Esim ve kv hic yokdan yere kavga ettiler (Telefonda). Her zaman oldugu gibi, benimle hic alakasi olmasada laf döndü dolasti bana geldi.
Sonra telefonu esimin suratina kapatti. Sesli mesaj yollamaya basladi.
Bana saydirmadigi hakaret, küfür, hatta beddua kalmadi. Aileme kadar beddua etti. O annesini kaybetmis, bende tüm ailemi kaybedeckmisim, onun yasadigi acinin daha beterini yasayacakmisim.
Ne ben ne esim bu sesli mesajlara cevap vermedik. KV nin kavga etmesine, ayagina tas deyse benden bilmesine aliskinim da, bu son ettigi hakaret, küfür, beddua sok etti benim. Nasil bu kadar kin tutabilirmis bir insan icinde meger, nasil nefret edebilirmis meger. Sastim kaldim.
Ona demek istedigim tek su var:
Bundan sonra ne ölüme, ne ölüne,
ne dirine ne dirime.
Bundan sonra ne olan evladimi, nede nasipse dogacak evlatlarimi görebileceksin.
Evime gelmeyi birak, benim sokagimin yolundan bile gecmeyeceksin.
Lakin bunlari söylersem esimin tepkisi ne olur bilemiyorum. Onunla annesi yüzünden kavga edip tartismakda istemiyorum. Konuyu dün aksam sakince konusmaya calistigimda hic dinlemek istemedi, baktim ki kabak benim basima patlicak konuyu kapattim. Normal hayatimiza döndük. Amaaaa, icim hic rahat degil. Su an karsimda olsa neler dicem neler. Telefon acip söylemem de mümkün degil. Konusturmaz bagirmasindan duyamaz daha dogrusu.
Benim bir sekilde bu icimdekileri söylemem, ama esimide kirmamam lazim.
Akil verin kizlar. Annem bosver sen kocanla iyi oldukdan sonra o senin arkanda oldukdan sonra hic muhattap olma dedi. Sizin fikriniz nedir?
