Bir Gelinin Söğüşlenme Hikayesi

Nevriye Budak .!.:

Bin kere yazdım okumuyorsanız ben ne yapayım??

Genişletmek için tıkla...

Nevriye Budak .!.:

Sevgili Mune nişanlılık aşamasında ortada yoklardı, ailem onlarla değil eşim ile konuştu hep. Örf adet kısmına hiç giremedik. Kız istemeye geldiklerinde biz şunu yapacağız bunu yapacağız diye mangalda kül bırakmadılar sonra fakir edebiyatına geçtiler, bizim zaten aile yapımıza uygun olarak şunu isteriz bunu isteriz gibi bir tutum içine girmedik. Durumları yok diye de isteklerde bulunmadık. Belki o zaman tüymek yerine bizi arasalardı biz zaten onlardan bir şey talep etmezdik ama en azından konuşurduk. Yani kiz tarafı neleri alır, erkek tarafı neleri alır diye bile sormadılar. Biz düğünde bir bilezik takarız bile demediler. Çocuklarına bir don bile almadılar, eski çamaşırlar ile evlendi adam. Kendi çocukları için de bir şey yapmadilar. Eşim ve ben çok sıkıntılar çektik, ben hep orta yolu bulmaya çalıştım. İster kız tarafı olsun ister erkek tarafı insan çocuğu ile ilgilenmez mi? O zaman ben bunları hasır altı ettim ama sonradan ne kadar absürt bir şey anladım. Hiçbir şeye karışmayan babası piknikten sonra evimizi görmeye geldi "burası da küçükmüş yauv" dedi. Düşünün maddiyatı geçtim manevi olarak destek olmayan adam bunu dedi. Of çok dolmuşum. Yani ben her şeyi yapsınlar istemedim ama hiçbir şey yapmayarak bu konuda da ipin ucunu kaçırdılar. Bu da bende zamanla takıntı haline geldi.

Genişletmek için tıkla...

Cileklivanilinn .!.:

Evett kesinlikle. On sayfa daha yazar böyle bana şunu şunu yaptılar yetmedi bunu bunu da yaptılar diye. Ee anladık yaptılar da sen ne yapacaksın? Cevap yok. En başından kabul etme sebebi de adamı kaybetmek istememesi bence. Hadi başında bilemedin diyelim kaç yıldır aynı muameleye maruz kalıyor hala kendimi anlatacağım anlatmadan boşanmam diyor. Böyle insanlar var cidden ya illa bi şeyin sonuna kadar gidecekler sonra sağlam kazığı yiyince de ah vah diyecekler eminim arkadaşları bin tane dil dökmüştür ama konu sahibi dönüp dönüp aynı şeyleri anlatmaya devam etmiştir

Genişletmek için tıkla...

Nevriye Budak .!.:

Dün kayın ailemin pisliği hakkında konu açmıştım, esas sorunumu kafamı toplayınca anlatacaktım ama sabredemedim, tüm gece yazdım şimdi yayınlıyorum, yazı biraz uzun olacak, vakit ayırdığınız için şimdiden teşekkür ediyorum.

31 yaşındayım, 5 yıllık evliyim. Eşim benimle yaşıt, çocuğumuz yok. İkimiz de özel sektörde çalışıyoruz.

Kayın ailemin hayatı
Eşimin ailesi doğunun bir ilinde hayvancılıkla geçimini sağlayan insanlarmış, hayat gayeleri çocuklarını okumaktan ziyade bir an önce büyütüp hayvanların başına koymak ve hemen evlendirmek üzerineymiş. Eşim ailenin en büyük çocuğu, iki kız bir oğlan kardeşi var. Köydeki ilkokul öğretmeninin iknası üzerine kayınbabam eşimi ortaokulu okuması için İç Anadolu'nun bir şehrinde yaşayan akrabalarının yanına yollamış, bir süre sonra da ailecek o şehre taşınmışlar, devlet parasız yatılı gibi seçenekleri düşünmemiş. Bu durumu yıllarca oğlunun başına kakmış, senin yüzünden düzenimiz bozuldu, her şeyi senin için yaptım gibi cümlelerle sistematik olarak beynine işlemiş. Hala işlemekte.

