Bir Gencin Hayatı, İntihar düşüncesi Lütfen okuyun 🙏

Dreamies .!.:

İlk intihar dediğinde hastaneyi arayacaktiniz zorla gelip alacaklardı. Böyle is kurma ile meşgale ile düzeleceğini sanmıyorum depresyon böyle bir şey değil yani. Sizi de anlıyorum bir çözüm bulmaya calismissiniz. doktora gidecek mutlaka. Bir şekilde ikna etmelisiniz.

Cocugu çok seviyor ve güveniyorsunuz ama is kurun diye boyle konusmus olabilir mi? Siz dikkat edin yine de bir yığın borçla kala kalmayın.

Genişletmek için tıkla...

eftelya2015 .!.:

Siz aileniz ve eşiniz çok iyi niyetlisiniz, bir sürü badire atlatmış çocukluk travmaları var erkekliği ile alakalı bir sağlık sorunu olması, işsizlik vs. onu ekstra etkilemiş kendini işe yaramayan biri olarak görmesine sebep olmuş tüm bunlar onu intihara meyilli hale getirmiş. Ama aynı zamanda bir özgüvensizlikte oluşmuş kendisinde yaşı genç bir şekilde istese işte bulur gibime geliyor beklentilerini düşük tutup zamanla yükselmeyi düşünmeli iş konusunda siz herşeyi yapmışsınız artık sizlik bir durum yok gerisi kendisinde bitiyor ama dediğiniz gibi psikolojik destek şart...

Genişletmek için tıkla...

MaHlass .!.:

Siz zaten çok şey yapmışsınız. Eksik kalan şey, profesyonel birinin devreye girmesi ve onun ruhsal olarak yeniden yapılanması. Elinizden geleni değil, fazlasını yapıyorsunuz ama bu yükü tek başınıza taşımanız da mümkün değil.

Bir uzmanla görüşüp onu ikna etmenin yöntemlerini onunla planlayabilirsiniz. Bu süreçte ticaretinde başarı odaklı olmayın. Gerçekçi yaklaşım her zaman daha çözümcül olur.
İntihar eğiliminde olanlara her zaman şunu söylüyorum: "Bu hayatta sadece sen zorluk yaşamıyorsun, ne güzel günlerin ne kötü anıların sonsuza kadar sürmeyecek. Şu an kötüyse geçeceğini bil. Çünkü yaşamını kendi eliyle koparanlar ileride neleri kaçırdığını öğrenemiyor."

Ülkemizde yarıdan fazla kötü aile ilişkilerine maruz kalmış insan hayatı var. Hassas bünyeye göre değil hayat evet ama güçlü olup uyum sağlamak bizim elimizde.

Genişletmek için tıkla...

Zaren .!.:

Evet ben de bu düşüncedeyim. Destek almadan bir yere varamayız. Sadece aklımı kurcalayan konu bu şekilde düşünüp, düzelen oluyor mu? Yani bu düşünce bir noktadan sonra geri patlak veriyor mu?

Zaten başarı odaklı konuşmadık. Bu konuda eşim dahil oldu neden derseniz? Allah var ben hiç zorluk çekmeden büyüdüm okuyorum diye önüme yemek gelir giderdi yani ne kadar anlasam bile bir noktada tıkanabilirdim.

Eşim kendi hikayesini paylaştı onunla " Biz fakirdik ve çocukken bir gün babaannemin bağından 1 salkım üzüm aldım ve bana pekmez yapacağım üzümü yeme diye elimden aldı bu bana çok koydu. Babam uzakta çalışıyordu annem olduğu kadar besliyor ama manen bizi eksik bırakmıyordu. Babaannem çok kötü birisiydi sanıyordu ki o vermezse biz açlıktan ölürüz. Çok zorluk çektik sonra beni okutmak için köyden çıkardılar ben de hırs yaptım. Olmayan yanlara tutunmadım. Ne zaman zorlansam bize çektirdileri aklıma geldi ve daha çok çabaladım. Kimsenin hikayesi bitmemişti ve ne oldu biliyor musun? O çok sevdiği, bir şey esirgemediği diğer torunları tarlayı bahçeyi satıp pavyonda yediler, içip içip keyif yaptılar. Hazıra dağ dayanmadı ve şu an köyde 1 tarladan gelecek olan mahsüle muhtaçlar o da az miktar zaten. Peki ben şimdi neredeyim? İki erkek kardeş meslektaş olduk. O köye şimdiki halimizle girip anamın elini tuttuğum gün, babamın gözündeki o gurur işte o yetti bana. Şimdi kasa kasa üzüm alabilirim ama ben o üzümü unutmadım. Pes etseydim istedikleri gibi sürünecektik. Bu hayat bana altın tepside sunulmadı. Ben azmettim, ben hakkettim. Vazgeçtiğin an kaybedersin tamam başına bunlar gelmiş olabilir ama gelecekte ne olacağını bilemezsin. Daha 26 yaşındasın ve bu hayat gerçekten zor bunu kabul ediyorum ama sadece senin için zor değil. Belki senden daha kötü hikayeler var. Benim hikayemde belki ben de sadece benden ibaret sanmış olabilirim ama değil. Hayat inişli çıkışlı devam eder kimse dertsiz değil ama bu hayatı güzel yaşamak savaşanlar için. Sana milyoner olursun demiyorum ama denersin ve tecrüben olur. Ben kamuluyum ama bu ile insanın yıllarını alıyor. Ticaret daha riskli ama risk almazsan sonucu bilemezsin. Sen gayret et seni bu işi yapanlarla buluşturayım iyice dinle, uygula ve buna göre bir yol çiz. Bir ay kazanırsın, bir ay boş kalırsın vs. " Diye konuştu bir kaç kişiyle konuşturdu ki zaten hani biz de bilmiyorduk onlardan fikir aldık.

