuz olduğu ve korkak olduğu için.. Kendimi çok kötü hissederim, çabalamak istiyorum ne bileyim ya :KK43: benim de psikolojim bozuldu biraz galiba
 
Kendimde belki de yıllar sonra aşkı hissettiğim için, hani o coşkuyu, o her şey farklı olacak hissi.. Belki de kendimi çok daha iyi, frekansı uyumlu hissettiğim için bırakamıyorum bilmiyorum. Haklısınız hepiniz, sürekli kendimi kandırıp duruyorum belki de
Kusura bakmayın ama o coşku bütün hisler bir anda kabusunuz olabilir . Adam bir gün iyi iki gün kötü olan biri . Ve kendisi de açık açık söylemiş ben sinirli olunca kendimi kaybediyorm diye . Güzel günlerde evet her şey güzeldir ama ya kötü hissettiği zamanlarda. Daha genç birisin anladığım kadarıyla ne kadar güzellikler karşına çıkar kendine yazık etme
 
Bipolar olmak böyle bir şey değil. Askerde size bir yükselmiş sonradan ilgisi azalmış hepsi bu. Aranızdaki ilişkiye bu açıdan bakmaya çalışırsanız daha az yıpranmış olursunuz. Yakışıklı, etrafından kızlar eksik olmuyor demişsiniz. Belli ki başkaları var. Böyle yorucu ilişkilerden, toksik tiplerden uzak durmanızı tavsiye ederim. Zamanınızı boşa harcamayın, kendinizi de üzmeyin.
 
Kendisi denizci ve işine deli gibi aşık. Muhtemelen sıkıntı çıkacağı için istemiyor rapor onayını. Daha önce birkaç kez bahsetmişti, sinirlenince çok kötü oluyorum vs diye. Bilmiyorum belki de manik döneminde sevgili olduk, şu an depresif dönemde biraz daha. Gerçi ona bile emin değilim, sanki sadece bana depresif ilgisiz. Acaba diyorum manik dönemin getirdiği etkiyle mi böyle bağlandık, yani acaba cidden sevmedi mi?? Sonra diyorum ki son 1 yılda zaten zaman zaman yokladı beni, kafam çok karışık. Şöyle geçse karşıma doğru düzgün ve anlatsa derdini. Her şeye kabulüm ama beni kaale bile almıyor
Peşinen söyleyeyim adamın bipolar olduğuna zerre inanmadım. Yanlış anlamayın ruh hastası olduğundan hiç süphem yok ama bipolar değil; kültürel, toplumsal ve yetiştirme kaynaklı bi problem bu. Sokaktaki ortalama 10 erkeğin 6sında az ya da çok olan genel bi problem. Düzeltmek icin de kafadan 30 yıla, toplum mühendisligine ve daha bi sürü şeye ihtiyac var, sizi beni aşan bi durum yani.

Kaldı ki siz bu adamla arkadaşmışsınız öncesinde, gerçekten bipolar olsa emin olun o zaman da fark ederdiniz. Hatta hazır bu kadar ilgiye bogmusken bi anda kesin tum ilginizi, keyfim yerinde hayatım sensiz yolunda mesajı verin beyefendiye dolaylı olarak. Bi anda histerik bi sekilde üstünüze gelmeye başlayacak, ne kadar hızlı tedavi olduğuna inanamayacaksınız.

Her şeyi geçip hadi adama inandık diyelim, işimde problem yaşamak istemiyorum bu nedenle hastalığımı gizleyeceğim ve tedavi olmayacağım geçerli bi bahane değil. Hem kendisine hem ilişki içerisinde olduğu insanlara zarar verdiğini bile bile işini bahane edip sağlığını birinci sıraya koymayan insanla ne aile, ne aşk, ne arkadaşlık, ne iş ilişkisi yürütülebilir.

Kendini, durumunu kabullenemeyen insan kadar safi zarar olan bi insan grubu yok şu hayatta. Hastaysan hastasındır, fakirsen fakirsindir, ne bileyim bilgin görgün eksikse eksiktir mesela. Bunların herhangi birinde iyileşme sağlamanın tek yolu kabullenmek ve çözüm üretmekken yok ben kendi b.k çukurumun içinde debeleneceğim, insanlar da benim nazımı çekecek mantalitesindeysen bak şuradan ..... demek ve kaçıp canımızı kurtarmak gerekir.
 
Sokaktaki ortalama 10 erkeğin 6sında az ya da çok olan genel bi problem.

her karaktersiz bir psikolojik hastalık uydurup çıkıyor işin içinden

bundan sonra akrabalık bir durum olup iletişim kurmak zorunda kalırsam
"ay canım manik dönemdeyim hiç gelmeyeyim" diyeceğim...
 
