- 10 Ağustos 2018
- 3.797
- 7.724
- 108
- Konu Sahibi Suleymanin Hurremi
-
- #1
Üzülme her derdin bir çaresi varAcil doktora git acil burada kimse sana derman olamaz.
Doktorum istanbulda. Ama ben istanbula da gitmek istemiyorum deprem olacak diye. Saplantılı manyak bi hal aldı durumum. Çok sıkıntıdayım gerçekten çözüm bulamıyorum. Sanki ben 2017de kaldım bekarlığımdaki gibi. 2017den sonra hiç bişeyden tat alamıyorum. Mutsuzum ait olmadığım bi şehirde ait olmadığım bi evde gibi. Ama evimden uzaklaşınca da kayboluyormuşum gibi. Karma karışık....Acil doktora git acil burada kimse sana derman olamaz.
Nedir bu agorafobi açıklayabilir misiniz ilk defa duyuyorumAgorafobiyi çağrıştırdı, mutlaka terapi almalısınız.
Bu depresyon. Profesyonel yardım alman lazım. Bende yıllardır geçmeyeni var. Geçmiş olsun.Evet kızlar konu başlığında gördüğünüz gibi. Bir derdim var içim sıkılıyor ama derdimin ne olduğunu bende bilmiyorum. Bunun öncesi de var uzun zamandır sıkkınım ama özellikle dün geceden beri daha da bi sıkkınım. Sanki dünya yıkılmış ben altında kalmışım gibi. Her gün yeni bir felakete uyandıkça sinirlerim mi bozuluyor bilmiyorum. Artık umudum beklentim kalmadı hiç bişeyden. 4.kattan salsam kendimi daha mutlu olacakmışım gibi hissediyorum. Dünyanın çekilecek bir yer olduğunu düşünmüyorum.
Evimden ayrılmak beni kaygılandırıyor. Ailemle bile görüşmek istemiyorum. Saatlerce ağladım bugun. Ailem hergün gel artık seni çok özledik diyorlar ama evimi bırakıp gitmek istemiyorum. 6 aydır görmüyorum onları çok özlüyorum ama sanki evden ayrılınca bişey olacakmış hissiyatına kapılıyorum. Böyle değildim ben. Ne oldu nasıl aşıcam bu durumu bilmiyorum. Sadece eşimle birlikte gitmek istiyorum gideceksem de bir yerlere. O işteyken sıkıntıya giriyorum balkondan resmen yolunu gözlüyorum. Apartman yıkılacak da ben sanki onu hiç göremeyecekmişim gibi bir his. Covidden dolayı 3.5 ay hiç işe gitmedi evden çıkmadık sanırım psikolojik olarak alıştım evde durmasına gitsin diye dua ederken şimdi gidince içim pır pır oluyor. Garip bir durumdayım rahatlamaya ihtiyacım var...
Gercekten bende oyleyim saatleri sayıyorum isten gelsin diye aynı hisler bendede var covıdden oldu hep. Bitmiyor bitmeyecek sankıEvet kızlar konu başlığında gördüğünüz gibi. Bir derdim var içim sıkılıyor ama derdimin ne olduğunu bende bilmiyorum. Bunun öncesi de var uzun zamandır sıkkınım ama özellikle dün geceden beri daha da bi sıkkınım. Sanki dünya yıkılmış ben altında kalmışım gibi. Her gün yeni bir felakete uyandıkça sinirlerim mi bozuluyor bilmiyorum. Artık umudum beklentim kalmadı hiç bişeyden. 4.kattan salsam kendimi daha mutlu olacakmışım gibi hissediyorum. Dünyanın çekilecek bir yer olduğunu düşünmüyorum.
Evimden ayrılmak beni kaygılandırıyor. Ailemle bile görüşmek istemiyorum. Saatlerce ağladım bugun. Ailem hergün gel artık seni çok özledik diyorlar ama evimi bırakıp gitmek istemiyorum. 6 aydır görmüyorum onları çok özlüyorum ama sanki evden ayrılınca bişey olacakmış hissiyatına kapılıyorum. Böyle değildim ben. Ne oldu nasıl aşıcam bu durumu bilmiyorum. Sadece eşimle birlikte gitmek istiyorum gideceksem de bir yerlere. O işteyken sıkıntıya giriyorum balkondan resmen yolunu gözlüyorum. Apartman yıkılacak da ben sanki onu hiç göremeyecekmişim gibi bir his. Covidden dolayı 3.5 ay hiç işe gitmedi evden çıkmadık sanırım psikolojik olarak alıştım evde durmasına gitsin diye dua ederken şimdi gidince içim pır pır oluyor. Garip bir durumdayım rahatlamaya ihtiyacım var...
Korkma canım bu endişeler sana birşey kazandırmaz.Dün eşimin dedesinin hasta olduğunu öğrendim çok üzüldüm babamı kaybettiğim gün birden isal oldum birkaç gün geçmedi stresten.Derin üzüntülerde ağlamaz içimi dökmezsem bu durumu yaşıyorum.Olan sana bana olur yani toparla kendini...Doktorum istanbulda. Ama ben istanbula da gitmek istemiyorum deprem olacak diye. Saplantılı manyak bi hal aldı durumum. Çok sıkıntıdayım gerçekten çözüm bulamıyorum. Sanki ben 2017de kaldım bekarlığımdaki gibi. 2017den sonra hiç bişeyden tat alamıyorum. Mutsuzum ait olmadığım bi şehirde ait olmadığım bi evde gibi. Ama evimden uzaklaşınca da kayboluyormuşum gibi. Karma karışık....
