Bir insan bunu kendine neden yapar? O...u lafına nasıl susar?

cok kotu bı ınsana denk gelmıssınız hazır kendınızı cekmısken komple sıyrılın kurtulun ve uzaklastırın kendınızden onu. yapabılırsınız guclu bı kadınsınız kendınızı kucumsemeyın
 
Size zerre acımadim,bu yazdiklarinizi evli biri yazsa neyse diycem de.bu adama katlanmak icin ne gibi bir zorunlulugunuz var gercekten merak ettim.bana seviyorum kelimesi boyle bir durumda yetersiz gereksiz kaliyor
 
Kendinizi suçlamaya bırakarak başlayacaksınız yeni hayatınıza. Madem dersinizi aldınız. Siz demek ki kendinizden af buyrun ottan boktan şüphe eden bir kadınsınız. Bunu da güzel sizi suçlayarak kullanmış. Aklınızdan şüphe ettirmiş. Inanın bana insanın kendisi neyi nasıl algılıyorsa en doğrusu o insan için odur. Kendi aklınıza güvenmeyi bırakmışsınız, elin hanzosunun verdiği akıllara güvenmişsiniz. Bu tecrübe sizi daha fazla masozişt yapmasın, bilakis kendinize güvenmeyi, aklınıza, kalbinize bunu tekrar öğrenin.
Kimsenin yönlendirmesiyle bir daha adım atmayın, ananız babanız dışında- o da belki- onlarda yine sizin için en doğrusunu bilemez.
Önünüze bakın, isterseniz terapi alın ve kendinizi suçlamayı bırakın, sınırlarınızı kendiniz belirleyin ebediyyen. Kimseye muhtaç değilsiniz.
 
Ben sizi çok iyi anliyorum batakliga düşmek gibi bisey. Ben asla böyle bi insan degilim ama nasil böyle bi duruma düştüm diyor insan. Yapilacak şey çok basit hiçbirşekilde muhatap olmayacak şekilde hayatindan çikartmak!. Ben 5 yildan fazla toksik bi ilişki yasadim kurtulmak zor oldu ama sonra kendime geldim ve gercekten sevmek,sevilmek, saygi görmek, el üstünde tutulmak neymiş hepsini yaşamak nasip oldu.
 
Sen kendini sevmiyorsun, hali onun sevgisini 'kazanmak' senin beynine mantikli geliyorsun. Kendini sevmeyen biri, başka biride onu öylesine seveceğini inanmaz.

Ve adam bu durumu kullanip, gaslighting yapti. Acilen psikolojik tedaviye başlaman lazim. Ve elbette bu sahisa tekmeyi vurman lazim. Ancak tedavisiz zor vurursun. Yani psikolog gerçekten bir mecburiyet.
 
Beraber olduğum adam bana or.spu diyecek, namusuma dil uzatacak dişlerini eline veririm. Aşk böyle bir şey değil. İnsanın gururunu, onurunu yok saymasına izin verecek kadar kafayı yedirmiyor.
Psikolojik destek alın. Zaafınız var. Alkolikler, kumar bağımlıları gibi sizde size zarar veren bu aşağılık adama bağımlı olmuşsunuz.
 
ayrılmaya niyetiniz yok ki yardım edelim parmaklarımıza yazık.. küfürü siz yiyorsunuz biz sinirleniyoruz sonra aşkımmm ihihihi barıştık mod.
neyse.
Herkes hak ettiğini yaşar.
İzin veren sizsiniz.
Bana biri o diyecek onu var insan içine cıkamaz hale getiririm.
size kolay gelsin.
 
Mide bulanmakla kalmasın kusun lütfen.
Bu herifi kusarak atın her bir zerrenizden. Rezil dangalak.
Kişi kendisi neyse karşısındakide öyle sanıyor.
 