Merhabalar Kadınlar Kulübü'nün değerli hanımları.. Uzun zamandır siteyi farklı amaçlar, konular için takip edip, oldukça da verim alıyordum. Fakat şu sıralar benim de bir derdim var. Bu konuda tecrübesi olanlar veya fikir vermek isteyenler olursa çok sevineceğim.
Sevgilimle yaklaşık 5 yıldır tanışıyoruz, son 4 aydır sevgiliyiz. Şöyle ki öncesinde arkadaştık yani, sohbetimiz iyi, kafaları saran, beraber eğlenebilen iki arkadaş. Neyse uzun zamandır hiç konuşmamışken haziran ayı gibi bana ulaştı, askerdeymiş, artık vaktinin geldiğini uzun zamandır söylemeyi planladığını, sevgili olarak deneyebilir miyiz dedi.. Son 1 yıl içinde birkaç kez sinyal vermişti zaten. Ben de aşırı şaşırdım, çünkü yakışıklı, zeki biri ve etrafında hep kızlar vardı, hep sevgilisi vardı yani... Aylarca hiç konuşmayıp birden böyle bir teklifle gelmesine şaşırdım. Ama kabul ettim, çünkü ne bileyim deneyelim dedim, ne kaybedeceğiz zaten iyi anlaşıyoruz. Bu arada benden 3 yaş küçük. İyiki de başlamışız, çok güzel çok ilgili ve beraber eğlenebildiğim, kanımın deli gibi aktığı biri oluverdi 3 ayda. Taa ki geçtiğimiz aya kadar. Son 1 aydır aşırı ilgisizleşti, o hassas duyarlı adam gidip günlerce telefonda tek bir mesaja haber vermeyen, saatlerce günlerce beni gözü yaşlı merakta bırakan, ilgisiz, seni seviyorumlu mesaja uykum var diyen, sonra konuşalım deyip 10 gün boyunca ben yazmasam yazmayacak bir adam oldu. Hep ben geri döndüm, halini hatırını sordum, onu çok özlediğimi söyledim, dedim askerde olduğu için böyle normaldir, sonra Başak burcu çok sorumluluk sahibi ondan ilgilenemiyor, çok sıkmayım çok üstüne gitmeyin, geçer.. Fakat öyle bir durum ki bu, günlerce bir şey yazmıyor mesela geldiğinde hiçbir şey olmamış gibi aşırı neşeli, hiç beni kırdığını aklına getirmiyor, özür dilemiyor, canım cicim.. Sanki ben mecburmuşum, bunlar normalmiş gibi hep bir gelgitler.. Ben fark ettim bir anormallik olduğunu, bipolar mısın diye sordum. Evet ama bu konuyu kapatalım dedi. Çok üstelemedim, askerliği dün bitti şu an evinde, memleketinde. Dün gece seni o kadar çok özledim ki, iyi geceler diye yazdım. Verdiği cevap gülerek şu an hiç müsait değilim.. Yani cidden o kadar yalnız hissediyorum ki kendimi bazen, kendi kendime gelin güvey oluyormuş gibi hissediyorum. Çok seviyorum ama sanki onun için çok değersiz, öyle sıradan biriymiş gibi hissediyorum. Birkaç gündür bipolarla ilgili yazılar okuyorum. Benim ne yapmam nasıl davranmam lazım, kendisi ilaç kullanmıyor, raporu da yok muhtemelen işinde sıkıntı çıkmasın diye istemiyor. Ama onu çok seviyorum, farklı şehirlerdeyiz üstelik, bu ilişki yürür mü, o çok sevgi dolu, güvenilir, aşık olduğum adam bana kendini ne zaman tam olarak açar, ne yapmalıyım.. Uzak mı durmalıyım yoksa sürekli ilgimi, sevgimi hissettirmeli Miyim? Kendimi o kadar yalnız hissediyorum ki.. Ama yaşadığımız güzel şeyler aklıma gelince, hepsini bastırıyor bi yandan. Napmalıyım sizce?
Teşhisi kim koymuş bence siz bir tanı kriterlerini okuyun
Bipolarlık böyle bir şey değil bence ya
Neden ilacı yok doktora gitmeden nerden biliyor?

Eğer böyle ilgisizlik yapıyorsa bipolarların evlilik sürdürmemesi lazım
Bence bunu bir yerinden uydurmuş
 
Bipolarim diye yalan söyleyip umursamazliginin üstünü örtmeye çalışıyor bence.Siz de bipolar misin diye sorunca üstüne baliklama atlamış.Bipolar olduğuna dair resmi rapor almadan da tedavi olabilir.Boylece işyerinin de bilgisi olmaz.Birakin gitsin şunu Allah aşkına.Gunlerce ortada yok adamdaki rahatlığa bakın.
 
X