- 19 Mayıs 2020
- 47.332
- 212.636
- 598
Halam boşandı, 90 larda. İşi mesleği yoktu, yaşadığımız yer küçük bir yer, boşanmak da alışıldık bir durum değildi. Şu muameleyi kimse çekemez. Ne olursa olsun.
Halam boşandı, 90 larda. İşi mesleği yoktu, yaşadığımız yer küçük bir yer, boşanmak da alışıldık bir durum değildi. Şu muameleyi kimse çekemez. Ne olursa olsun.E ayrıl. Evli olan bile boşanır bu durumlar karşısında.
Bazı insanlar acılardan, kaostan beslenir. Sanırım böyle bir ruhunuz var. Uzman desteği alın lütfen.Herkese merhaba. Ne yapacağımı, ne anlatacağımı kimden beni tutup silkeleyip kendime getirmesini isteyebilirim bilmiyorum. Bu yaşıma kadar istediğim, inandığım, savunduğum ne varsa tersi bir durumdayım, psikolojik ve fiziksel olarak tükendiğimi hissediyorum. 1.5 senelik bir erkek arkadaşım var. 2 gün mutluysam 10 gün ağladığım bir ilişki. Daha dışarıya çıktığımız ilk gün birine uzun uzun bakmamı yakaladığını iddia ettiği, sonrasında da asla ardı arkası kesilmeyen ithamlarda bulunduğu ve 2 senedir iş yerindeki çalışana taktığı rezil, dışarıdan duysam anlatana zerre saygı duymayacağım iğrenç bir durum var sadece ortada.
Birlikte çalışıyoruz. Kahve alsam o adam var diye ordan aldın bu saatte kahve içmezsin, fotokopi çeksem sen mi kaldın fotokopi çekecek onun için burda sürtüyorsun, bakışlarından mı tahrik oluyorsun, adamı süzerek mi tatmin oluyorsun vs vs bir sürü rezillik. Kıyafetim adam için, tuvalete gitsem ona mı denk getirdin, rujum o öper diye, dışarıda otobüse binsem kimi süzdün sen ve tabiiki senin ruhun oro.. u. Ben de hırs yaptım galiba o dedi odamdan çıkmadım, kendimi kanıtlamaya çalıştım aptal gibi olmadı inat ettim bak bir şey yok diye adamın içine girdim olmadı, fırsat kolluyorsun dedi.. Giderek hakaretler başladı, şimdi de küfür canım gibi bir şey oldu. Ve ben artık üzülmüyorum bile, aşırı yorgun ve tükenmiş hissediyorum.
10 gün önce yine adamın arkasından odadan çıktığımı görünce seke seke peşinden neyine koşuyorsun diyince kavga ettik engellemişti, döndü özür dilerim dedi 1 gün sonra artık seni kucağında da görsem benden bir şey çıkmaz, beklentin olmasın dedi ve yine onun için etrafta gezdiğimi ima ederek milyonuncu kez ayrıldı. Her yerden engelledim ama hiçbir şey hissetmemek beni korkutuyor. Söylediklerini duymuyormuşum gibi artık tepki bile vermiyorum. Her türlü küfür edildi, imalar laflar mide bulandırıcı.
Nasıl bir insanım bilmiyorum, neden izin verdim ne tuttu bu kadar bu adamda beni bilmiyorum ve kendimden iğreniyorum mesajları okuyunca. Normal bir insan susmazdı diyorum bunlara, kendimde arıyorum sürekli hatayı, o küfrediyor ben özür diliyorum. Yardım alacağım ama bu yaşadıklarım ve pişmanlıklarım nasıl geçecek, ya da geçecek mi? hata mı bunlar
Göre göre mi yaptım inat mı, hırs mı bilmiyorum. Ve giderek onun söylediği gibi biri olduğumu düşünmeye başlıyorum. 2 senedir kimseye anlatamadım, içimi dökmek istedim sadece..
