Hanımlar merhaba.Özellikle evli ablalarimdan kışkırtmadan akıl istiyorum.Zaten aklım yeterince dağınık.
Sorunum erkek arkadaşımın annesiyle benim aramda istemsizce yarattığı husumet.Nişan bile erteledik şu tartişma için.
Annesiyle telefon konuşması hariç tanışmış değilim.Zamanından beri nişan bohçası istemediğimi, annesine zamanı gelinceye kadar bu konudan yavaş yavaş bahsetmesini istedim.Annesine diyemedi.Bundan kavgalar ettik.
Sorun bir don iki atlet almak değildi.Sorun benim ne istediğimin ya da istemediğimin önemi olmaması.Bana edebildiği lafları annesine diyememesi.Annesi heves ediyor neyse kırmayayım, erkek arkadaşim da arada kalmasın aramız bozulmasın diye tamam yapsın ben de bir şeyler yaparım dedim.Ama hala bu konuda ona ve annesine içerliyim.Bilmiyorum belki ben abarttım uzattım bu konuyu ama benim takıldığım noktayı siz anliyorsunuzdur.
Geçen de annesi beni arayip kavga etmeyin kizim nolcak yani ölmezsiniz ya ramazandan önce nişani yapalim gibi sitem etti bana.Ya da inanin ben artik kadını yakından tanimadan ona cephe aldim.Bilmiyorum bile.
Bugünkü tartişma sonucu bana aynen şunu dedi.”Sen beni ölene kadar annemden uzaklaştıramazsın, ancak sen uzaklaşirsin bunu kafana sok.”
Aşiri kırıldım, sinirlendim.Ve ayrıldım.Sen şimdiden nasıl beni annenle kıyaslayıp gidecek olan sen olursun temali konusabiliyorsun, ne cürretle diyerek.
İki bucuk aydır bohça muhabbetinden çıkan bu anne aşkı beni yipratti.Ben şimdiden sanki benim sözümüm fikrimin değeri yokmuş gibi hissediyorum.Sanki aileyle ilgili bir sorunda benim esamem bile okunmayacakmiş gibi.
Erkek arkadaşimin bana cok düşkün olduğunu ailem de ben de biliyoruz ama ne bileyim, annesi tabiki sevecek, sayacak, ben de gönlü olsun diye hiç yapmayacağim bir şeyi yapmayı kabul etmişim.Hiç değerim bilinmiyor.Annesi iki yazma üç patik aldi diye o kadar cabaliyor heves ediyor oluyor.
Ben mi abartip, kıskaniyorum?Bana böyle hissettiren annesiyle aramda yarattiği konum mu sizce?
Sorunum erkek arkadaşımın annesiyle benim aramda istemsizce yarattığı husumet.Nişan bile erteledik şu tartişma için.
Annesiyle telefon konuşması hariç tanışmış değilim.Zamanından beri nişan bohçası istemediğimi, annesine zamanı gelinceye kadar bu konudan yavaş yavaş bahsetmesini istedim.Annesine diyemedi.Bundan kavgalar ettik.
Sorun bir don iki atlet almak değildi.Sorun benim ne istediğimin ya da istemediğimin önemi olmaması.Bana edebildiği lafları annesine diyememesi.Annesi heves ediyor neyse kırmayayım, erkek arkadaşim da arada kalmasın aramız bozulmasın diye tamam yapsın ben de bir şeyler yaparım dedim.Ama hala bu konuda ona ve annesine içerliyim.Bilmiyorum belki ben abarttım uzattım bu konuyu ama benim takıldığım noktayı siz anliyorsunuzdur.
Geçen de annesi beni arayip kavga etmeyin kizim nolcak yani ölmezsiniz ya ramazandan önce nişani yapalim gibi sitem etti bana.Ya da inanin ben artik kadını yakından tanimadan ona cephe aldim.Bilmiyorum bile.
Bugünkü tartişma sonucu bana aynen şunu dedi.”Sen beni ölene kadar annemden uzaklaştıramazsın, ancak sen uzaklaşirsin bunu kafana sok.”
Aşiri kırıldım, sinirlendim.Ve ayrıldım.Sen şimdiden nasıl beni annenle kıyaslayıp gidecek olan sen olursun temali konusabiliyorsun, ne cürretle diyerek.
İki bucuk aydır bohça muhabbetinden çıkan bu anne aşkı beni yipratti.Ben şimdiden sanki benim sözümüm fikrimin değeri yokmuş gibi hissediyorum.Sanki aileyle ilgili bir sorunda benim esamem bile okunmayacakmiş gibi.
Erkek arkadaşimin bana cok düşkün olduğunu ailem de ben de biliyoruz ama ne bileyim, annesi tabiki sevecek, sayacak, ben de gönlü olsun diye hiç yapmayacağim bir şeyi yapmayı kabul etmişim.Hiç değerim bilinmiyor.Annesi iki yazma üç patik aldi diye o kadar cabaliyor heves ediyor oluyor.
Ben mi abartip, kıskaniyorum?Bana böyle hissettiren annesiyle aramda yarattiği konum mu sizce?
Son düzenleme:
