yorumlarınız için hepinize çok teşekkür ederim arkadaşlar..
gerçekten burada bunları paylaşmak bile bana çok iyi geldi kimseye anlatamam çünkü.. herkese mutluluk oyununa devam.. ama burada size açtım işte içimi.. söylediklerinizden iyi ve kötü dersler çıkardım ve umarım en doğru olanı yaparım..
-evet belki ben sevmedim sadece çok alıştım ama sundan aminim ki eşim beni çok sevdi ve hala seviyo.. böyle seven birini bulmak çok zor o yüzden elimden geldiği kadar savasacağım..
- evet belki asosyal bi insan, belki eğitim olatak aynı değiliz ama onu geliştirmek ve aktifleştirmekte sanırım (çok zor olacak biliyorum ama ) benim elimde...
- evet hala yaşadığımız o ilk günlerin ve yanlış bir yoldan evliliğin pişmanlığını yaşıyoruz, iklimizi de çok yıprattı ama o günleri düşünüp bugünümüze şükretmekte bizim elimizde..
- evet ben belki onu kabullenemiyorum, belki daha iyilerine layık old düşünüyorum, belki yetinemiyorum ama sunu biliyorum o olmasssa BEN DE YOKUM ÇÜNKÜ O ARTIK CANIMDAN Bİ PARÇA.. ayrılsaak bi başkası olsa, dünyanın en iyi insanı da gelse yerine biliyorum ben yine keşke derim o yüzden elimdekinin kıymatini bilmeliyim ve bu kendimi daha iyilerine layık görme psikolojisinden çıkmalıyım artık..
-evet belki yanlıştı en başta böyle düşündüğüm halde bu ilişkiye başlamam ama belkide kaderdi beni ona iten.. su anda yanlış da desem geçmişi geri getiremem.. yaşananlar yaşanmıştır ve bitmiştir bundan sonra geleceği düşünmek gerek..
vs.vs.vs.
ailenle vakit geçir arkadaşlarınla kendin bişeyler yap diyenlere açıklama yapayım.. ailem ilçede ben merkezdeyim mesafa yaklaşık 2 saat ve çalıştığım için sürekli gidemiyorum.. arkadaşlarım kuzenlerim hepsi orada.. bi anlamada gurbette sayılırım burda.. eşimin öyle çok yaakını yok burda gidip gelip vakit geçirebileceğimiz.. o yüzden birazda bu sorunların sebebi sanırım..neyse..
hafta sonu ailemin yanındaydım.. dün akşama kadar ailemin yanında olmama rağmen çok mutsuzdum. bu evliliğe dair umudum yoktu.. çevremde ki tüm çiftleri inceledim.. hepsinde bizden bişeyler gördüm.. evet aslında bazı şeyler hayatın gerçekleriydi.. düşündüm düşündüm.. bi sonuca varamadım.. neyse dün akşam eve gldim eşim her zamanki gibiydi.hatta evde bikaç kişi vardı misafir saat geç olmasına rağmen oturduk biraz.. sonra onlar gitti. yatağa yattık eşim bana sarıldı ve "bugünü unuttun mu " dedi...
hayır unutmamıştım aama onun unuttuğundan emin olduğum için susmuştum.. ama unutmamış

dün ilk tanışma günümüzde.. böyle günleri hatırlamasını beklemiyorum zaten ama hatırlamıştı.. eğer misafirler gelmese süpriz yapacakmış bana öyle söyledi sımsıkı sarıldı.. içim çok kötü ooldu.. ben neler düşünüyorum.. artık ilgilenmiyo eskisi gibi değil vsvsvs.. suçlandım biraz ve kötü oldum.. işte böyle biri benim eşim

o kadar duyusal ama belli etmeyecek kadar da kazma.. tabi bi de tek derdi uykuuuu

bundan sonra ona sevgiyle bişeyleri anlatmayı deneyeceğim.. onun sevgisi ve ilgisiyle yetinmek için çabalayacağım.. ve en önemlisi onu anlamaya çalışacağım.. az konuşup çok dinlemek daha etkili oluyo sanırım bazen..
umarım herşeyi atlatırız ve mutlu oluruz hayallerimizdeki gibi bi yuvamız olur..