Evlilik sürecimiz ve ailesine yardım talebi
Biz üniversitede tanıştık, ikimiz de okullarımızı uzatmadan mezun olduk, askere gitti, hemen iş hayatına atıldık ve anlaşarak evlendik. Evliliğe karar vermeden önce ailesinin durumunu anlattı, onun okulu yüzünden düzenlerinin bozulduğunu, babasının hastalığından ötürü çalışamadığını, kardeşlerinin okuduğunu bu nedenle en azından kardeşleri de eline ekmeğini alana kadar bir süre ailesinin maddi yükünü taşımak zorunda olduğunu, bunun vicdani görevi olduğunu, onaylamıyorsam en baştan yollarımızı ayırmamızın daha sağlıklı olacağını söyledi. Ben evlilik meraklısı olduğum için veya kaybetme korkusundan değil, benim ailem de aynı durumda olabilirdi diye kabul ettim. Hatta ailesine karşı sorumluluk hissettiği için takdir ettim çünkü ben de aynısını yapardım. Tabi bu yardım konusunu açıklığa kavuşturduk, cüzi miktarda, kendimizi sıkmayacak bir meblada karar kıldık.

Evleniyoruz ve ailesi ölü taklidi yapıyor
Nişanda bir adet, evlenirken bir adet olmak üzere sadece iki tane bilezik taktılar, evimize bir iğne bile hediye etmediler. Durumları yok diye ben ve ailem ses etmedik. Tabi kendi ailemle yaşadığım problemleri yazmıyorum, tahmin edersiniz ki zor bir süreçti. Eşim arabasını sattı, kredi çekti, benim birikmiş param ve ailemin desteği ile evlendik. Babam kira ödemeyelim diye bize kiradaki evini verdi, hala orada oturuyoruz. Kayın ailemden maddi bir talebimiz olmamasına rağmen bir şey isteriz diye ödleri koptu 1 sene nişanlı kaldık oğullarını, beni, ailemi arayıp sormadılar, biz neleri alalım, takı işi nasıl olsun demediler, hazırlıklar nasıl gidiyor diye asla merak etmediler, manevi olarak da destek olmadılar. Düğünümüzü eşimin isteği üzerine kendi yaşadığımız şehirde yaptık, ailesi yanında durmadığı için bu kararı verdiğini düşünüyorum. Düğünden iki gün önce geldiler, elleri bomboş, çocuklarına bir çamaşır bile almayı veya bir banyo lifi örmeyi bile çok görmüşler. Geldikten sonra yapılacak bir sürü iş varken onlar ilk gün pikniğe gittiler, sonraki gün düğüne teşrif edip döndüler.

Bunları yaşadıktan sonra verdiğim sözden pişman olmaya başlamıştım bile ama bu daha fragmanmış.

Kayınpederimin takı aşkı
Balayından döndükten sonra kayınpederim beni her sabah aramaya, altınları sormaya başladı. Ne kadar altının var? Altınları ne yapacaksınız? Bak altın yükseliyor yatırım yapmak lazım vs. Bir, iki, üç, dört... Bu böyle gitti. Her seferinde kibarca başımdan savıyorum yine arıyor. İki tane bilezik takan adam başıma Wall Street uzmanı kesildi. Beşinci gün yine aradı açmadım direkt eşime söyledim aramalar kesildi.

Kayınpederime ev alıyoruz
Bu olaydan iki ay sonra eşim utana sıkıla seninle bir şey konuşmam lazım dedi. Kredi çekmemiz lazım dedi. Nasıl yani senin çektiğini ödüyoruz daha eşyaları bile tamamlamadık (halıları ve TV'yi almamıştık, ailemin almasını da istemedi) nereden çıktı dedim. Babam kelepir ev bulmuş, birikimini kullanacak, biraz borç alacak ama eksik var ben tamamlayacağım dedi. Yatırım için alacağım dedi. Nasıl yani? Hani fakirlikten kırılıyorlardı?! Hepsi yalanmış anlayacağınız... Ayrıca eşim evlenmek için sattığı arabadan gelen paranın büyük bir kısmını da babasına vermiş, ondan yarım yamalak evlendik, sonradan öğrendim. Arabadan gelen para, bizden esirgedikleri bol bol altınları ve birikmişi, yine eşimin çektiği kredi ile bedavadan ev sahibi oldular. Bu arada kayınpederimin kendi oturdukları evi var, bu ikinci evleri oldu. Bizim evde 3. Dünya Savaşı çıktı, yine de adam o krediyi çekti, ev alındı ve benden mal kaçırmak için 18'ine basmış ERKEK KARDEŞİNİN ÜZERİNE YAPILDI.

