Kızlar benim derdim Kpss. Atanamamış bir öğretmenim. 26 yaşındayım. 2010 mezunuyum. Sınava 4 kez girdim. 3 kez gerçekten hazırlanarak girdim. Bir buçuk yaşında bebeğim var. Çalışıyorum. Bilenler bilir burda başlayacağım dedim başlayamadım bi türlü. Bu güne kadar çok fedakarlık yaptım Kpss için çok yıprandım. Şimdi kafamda düşünceler ya yine olmazsa emeklerim boşa giderse diye çalışmaya başlayamıyorum. Çokta boş vaktim yok aslında yine herseyden fedakarlık yapmam lazım. Değermi denemeye ne dersiniz . Yada bi yerden sonra çokta zorlamamak mı gerekir. Birazda psikolojim kaldırmıyor açıkcası. Kitabı açıyorum ağlamaklı oluyorum. Bi yanım pes etme diyor diğer yanım gücüm yok boşver diyor. Hayatım boyunca böylemi olacak içimdemi kalacak öğretmenlik. Ne dersiniz . Siz olsanız ne yapardınız? Olumsuz düşüncelerle nasıl başa çıkabilirim.