Merhaba kızlar sizden akıl almam gereken bir konu var. Nerde eksik veya yanlış yapıyoruz? Belki gözden kaçırdığımız bir nokta vardır diye sizlerin yorumuna ihtiyacım var. Konu uzun özetlemeye çalışsam bile yine uzadı. Ciddi bir konu okursanız çok memnun olurum.
Benim bir yakınım var ve bunun iki çocuğu var şu an sorun yaşayan 26 yaşında erkek. annesi akrabam. Bu çocuğun anne ve baba çocuklar 7 ve 3 yaşlarındayken ayrıldı ve çocuk babada kaldı tehditlerden dolayı ama anne hiç bırakmadı yani. Sonra çocukları yine anne almaya çalıştı vs. Baba bakamayınca anneye verdi, anne baktı. Sonra adam evlendi ve cocukları zorla geri aldı. Zaten adam kendisi evlenene kadar sürekli çocuklarlı kullandı vs.
Ayrılma sebepleride Anne biraz saftı her şeye inanıyordu o zamanlar. Babanın borcu olmamasına rağmen gıda olarak bile ne çocuklara, ne anneye bakmayıp kendi ailesine yağdırması ve kadına borcum var demesi. Annenin bunu kimseye tehditlerden anlatamaması ve benim annemin bir gün dolabını açınca tencerenin dibinde biraz yoğurttan başka bir şey görmemesinden sonra Annenin konuşması neticesinde benim ailemin olaya müdahil olup Adamla konuşmaya kalkınca, adamın sen bana itaat etmiyorsun demesiyle kadını büyücüye kadar götürmesiyle kayış koptu. Annenin aile vefat etmiş, o ve kardeşlerine benim ailem sahip çıktığından, evlendirdiğinden dolayı bir nevi ailesi olduğu için olaylara otomatik dahil olduk.
Evlenirken annemin çok uyardığını, yaş farkını ve adama bir türlü ısınamadığını hatırlıyorum. Fakat kız çok manipüle edildiği için ve yolu geçene kadar her şey iyi olduğundan dolayı evlenmekte ısrar edince diyecek laf bırakmadı aileme. Zorla tutamazlardı.
İşte sonra bunlar olunca yine ailem sahip çıktı. Bir süre sonra ise Anneyle evlenmek isteyen birisi çıktı bu kez ailem karar verdi bir nevi. İyice araştırdı ve şansından iyi birisi çıktı. Hatta adamla beraber çocukları almaya çalıştılar ama eski eşle yığınla sorun çıkarınca çocukların ihtiyaçları, gezmeleri, bakımları vs. Bu konularda destek sağladılar. Sonuç olarak anne iyi bir evlilikte baba ise yine kendini ezdiren bir kadınla olduğundan onun hayat aynen devam ediyor.
O zamanlar ben küçük olduğum için sadece izlemekle yetindim. Sonra erkek olan çocuk büyüdü, reşit oldu üniversite kazandı. Ve sahip çıkılması adına benim olduğum şehirde okumasını istediler yani annem göz kulak ol kanadı kırık dedi. Biz de öyle yaptık. Reşit olunca anne ve eşide devreye girdi maddi manevi destek sağlandı zaten desteklerdi ama artık özgürlerdi ve biz de destek olduk.
Üniversite bitti ama işsiz doğal olarak. Tabii asıl süreç bundan sonra başladı. Bu çocuk bir hastalık geçirdi annem ve annesi yanındaydı. Üreme organı ile alakalı testisin bir tanesi bitmiş, diğeri meçhul ve doktor ağır iş, zorlama vs. Olmayacak demiş. İşsizlik bir yandan bir de kendine uygun iş bulamıyor. Yinede deniyor ama işler hep beden gücü ile olunca kasıklarda şişme ve ağrı olunca hastanelik oluyor (Annem şahit bunlara)
Böyle olunca anne ve eşi, benim ailem ve biz geçinmesini sağlıyoruz. Hiç birimize yük değil bu çocuk ama kpss çalışıyor olmuyor vs. Derken iyice bunalıma girmiş.
Sonra sevdiklerini bir bir ziyaret etmeye başladı ve en son bize geldi. Tuhaf davranıyordu yani beni ablası gibi görür, eşimi ağabeyi gibi hele eşim için ölür o derece sever ama oldukça agresif, çoğu zaman içine kapanık davranınca bir şeylerin ters gittiğini anladım ve konuşunca bana "Hayat bana hiç adil davranmadı önce annemi aldı, sonra çocuk hayalimi, sonra işimi. Koskoca adam oldum halen sizler bana bakıyorsunuz. Kafamı verip kpss kazanamıyorum çabalıyorum dikkatim dağılıyor ve ben artık vazgeçtim ve sevdiklerimi son kez görüp bu hayattan gideceğim" dedi. Elim ayağım boşaldı.