Bu olayların sonunda özetle boşanma aşamasına geldik, ben psikolojik destek almaya ve ilaç kullanmaya başladım. Birçok olaydan sonra eşim yalvardı yakardı, pişmanım dedi, ben seninle aile olmak istiyorum bana şans ver dedi ve yeniden denemeye karar verdik. Bugün dönüp baktığımda keşke o şansı vermeseydim diyorum.

Kayın ailemin sömürüsü devam etmekte
Borçlarımızı öyle böyle bir şekilde ödedik. Hayatımızı yoluna koyduk. İlişkimiz bu konu dışında sorunsuz ilerledi. Alınan ev kiraya verildi ama biz hala para göndermeye devam ediyoruz. Kardeşleri büyüdü, büyük kız biz nişanlıyken evlenmişti. Tabi kayınpederimin bütün evi erkek tarafına kitlediğini ve bol bol bilezik istediğini tahmin etmişsinizdir. Ortanca 4 kez, küçük olan 3 kez üniversiteye giriş sınavlarına girdikten sonra evden uzaklaşmak için şehir dışında okulları kazandılar. Biz onların yaşında mezun olmuş, çalışmaya başlamışken bunlar bizim paramızı yemekle meşguller. Ben tabi ilk başta hemen sınavı kazanırlar veya çalışırlar onlar da ailelerine destek olurlar diyordum, o da yalan oldu. Kazık kadar insanlar avare avare takılıyorlar. Bizim ilk başta konuştuğumuz cüzi miktar enflasyona yenik düştü (kocamın bahanesi) ve babamın evinde oturmanın rahatlığıyla ailesine şu anki asgari ücret kadar para yolluyor. Bunu da farklı yollardan öğrendim o konuya girmeyeceğim.

Daha anlatılacak binlerce şey var ama çok uzadı, yani ben cinnetin eşiğindeyim, bu konuda adam efsunlanmış gibi davranıyor, ne kadar insanca konuşmaya çalışsam da sonunda kavga ediyoruz. En başta verdiğim sözü önüme koyuyor. Biz böyle mi konuştuk diyorum demagojiye başlıyor. Çok sıkıldım. Aile terapistine gitmek istiyorum. Bir uzmanın önünde bütün kinimi kusmak istiyorum. Belki bu şekilde beni dinler. Sonu ne olacaksa olsun, evliliğimizin geleceğinden ziyade akıl ve ruh sağlığımı korumak için istiyorum bunu.
Boşanmaktan korkan biri değilim, o bir dilekçeye bakar. Çözümü yoksa ve bu yola gireceksem önce kendimi salak yerine konulma ve değersiz görülme hislerimden, ailesine olan nefretimden dolayı hayatın her alanında negatif bir insana dönüşmemden kurtulmam lazım. Kendim sağlıklı bir insan olursam gerisini hallederim...

Genişletmek için tıkla...

z e y n o m .!.:

sri_lanka edanaz K KIR PAPATYASII
Kız ne gülüyonuz napiimm hayat bu ne olacağı belli değil mecbur

her gün başka bir olay babama güvenmem boşversene

Genişletmek için tıkla...

Nevriye Budak .!.:

Dün kayın ailemin pisliği hakkında konu açmıştım, esas sorunumu kafamı toplayınca anlatacaktım ama sabredemedim, tüm gece yazdım şimdi yayınlıyorum, yazı biraz uzun olacak, vakit ayırdığınız için şimdiden teşekkür ediyorum.

