Ben iki yıllık evliyim.19 yaşımda sevdiğim adamla birlikte oldum ve hem sevdiğim hem de birbirimizin olduğumuz için evlendik. Fakat kaçarak. Evet kaçtım çünkü babam doğru düzgün işi gücü yok diye beni vermek istemedi. İki yıl geçti artık barıştık ailemle. Fakat biz artık eşimle iyi anlaşamıyoruz. Bir ay önce boşanmanın eşiğinden döndük. Buraya çok yazdım bir sürü kayınvalidemle kavgalarımız oldu.Yinede herkesle konuşuyoruz şimdilik bir sorun yok Fakat bir haftadır benim içimi kemiren bir şey var. Elimde örgü TV ye bakıyorum sürekli. Ev işi falan. Yani düşünüyorum da yaşım genç 21yaşıma giriyorum bir hafta sonra . Neden okumayayım, derslere çalışıp üniversite okumayayım. Biliyorum biliyorum hemen diceksiniz zaten bu yaşta koca senin neyine. Okulunu okuyup bir meslek sahibi olsaydın diceksiniz. Ama bazı şeyleri hayat insanın kafasına vura vura öğretiyor.Ben ise yeni öğrendim doğru olanı.Eşimden şiddet gördüm ki bir hafta önce bile gördüm.Psikolojik olarak bile görüyorum. Benimkisi öğretilmiş çaresizlik sanırım.Kocamın zoruyla ve kavgalarıyla tesettüre girdim. Markete bile yalnız gitmem yasak. O işten gelince gidiyoruz heryere. İşte tam da bu noktada okumaya karar verdim. Kitaplar aldım bir yıl uzun, ders çalışıp iyi bir bölüm kazanabilirim derken aaa bir de ne duyayım bugün kocam benimle çocuk yapalım diye kavga ediyor, tabi kayınbabamların çocuk yapın baskısını hiç esgeçemiyorum. Şimdi hanımlar bir karar verdim bu adam bana bir daha el kaldırırsa biraz birikmişim var ve eşyalarımı toplayıp hiç bilmediğim bir şehirde yep yeni bir hayat kurmak istiyorum.Lisede dil bölümü okuduğum için İngilizcem var ve bir otelde işe başlarım diye düşünüyorum. Diceksiniz ki babayın evine dön.Dönersem küçüklükten beri annemi döven babam bu kez beni de aynı şekilde karşılayacak.Evet benim düşüncelerim bunlar sizce çok mu uçuk bir düşünce bu. Yardım edin lütfen.