Evet takıntılı maalesef, asla muhatap olmayı düşünmüyorum olmadım da. Benden uzak olsun. Çok sağ olunDestek alın tabi ki toplarsiniz negatif düşünmeyin siz çok değerlisiniz kimse için kendinizden ödün vermeyin çünkü sizden bir tane daha yok o kişiden de uzak durun Allah korusun belli ki saplantılı muhatap olmayın
Her zaman daha da kötüye gitti tepkileri ve ağzından çıkanlar. Evet kesinlikle kendimi kanıtlama çabasına girdim bir şekilde. Yardım alacağım en kısa zamanda. Umarım daha da iyi olacağım teşekkürlerPsikopat herif, bir boslugunuzu yakalamış sizi bağlamış ve ağır manipülasyon ile bu noktaya kadar getirmiş. Bakın kadınlara şiddet uygulayan tipler hep bunlardan çıkıyor yarın fiziksel şiddete ve Allah korusun daha kotusune dönüşecek bu. Kendinize tekrar saygı duymanız için bir çıkış noktası olarak görün ve silin atın bu adamı. Insanoğlu olarak hiç değer vermedigimiz birisi bile bizi itham etse ona aksini ispat etmeye cabalariz genelde. Egomuza zarar verir çünkü o ithamlar. Muhtemelen kendi gözü dışarda zaten, sizi itham ederek kendisini gizliyor. Bu ilişki iyi bitmez eğer devam ederse. Kendinizi toplayın, bu sacmaliga son verin ve mutlaka yardım alın.
Öyle bir insan değilim diye düşünürdüm hep, ama yaşamadan bilemiyor insan. Alacağım mutlakaBazı insanlar acılardan, kaostan beslenir. Sanırım böyle bir ruhunuz var. Uzman desteği alın lütfen.
Kendim inanmam lazım galiba önce değerli ve sevilmeye layık bir insan olduğuma. Evet her şeyin farkındayım ve bundan sonra izin vermeyeceğim böyle bir şeye. Buz gibi soğudum ilk defa, yüzünü görmeye tahammülüm yok. Biraz geç oldu ama ben de bir daha müsaade etmeyeceğim aslaŞahsen bana kimse hakaret edemez. Müsade etmem ki. Anında uzaklasirim. Ben iyi seyleri hakediyorum,Bunu haketmiyorum ben, Saygıyı hakediyorum de ve hayatına yön ver. Bu ne böyle.. aslında akıllısiniz olayin farkindasiniz. Kendinize gelin ve mantıklı davranın.
Öyle bir insan olduğunuzu düşünseniz zaten bunları yaşamazdınız.Öyle bir insan değilim diye düşünürdüm hep, ama yaşamadan bilemiyor insan. Alacağım mutlaka
Cidden yani suna 2 sene niye dayanır insan??Herkese merhaba. Ne yapacağımı, ne anlatacağımı kimden beni tutup silkeleyip kendime getirmesini isteyebilirim bilmiyorum. Bu yaşıma kadar istediğim, inandığım, savunduğum ne varsa tersi bir durumdayım, psikolojik ve fiziksel olarak tükendiğimi hissediyorum. 1.5 senelik bir erkek arkadaşım var. 2 gün mutluysam 10 gün ağladığım bir ilişki. Daha dışarıya çıktığımız ilk gün birine uzun uzun bakmamı yakaladığını iddia ettiği, sonrasında da asla ardı arkası kesilmeyen ithamlarda bulunduğu ve 2 senedir iş yerindeki çalışana taktığı rezil, dışarıdan duysam anlatana zerre saygı duymayacağım iğrenç bir durum var sadece ortada.
Birlikte çalışıyoruz. Kahve alsam o adam var diye ordan aldın bu saatte kahve içmezsin, fotokopi çeksem sen mi kaldın fotokopi çekecek onun için burda sürtüyorsun, bakışlarından mı tahrik oluyorsun, adamı süzerek mi tatmin oluyorsun vs vs bir sürü rezillik. Kıyafetim adam için, tuvalete gitsem ona mı denk getirdin, rujum o öper diye, dışarıda otobüse binsem kimi süzdün sen ve tabiiki senin ruhun oro.. u. Ben de hırs yaptım galiba o dedi odamdan çıkmadım, kendimi kanıtlamaya çalıştım aptal gibi olmadı inat ettim bak bir şey yok diye adamın içine girdim olmadı, fırsat kolluyorsun dedi.. Giderek hakaretler başladı, şimdi de küfür canım gibi bir şey oldu. Ve ben artık üzülmüyorum bile, aşırı yorgun ve tükenmiş hissediyorum.