Doktora götüremiyorum kabul etmiyor. Bir de bu durumdan kimseye bahsetme bana acımasınlar dedi 
xxxxx ağabeyin bilsin sonra bana kızar dedim. Eşimde müdahil oldu. Ona "İlla kamuda çalışmak zorunda değilsin. Gel sana iş kuralım kendin patron ol. Maddi manevi arkandayım. Senin kalben kırıldığın yerleri düzeltme şansım yok ama gel geçmişe sünger çek yanında kimse olmasa bile ben varım, Zaren var. Hatta bütçe benden olsun, Zaren planlama yapsın seninle ortaklaşa sana becerin doğrultusunda gereken ekipmanı alalım mağaza ve e ticaret yap hem ben sana borç verdim say ne zaman işin oturur iyi kazanırsın istersen 10 yıl sonra öde mühim değil dedi (Gurur yapacağından dolayı)
Gözleri parladı bir anda ama geri söndü. "Ben de şans yok o işte batar bu defa size mahçup olurum, daha kötü olurum" dedi. Eşimde "Bunu sen teklif etmedin ticaret bu bazen işin iyi gider, bazen batarsın bunları bilerek ben sana destek olacağım ve asla seni suçlamayacağım ancak pes edersen seni suçlarım savaştığını görüyorsam ağzımdan 1 cümle bile çıkmaz" dedi.
Sonuç olarak ekipmanlarını aldık. Hafta sonları gittiğimiz eve yerleştirdik atölyesi gibi oldu bir nevi. Ticari olarak gereken işlemleri yaptırıyoruz vs. Yalnız bırakmamaya çalışıyoruz. Bununla mutlu olsa bile zaman zaman o karanlık yine çöküyor üstüne. Ben de anneyim ve hissediyorum. Doktor desteği şart ama bu fikri tamamen değişir mi bilmiyorum?
Ne kadar anne olsam bile o yaşlara, böyle bir psikolojiye müdahale tecrübem yok. Eksik veya hata yapmaktan korkuyorum. Kafam çok dağınık. Yine başarısız olurum düşüncesi ile kimseye söylemeyin dedi yani kimsenin haberi yok ve fikir alacağım kimsede yok sizlerden başka.
Konu dağılmış, eksiklikler olmuş olabilir siz sordukça cevaplarım. Yorumlarınıza çok ihtiyacım var.
Siz de eşiniz de ne kadar güzel insanlarsınız, yaklaşımınızdan etkilenmemek elde değil.
Bahsettiğiniz genç üzücü şeyler yaşamış, ama her şeye rağmen çok da şanslı aslında. Hayatını yerle bir eden bir biyolojik babanın yanında, yaralarını sarmaya gayret eden güzel insanlar da var çevresinde. Her biriniz can simidi olmuşsunuz.
Doktor konusunda siz de hemfikirsiniz zaten, destek alması şart. Anlattıklarınıza göre, eskiye kıyasla daha az tepkili.
Bahsettiğiniz gencin mahçup, başarısızlıktan korkan ve bir şey isteyemeyen bir yapıda olduğunu söylemişsiniz tekrar tekrar. Duygusal anlamda desteklenmesi kendini iyi hissetmesine, özgüven kazanmasına yardımcı olabilir. Çok abartılı olmayacak şekilde yaptıklarını takdir edebilir, bilgili olduğu konularda fikrini alıp çok işe yaradığını dile getirebilirsiniz.
Bir de gönüllülükler geliyor aklıma. Hep yardım alan taraf olduğu için, ilgisini çeken bir sosyal sorumluluk projesinde örneğin, gönüllülük üstlenmesi edilgen pozisyondan aktife geçmesini sağlayabilir ve bu da ona iyi gelebilir.
Lütfen gelişmeleri bizimle paylaşın, çok sevgiler.
Yalnız bırakmamaya çalışıyoruz dediğiniz gibi. Kediyle kendini benzetiyordu. Bizim yavrular var daha önce teklif ettim ama ne olacağım belli değil (hayatına son vereceğini düşünüyordu) o da bir yere ait olamayacak yalnız kalacak gibisinden konuşuyordu. 
Belli ki is mevzusuyla beraber umutsuzlugu bir miktar azalmis, duzeni oturdukca her sey daha da yoluna girer diye tahmin ediyorum. Vallahi icim isindi su konuyu okurken, cok da duygulandim. Dilerim hem sizin icin, hem de bu cocuk icin her sey cok cok guzel olur 