31 yaşındayım, 5 yıllık evliyim. Eşim benimle yaşıt, çocuğumuz yok. İkimiz de özel sektörde çalışıyoruz.

Kayın ailemin hayatı
Eşimin ailesi doğunun bir ilinde hayvancılıkla geçimini sağlayan insanlarmış, hayat gayeleri çocuklarını okumaktan ziyade bir an önce büyütüp hayvanların başına koymak ve hemen evlendirmek üzerineymiş. Eşim ailenin en büyük çocuğu, iki kız bir oğlan kardeşi var. Köydeki ilkokul öğretmeninin iknası üzerine kayınbabam eşimi ortaokulu okuması için İç Anadolu'nun bir şehrinde yaşayan akrabalarının yanına yollamış, bir süre sonra da ailecek o şehre taşınmışlar, devlet parasız yatılı gibi seçenekleri düşünmemiş. Bu durumu yıllarca oğlunun başına kakmış, senin yüzünden düzenimiz bozuldu, her şeyi senin için yaptım gibi cümlelerle sistematik olarak beynine işlemiş. Hala işlemekte.

Evlilik sürecimiz ve ailesine yardım talebi
Biz üniversitede tanıştık, ikimiz de okullarımızı uzatmadan mezun olduk, askere gitti, hemen iş hayatına atıldık ve anlaşarak evlendik. Evliliğe karar vermeden önce ailesinin durumunu anlattı, onun okulu yüzünden düzenlerinin bozulduğunu, babasının hastalığından ötürü çalışamadığını, kardeşlerinin okuduğunu bu nedenle en azından kardeşleri de eline ekmeğini alana kadar bir süre ailesinin maddi yükünü taşımak zorunda olduğunu, bunun vicdani görevi olduğunu, onaylamıyorsam en baştan yollarımızı ayırmamızın daha sağlıklı olacağını söyledi. Ben evlilik meraklısı olduğum için veya kaybetme korkusundan değil, benim ailem de aynı durumda olabilirdi diye kabul ettim. Hatta ailesine karşı sorumluluk hissettiği için takdir ettim çünkü ben de aynısını yapardım. Tabi bu yardım konusunu açıklığa kavuşturduk, cüzi miktarda, kendimizi sıkmayacak bir meblada karar kıldık.

Evleniyoruz ve ailesi ölü taklidi yapıyor
Nişanda bir adet, evlenirken bir adet olmak üzere sadece iki tane bilezik taktılar, evimize bir iğne bile hediye etmediler. Durumları yok diye ben ve ailem ses etmedik. Tabi kendi ailemle yaşadığım problemleri yazmıyorum, tahmin edersiniz ki zor bir süreçti. Eşim arabasını sattı, kredi çekti, benim birikmiş param ve ailemin desteği ile evlendik. Babam kira ödemeyelim diye bize kiradaki evini verdi, hala orada oturuyoruz. Kayın ailemden maddi bir talebimiz olmamasına rağmen bir şey isteriz diye ödleri koptu 1 sene nişanlı kaldık oğullarını, beni, ailemi arayıp sormadılar, biz neleri alalım, takı işi nasıl olsun demediler, hazırlıklar nasıl gidiyor diye asla merak etmediler, manevi olarak da destek olmadılar. Düğünümüzü eşimin isteği üzerine kendi yaşadığımız şehirde yaptık, ailesi yanında durmadığı için bu kararı verdiğini düşünüyorum. Düğünden iki gün önce geldiler, elleri bomboş, çocuklarına bir çamaşır bile almayı veya bir banyo lifi örmeyi bile çok görmüşler. Geldikten sonra yapılacak bir sürü iş varken onlar ilk gün pikniğe gittiler, sonraki gün düğüne teşrif edip döndüler.

Bunları yaşadıktan sonra verdiğim sözden pişman olmaya başlamıştım bile ama bu daha fragmanmış.

Kayınpederimin takı aşkı
Balayından döndükten sonra kayınpederim beni her sabah aramaya, altınları sormaya başladı. Ne kadar altının var? Altınları ne yapacaksınız? Bak altın yükseliyor yatırım yapmak lazım vs. Bir, iki, üç, dört... Bu böyle gitti. Her seferinde kibarca başımdan savıyorum yine arıyor. İki tane bilezik takan adam başıma Wall Street uzmanı kesildi. Beşinci gün yine aradı açmadım direkt eşime söyledim aramalar kesildi.