10 gün önce yine adamın arkasından odadan çıktığımı görünce seke seke peşinden neyine koşuyorsun diyince kavga ettik engellemişti, döndü özür dilerim dedi 1 gün sonra artık seni kucağında da görsem benden bir şey çıkmaz, beklentin olmasın dedi ve yine onun için etrafta gezdiğimi ima ederek milyonuncu kez ayrıldı. Her yerden engelledim ama hiçbir şey hissetmemek beni korkutuyor. Söylediklerini duymuyormuşum gibi artık tepki bile vermiyorum. Her türlü küfür edildi, imalar laflar mide bulandırıcı.
Nasıl bir insanım bilmiyorum, neden izin verdim ne tuttu bu kadar bu adamda beni bilmiyorum ve kendimden iğreniyorum mesajları okuyunca. Normal bir insan susmazdı diyorum bunlara, kendimde arıyorum sürekli hatayı, o küfrediyor ben özür diliyorum. Yardım alacağım ama bu yaşadıklarım ve pişmanlıklarım nasıl geçecek, ya da geçecek mi? hata mı bunlar
Göre göre mi yaptım inat mı, hırs mı bilmiyorum. Ve giderek onun söylediği gibi biri olduğumu düşünmeye başlıyorum. 2 senedir kimseye anlatamadım, içimi dökmek istedim sadece..
Şöyle ki babasıyla kötü olan kız çocukları gördükleri en ufacık ilgi karşısonda ne yapacaklarını şaşırırlar babanın dolduramadığı yeri doldurmaya çalışırlar. Hakarette yeseler şiddet de görseler kendilerini bu sevgiye mecbur hissederler. Ve karşı taraf gitmeden gidemezler.Babam dünyanın en iyi babası gözümde. Ailede veya çevrede ilk defa böyle bir şeyle karşılaşıyorum
Saatlerimi değiştirmeye çalışıyorum, işi bırakma gibi bir durumum yok maalesef kredilerim var idare etmem mümkün değil çalışmadan. Bence de her günüme yazık hem deCidden yani suna 2 sene niye dayanır insan??
Yazık ya.
İsi bırakmadan kurtulamazsınız siz yalnız.
Aksine babamla çok güzel bir ilişkimiz var. Sevgi değil zaten ona çok eminim. Herhangi bir güzel duygunun insanı bu hale getirmesine imkan yok. Kesinlikle şiddet. Korku ve tedirginlik sadece dönüp baktığımda arkaya bu iki duygu var çok yoğun, sevgi saygı aşk değilŞöyle ki babasıyla kötü olan kız çocukları gördükleri en ufacık ilgi karşısonda ne yapacaklarını şaşırırlar babanın dolduramadığı yeri doldurmaya çalışırlar. Hakarette yeseler şiddet de görseler kendilerini bu sevgiye mecbur hissederler. Ve karşı taraf gitmeden gidemezler.
Böyle hissettim yazdıklarınızdan açıkçası.
Böyle bir sevgi(!) ye kesinlikle mecbur değilsiniz. Senin kahrın çekilmez de ve bırak. Bu kadar değersiz değiliz. Bu paikolojik şiddet size yaptığı buna izin vermeyin.
Burda okudukça öyle şaşırıyorum ki.Kendim inanmam lazım galiba önce değerli ve sevilmeye layık bir insan olduğuma. Evet her şeyin farkındayım ve bundan sonra izin vermeyeceğim böyle bir şeye. Buz gibi soğudum ilk defa, yüzünü görmeye tahammülüm yok. Biraz geç oldu ama ben de bir daha müsaade etmeyeceğim asla
yardım almazsanız tekrar barışırsınız unutmayınHer zaman daha da kötüye gitti tepkileri ve ağzından çıkanlar. Evet kesinlikle kendimi kanıtlama çabasına girdim bir şekilde. Yardım alacağım en kısa zamanda. Umarım daha da iyi olacağım teşekkürler
Arada çocuk mu var evli misiniz niye katlanıyorsunuz? Kendinize bu kadar kötülük yapmak niye? Dünyada başka adam mı yok . Evlenince düzelir diye mi düşünüyorsunuz çok saçma. Kendinizi bu kadar ezdirmeye değmez. Siz kendinize değer vermiyorsunuz ki çevrenizdekiler size değer versinHerkese merhaba. Ne yapacağımı, ne anlatacağımı kimden beni tutup silkeleyip kendime getirmesini isteyebilirim bilmiyorum. Bu yaşıma kadar istediğim, inandığım, savunduğum ne varsa tersi bir durumdayım, psikolojik ve fiziksel olarak tükendiğimi hissediyorum. 1.5 senelik bir erkek arkadaşım var. 2 gün mutluysam 10 gün ağladığım bir ilişki. Daha dışarıya çıktığımız ilk gün birine uzun uzun bakmamı yakaladığını iddia ettiği, sonrasında da asla ardı arkası kesilmeyen ithamlarda bulunduğu ve 2 senedir iş yerindeki çalışana taktığı rezil, dışarıdan duysam anlatana zerre saygı duymayacağım iğrenç bir durum var sadece ortada.