Girmem gereken sınavlarım var ama ben onlara çalışacak enerjiyi toparlayamıyorum. Evimi temizlemekte bile zorlanıyorum yapmak istemiyorum. Ki okbli biriyim evimin pis olmasına tahammülüm bile olmazken suan umurumda bile değil. Pandemi anksiyetesi olarak adlandırmıyorum ama dertsizlik derdi de olduğunu düşünmüyorum.Dertsizlik derdi. Boşluktan o sıkıntılar. Kendinize bir meşgale bulun. Pandemi anksiyetesi gibi gelmedi bana ama eğer öyleyse de bi uzmandan yardım alın.
Alıntı:Nedir bu agorafobi açıklayabilir misiniz ilk defa duyuyorum
Stresten isal mi olunuyor ben bir haftadır isal durumundayım stresten mi acabaKorkma canım bu endişeler sana birşey kazandırmaz.Dün eşimin dedesinin hasta olduğunu öğrendim çok üzüldüm babamı kaybettiğim gün birden isal oldum birkaç gün geçmedi stresten.Derin üzüntülerde ağlamaz içimi dökmezsem bu durumu yaşıyorum.Olan sana bana olur yani toparla kendini...
Evet bende böyle bir durum oluştu sende de sebep bu olabilir.Çok sağolasınStresten isal mi olunuyor ben bir haftadır isal durumundayım stresten mi acaba
Hastanıza allah şifa versin babanıza da rahmet diliyorum...
Mesela bugun sokağa çıkma yasağı sardı diye bi an mutluydum kimse evinden çıkmamıştı bizde evdeydik. Birileri sokakta olunca bile huzursuz oluyorum sanki bişey olacak gibi. Çok saçma ama böyle hissediyorum...Hepimiz çok tuhaf bir süreçten geçtik normalimiz anormal oluverdi. Bu süreçte evde kalmak, evden çıkmamak birçoğumuza güven verdiğinden şimdi çıkmak zor geliyor olabilir. Fakat sizin durumunuz bundan biraz daha fazlası gibi.
Şayet imkanınız varsa profesyonel desteğe başvursanız. Bu şekilde kendinizi zorlamak da iyi olmayacaktir.
Çok kötü bişey allah yardımcımız olsunGercekten bende oyleyim saatleri sayıyorum isten gelsin diye aynı hisler bendede var covıdden oldu hep. Bitmiyor bitmeyecek sankı
Destek alıyormuşsunuz zaten başka bi cevapta gördüm. Sadece bu konu olarak bakınca dertsizlik derdi gibi gelmişti kusura bakmayın. Doktorunuzla iletişime geçin bir an önce ertelemeden. Bu gibi durumlarda gün geçtikçe daha çok batıyor gibi hissediyor insan çünkü. Kolayca atlatmanızı diliyorumGirmem gereken sınavlarım var ama ben onlara çalışacak enerjiyi toparlayamıyorum. Evimi temizlemekte bile zorlanıyorum yapmak istemiyorum. Ki okbli biriyim evimin pis olmasına tahammülüm bile olmazken suan umurumda bile değil. Pandemi anksiyetesi olarak adlandırmıyorum ama dertsizlik derdi de olduğunu düşünmüyorum.
Tam olarak bunları yaşıyorum. Mesela evde yalnızken ya yangın olsa ya sel olsa ya deprem olsa ne yapmalıyım nerede durmalıyım eşime nasıl ulaşıcam fantastik planlarla dolduruyorum kafamı. Kalabalığı oldum olası sevmem. Çok kişi olunca endişe kaplıyordu içimi. Şimdi bu zirve yaptı ilk defa beni rahatsız ettiğini hissediyorum.Alıntı:
yalnız başına kalmaktan, yalnız sokağa çıkmaktan, kalabalık yerlere girmekten duyulan korkular agorafobi hastalığını anlatmaktadır.
genellikle panik bozukluğa bağlı olarak ortaya çıkar. nadir olarak da panik bozukluğa bağlı olmayabilir. çoğu agorafobinin temelinde panik nöbetleri bulunmaktadır. yani hasta panik atak geçireceği korkusu nedeniyle, yalnız başına sokağa çıkmamakta,kalabalığa girememektedir.
agorafobi nedenleri nelerdir?
1- biyolojik etkenler,
2- genetik etkenler,
3- psikososyal etkenler.
agorafobi'nin belirtileri nelerdir?
1- evin bilinen atmosferinden uzaklaşma korkusu,
2- güçlü bir panik atak sonrası endişe semptomları ve evden uzak olunca ken-dini çaresiz hissetme duygusu oluşur,
3- kalabalık ve kapalı yerde, tünelde ya da yardım almanın sınırlı olabileceği her-hangi bir yerde olma korkusu vardır.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?