Herkese merhaba. Ne yapacağımı, ne anlatacağımı kimden beni tutup silkeleyip kendime getirmesini isteyebilirim bilmiyorum. Bu yaşıma kadar istediğim, inandığım, savunduğum ne varsa tersi bir durumdayım, psikolojik ve fiziksel olarak tükendiğimi hissediyorum. 1.5 senelik bir erkek arkadaşım var. 2 gün mutluysam 10 gün ağladığım bir ilişki. Daha dışarıya çıktığımız ilk gün birine uzun uzun bakmamı yakaladığını iddia ettiği, sonrasında da asla ardı arkası kesilmeyen ithamlarda bulunduğu ve 2 senedir iş yerindeki çalışana taktığı rezil, dışarıdan duysam anlatana zerre saygı duymayacağım iğrenç bir durum var sadece ortada.
Birlikte çalışıyoruz. Kahve alsam o adam var diye ordan aldın bu saatte kahve içmezsin, fotokopi çeksem sen mi kaldın fotokopi çekecek onun için burda sürtüyorsun, bakışlarından mı tahrik oluyorsun, adamı süzerek mi tatmin oluyorsun vs vs bir sürü rezillik. Kıyafetim adam için, tuvalete gitsem ona mı denk getirdin, rujum o öper diye, dışarıda otobüse binsem kimi süzdün sen ve tabiiki senin ruhun oro.. u. Ben de hırs yaptım galiba o dedi odamdan çıkmadım, kendimi kanıtlamaya çalıştım aptal gibi olmadı inat ettim bak bir şey yok diye adamın içine girdim olmadı, fırsat kolluyorsun dedi.. Giderek hakaretler başladı, şimdi de küfür canım gibi bir şey oldu. Ve ben artık üzülmüyorum bile, aşırı yorgun ve tükenmiş hissediyorum.
10 gün önce yine adamın arkasından odadan çıktığımı görünce seke seke peşinden neyine koşuyorsun diyince kavga ettik engellemişti, döndü özür dilerim dedi 1 gün sonra artık seni kucağında da görsem benden bir şey çıkmaz, beklentin olmasın dedi ve yine onun için etrafta gezdiğimi ima ederek milyonuncu kez ayrıldı. Her yerden engelledim ama hiçbir şey hissetmemek beni korkutuyor. Söylediklerini duymuyormuşum gibi artık tepki bile vermiyorum. Her türlü küfür edildi, imalar laflar mide bulandırıcı.
Nasıl bir insanım bilmiyorum, neden izin verdim ne tuttu bu kadar bu adamda beni bilmiyorum ve kendimden iğreniyorum mesajları okuyunca. Normal bir insan susmazdı diyorum bunlara, kendimde arıyorum sürekli hatayı, o küfrediyor ben özür diliyorum. Yardım alacağım ama bu yaşadıklarım ve pişmanlıklarım nasıl geçecek, ya da geçecek mi? hata mı bunlar
Göre göre mi yaptım inat mı, hırs mı bilmiyorum. Ve giderek onun söylediği gibi biri olduğumu düşünmeye başlıyorum. 2 senedir kimseye anlatamadım, içimi dökmek istedim sadece..
Özgüveninizi yerle bir itmiş. İyi ki henüz evlenmememişsiniz.Evli bile olsanız zararın neresinden dönerseniz kardır. Her şeyin farkındasınız zaten. Biraz cesaret. Evli insanlar bile, çocuklarına rağmen kaç yıllık yuvalarını yıkıp, arkalarına bakmıyorlar. Siz bence kendinizi şanslı bile sayabilirsiniz ki, evlenmeden bu ruh hastası kendini ifşa etmiş. Sizdeki alışkanlık, bağımlılık duygusu. İlk başta belki zorlanacaksınız ama uzun vadede mutlu olmak için bu şahıstan kurtulmak zorundasınız.

Üniversitede bir arkadaşımın da bu tarz bir ilişkisi vardı. Sizin gibi her şeyin farkındaydı ama bir türlü ayrılamıyordu.Bir gün canına tak dedi. Herşeyi geride bıraktı, yaktı, yıktı. Karşı tarafın pişmanlığına, yalvarıp yakarmasına da kulağını tıkadı. Telefonunu değiştirdi. Adresini değiştirdi. Toparlandıktan sonra karşısına öyle biri çıktı ki, onu pamuklara sardı. Şimdi evli ve çok mutlular.

Umarım siz de bu cesareti toplar ve kendinize yapılan bu eziyeti kalıcı şekilde durdurursunuz.
 