Birlikte çalışıyoruz. Kahve alsam o adam var diye ordan aldın bu saatte kahve içmezsin, fotokopi çeksem sen mi kaldın fotokopi çekecek onun için burda sürtüyorsun, bakışlarından mı tahrik oluyorsun, adamı süzerek mi tatmin oluyorsun vs vs bir sürü rezillik. Kıyafetim adam için, tuvalete gitsem ona mı denk getirdin, rujum o öper diye, dışarıda otobüse binsem kimi süzdün sen ve tabiiki senin ruhun oro.. u. Ben de hırs yaptım galiba o dedi odamdan çıkmadım, kendimi kanıtlamaya çalıştım aptal gibi olmadı inat ettim bak bir şey yok diye adamın içine girdim olmadı, fırsat kolluyorsun dedi.. Giderek hakaretler başladı, şimdi de küfür canım gibi bir şey oldu. Ve ben artık üzülmüyorum bile, aşırı yorgun ve tükenmiş hissediyorum.
10 gün önce yine adamın arkasından odadan çıktığımı görünce seke seke peşinden neyine koşuyorsun diyince kavga ettik engellemişti, döndü özür dilerim dedi 1 gün sonra artık seni kucağında da görsem benden bir şey çıkmaz, beklentin olmasın dedi ve yine onun için etrafta gezdiğimi ima ederek milyonuncu kez ayrıldı. Her yerden engelledim ama hiçbir şey hissetmemek beni korkutuyor. Söylediklerini duymuyormuşum gibi artık tepki bile vermiyorum. Her türlü küfür edildi, imalar laflar mide bulandırıcı.
Nasıl bir insanım bilmiyorum, neden izin verdim ne tuttu bu kadar bu adamda beni bilmiyorum ve kendimden iğreniyorum mesajları okuyunca. Normal bir insan susmazdı diyorum bunlara, kendimde arıyorum sürekli hatayı, o küfrediyor ben özür diliyorum. Yardım alacağım ama bu yaşadıklarım ve pişmanlıklarım nasıl geçecek, ya da geçecek mi? hata mı bunlar
Göre göre mi yaptım inat mı, hırs mı bilmiyorum. Ve giderek onun söylediği gibi biri olduğumu düşünmeye başlıyorum. 2 senedir kimseye anlatamadım, içimi dökmek istedim sadece..
İnat olduğunu düşünüyorsan inadı bırak yoluna bak, bu davranışlar kendine saygını bitirir niye yapıyorsun bunu kendineHerkese merhaba. Ne yapacağımı, ne anlatacağımı kimden beni tutup silkeleyip kendime getirmesini isteyebilirim bilmiyorum. Bu yaşıma kadar istediğim, inandığım, savunduğum ne varsa tersi bir durumdayım, psikolojik ve fiziksel olarak tükendiğimi hissediyorum. 1.5 senelik bir erkek arkadaşım var. 2 gün mutluysam 10 gün ağladığım bir ilişki. Daha dışarıya çıktığımız ilk gün birine uzun uzun bakmamı yakaladığını iddia ettiği, sonrasında da asla ardı arkası kesilmeyen ithamlarda bulunduğu ve 2 senedir iş yerindeki çalışana taktığı rezil, dışarıdan duysam anlatana zerre saygı duymayacağım iğrenç bir durum var sadece ortada.