Ben bunları zaten biliyordum ve buna dair eşimin babacan olduğunun farkındaydım. Hani yaşadıklarının bana göre en güzel artısı bu olmuş. O konuşurken müdahil olmuyorum bu sebepten.

Doktor işinde ise bunu kesinlikle yapacağız her işin bir uzmanı var. Dediğiniz gibi bir noktaya kadar yapabiliriz. Eskisi kadar katı bakmıyor bir de eşimle daha iyi frekansları tutuyor. Doktor işini muhtemel eşim ikna eder.

Genişletmek için tıkla...

Lizavetta .!.:

En bastaki sorunuza istinaden; boyle dusunup tabii ki duzelen oluyor, uygun bir tedaviye ihtiyaci var sadece. Yazik gercekten, anlattiklarinizdan anladigim kadariyla temiz kalpli de bir cocukmus, hayat sartlari gercekten cok zorlamis. Su durumda depresyona girmesi cok dogal. Depresyonda da maalesef intihar dusunceleri, ve hatta girisimleri olabiliyor (dilerim ki asla olmasin). Siz is konusunda cok guzel bir sey yapmissiniz, en azindan tutunacak bir dali olmus simdi; ama depresyon icin de gercekten tedavi sart.
Aldigim bir egitimde hocamiz cok daha agir vakalardan bahsetmisti, yani adam oyle bir depresyonda ki mesela, yataktan gercek anlamda cikamiyor. O yuzden yapacagi her seyi, en basit seyleri bile psikologla planlamasi gerekiyor, "yatakta 5 dk dik sekilde dur, terliklerini giy, pencerelerini ac ve kullukleri bosalt" gibi basit seylerin bile programlanmasi gereken agir depresif vakalar da olabiliyor. Ki o bile terapi ve ilac destegi ile hayata donmus, ise girmisti hocamizin anlattigi kadari ile. Cok uzattim ama anlatmaya calistigim sey su; bu da bir hastalik ve tabii ki gecer, duzelir. Ilac tedavisi yaninda psikoterapi de alsa, tekrarlamamasi acisindan cok daha saglikli olur ama.

Genişletmek için tıkla...

Zaren .!.:

Çok teşekkürler evet düşündüğüm ve cevabını merak ettiğim bir şeydi. Yani bakın dedim ya damdan düşeni, damdan düşen anlar misali hani benim böyle çetin mücadele örneğim yoktu. Eşim anlatsa bile profosyonel destek çok daha faydalı olacaktır.

Verdiğiniz kurtulma örneği bakın bu yönü düşünmemiştim. Siz söyleyince şu an farkettim. Galiba o da bir yol gösteren arıyor ama başarısız olursa bunun lafını etmeyecek birisini. Çünkü dediklerimize itaat ediyor ve uygulamaya çalışıyor. Bilmeden bir program çizmişiz ona. Doktorda psikolojik olarak yönlendirme yaparsa kurtulur inşallah.

Bir de kedi vereceğim yanına çok seviyor. Bundan bahsetmiştim az önce telefonda görüştük mama ve kum almış. Ondan öncesinde benim ne olacağım belli değil diyordu. Demek ki tutunmaya dair bir adım atmış yani bunu çıkardım bu konuşmadan.

Genişletmek için tıkla...

Lizavetta .!.:

Gercekten cok guzel bir sey yapmissiniz, size ve esinize hayran kaldim bu konuda, keske herkes sizin gibi olsa Bu gibi durumlarda sosyal cevre, sosyal destek de cok onemli; siz bunu fazlasiyla saglamissiniz. Ama ozellikle intihar dusuncelerinin oldugu durumlarda gercekten en kisa zamanda bir profesyonele basvurulmasi sart. Muhtemelen ilk etapta SSRI tarzi bir ilac baslanacaktir, ama onun da etkisini gostermeye baslamasi 2-4 hafta kadar surebilir. O ilk haftalar biraz daha dikkatli olmakta da fayda var, depresif dusunceler henuz gecmemis oldugu icin,intihar dusunceleri de halen tekrarlayabilir cunku. Siz elinizden geleni yapmissiniz, kedicik de cok iyi olmus hatta, cok sevindim Ikna edebilirseniz yine de doktora bir goturun derim, sonrasinda alabiliyorsa terapi de alsin hatta, saglik durumunu da muhtemelen ayrica kafaya takiyordur cunku.
Guzel haberlerinizi aliriz umarim

Genişletmek için tıkla...

Çok teşekkürler Yalnız bırakmamaya çalışıyoruz dediğiniz gibi. Kediyle kendini benzetiyordu. Bizim yavrular var daha önce teklif ettim ama ne olacağım belli değil (hayatına son vereceğini düşünüyordu) o da bir yere ait olamayacak yalnız kalacak gibisinden konuşuyordu.

Mama ve kumdan haberim yoktu. Benim kendime aldım falan dedi. Yavrunun 2 tanesi cins 2 tanesinin kürkü tekir gibiydi en küçük olan doğduğunda kalbi durdu kalp masajı vs. Tekrar hayata dönmüştü. Kürkü tekir gibi olan, tekrar hayata döneni çok seviyordu ben de onu teklif etmiştim. Kedide onunla bağ kuruyordu çünkü. Bize değil ama o elini uzatınca minik patileriyle parmağını tutuyordu. Belki kedicikte ona şifa olacak inşallah

Zaren .!.:

Merhaba kızlar sizden akıl almam gereken bir konu var. Nerde eksik veya yanlış yapıyoruz? Belki gözden kaçırdığımız bir nokta vardır diye sizlerin yorumuna ihtiyacım var. Konu uzun özetlemeye çalışsam bile yine uzadı. Ciddi bir konu okursanız çok memnun olurum.