Kayınpederime ev alıyoruz
Bu olaydan iki ay sonra eşim utana sıkıla seninle bir şey konuşmam lazım dedi. Kredi çekmemiz lazım dedi. Nasıl yani senin çektiğini ödüyoruz daha eşyaları bile tamamlamadık (halıları ve TV'yi almamıştık, ailemin almasını da istemedi) nereden çıktı dedim. Babam kelepir ev bulmuş, birikimini kullanacak, biraz borç alacak ama eksik var ben tamamlayacağım dedi. Yatırım için alacağım dedi. Nasıl yani? Hani fakirlikten kırılıyorlardı?! Hepsi yalanmış anlayacağınız... Ayrıca eşim evlenmek için sattığı arabadan gelen paranın büyük bir kısmını da babasına vermiş, ondan yarım yamalak evlendik, sonradan öğrendim. Arabadan gelen para, bizden esirgedikleri bol bol altınları ve birikmişi, yine eşimin çektiği kredi ile bedavadan ev sahibi oldular. Bu arada kayınpederimin kendi oturdukları evi var, bu ikinci evleri oldu. Bizim evde 3. Dünya Savaşı çıktı, yine de adam o krediyi çekti, ev alındı ve benden mal kaçırmak için 18'ine basmış ERKEK KARDEŞİNİN ÜZERİNE YAPILDI.

Bu olayların sonunda özetle boşanma aşamasına geldik, ben psikolojik destek almaya ve ilaç kullanmaya başladım. Birçok olaydan sonra eşim yalvardı yakardı, pişmanım dedi, ben seninle aile olmak istiyorum bana şans ver dedi ve yeniden denemeye karar verdik. Bugün dönüp baktığımda keşke o şansı vermeseydim diyorum.

Kayın ailemin sömürüsü devam etmekte
Borçlarımızı öyle böyle bir şekilde ödedik. Hayatımızı yoluna koyduk. İlişkimiz bu konu dışında sorunsuz ilerledi. Alınan ev kiraya verildi ama biz hala para göndermeye devam ediyoruz. Kardeşleri büyüdü, büyük kız biz nişanlıyken evlenmişti. Tabi kayınpederimin bütün evi erkek tarafına kitlediğini ve bol bol bilezik istediğini tahmin etmişsinizdir. Ortanca 4 kez, küçük olan 3 kez üniversiteye giriş sınavlarına girdikten sonra evden uzaklaşmak için şehir dışında okulları kazandılar. Biz onların yaşında mezun olmuş, çalışmaya başlamışken bunlar bizim paramızı yemekle meşguller. Ben tabi ilk başta hemen sınavı kazanırlar veya çalışırlar onlar da ailelerine destek olurlar diyordum, o da yalan oldu. Kazık kadar insanlar avare avare takılıyorlar. Bizim ilk başta konuştuğumuz cüzi miktar enflasyona yenik düştü (kocamın bahanesi) ve babamın evinde oturmanın rahatlığıyla ailesine şu anki asgari ücret kadar para yolluyor. Bunu da farklı yollardan öğrendim o konuya girmeyeceğim.

Daha anlatılacak binlerce şey var ama çok uzadı, yani ben cinnetin eşiğindeyim, bu konuda adam efsunlanmış gibi davranıyor, ne kadar insanca konuşmaya çalışsam da sonunda kavga ediyoruz. En başta verdiğim sözü önüme koyuyor. Biz böyle mi konuştuk diyorum demagojiye başlıyor. Çok sıkıldım. Aile terapistine gitmek istiyorum. Bir uzmanın önünde bütün kinimi kusmak istiyorum. Belki bu şekilde beni dinler. Sonu ne olacaksa olsun, evliliğimizin geleceğinden ziyade akıl ve ruh sağlığımı korumak için istiyorum bunu.
Boşanmaktan korkan biri değilim, o bir dilekçeye bakar. Çözümü yoksa ve bu yola gireceksem önce kendimi salak yerine konulma ve değersiz görülme hislerimden, ailesine olan nefretimden dolayı hayatın her alanında negatif bir insana dönüşmemden kurtulmam lazım. Kendim sağlıklı bir insan olursam gerisini hallederim...