Birlikte çalışıyoruz. Kahve alsam o adam var diye ordan aldın bu saatte kahve içmezsin, fotokopi çeksem sen mi kaldın fotokopi çekecek onun için burda sürtüyorsun, bakışlarından mı tahrik oluyorsun, adamı süzerek mi tatmin oluyorsun vs vs bir sürü rezillik. Kıyafetim adam için, tuvalete gitsem ona mı denk getirdin, rujum o öper diye, dışarıda otobüse binsem kimi süzdün sen ve tabiiki senin ruhun oro.. u. Ben de hırs yaptım galiba o dedi odamdan çıkmadım, kendimi kanıtlamaya çalıştım aptal gibi olmadı inat ettim bak bir şey yok diye adamın içine girdim olmadı, fırsat kolluyorsun dedi.. Giderek hakaretler başladı, şimdi de küfür canım gibi bir şey oldu. Ve ben artık üzülmüyorum bile, aşırı yorgun ve tükenmiş hissediyorum.
10 gün önce yine adamın arkasından odadan çıktığımı görünce seke seke peşinden neyine koşuyorsun diyince kavga ettik engellemişti, döndü özür dilerim dedi 1 gün sonra artık seni kucağında da görsem benden bir şey çıkmaz, beklentin olmasın dedi ve yine onun için etrafta gezdiğimi ima ederek milyonuncu kez ayrıldı. Her yerden engelledim ama hiçbir şey hissetmemek beni korkutuyor. Söylediklerini duymuyormuşum gibi artık tepki bile vermiyorum. Her türlü küfür edildi, imalar laflar mide bulandırıcı.
Nasıl bir insanım bilmiyorum, neden izin verdim ne tuttu bu kadar bu adamda beni bilmiyorum ve kendimden iğreniyorum mesajları okuyunca. Normal bir insan susmazdı diyorum bunlara, kendimde arıyorum sürekli hatayı, o küfrediyor ben özür diliyorum. Yardım alacağım ama bu yaşadıklarım ve pişmanlıklarım nasıl geçecek, ya da geçecek mi? hata mı bunlar
Göre göre mi yaptım inat mı, hırs mı bilmiyorum. Ve giderek onun söylediği gibi biri olduğumu düşünmeye başlıyorum. 2 senedir kimseye anlatamadım, içimi dökmek istedim sadece..
Kendini o kadar haklı görüyor ki. Senin gözün dışarıda olduğu için ben sana böyle davrandım yoksa hiçbir ilişkide böyle sorun yaşamadım öncesinde sensin sorunlu olan diye diye inandırdı beni de. Hep kendimde aradım ben suçuBurda okudukça öyle şaşırıyorum ki.
Ne demek hakareti siddeti çekmek.
Insanlar cocukları icin bile bunu cekmiyorlar, dogrusu da sagliklisi da bu zaten. Aklınız başınızda. Mantıklı olun. Aile, es, akraba vs her kim olursa olsun asagilanmayi, hakareti vs varsa anında uzaklasin..izin vermeyin, kendinize bunu yasatmayin
İnanın o umrumda bile olmaz. Aklıma bile gelmedi hiç. Yardım alacağım mutlaka şimdi de olabildiğince uzak durmaya çalışıyorum.yardım almazsanız tekrar barışırsınız unutmayın
bu adamla birlikte falan mı oldunuz da ayrılamıyorsunuz aklıma bu geldi de
sanki ben bunla yattım evlenmek zorundayım kızına da benzetemedim sizi
Yo düzelmeyeceğine eminim, her defasında daha da kötüye gitti her şey. Hiçbir şeye değmeyeceğini çok geç anladım.Arada çocuk mu var evli misiniz niye katlanıyorsunuz? Kendinize bu kadar kötülük yapmak niye? Dünyada başka adam mı yok . Evlenince düzelir diye mi düşünüyorsunuz çok saçma. Kendinizi bu kadar ezdirmeye değmez. Siz kendinize değer vermiyorsunuz ki çevrenizdekiler size değer versin
Geç olsun güç olmasın daha yolun başındasın. Güzel yaşamak senin de hakkınYo düzelmeyeceğine eminim, her defasında daha da kötüye gitti her şey. Hiçbir şeye değmeyeceğini çok geç anladım.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?