Benim bir yakınım var ve bunun iki çocuğu var şu an sorun yaşayan 26 yaşında erkek. annesi akrabam. Bu çocuğun anne ve baba çocuklar 7 ve 3 yaşlarındayken ayrıldı ve çocuk babada kaldı tehditlerden dolayı ama anne hiç bırakmadı yani. Sonra çocukları yine anne almaya çalıştı vs. Baba bakamayınca anneye verdi, anne baktı. Sonra adam evlendi ve cocukları zorla geri aldı. Zaten adam kendisi evlenene kadar sürekli çocuklarlı kullandı vs.

Ayrılma sebepleride Anne biraz saftı her şeye inanıyordu o zamanlar. Babanın borcu olmamasına rağmen gıda olarak bile ne çocuklara, ne anneye bakmayıp kendi ailesine yağdırması ve kadına borcum var demesi. Annenin bunu kimseye tehditlerden anlatamaması ve benim annemin bir gün dolabını açınca tencerenin dibinde biraz yoğurttan başka bir şey görmemesinden sonra Annenin konuşması neticesinde benim ailemin olaya müdahil olup Adamla konuşmaya kalkınca, adamın sen bana itaat etmiyorsun demesiyle kadını büyücüye kadar götürmesiyle kayış koptu. Annenin aile vefat etmiş, o ve kardeşlerine benim ailem sahip çıktığından, evlendirdiğinden dolayı bir nevi ailesi olduğu için olaylara otomatik dahil olduk.

Evlenirken annemin çok uyardığını, yaş farkını ve adama bir türlü ısınamadığını hatırlıyorum. Fakat kız çok manipüle edildiği için ve yolu geçene kadar her şey iyi olduğundan dolayı evlenmekte ısrar edince diyecek laf bırakmadı aileme. Zorla tutamazlardı.

İşte sonra bunlar olunca yine ailem sahip çıktı. Bir süre sonra ise Anneyle evlenmek isteyen birisi çıktı bu kez ailem karar verdi bir nevi. İyice araştırdı ve şansından iyi birisi çıktı. Hatta adamla beraber çocukları almaya çalıştılar ama eski eşle yığınla sorun çıkarınca çocukların ihtiyaçları, gezmeleri, bakımları vs. Bu konularda destek sağladılar. Sonuç olarak anne iyi bir evlilikte baba ise yine kendini ezdiren bir kadınla olduğundan onun hayat aynen devam ediyor.

O zamanlar ben küçük olduğum için sadece izlemekle yetindim. Sonra erkek olan çocuk büyüdü, reşit oldu üniversite kazandı. Ve sahip çıkılması adına benim olduğum şehirde okumasını istediler yani annem göz kulak ol kanadı kırık dedi. Biz de öyle yaptık. Reşit olunca anne ve eşide devreye girdi maddi manevi destek sağlandı zaten desteklerdi ama artık özgürlerdi ve biz de destek olduk.

Üniversite bitti ama işsiz doğal olarak. Tabii asıl süreç bundan sonra başladı. Bu çocuk bir hastalık geçirdi annem ve annesi yanındaydı. Üreme organı ile alakalı testisin bir tanesi bitmiş, diğeri meçhul ve doktor ağır iş, zorlama vs. Olmayacak demiş. İşsizlik bir yandan bir de kendine uygun iş bulamıyor. Yinede deniyor ama işler hep beden gücü ile olunca kasıklarda şişme ve ağrı olunca hastanelik oluyor (Annem şahit bunlara)

Böyle olunca anne ve eşi, benim ailem ve biz geçinmesini sağlıyoruz. Hiç birimize yük değil bu çocuk ama kpss çalışıyor olmuyor vs. Derken iyice bunalıma girmiş.

Sonra sevdiklerini bir bir ziyaret etmeye başladı ve en son bize geldi. Tuhaf davranıyordu yani beni ablası gibi görür, eşimi ağabeyi gibi hele eşim için ölür o derece sever ama oldukça agresif, çoğu zaman içine kapanık davranınca bir şeylerin ters gittiğini anladım ve konuşunca bana "Hayat bana hiç adil davranmadı önce annemi aldı, sonra çocuk hayalimi, sonra işimi. Koskoca adam oldum halen sizler bana bakıyorsunuz. Kafamı verip kpss kazanamıyorum çabalıyorum dikkatim dağılıyor ve ben artık vazgeçtim ve sevdiklerimi son kez görüp bu hayattan gideceğim" dedi. Elim ayağım boşaldı.

Doktora götüremiyorum kabul etmiyor. Bir de bu durumdan kimseye bahsetme bana acımasınlar dedi xxxxx ağabeyin bilsin sonra bana kızar dedim. Eşimde müdahil oldu. Ona "İlla kamuda çalışmak zorunda değilsin. Gel sana iş kuralım kendin patron ol. Maddi manevi arkandayım. Senin kalben kırıldığın yerleri düzeltme şansım yok ama gel geçmişe sünger çek yanında kimse olmasa bile ben varım, Zaren var. Hatta bütçe benden olsun, Zaren planlama yapsın seninle ortaklaşa sana becerin doğrultusunda gereken ekipmanı alalım mağaza ve e ticaret yap hem ben sana borç verdim say ne zaman işin oturur iyi kazanırsın istersen 10 yıl sonra öde mühim değil dedi (Gurur yapacağından dolayı)

Gözleri parladı bir anda ama geri söndü. "Ben de şans yok o işte batar bu defa size mahçup olurum, daha kötü olurum" dedi. Eşimde "Bunu sen teklif etmedin ticaret bu bazen işin iyi gider, bazen batarsın bunları bilerek ben sana destek olacağım ve asla seni suçlamayacağım ancak pes edersen seni suçlarım savaştığını görüyorsam ağzımdan 1 cümle bile çıkmaz" dedi.