Manipülasyon desen var, psikolojik şiddet var, küfür hakaret var, neden bilmiyorum ama sanki gaslight da var gibi geldi bana özellikle birşey yapamıyorum özür diliyorum sürekli kısmından edindim bu fikri. Bence en kısa zamanda bir iki seans terapi al sana güç olsun. Kesinlikle yanlış ve zararlu bir ilişki. Şu aşamadan sonra bu adam Christian Grey'e dönse farketmez ,çok geç artık.
 
Herkese merhaba. Ne yapacağımı, ne anlatacağımı kimden beni tutup silkeleyip kendime getirmesini isteyebilirim bilmiyorum. Bu yaşıma kadar istediğim, inandığım, savunduğum ne varsa tersi bir durumdayım, psikolojik ve fiziksel olarak tükendiğimi hissediyorum. 1.5 senelik bir erkek arkadaşım var. 2 gün mutluysam 10 gün ağladığım bir ilişki. Daha dışarıya çıktığımız ilk gün birine uzun uzun bakmamı yakaladığını iddia ettiği, sonrasında da asla ardı arkası kesilmeyen ithamlarda bulunduğu ve 2 senedir iş yerindeki çalışana taktığı rezil, dışarıdan duysam anlatana zerre saygı duymayacağım iğrenç bir durum var sadece ortada.
Birlikte çalışıyoruz. Kahve alsam o adam var diye ordan aldın bu saatte kahve içmezsin, fotokopi çeksem sen mi kaldın fotokopi çekecek onun için burda sürtüyorsun, bakışlarından mı tahrik oluyorsun, adamı süzerek mi tatmin oluyorsun vs vs bir sürü rezillik. Kıyafetim adam için, tuvalete gitsem ona mı denk getirdin, rujum o öper diye, dışarıda otobüse binsem kimi süzdün sen ve tabiiki senin ruhun oro.. u. Ben de hırs yaptım galiba o dedi odamdan çıkmadım, kendimi kanıtlamaya çalıştım aptal gibi olmadı inat ettim bak bir şey yok diye adamın içine girdim olmadı, fırsat kolluyorsun dedi.. Giderek hakaretler başladı, şimdi de küfür canım gibi bir şey oldu. Ve ben artık üzülmüyorum bile, aşırı yorgun ve tükenmiş hissediyorum.
10 gün önce yine adamın arkasından odadan çıktığımı görünce seke seke peşinden neyine koşuyorsun diyince kavga ettik engellemişti, döndü özür dilerim dedi 1 gün sonra artık seni kucağında da görsem benden bir şey çıkmaz, beklentin olmasın dedi ve yine onun için etrafta gezdiğimi ima ederek milyonuncu kez ayrıldı. Her yerden engelledim ama hiçbir şey hissetmemek beni korkutuyor. Söylediklerini duymuyormuşum gibi artık tepki bile vermiyorum. Her türlü küfür edildi, imalar laflar mide bulandırıcı.
Nasıl bir insanım bilmiyorum, neden izin verdim ne tuttu bu kadar bu adamda beni bilmiyorum ve kendimden iğreniyorum mesajları okuyunca. Normal bir insan susmazdı diyorum bunlara, kendimde arıyorum sürekli hatayı, o küfrediyor ben özür diliyorum. Yardım alacağım ama bu yaşadıklarım ve pişmanlıklarım nasıl geçecek, ya da geçecek mi? hata mı bunlar
Göre göre mi yaptım inat mı, hırs mı bilmiyorum. Ve giderek onun söylediği gibi biri olduğumu düşünmeye başlıyorum. 2 senedir kimseye anlatamadım, içimi dökmek istedim sadece..
Bu şey değil mi ya çocuklar için boşanmıyorumun başlangıç seviyesi 🥲 valla şekerim paşa gönlün hakaret seviyor demek ki yani ayrılıktan başka ne diyelim ki sana 🧐
 
Hert konuya neden aynı şeyi yazıyorum... ben olsam alırım elime telefonu o..u da sensin kçhpe de sensin onun bunun çocuğu derim. Gerçekten derim. Ağzınızı açıp 2 laf edemiyor musunuz bu edepsiz ite? ben edemiyorum derseniz verin telefonu özelden bana ben ararım amme hizmeti olarak
 