Genişletmek için tıkla...

Aycemil .!.:

Eşinize bir kredi daha çektirin bir şey alın sev araba arsa ama bu sefer kendi ailenizden birinin üzerine yaptırın. Nasılsa alışmış kredi ödemeye.

Genişletmek için tıkla...

Nevriye Budak .!.:

Dün kayın ailemin pisliği hakkında konu açmıştım, esas sorunumu kafamı toplayınca anlatacaktım ama sabredemedim, tüm gece yazdım şimdi yayınlıyorum, yazı biraz uzun olacak, vakit ayırdığınız için şimdiden teşekkür ediyorum.

31 yaşındayım, 5 yıllık evliyim. Eşim benimle yaşıt, çocuğumuz yok. İkimiz de özel sektörde çalışıyoruz.

Kayın ailemin hayatı
Eşimin ailesi doğunun bir ilinde hayvancılıkla geçimini sağlayan insanlarmış, hayat gayeleri çocuklarını okumaktan ziyade bir an önce büyütüp hayvanların başına koymak ve hemen evlendirmek üzerineymiş. Eşim ailenin en büyük çocuğu, iki kız bir oğlan kardeşi var. Köydeki ilkokul öğretmeninin iknası üzerine kayınbabam eşimi ortaokulu okuması için İç Anadolu'nun bir şehrinde yaşayan akrabalarının yanına yollamış, bir süre sonra da ailecek o şehre taşınmışlar, devlet parasız yatılı gibi seçenekleri düşünmemiş. Bu durumu yıllarca oğlunun başına kakmış, senin yüzünden düzenimiz bozuldu, her şeyi senin için yaptım gibi cümlelerle sistematik olarak beynine işlemiş. Hala işlemekte.

Evlilik sürecimiz ve ailesine yardım talebi
Biz üniversitede tanıştık, ikimiz de okullarımızı uzatmadan mezun olduk, askere gitti, hemen iş hayatına atıldık ve anlaşarak evlendik. Evliliğe karar vermeden önce ailesinin durumunu anlattı, onun okulu yüzünden düzenlerinin bozulduğunu, babasının hastalığından ötürü çalışamadığını, kardeşlerinin okuduğunu bu nedenle en azından kardeşleri de eline ekmeğini alana kadar bir süre ailesinin maddi yükünü taşımak zorunda olduğunu, bunun vicdani görevi olduğunu, onaylamıyorsam en baştan yollarımızı ayırmamızın daha sağlıklı olacağını söyledi. Ben evlilik meraklısı olduğum için veya kaybetme korkusundan değil, benim ailem de aynı durumda olabilirdi diye kabul ettim. Hatta ailesine karşı sorumluluk hissettiği için takdir ettim çünkü ben de aynısını yapardım. Tabi bu yardım konusunu açıklığa kavuşturduk, cüzi miktarda, kendimizi sıkmayacak bir meblada karar kıldık.

Evleniyoruz ve ailesi ölü taklidi yapıyor
Nişanda bir adet, evlenirken bir adet olmak üzere sadece iki tane bilezik taktılar, evimize bir iğne bile hediye etmediler. Durumları yok diye ben ve ailem ses etmedik. Tabi kendi ailemle yaşadığım problemleri yazmıyorum, tahmin edersiniz ki zor bir süreçti. Eşim arabasını sattı, kredi çekti, benim birikmiş param ve ailemin desteği ile evlendik. Babam kira ödemeyelim diye bize kiradaki evini verdi, hala orada oturuyoruz. Kayın ailemden maddi bir talebimiz olmamasına rağmen bir şey isteriz diye ödleri koptu 1 sene nişanlı kaldık oğullarını, beni, ailemi arayıp sormadılar, biz neleri alalım, takı işi nasıl olsun demediler, hazırlıklar nasıl gidiyor diye asla merak etmediler, manevi olarak da destek olmadılar. Düğünümüzü eşimin isteği üzerine kendi yaşadığımız şehirde yaptık, ailesi yanında durmadığı için bu kararı verdiğini düşünüyorum. Düğünden iki gün önce geldiler, elleri bomboş, çocuklarına bir çamaşır bile almayı veya bir banyo lifi örmeyi bile çok görmüşler. Geldikten sonra yapılacak bir sürü iş varken onlar ilk gün pikniğe gittiler, sonraki gün düğüne teşrif edip döndüler.