Sonuç olarak ekipmanlarını aldık. Hafta sonları gittiğimiz eve yerleştirdik atölyesi gibi oldu bir nevi. Ticari olarak gereken işlemleri yaptırıyoruz vs. Yalnız bırakmamaya çalışıyoruz. Bununla mutlu olsa bile zaman zaman o karanlık yine çöküyor üstüne. Ben de anneyim ve hissediyorum. Doktor desteği şart ama bu fikri tamamen değişir mi bilmiyorum?

Ne kadar anne olsam bile o yaşlara, böyle bir psikolojiye müdahale tecrübem yok. Eksik veya hata yapmaktan korkuyorum. Kafam çok dağınık. Yine başarısız olurum düşüncesi ile kimseye söylemeyin dedi yani kimsenin haberi yok ve fikir alacağım kimsede yok sizlerden başka.

Konu dağılmış, eksiklikler olmuş olabilir siz sordukça cevaplarım. Yorumlarınıza çok ihtiyacım var.

Genişletmek için tıkla...

Zaren .!.:

Merhaba kızlar sizden akıl almam gereken bir konu var. Nerde eksik veya yanlış yapıyoruz? Belki gözden kaçırdığımız bir nokta vardır diye sizlerin yorumuna ihtiyacım var. Konu uzun özetlemeye çalışsam bile yine uzadı. Ciddi bir konu okursanız çok memnun olurum.

Benim bir yakınım var ve bunun iki çocuğu var şu an sorun yaşayan 26 yaşında erkek. annesi akrabam. Bu çocuğun anne ve baba çocuklar 7 ve 3 yaşlarındayken ayrıldı ve çocuk babada kaldı tehditlerden dolayı ama anne hiç bırakmadı yani. Sonra çocukları yine anne almaya çalıştı vs. Baba bakamayınca anneye verdi, anne baktı. Sonra adam evlendi ve cocukları zorla geri aldı. Zaten adam kendisi evlenene kadar sürekli çocuklarlı kullandı vs.

Ayrılma sebepleride Anne biraz saftı her şeye inanıyordu o zamanlar. Babanın borcu olmamasına rağmen gıda olarak bile ne çocuklara, ne anneye bakmayıp kendi ailesine yağdırması ve kadına borcum var demesi. Annenin bunu kimseye tehditlerden anlatamaması ve benim annemin bir gün dolabını açınca tencerenin dibinde biraz yoğurttan başka bir şey görmemesinden sonra Annenin konuşması neticesinde benim ailemin olaya müdahil olup Adamla konuşmaya kalkınca, adamın sen bana itaat etmiyorsun demesiyle kadını büyücüye kadar götürmesiyle kayış koptu. Annenin aile vefat etmiş, o ve kardeşlerine benim ailem sahip çıktığından, evlendirdiğinden dolayı bir nevi ailesi olduğu için olaylara otomatik dahil olduk.

Evlenirken annemin çok uyardığını, yaş farkını ve adama bir türlü ısınamadığını hatırlıyorum. Fakat kız çok manipüle edildiği için ve yolu geçene kadar her şey iyi olduğundan dolayı evlenmekte ısrar edince diyecek laf bırakmadı aileme. Zorla tutamazlardı.

İşte sonra bunlar olunca yine ailem sahip çıktı. Bir süre sonra ise Anneyle evlenmek isteyen birisi çıktı bu kez ailem karar verdi bir nevi. İyice araştırdı ve şansından iyi birisi çıktı. Hatta adamla beraber çocukları almaya çalıştılar ama eski eşle yığınla sorun çıkarınca çocukların ihtiyaçları, gezmeleri, bakımları vs. Bu konularda destek sağladılar. Sonuç olarak anne iyi bir evlilikte baba ise yine kendini ezdiren bir kadınla olduğundan onun hayat aynen devam ediyor.

O zamanlar ben küçük olduğum için sadece izlemekle yetindim. Sonra erkek olan çocuk büyüdü, reşit oldu üniversite kazandı. Ve sahip çıkılması adına benim olduğum şehirde okumasını istediler yani annem göz kulak ol kanadı kırık dedi. Biz de öyle yaptık. Reşit olunca anne ve eşide devreye girdi maddi manevi destek sağlandı zaten desteklerdi ama artık özgürlerdi ve biz de destek olduk.

Üniversite bitti ama işsiz doğal olarak. Tabii asıl süreç bundan sonra başladı. Bu çocuk bir hastalık geçirdi annem ve annesi yanındaydı. Üreme organı ile alakalı testisin bir tanesi bitmiş, diğeri meçhul ve doktor ağır iş, zorlama vs. Olmayacak demiş. İşsizlik bir yandan bir de kendine uygun iş bulamıyor. Yinede deniyor ama işler hep beden gücü ile olunca kasıklarda şişme ve ağrı olunca hastanelik oluyor (Annem şahit bunlara)

Böyle olunca anne ve eşi, benim ailem ve biz geçinmesini sağlıyoruz. Hiç birimize yük değil bu çocuk ama kpss çalışıyor olmuyor vs. Derken iyice bunalıma girmiş.

