Adam ruh hastası. Küfürler, paranoyalar havada uçuşuyor. Tedavi olmak yerine, bana kendini ispat et, inandır diye bunun yükünü de size yükleme derdinde. Demiyor ki, evet haklısın, sen böyle psikopatça şeyleri hak etmiyorsun, seni seviyorum, sana zarar vermek de istemiyorum, bu yaptıklarım normal değil, seni mutlu etmek, bu ilişkiyi sürdürmek için gerekirse dünyanın bütün tedavilerini olurum. Demiyor bunu. Diyor ki, sen benim oyun hamurum ol, kuklam ol, egomun oyuncağı ol. Otur dersem otur, kalk dersem kalk, ta ki seni iyice avucumun içine alana kadar. Sonra zaten iyice esirim olacağın için, paranoya yapmamı gerektirecek şeyler azalacak. Adam bunu söylüyor size. Farkında mısınız? Ve siz hala olur mu diye düşünebiliyorsunuz.
Şiddete uğrayan, öldürülen kadınların nasıl erkekler tarafından bunlara maruz bırakıldığını düşünüyorsunuz? Gerçekten endişe verici bir durum. Adamlar bas bas ben manyağım diye bağırırken, bir kadının arkasına bakmadan kaçmak yerine hala bir şeyleri oldurma derdinde olması beni gerçekten ürkütüyor. Neden? Anlatın bana? Bir ilişki yaşamanın bedeli mi olmalı illa ki? Tavizsiz, şiddetsiz bir ilişki olmaz mı zanediyorsunuz?