Bunları yaşadıktan sonra verdiğim sözden pişman olmaya başlamıştım bile ama bu daha fragmanmış.

Kayınpederimin takı aşkı
Balayından döndükten sonra kayınpederim beni her sabah aramaya, altınları sormaya başladı. Ne kadar altının var? Altınları ne yapacaksınız? Bak altın yükseliyor yatırım yapmak lazım vs. Bir, iki, üç, dört... Bu böyle gitti. Her seferinde kibarca başımdan savıyorum yine arıyor. İki tane bilezik takan adam başıma Wall Street uzmanı kesildi. Beşinci gün yine aradı açmadım direkt eşime söyledim aramalar kesildi.

Kayınpederime ev alıyoruz
Bu olaydan iki ay sonra eşim utana sıkıla seninle bir şey konuşmam lazım dedi. Kredi çekmemiz lazım dedi. Nasıl yani senin çektiğini ödüyoruz daha eşyaları bile tamamlamadık (halıları ve TV'yi almamıştık, ailemin almasını da istemedi) nereden çıktı dedim. Babam kelepir ev bulmuş, birikimini kullanacak, biraz borç alacak ama eksik var ben tamamlayacağım dedi. Yatırım için alacağım dedi. Nasıl yani? Hani fakirlikten kırılıyorlardı?! Hepsi yalanmış anlayacağınız... Ayrıca eşim evlenmek için sattığı arabadan gelen paranın büyük bir kısmını da babasına vermiş, ondan yarım yamalak evlendik, sonradan öğrendim. Arabadan gelen para, bizden esirgedikleri bol bol altınları ve birikmişi, yine eşimin çektiği kredi ile bedavadan ev sahibi oldular. Bu arada kayınpederimin kendi oturdukları evi var, bu ikinci evleri oldu. Bizim evde 3. Dünya Savaşı çıktı, yine de adam o krediyi çekti, ev alındı ve benden mal kaçırmak için 18'ine basmış ERKEK KARDEŞİNİN ÜZERİNE YAPILDI.

Bu olayların sonunda özetle boşanma aşamasına geldik, ben psikolojik destek almaya ve ilaç kullanmaya başladım. Birçok olaydan sonra eşim yalvardı yakardı, pişmanım dedi, ben seninle aile olmak istiyorum bana şans ver dedi ve yeniden denemeye karar verdik. Bugün dönüp baktığımda keşke o şansı vermeseydim diyorum.

Kayın ailemin sömürüsü devam etmekte
Borçlarımızı öyle böyle bir şekilde ödedik. Hayatımızı yoluna koyduk. İlişkimiz bu konu dışında sorunsuz ilerledi. Alınan ev kiraya verildi ama biz hala para göndermeye devam ediyoruz. Kardeşleri büyüdü, büyük kız biz nişanlıyken evlenmişti. Tabi kayınpederimin bütün evi erkek tarafına kitlediğini ve bol bol bilezik istediğini tahmin etmişsinizdir. Ortanca 4 kez, küçük olan 3 kez üniversiteye giriş sınavlarına girdikten sonra evden uzaklaşmak için şehir dışında okulları kazandılar. Biz onların yaşında mezun olmuş, çalışmaya başlamışken bunlar bizim paramızı yemekle meşguller. Ben tabi ilk başta hemen sınavı kazanırlar veya çalışırlar onlar da ailelerine destek olurlar diyordum, o da yalan oldu. Kazık kadar insanlar avare avare takılıyorlar. Bizim ilk başta konuştuğumuz cüzi miktar enflasyona yenik düştü (kocamın bahanesi) ve babamın evinde oturmanın rahatlığıyla ailesine şu anki asgari ücret kadar para yolluyor. Bunu da farklı yollardan öğrendim o konuya girmeyeceğim.