Sonra sevdiklerini bir bir ziyaret etmeye başladı ve en son bize geldi. Tuhaf davranıyordu yani beni ablası gibi görür, eşimi ağabeyi gibi hele eşim için ölür o derece sever ama oldukça agresif, çoğu zaman içine kapanık davranınca bir şeylerin ters gittiğini anladım ve konuşunca bana "Hayat bana hiç adil davranmadı önce annemi aldı, sonra çocuk hayalimi, sonra işimi. Koskoca adam oldum halen sizler bana bakıyorsunuz. Kafamı verip kpss kazanamıyorum çabalıyorum dikkatim dağılıyor ve ben artık vazgeçtim ve sevdiklerimi son kez görüp bu hayattan gideceğim" dedi. Elim ayağım boşaldı.

Doktora götüremiyorum kabul etmiyor. Bir de bu durumdan kimseye bahsetme bana acımasınlar dedi xxxxx ağabeyin bilsin sonra bana kızar dedim. Eşimde müdahil oldu. Ona "İlla kamuda çalışmak zorunda değilsin. Gel sana iş kuralım kendin patron ol. Maddi manevi arkandayım. Senin kalben kırıldığın yerleri düzeltme şansım yok ama gel geçmişe sünger çek yanında kimse olmasa bile ben varım, Zaren var. Hatta bütçe benden olsun, Zaren planlama yapsın seninle ortaklaşa sana becerin doğrultusunda gereken ekipmanı alalım mağaza ve e ticaret yap hem ben sana borç verdim say ne zaman işin oturur iyi kazanırsın istersen 10 yıl sonra öde mühim değil dedi (Gurur yapacağından dolayı)

Gözleri parladı bir anda ama geri söndü. "Ben de şans yok o işte batar bu defa size mahçup olurum, daha kötü olurum" dedi. Eşimde "Bunu sen teklif etmedin ticaret bu bazen işin iyi gider, bazen batarsın bunları bilerek ben sana destek olacağım ve asla seni suçlamayacağım ancak pes edersen seni suçlarım savaştığını görüyorsam ağzımdan 1 cümle bile çıkmaz" dedi.

Sonuç olarak ekipmanlarını aldık. Hafta sonları gittiğimiz eve yerleştirdik atölyesi gibi oldu bir nevi. Ticari olarak gereken işlemleri yaptırıyoruz vs. Yalnız bırakmamaya çalışıyoruz. Bununla mutlu olsa bile zaman zaman o karanlık yine çöküyor üstüne. Ben de anneyim ve hissediyorum. Doktor desteği şart ama bu fikri tamamen değişir mi bilmiyorum?

Ne kadar anne olsam bile o yaşlara, böyle bir psikolojiye müdahale tecrübem yok. Eksik veya hata yapmaktan korkuyorum. Kafam çok dağınık. Yine başarısız olurum düşüncesi ile kimseye söylemeyin dedi yani kimsenin haberi yok ve fikir alacağım kimsede yok sizlerden başka.

Konu dağılmış, eksiklikler olmuş olabilir siz sordukça cevaplarım. Yorumlarınıza çok ihtiyacım var.

Genişletmek için tıkla...

Zaren .!.:

Merhaba kızlar sizden akıl almam gereken bir konu var. Nerde eksik veya yanlış yapıyoruz? Belki gözden kaçırdığımız bir nokta vardır diye sizlerin yorumuna ihtiyacım var. Konu uzun özetlemeye çalışsam bile yine uzadı. Ciddi bir konu okursanız çok memnun olurum.

Benim bir yakınım var ve bunun iki çocuğu var şu an sorun yaşayan 26 yaşında erkek. annesi akrabam. Bu çocuğun anne ve baba çocuklar 7 ve 3 yaşlarındayken ayrıldı ve çocuk babada kaldı tehditlerden dolayı ama anne hiç bırakmadı yani. Sonra çocukları yine anne almaya çalıştı vs. Baba bakamayınca anneye verdi, anne baktı. Sonra adam evlendi ve cocukları zorla geri aldı. Zaten adam kendisi evlenene kadar sürekli çocuklarlı kullandı vs.

Ayrılma sebepleride Anne biraz saftı her şeye inanıyordu o zamanlar. Babanın borcu olmamasına rağmen gıda olarak bile ne çocuklara, ne anneye bakmayıp kendi ailesine yağdırması ve kadına borcum var demesi. Annenin bunu kimseye tehditlerden anlatamaması ve benim annemin bir gün dolabını açınca tencerenin dibinde biraz yoğurttan başka bir şey görmemesinden sonra Annenin konuşması neticesinde benim ailemin olaya müdahil olup Adamla konuşmaya kalkınca, adamın sen bana itaat etmiyorsun demesiyle kadını büyücüye kadar götürmesiyle kayış koptu. Annenin aile vefat etmiş, o ve kardeşlerine benim ailem sahip çıktığından, evlendirdiğinden dolayı bir nevi ailesi olduğu için olaylara otomatik dahil olduk.

Evlenirken annemin çok uyardığını, yaş farkını ve adama bir türlü ısınamadığını hatırlıyorum. Fakat kız çok manipüle edildiği için ve yolu geçene kadar her şey iyi olduğundan dolayı evlenmekte ısrar edince diyecek laf bırakmadı aileme. Zorla tutamazlardı.

İşte sonra bunlar olunca yine ailem sahip çıktı. Bir süre sonra ise Anneyle evlenmek isteyen birisi çıktı bu kez ailem karar verdi bir nevi. İyice araştırdı ve şansından iyi birisi çıktı. Hatta adamla beraber çocukları almaya çalıştılar ama eski eşle yığınla sorun çıkarınca çocukların ihtiyaçları, gezmeleri, bakımları vs. Bu konularda destek sağladılar. Sonuç olarak anne iyi bir evlilikte baba ise yine kendini ezdiren bir kadınla olduğundan onun hayat aynen devam ediyor.

