Anlatmaya nereden başlasam bilmiyorum... 2 yıllık evliyim ve 5 aylık bir bebeğim var. Eşimle birbirimizi severek evlendik. Aynı iş yerinde çalışıyoruz. Benim ondan önceki hayatım hızlı geçti. Alkol de aldım başka erkek arkadaşlarım da oldu. Eşimle 30 yaşında tanıştım. Tanıştıktan 1 ay sonra kapandım namaza başladım eski hayatıma tövbe ettim. Bunların hepsini Allah rızası için yaptım ama eşimin desteği olmasa kapanamazdım cesaret edip. Bu arada kendisini gören hiç din diyanet ile arası var demez. Gayet konuşkandır, iş yerindeki kızlarla hemen sohbetler eder. Namazını kılmaz, Cumasına zor gider hatta çoğu zaman gitmez. Eşim evlenmeden önce benimle ilgili her şeyi biliyordu ama gerek sevgiliyken gerek nişanlılıkta ve evlilikte devamlı sorun oldu aramızda. Birden aklına geliyordu ve konuyu açıp hakaretler sıralıyordu. Alakasız bir konudan bile tartışsak konu döndü dolaştı benim eski kötü geçmişime geldi. Bundan dolayı sinirlendi evlendikten sonra ara ara dayağa başladı. Hamileliğimde bile dövdü beni... En son 9 aylık hamileydim dayağını yediğimde büyük olay oldu. İnşallah son dayağı o oldu çünkü bir daha elini kaldırırsa döverse bu işin mahkemede biteceğini biliyor sanırım. Her neyse... Hamileliğimde önce ara ara başlayan salonda yatmalar bebeğin doğumuyla her zaman olmaya başladı. Eşim sürekli salonda yatıyor. Soracak olursanız bebeği uyandırmamak içinmiş rahat edelim diyeymiş... Şimdiden söyleyeyim bebeğim ilk aylarda yanımdan ayrılmak istemedi mecburen yanımda yatırdım sonra yan tarafımdaki beşiğine yatırmaya başladım son 1 aydır. Bunlar bana bahane olarak geliyor çünkü bebekten önce hamileliğimde de salonda yatıyordu. Ben hep ayak uydurup onun yanında yatıyordum rahat olmasam da... Ha bir de telefon elinden hiç düşmez sürekli arkadaşlarıyla konuşur gece vs dinlemez. Yani çok söyledim bu konulardaki rahatsızlığımı ama yok anlayan yok!... En son dün kendimi kötü hissettiğimi söyledim salonda uyuduğunda ama yine gitmiş orada yatmış. Düşünüyorum ben çok fedakarlık yaptım, emek verdim ama o yatak odasında uyuyamıyorum diyerek salonda yatıyor. Ne yapacağımı şaşırdım. Kötü söyledim olmadı güzel söyledim olmadı. Birileri olabilir derseniz sık sık telefonunu kontrol ettim birşey yok. Öyle birşey yapacağını da sanmıyorum her ne kadar kendine çok bakıp beğenilmek hoşuna gitse de... Bu arada cinsel hayatımız bebek ile eskisine nazaran azalsa da hala devam ediyor. Ama ben cinsellikten dolayı değil kocama sarılıp uyumak istediğim için onu yanımda istiyorum. Bütün bu sorunlar için psikiyatriste gitmek istiyorum. Daha önce iki kez gittik ama devam etmediğimiz için tedavi de olmadı dolayısıyla... Bu salonda yatma konusunda yalnız olmadığımı da gördüm forumda incelerken. Ama gördüğünüz gibi tek sorunum o da değil, bu adamı nasıl yola getireceğim ben. Sorunlarımı özetleyecek olursam işte bunlar... Hiç ilgi sevgi hissetmiyorum aksine beni sevmediğini bile düşünüyorum daha evliliğimizin başında... Böyle bozuk evliliğin vardı da niye çocuk yaptın diyecekler olursa ben istememiştim eşim isteyince oldu. Önlemini o alıyor diye güvendim. Şimdi sorsanız iyiki olmuş bebeğim benim her şeyim de diyorum o ayrı konu tabi... Lafı çok uzattım kusura bakmayın. Sorunlar çok anlayacağınız