Bir kaç arkadaşim dışında samimi hiç arkadaşim yok

elif3505

Yeni Üye
Anneler Kulübü
Kayıtlı Üye
16 Mart 2025
1
1
1
25
25 yaşinda arkadaşim yok ve kendimi çok yetersiz , hissediyorum burda dertlerini dinliyebilceğim insanalra ve arkadaşlara ihtiyacim var 1 kızim var cocuk olduktan sonra insanin arkadaşı da azalip kayboluyor muş benim gibi olup aynı durumu yaşayan var mı aramizda acaba ?
 
Dostluk güzel şey. Kuru kalabalıktansa gerçek , samimi dostlukları tercih ediyorum. Öbür türlü tamamen yalnızlık da iyi değil bana göre. İnsan yeri geliyor ailesiyle paylaşamadıklarını dostuyla paylaşmak veya sadece kafa dağıtmak istiyor.
 
Benim de iki kisi dısında yok.Yani arkadas var da ben eledim bir coğunun cikarci davranislarini görünce.Bazi insanlar var herkesle iyi anlasiyorlar herkesle aralari iyi hic o insanlardan olamadim kimi soguk buluyor kimi mesafeli ama ben kazik yemekten cekindigim icin herkese kendimi acamiyorum sonra ben üzülüyorum diye.Az ve öz dost iyidir cok kafaniza takmayin derim
 
Normal olan bu aslında. Özellikle de çocuğunuz olduğunda bekar arkadaşlarınızla eskisi gibi olamıyorsunuz. Ben bekarım ama çocuklu arkadaşımla çok zor buluşabiliyoruz. İkizi var fırsat vermiyorlar :) Bi pazarı var onu da ailesiyle çoğunlukla piknik, seyahatle geziriyor ona da hak veriyorum tabi iş hayatı da yoruyor. Ben de bekar arkadaşlarımla full geziyorum ister istemez çakışmalar oluyor :) Çıkarcı, işi düştüğünde arayanları da ben sildim azalttım tabi kafam rahat o yüzden böylesinin daha sağlıklı olduğunu düşünüyorum.
 
Birkaç yıl önce ben de kendi kendime neden çok uzun süreli samimi arkadaşlarım yok diye sormaya başlamış, üzülmüştüm. Zaman zaman birkaç yıl çok samimi olduğum bir sürü arkadaşım var, sonra çıkıyorlar hayatımdan. Fark ettim ki ben çıkarıyorum hepsini. Aramam, sormam, görüşmeye üşenirim. Telefonla konuşmaya bile üşenirim. Canım istemiyor. Evet birkaç arkadaşım var çok sever sayarım sık sık konuşurum ama birkaç kişiden fazlası bana çok geliyor. Bir de kimsenin saçmalığını çekemiyorum, çok kolay siliyorum insanları. Bunun kendi seçimlerimden kaynaklandığını anlayınca hiç de sorun etmedim. Kız kardeşim var, o bana yetiyor en çok. İstesem can ciğer olmaya hazır bir sürü arkadaş var evet ama benim insanlara enerjim yok, ihtiyacım da yok.
 
Üniversiteden konuştum 2 tane can ciğer arkadaşım var ama birinin çocuğu var benim de çocuğum var diğeri de bekar ama yoğun çalışıyor ve birbirimizden uzak şehirlerdeyiz ister istemez aramıza mesafe girdi. İş yerinde arkadaşlarım vardı onlarla da görüşemiyoruz. Şu an sadece annem ve oğlumla vakit geçiriyorum Bazen bir kahve içmeye birini arıyor insan.
 
Az olsun öz olsun. Bence bu devirde güven sorunları ilişkiler kadar arkadaşlıklarda da temkinli olmak lazım. Ama tabi bi napıyosun ne ediyorsun diye yazdığın insanların olması güzel. Komşular falan varsa onların gelinleri sizin yaşınıza yakın olabilir. Onlarla görüşün.
 
Arkadasin, dostun yeri bambaskadir. Ben kalbimde cok kiymetli bi yerde tutuyorum dostlarimi. Tabii yas ilerledikce nitelik kazaniyor nicelikten ziyade. Cocuk kucukken biraz daha cocuk odakli oluyor insan. Kalan zamanda da diger sorumluluklar derken yorgun dusuluyor. Ancak inanin ayda yilda bir de olsa bir arkadas huzuru, bi kahve bulusmasi taze yepyeni bi enerji veriyor. Bence yeni insanlar tanimaya calisin bunun eksikligini hissediyorsaniz. Bunun icin kendi hobilerinize yonelip ona uygun sosyal ortamlarda bulunabilirsiniz.
 
Ben yıllardır yalnızım oyuzden yalnızlık güzellemesi yapamam. Ne arkadaşım var ne dostum çocuklarımla yapıyorum herşeyi ama sıkıldigim zamanlarda çok oluyor. He ariyormuyum oda yok ama birgün onun beni bulacağını biliyorum benimle aynı şeyleri düşünen ortak yönlerinizin olduğu biri çıkacak karsima İnşallah.
 
Benimde öyle
 
Zaten herkes birbirinin kuyusunu kazıyor haset kıskançlık hat safada, oturup hiç kimse yok diyip sızlanmak yerine çok şükür bugün de kimsenin fesatlığına uğramadım diyerek mutlu mesut yaşamak var ya.
 
Çok arkadaşım olmasını hiç bir zaman istemedim. Gerek çalışma hayatından dolayı girdiğim ortamlarda çok kişiyle konuşmuşumdur ama o anlık, dost deyip her şeyimi paylaştığım sadece 1-2 arkadaşım var, fazlasına hiç gerek duymadım.
Eskiden de kabalık arkadaş gruplarını hiç tercih etmezdim bana yorucu gelmiştir hep.
 
2 dostum var ikisi de uzakta.bide bı kaç tane yüzeysel arkadaşlıklarım var arada görüştüğüm.bu ara kendimi kapattım onlarla d gorusmuyorum.artik bana bişey katmayan beni mutlu etmeyen hiçbir ortamda bulunmuyorum.ilk zamanlar çok sıkılıyordum ama şimdi alıştım.
 
Çocuğum yok ama arkadaşımda kendimeaktivite buluyorum çocuğum olsa sanırım hiç sıkılmam çevre kötü olmuş herkes birbirini kıskanıyor bu yüzden tercih etmiyorum en yakın arkadaşım eşim diyorum
 
Bende boyleydim bı zamanlar insanlardan çabuk vazgectigim için bı baktım kimse kalmamışbende kredisi bitmeyen insanlar var onlar tek kaldı.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

T
Arkadaşım enişteci mi?
2
Yorumlar
34
Görüntüleme
1K
lovelola
K
Ailemle sorunum
2 3
Yorumlar
41
Görüntüleme
643
Mine06Mine
M
B
Ayrılığı atlatamamak
Yorumlar
12
Görüntüleme
433
Cizirti
K
  • Kilitli
Erkek arkadaşım cinsellik istemiyor
5 6 7
Yorumlar
120
Görüntüleme
6K
asdasdws
V
Ne yapmalıyım? Morallerim sıfır
2 3
Yorumlar
49
Görüntüleme
2K
Salon Kadini
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…