O zamanlar ben küçük olduğum için sadece izlemekle yetindim. Sonra erkek olan çocuk büyüdü, reşit oldu üniversite kazandı. Ve sahip çıkılması adına benim olduğum şehirde okumasını istediler yani annem göz kulak ol kanadı kırık dedi. Biz de öyle yaptık. Reşit olunca anne ve eşide devreye girdi maddi manevi destek sağlandı zaten desteklerdi ama artık özgürlerdi ve biz de destek olduk.

Üniversite bitti ama işsiz doğal olarak. Tabii asıl süreç bundan sonra başladı. Bu çocuk bir hastalık geçirdi annem ve annesi yanındaydı. Üreme organı ile alakalı testisin bir tanesi bitmiş, diğeri meçhul ve doktor ağır iş, zorlama vs. Olmayacak demiş. İşsizlik bir yandan bir de kendine uygun iş bulamıyor. Yinede deniyor ama işler hep beden gücü ile olunca kasıklarda şişme ve ağrı olunca hastanelik oluyor (Annem şahit bunlara)

Böyle olunca anne ve eşi, benim ailem ve biz geçinmesini sağlıyoruz. Hiç birimize yük değil bu çocuk ama kpss çalışıyor olmuyor vs. Derken iyice bunalıma girmiş.

Sonra sevdiklerini bir bir ziyaret etmeye başladı ve en son bize geldi. Tuhaf davranıyordu yani beni ablası gibi görür, eşimi ağabeyi gibi hele eşim için ölür o derece sever ama oldukça agresif, çoğu zaman içine kapanık davranınca bir şeylerin ters gittiğini anladım ve konuşunca bana "Hayat bana hiç adil davranmadı önce annemi aldı, sonra çocuk hayalimi, sonra işimi. Koskoca adam oldum halen sizler bana bakıyorsunuz. Kafamı verip kpss kazanamıyorum çabalıyorum dikkatim dağılıyor ve ben artık vazgeçtim ve sevdiklerimi son kez görüp bu hayattan gideceğim" dedi. Elim ayağım boşaldı.

Doktora götüremiyorum kabul etmiyor. Bir de bu durumdan kimseye bahsetme bana acımasınlar dedi xxxxx ağabeyin bilsin sonra bana kızar dedim. Eşimde müdahil oldu. Ona "İlla kamuda çalışmak zorunda değilsin. Gel sana iş kuralım kendin patron ol. Maddi manevi arkandayım. Senin kalben kırıldığın yerleri düzeltme şansım yok ama gel geçmişe sünger çek yanında kimse olmasa bile ben varım, Zaren var. Hatta bütçe benden olsun, Zaren planlama yapsın seninle ortaklaşa sana becerin doğrultusunda gereken ekipmanı alalım mağaza ve e ticaret yap hem ben sana borç verdim say ne zaman işin oturur iyi kazanırsın istersen 10 yıl sonra öde mühim değil dedi (Gurur yapacağından dolayı)

Gözleri parladı bir anda ama geri söndü. "Ben de şans yok o işte batar bu defa size mahçup olurum, daha kötü olurum" dedi. Eşimde "Bunu sen teklif etmedin ticaret bu bazen işin iyi gider, bazen batarsın bunları bilerek ben sana destek olacağım ve asla seni suçlamayacağım ancak pes edersen seni suçlarım savaştığını görüyorsam ağzımdan 1 cümle bile çıkmaz" dedi.

Sonuç olarak ekipmanlarını aldık. Hafta sonları gittiğimiz eve yerleştirdik atölyesi gibi oldu bir nevi. Ticari olarak gereken işlemleri yaptırıyoruz vs. Yalnız bırakmamaya çalışıyoruz. Bununla mutlu olsa bile zaman zaman o karanlık yine çöküyor üstüne. Ben de anneyim ve hissediyorum. Doktor desteği şart ama bu fikri tamamen değişir mi bilmiyorum?

Ne kadar anne olsam bile o yaşlara, böyle bir psikolojiye müdahale tecrübem yok. Eksik veya hata yapmaktan korkuyorum. Kafam çok dağınık. Yine başarısız olurum düşüncesi ile kimseye söylemeyin dedi yani kimsenin haberi yok ve fikir alacağım kimsede yok sizlerden başka.

Konu dağılmış, eksiklikler olmuş olabilir siz sordukça cevaplarım. Yorumlarınıza çok ihtiyacım var.

Genişletmek için tıkla...

Zaren .!.:

Merhaba kızlar sizden akıl almam gereken bir konu var. Nerde eksik veya yanlış yapıyoruz? Belki gözden kaçırdığımız bir nokta vardır diye sizlerin yorumuna ihtiyacım var. Konu uzun özetlemeye çalışsam bile yine uzadı. Ciddi bir konu okursanız çok memnun olurum.

Benim bir yakınım var ve bunun iki çocuğu var şu an sorun yaşayan 26 yaşında erkek. annesi akrabam. Bu çocuğun anne ve baba çocuklar 7 ve 3 yaşlarındayken ayrıldı ve çocuk babada kaldı tehditlerden dolayı ama anne hiç bırakmadı yani. Sonra çocukları yine anne almaya çalıştı vs. Baba bakamayınca anneye verdi, anne baktı. Sonra adam evlendi ve cocukları zorla geri aldı. Zaten adam kendisi evlenene kadar sürekli çocuklarlı kullandı vs.

Ayrılma sebepleride Anne biraz saftı her şeye inanıyordu o zamanlar. Babanın borcu olmamasına rağmen gıda olarak bile ne çocuklara, ne anneye bakmayıp kendi ailesine yağdırması ve kadına borcum var demesi. Annenin bunu kimseye tehditlerden anlatamaması ve benim annemin bir gün dolabını açınca tencerenin dibinde biraz yoğurttan başka bir şey görmemesinden sonra Annenin konuşması neticesinde benim ailemin olaya müdahil olup Adamla konuşmaya kalkınca, adamın sen bana itaat etmiyorsun demesiyle kadını büyücüye kadar götürmesiyle kayış koptu. Annenin aile vefat etmiş, o ve kardeşlerine benim ailem sahip çıktığından, evlendirdiğinden dolayı bir nevi ailesi olduğu için olaylara otomatik dahil olduk.

