Kızlar merhaba,
ben 27 yaşındayım ve 4 senedir yalnızım. Gerçek anlamda yalnızım. arkadaş olarak değilim ama kalbim bomboş. Görüştüğüm flört ettiğim biri bile olmadı. Bu durum artık gerçekten canımı sıkıyor. kendimi kötü hissediyorum.
Son dönemde iş yerinden etkilendiğim biri var. Normalde olsa çok beğenir miydim bilmiyorum kötü bir insan olduğu için değil ama hayat görüşlerimiz çok farklı. Ama yine de bir şeyler yaşamak istediğim biri diye düşünüyorum. Bir şekilde aramızda bir şey olmadı. Onun da ilgisi vardı sanıyorum ama bir türlü görüşemedik buluşamadık.
Yalnız olmam konusunda artık depresyonda gibi oldum. Eve gidiyorum sadece bu konuyu düşünüyorum. Arkadaşlarımla dışarı çıkıyorum sadece bunu düşünüyorum. Çevremdeki herkes ya yakın zamanda evlendi ya da evlenecek durumda. Sanki bir tek ben böyleymişim gibi geliyor. Birileriyle birlikteyken konuşulan konulardan kopuyorum sadece şimdi sevgilim olsa o nasıl tepki verirdi ne söylerdi ne yapardı falan diye düşünüyorum. Gerçekten çok üzgünüm.
Bu konu için bugün ikinci defa psikoloğa gittim. Devam edeceğim. Çok dominant olduğumu ve bu nedenle erkeklerin bana yaklaşmaktan korkabileceğini söyledi. Çalıştığım iş gereğince biraz stres altındayım ve istemesem de bazen agresif olabiliyorum. ama normalde sempatik ve konuşkan olduğumu söylerler ama ikili ilişkilerde yapamıyorum sanırım ve bu durum beni çok üzüyor. Nasıl kurtulabilirim bilmiyorum ama acil olarak hayatıma birini almam gerekiyor gibi hissediyorum. Yukarıda bahsettiğim çocuk da bir kere bana biraz cadısın, çok tatlısın ama seninle konuşmak imkansız demişti kendimi nasıl toparlayacağım bilmiyorum
ben 27 yaşındayım ve 4 senedir yalnızım. Gerçek anlamda yalnızım. arkadaş olarak değilim ama kalbim bomboş. Görüştüğüm flört ettiğim biri bile olmadı. Bu durum artık gerçekten canımı sıkıyor. kendimi kötü hissediyorum.
Son dönemde iş yerinden etkilendiğim biri var. Normalde olsa çok beğenir miydim bilmiyorum kötü bir insan olduğu için değil ama hayat görüşlerimiz çok farklı. Ama yine de bir şeyler yaşamak istediğim biri diye düşünüyorum. Bir şekilde aramızda bir şey olmadı. Onun da ilgisi vardı sanıyorum ama bir türlü görüşemedik buluşamadık.
Yalnız olmam konusunda artık depresyonda gibi oldum. Eve gidiyorum sadece bu konuyu düşünüyorum. Arkadaşlarımla dışarı çıkıyorum sadece bunu düşünüyorum. Çevremdeki herkes ya yakın zamanda evlendi ya da evlenecek durumda. Sanki bir tek ben böyleymişim gibi geliyor. Birileriyle birlikteyken konuşulan konulardan kopuyorum sadece şimdi sevgilim olsa o nasıl tepki verirdi ne söylerdi ne yapardı falan diye düşünüyorum. Gerçekten çok üzgünüm.
Bu konu için bugün ikinci defa psikoloğa gittim. Devam edeceğim. Çok dominant olduğumu ve bu nedenle erkeklerin bana yaklaşmaktan korkabileceğini söyledi. Çalıştığım iş gereğince biraz stres altındayım ve istemesem de bazen agresif olabiliyorum. ama normalde sempatik ve konuşkan olduğumu söylerler ama ikili ilişkilerde yapamıyorum sanırım ve bu durum beni çok üzüyor. Nasıl kurtulabilirim bilmiyorum ama acil olarak hayatıma birini almam gerekiyor gibi hissediyorum. Yukarıda bahsettiğim çocuk da bir kere bana biraz cadısın, çok tatlısın ama seninle konuşmak imkansız demişti kendimi nasıl toparlayacağım bilmiyorum