Herkese merhaba. Ne yapacağımı, ne anlatacağımı kimden beni tutup silkeleyip kendime getirmesini isteyebilirim bilmiyorum. Bu yaşıma kadar istediğim, inandığım, savunduğum ne varsa tersi bir durumdayım, psikolojik ve fiziksel olarak tükendiğimi hissediyorum. 1.5 senelik bir erkek arkadaşım var. 2 gün mutluysam 10 gün ağladığım bir ilişki. Daha dışarıya çıktığımız ilk gün birine uzun uzun bakmamı yakaladığını iddia ettiği, sonrasında da asla ardı arkası kesilmeyen ithamlarda bulunduğu ve 2 senedir iş yerindeki çalışana taktığı rezil, dışarıdan duysam anlatana zerre saygı duymayacağım iğrenç bir durum var sadece ortada.
Birlikte çalışıyoruz. Kahve alsam o adam var diye ordan aldın bu saatte kahve içmezsin, fotokopi çeksem sen mi kaldın fotokopi çekecek onun için burda sürtüyorsun, bakışlarından mı tahrik oluyorsun, adamı süzerek mi tatmin oluyorsun vs vs bir sürü rezillik. Kıyafetim adam için, tuvalete gitsem ona mı denk getirdin, rujum o öper diye, dışarıda otobüse binsem kimi süzdün sen ve tabiiki senin ruhun oro.. u. Ben de hırs yaptım galiba o dedi odamdan çıkmadım, kendimi kanıtlamaya çalıştım aptal gibi olmadı inat ettim bak bir şey yok diye adamın içine girdim olmadı, fırsat kolluyorsun dedi.. Giderek hakaretler başladı, şimdi de küfür canım gibi bir şey oldu. Ve ben artık üzülmüyorum bile, aşırı yorgun ve tükenmiş hissediyorum.
10 gün önce yine adamın arkasından odadan çıktığımı görünce seke seke peşinden neyine koşuyorsun diyince kavga ettik engellemişti, döndü özür dilerim dedi 1 gün sonra artık seni kucağında da görsem benden bir şey çıkmaz, beklentin olmasın dedi ve yine onun için etrafta gezdiğimi ima ederek milyonuncu kez ayrıldı. Her yerden engelledim ama hiçbir şey hissetmemek beni korkutuyor. Söylediklerini duymuyormuşum gibi artık tepki bile vermiyorum. Her türlü küfür edildi, imalar laflar mide bulandırıcı.
Nasıl bir insanım bilmiyorum, neden izin verdim ne tuttu bu kadar bu adamda beni bilmiyorum ve kendimden iğreniyorum mesajları okuyunca. Normal bir insan susmazdı diyorum bunlara, kendimde arıyorum sürekli hatayı, o küfrediyor ben özür diliyorum. Yardım alacağım ama bu yaşadıklarım ve pişmanlıklarım nasıl geçecek, ya da geçecek mi? hata mı bunlar
Göre göre mi yaptım inat mı, hırs mı bilmiyorum. Ve giderek onun söylediği gibi biri olduğumu düşünmeye başlıyorum. 2 senedir kimseye anlatamadım, içimi dökmek istedim sadece..
Kendinize bunu neden yasatiyorsunuz, neden??
Vazgecrmediginiz sey ne, asagilanmaktan mi vazgecemiyorsunuz. Bagimlilik mi oldu. Terapi alin bi uzmandan..saglikli bi durum yok. Net.
 
Hiçbir mecburiyetim yok kendisine karşı. O kadar dengesiz tavırlarla çıktı ki karşıma. Bana o..u dedikten 15 dk sonra hiçbir şey olmamış gibi sen seversin diyip önüme tatlı getiriyor, peşimden geliyor benim seni kaybetme korkum var ondan bu kadar öfkeleniyorum diyor, ben de sanki uzaktan kumandayla hareket ediyorum o nereye isterse. İnanın böyle bir insan değildim.
Hadi o psikopatta sizi cozemedim
 
Ben hayatına kendi yön veremeyen, aile dayatmasıyla zorla ve zorbalıkla bir adamın dizinin dibinde yaşamaya mahkum edilen kadınlar için gerçekten üzülüyorum. Keşke her birini kurtarabilsek. Sizin gibi ise size or.pu diyen birine; beni sevdiğindenmiş öyle söylüyor ay vallahi ben böyle değildim noldu bana diyenlere ise söyleyecek bir şey bulamıyorum.
 
Back
X