Evlenirken annemin çok uyardığını, yaş farkını ve adama bir türlü ısınamadığını hatırlıyorum. Fakat kız çok manipüle edildiği için ve yolu geçene kadar her şey iyi olduğundan dolayı evlenmekte ısrar edince diyecek laf bırakmadı aileme. Zorla tutamazlardı.

İşte sonra bunlar olunca yine ailem sahip çıktı. Bir süre sonra ise Anneyle evlenmek isteyen birisi çıktı bu kez ailem karar verdi bir nevi. İyice araştırdı ve şansından iyi birisi çıktı. Hatta adamla beraber çocukları almaya çalıştılar ama eski eşle yığınla sorun çıkarınca çocukların ihtiyaçları, gezmeleri, bakımları vs. Bu konularda destek sağladılar. Sonuç olarak anne iyi bir evlilikte baba ise yine kendini ezdiren bir kadınla olduğundan onun hayat aynen devam ediyor.

O zamanlar ben küçük olduğum için sadece izlemekle yetindim. Sonra erkek olan çocuk büyüdü, reşit oldu üniversite kazandı. Ve sahip çıkılması adına benim olduğum şehirde okumasını istediler yani annem göz kulak ol kanadı kırık dedi. Biz de öyle yaptık. Reşit olunca anne ve eşide devreye girdi maddi manevi destek sağlandı zaten desteklerdi ama artık özgürlerdi ve biz de destek olduk.

Üniversite bitti ama işsiz doğal olarak. Tabii asıl süreç bundan sonra başladı. Bu çocuk bir hastalık geçirdi annem ve annesi yanındaydı. Üreme organı ile alakalı testisin bir tanesi bitmiş, diğeri meçhul ve doktor ağır iş, zorlama vs. Olmayacak demiş. İşsizlik bir yandan bir de kendine uygun iş bulamıyor. Yinede deniyor ama işler hep beden gücü ile olunca kasıklarda şişme ve ağrı olunca hastanelik oluyor (Annem şahit bunlara)

Böyle olunca anne ve eşi, benim ailem ve biz geçinmesini sağlıyoruz. Hiç birimize yük değil bu çocuk ama kpss çalışıyor olmuyor vs. Derken iyice bunalıma girmiş.

Sonra sevdiklerini bir bir ziyaret etmeye başladı ve en son bize geldi. Tuhaf davranıyordu yani beni ablası gibi görür, eşimi ağabeyi gibi hele eşim için ölür o derece sever ama oldukça agresif, çoğu zaman içine kapanık davranınca bir şeylerin ters gittiğini anladım ve konuşunca bana "Hayat bana hiç adil davranmadı önce annemi aldı, sonra çocuk hayalimi, sonra işimi. Koskoca adam oldum halen sizler bana bakıyorsunuz. Kafamı verip kpss kazanamıyorum çabalıyorum dikkatim dağılıyor ve ben artık vazgeçtim ve sevdiklerimi son kez görüp bu hayattan gideceğim" dedi. Elim ayağım boşaldı.

Doktora götüremiyorum kabul etmiyor. Bir de bu durumdan kimseye bahsetme bana acımasınlar dedi xxxxx ağabeyin bilsin sonra bana kızar dedim. Eşimde müdahil oldu. Ona "İlla kamuda çalışmak zorunda değilsin. Gel sana iş kuralım kendin patron ol. Maddi manevi arkandayım. Senin kalben kırıldığın yerleri düzeltme şansım yok ama gel geçmişe sünger çek yanında kimse olmasa bile ben varım, Zaren var. Hatta bütçe benden olsun, Zaren planlama yapsın seninle ortaklaşa sana becerin doğrultusunda gereken ekipmanı alalım mağaza ve e ticaret yap hem ben sana borç verdim say ne zaman işin oturur iyi kazanırsın istersen 10 yıl sonra öde mühim değil dedi (Gurur yapacağından dolayı)

Gözleri parladı bir anda ama geri söndü. "Ben de şans yok o işte batar bu defa size mahçup olurum, daha kötü olurum" dedi. Eşimde "Bunu sen teklif etmedin ticaret bu bazen işin iyi gider, bazen batarsın bunları bilerek ben sana destek olacağım ve asla seni suçlamayacağım ancak pes edersen seni suçlarım savaştığını görüyorsam ağzımdan 1 cümle bile çıkmaz" dedi.

Sonuç olarak ekipmanlarını aldık. Hafta sonları gittiğimiz eve yerleştirdik atölyesi gibi oldu bir nevi. Ticari olarak gereken işlemleri yaptırıyoruz vs. Yalnız bırakmamaya çalışıyoruz. Bununla mutlu olsa bile zaman zaman o karanlık yine çöküyor üstüne. Ben de anneyim ve hissediyorum. Doktor desteği şart ama bu fikri tamamen değişir mi bilmiyorum?

Ne kadar anne olsam bile o yaşlara, böyle bir psikolojiye müdahale tecrübem yok. Eksik veya hata yapmaktan korkuyorum. Kafam çok dağınık. Yine başarısız olurum düşüncesi ile kimseye söylemeyin dedi yani kimsenin haberi yok ve fikir alacağım kimsede yok sizlerden başka.

Konu dağılmış, eksiklikler olmuş olabilir siz sordukça cevaplarım. Yorumlarınıza çok ihtiyacım var.