Daha anlatılacak binlerce şey var ama çok uzadı, yani ben cinnetin eşiğindeyim, bu konuda adam efsunlanmış gibi davranıyor, ne kadar insanca konuşmaya çalışsam da sonunda kavga ediyoruz. En başta verdiğim sözü önüme koyuyor. Biz böyle mi konuştuk diyorum demagojiye başlıyor. Çok sıkıldım. Aile terapistine gitmek istiyorum. Bir uzmanın önünde bütün kinimi kusmak istiyorum. Belki bu şekilde beni dinler. Sonu ne olacaksa olsun, evliliğimizin geleceğinden ziyade akıl ve ruh sağlığımı korumak için istiyorum bunu.
Boşanmaktan korkan biri değilim, o bir dilekçeye bakar. Çözümü yoksa ve bu yola gireceksem önce kendimi salak yerine konulma ve değersiz görülme hislerimden, ailesine olan nefretimden dolayı hayatın her alanında negatif bir insana dönüşmemden kurtulmam lazım. Kendim sağlıklı bir insan olursam gerisini hallederim...

Genişletmek için tıkla...

Gameking .!.:

Ailenizin size sağlamış olduğu konfor sayesinde sizde eşinizin ailesine harcayabiliyorsunuz peki yazık değil mi ailenize, onlar da sizi okutup meslek sahibi yapmışlar yetmemiş üzerine kira vermeyin diye ev vermişler eşinizin ailesi ne yapmış evlatları için şimdiye kadar. Çocuk sahibi olan her ebeveyn çocuklarının eğitimi için yeri geliyor maddi zorluk çekiyor yeri geliyor şehir değiştiriyor sadece eşinizin ailesi yapmıyor bu fedakarlığı.

Çocuk sahibi bile olamıyorsunuz açları doyurmak için ama emin olun ki o açlar hiçbir zaman doymaz doymayacakta giden sadece sizin yıllarınız olacak. İnsanın hayatta önceliği her zaman kendisi olacak ama sizin önceliğiniz bile eşinizin ailesi. Bu insanların hiç mi talebi yok mesela neden bir çocuk yapmıyorsunuz torun sevelim diye ama onlar da gayet iyi biliyorlar ki işin içine bebek girerse şimdiki gibi rahat sömüremezler. Sizi eşinizde dahil kimse düşünmüyor herkes kendi cebini doldurma peşinde ve siz şimdi ciddi bir karar alıp bu olayı çözmezseniz kayınlarınızın evlenirken size yapılmayanların sizin paralarınızla başkalarına yapıldığını gördüğünüzde daha çok yıkılacaksınız.

şunu söylemeden de geçemeyeceğim eşiniz zaten sizinle ta en başında aileme destek olmam koşulu ile seninle ciddi yola çıkarım demiş yani onun için önemli olan siz değilsiniz şartlarını kabul edecek herhangi biri ile bile evlenebilirmiş ama siz kurban olmuşsunuz maalesef.

Eşinizin bir şeyleri anlamasını beklemeyin çünkü zaten anlıyor ve biliyor, birine bildiği bir şeyi zaten anlatamazsınız. Bayramda köylerine gitmek zaten istemiyordunuz o zaman konuyu oradan açıp bu sömürgeci düzeni de artık kabul etmeyeceğinizi belirterek bir konuşma yapabilirsiniz.

Genişletmek için tıkla...

pisekar .!.:

Ne yapmis olur mu sehir degismistirmisler ineklerini birakmislar ogulcuklari icin Cok buyuk fedakarlik, diger aile ne yapmis ki, ev vermis, dugunu yapmis, evi duzmus, hic

Genişletmek için tıkla...

edanaz .!.:

Gelini ve ailesine güvenerek mi çocuk yapmışlar? Daha tokun başında konu sahibi, hala orta yol bulma derdinde de daha kocasının kardeşlerini evlendirecekler. Bu günleri mumla arayacak.

Genişletmek için tıkla...