bir hafta öncesinde nişan attık. nişanlım istanbulda oturuyor, ben adapazarında. burun eti ameliyatı olmuştu yanına gittim işyerinden izin alarak. kahvaltı hazırladım ettim açıp kurtlar vadisi izledi. neyse dedim hasta agzımı açmiyim. mutfakta her seye karısıyor yumurtaya domatesin kabuguna cok takıntılı ama önceleri böyle degildi. ben de hatalıyım cok sabrını sınadım. haksız demiyorum. neyse işte kahvaltı yaptık forum istanbula gidiyorduk apartmanda ses yapma şöyle yürü böyle yürü diye bana emir verdi. yolda da aynı sekilde. sonra avmde de yaptı aynısını ben seninle yapamıcam dedim. o da anlasamıyorsun dimi? benimle kimse anlaşamaz takıntılarım var gölgem altında bana itaat edeceksen devam etsin dedi. ben de hayır dedim. aglıyordum annemi aradım neden anneni arıyorsun hemen söyleme gibi seyler söyledi yüzügü verdim yüzügü verme sen de dursun bütün takılarla yollarsın dedi ne alaka dedim verdim. eve dönerken telefon numaramı degistirdim. 2 gün sonra annesi annemi aradı anlatmamıs ayrıldıgımızı ben yazdım yeni numaramdan annemi arayın bittigini söyleyin diye yeni numaramı kaydetmiş. bütün sosyal medya hesaplarını silmiş ama numaramı silmemiş. onu çok seviyordum terapilerle düzeleceğini söyledim ama düzelmedi sizce pişman olur mu kızlar?