Genişletmek için tıkla...

Menekse bahcesi .!.:

Sizin gibi gönlü güzel insanlar çoğalsın etrafımızda, iyi ki varsınız Baba ,erkek diye gezen bir şerefsizin mahvettiği hayatlar sürünür de ölemez İNŞALLAH.Yalnız olmak intihar düşüncesini tetikliyor, kendi işini yapmak yerine tanıdık ,dost kim varsa araya koyup masa başı, maaşı az ama sosyal ortamın içinde bir işe girse daha iyi olurdu.İyi bir arkadaş bulsa tatile falan çıksa kafası dağılırdı tabi ki bunlar geçici çözüm tedavi olması şart ,bir hayat gayesi olmalı onu bulamazsa çıkmaz sokağa girebilir....

Genişletmek için tıkla...

Amin, inşallah Zamanında eşim yeğenlerine destek oldu. Burda bile bahsetmiştim benim yeğenimede aynısını yapar diye. Benden önce başlamıştı desteğe ve biz evlendik karşı çıkmadım. Gün oldu devran döndü öz yegenim olmasa bile böyle bir şeyle karşılaştık ve benim taraftandı bu defa.

Baba konusunda kesinlikle katılıyorum. Bir gün olsun merak etmez yani bağları yok anne ile hatta üvey babası ile var. Bu gelişinde değil ama daha önce yani büyüyünce kendi babasının sahip çıkmayıp, üvey babasının sahip çıkmasını babamın yapamadıklarını o yaptı demesini konuşmuştuk. Kendi sağlık sorunu yüzünden adama mahçup olduğunu, edildiğini söylemişti. Hani ne anne, ne üvey baba bunun lafını etmez.

Şu an bilseler olanları ve annesi çok gururlu bir kadın bize ödeme yapmaya kalkar durumu çok iyi olmamasına rağmen. Bunu bile çok düşündüm annesi bilmeli mi? Ben bilmek isterdim ama çocuk 26 yaşında habersiz bir adım atmak istemedim sonucunu bilemediğim için. Bunu galiba doktora soracağım.

Bunun dışında masa başı iş var yani bulurduk. Fakat şöyle bir durum var asgari ücret veya biraz fazlası biz burda kalıcı değiliz. Hani gidersek ev kirası, ödemesi vs. Derken yine bir açık oluşacaktı. Bizim amacımız biz burdayken ve daha yaşı gençken temel oluşturması. Ha olmadı diyelim ondan sonra farklı yol denedik. Dökme suyla değirmen dönmeyince bir çaba göstersin kafası meşgul olsun ve başaramazsa ayıplanmayacağını bilsin istedik. Bu işi yapan ve ciddi başarı sağlayan tanıdıklar var ve onlar devrede şu an zaten. Yani bir şekilde yalnız değil cümbür cemaat bu yolda ilerliyoruz.

Zaten onunla konuşmadan evvel diğer kişilerle konuştuk. Artı eksi yaptık ve o kişiler çok deneyimli olduklarından kaynaklı +1 önde başlayacak. Hatta durumu dinleyen birisi çok üzüldü lisanslı bir ürünü var onun haklarını mı verecek? Nedir (bu kısmı tam anlamadım) o da çok satanlardan. Ben de hobi olarak boş zamanlarımda tasarım tarzı şeyler yapıyordum hatta birini rica etmişti kızına öğretmemi istemişti öğrettim onun haklarınıda aldılar vs. Yine o kişi hadi bakalım birazda bu çocuk için tasarla patlıcan biberle bu sıra az oyna ben sana tüyo vereyim gerisini kendin geliştir tasarla hakları alınsın. Bu yolda başarı sağlarsa herkesle aynı olan değil, tasarım olanlarla yürür bu çocuk dedi.

Yani bir iş birliği oluştu. Biz de akıl aldık ve ona dair ekipman vs. Alındı. Ama doktor konusunda aynı fikirdeyim.

Biologicca .!.:

Okurken gözlerim doldu... İyi ki varsınız, Rabbim sizin gibi insanların sayısını arttırsın
İntihar düşüncesi "alarm" kabul edilir, en ufak boşluk anını kollar çünkü. Şakası bile ciddiye alınmalı, demişlerdi aldığımız eğitimlerde. Yaptığınız şeyler, izlediğiniz yol çok güzel, siz elinizden geleni en üst seviyede yapmışsınız. Ancak muhakkak profesyonel bir destek gerekiyor. Bir uzman ile konuşup anlaşsanız, hastane ortamında değil de bir cafede oturup sanki bir arkadaşınızla tanıştırır gibi yapsanız mesela? Ya da "bi arkadaşım var, psikolojik destek değil de dertleşeceğin bi abi gibi düşün" diye ikna ederek telefonla görüşmelerini sağlasanız. En azından bir teşhis koyup yönlendirme yapar size.

Genişletmek için tıkla...

Amin, inşallah bu fikirleri almak için yazdım ve güzel yorumlar geliyor teşekkürler Son dönem genç intiharları çok gündeme gelince ben de dediğiniz gibi ciddiye alınması gerek diye bildiğimden endişe duydum açıkçası. Kesinlikle doktor şart ve güzel bir fikir verdiniz

CeReNnnKeskn .!.:

Zeren hanım sizi daha önceki konunuzdan biliyorum gerçekten cok değerli bir insansiniz umarım herkesin hayatında mutlaka sizin gibi esiniz gibi kalbi güzel insanlar olur, işiniz gücünüz hep güzel gitsin

Genişletmek için tıkla...

Nitrit .!.:

Daha ne yapacaksınız onun yapması gereken bu kurulan işe 4 elle sarılmak

Genişletmek için tıkla...

Hadi inşallah