Ailemin ilgisizliginden,annemin beni ezme cabalarindan bahsetmistim daha önce.Esimle bir kac aydir ozellikle,cok yalniz kaldik.Iki cocukla 7/24 ilgileniyorum.Esim aksam gelince yardimini esirgemiyor haftasonu da oyle.Kardes kiskancligi falan buyuk cocugum da psikolojik olarak cöktü sanki.Neyse konuya gelelim..
Annem erkek kardesimden cekindigi icin onun yaninda benim olecegimi bilse arayamiyor.suan beraberler ve her aksam is cikisi evimin nerdeyse onunden geciyorlar.Annem evime gelmemek icin kirk takla atiyor.Kaldim cocuklarla basbasa.Bir de "cocuklari kacirmaya kalkan olur,ikisiyle sakin disari cikma." Diyor.Cok sicak evim bazen yemek yapamiyorum yorgunluktan.Kendisi yazlik yerinde kaliyor.Kimsenin evde olmadigi zaman beni arayabiliyor ancak.Ben ise artik anneme karsi sogudum beni arasin da istemiyorum.Anlatip duruyor sonra ben cocugumdan bahsedince,"zor zor Allah kolaylik versin"diyor.Yada diyorki fismanca demiski,keske bi de kizi olsaydi tüh.
Artik ben annemin gercekten bana karsi iyi niyetli olmadigina inanmaya basladim.Dogrusu gec bile kaldim.Konduramiyorsun iste.Gelelim konuya.
Esim cani sıkkin duruyordu dun aksam.Bugün de zaten her zamankinden gec geldi ve dogruca yatagina girdi.Kendimi sucluyorum boyle zamanlarda.Cunku esim benim memleketimde evli.Ve bizimkiler esimin burada kimsesinin olmadigini biliyorlar.Yani kizini yanina evlendirmek kol kanat germek boyle mi oluyormus anlamlandiramiyorduk artik.Esim evliligin beklentilerini karsilamadigini,hayal kirikligina ugradigini soyledi.Burada benim icin oldugunu ama artik mutsuz oldugunu soyledi.Evet mutsuzduk.Oyle seyler yasadik oyle sinavlardan gectik ki.Biliyorum ama bunlari agzindan duymak cok kotuydu.Ayrilmaktan bahsetti.Evet ayrilmak!!Bunu kolay dile getirmeyecek bir insan.Simdi ben ne yapacagim.Tamamen yapayalniz kimsesiz kaldim.Dunya uzerime yikilmis gibi.Ama ruhen çöktüm son zamanlarda bunyem alismis olay gercek degilmis de ben ruyadaymisim gibi..Dusunemiyorum..Hissedemiyorum..Ne yapicam bana bir akil verin bir insanin mutsuzluguna sebep olmak da oyle kotu ki.Ona bu haksizligi da edemem.Ben haksizliga ugramaya zaten alismis bir insanim boyle de sevgisiz yasarim sanirim.
Annem erkek kardesimden cekindigi icin onun yaninda benim olecegimi bilse arayamiyor.suan beraberler ve her aksam is cikisi evimin nerdeyse onunden geciyorlar.Annem evime gelmemek icin kirk takla atiyor.Kaldim cocuklarla basbasa.Bir de "cocuklari kacirmaya kalkan olur,ikisiyle sakin disari cikma." Diyor.Cok sicak evim bazen yemek yapamiyorum yorgunluktan.Kendisi yazlik yerinde kaliyor.Kimsenin evde olmadigi zaman beni arayabiliyor ancak.Ben ise artik anneme karsi sogudum beni arasin da istemiyorum.Anlatip duruyor sonra ben cocugumdan bahsedince,"zor zor Allah kolaylik versin"diyor.Yada diyorki fismanca demiski,keske bi de kizi olsaydi tüh.
Artik ben annemin gercekten bana karsi iyi niyetli olmadigina inanmaya basladim.Dogrusu gec bile kaldim.Konduramiyorsun iste.Gelelim konuya.
Esim cani sıkkin duruyordu dun aksam.Bugün de zaten her zamankinden gec geldi ve dogruca yatagina girdi.Kendimi sucluyorum boyle zamanlarda.Cunku esim benim memleketimde evli.Ve bizimkiler esimin burada kimsesinin olmadigini biliyorlar.Yani kizini yanina evlendirmek kol kanat germek boyle mi oluyormus anlamlandiramiyorduk artik.Esim evliligin beklentilerini karsilamadigini,hayal kirikligina ugradigini soyledi.Burada benim icin oldugunu ama artik mutsuz oldugunu soyledi.Evet mutsuzduk.Oyle seyler yasadik oyle sinavlardan gectik ki.Biliyorum ama bunlari agzindan duymak cok kotuydu.Ayrilmaktan bahsetti.Evet ayrilmak!!Bunu kolay dile getirmeyecek bir insan.Simdi ben ne yapacagim.Tamamen yapayalniz kimsesiz kaldim.Dunya uzerime yikilmis gibi.Ama ruhen çöktüm son zamanlarda bunyem alismis olay gercek degilmis de ben ruyadaymisim gibi..Dusunemiyorum..Hissedemiyorum..Ne yapicam bana bir akil verin bir insanin mutsuzluguna sebep olmak da oyle kotu ki.Ona bu haksizligi da edemem.Ben haksizliga ugramaya zaten alismis bir insanim boyle de sevgisiz yasarim sanirim.