• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Bir Kıyamama Öyküsü (kreş/oyun grubuna alışma)

Hizmet personelinin çocuğa 'hadi kızım sınıfına' diyebildiği yani çocuğa-sürece müdahale edebildiği ve velinin kendini huzursuz hissettiği bir kurumun çocuklara ne verebileceği konusunda tereddütlü olurum.
Okul-kurum araştırması bu nedenle çok iyi yapılmalı.
Kurum müdürü tarafından ebeveyn oryantasyon öncesinde çok iyi bilgilendirilmeli.
Bu minvalde bu kurumda sebat etmeli misiniz?
Bu kararı ben veremem.
Yerinizde olsam napardım?
Devam etmezdim.

Peki şöyle yapsam
Bir süre her şeye ara versek, önce oyun terapisi almasını sağlasak, sonra duruma ve yönlendirmeye göre devam etsek
Çok saçma olur mu

Çok teşekkür ederim size
İnanıyorsanız Allah razı olsun, Allah sizin de karşınıza kalbinizi teskin edecek insanlar çıkarsın her daim.
Ve bir de o kitapların listesini atarsanız çok ama çok sevinirim.
 
kreste dıger ogrencılerın de gorecegı sekılde beklemek dogru mu bılemedım yazmıssınız yemekhanedeyse kapısında sınıftaysa kapısında yanı hep ıcerde beklıyormussunuz

dıger ogrencıler de ıster annesını ozaman sahsen ben cocugumun kresınde velılerın ıstedıgı gıbı serbest durmasını ıstemezdım benımkıde annemı ıstıyorum der kafası karısır o cocugun annesı gelmıs benımkı nıye gelmıyor benı sevmıyor mu benı bıraktı mı dıye dusunebılır . yanı benım cocugum rahat etsınde dıger cocukların da huzuru bozulmasın bence

bu yuzden kres oncesı baska bır yerde asamalı ayrılıga alısın derım mesela babayla dısarı cıksın tek basına sabah kahvaltıdan sonra pazar gunu cıksın gezsınler tek . boyle boyle alısılır .

Diğer çocuklar benimle hiç ilgilenmediler ve ilgilenmeye calisanla da ben ilgilenmedim düzenleri bozulmasın diye.
Ve kurum kabul ediyorsa ben de cocuğu pat diye bırakıp gidemezdim ki kaç kere düzenlerini bozmak istemem çocukların dedim.

Babasıyla gitmeyi istemiyor, bakkala dahi.
 
Oglumu ilk krese verdigimde onun kreste benim iste agladigim gunler aklima geldi. Pedagog daha iyi bilir ama oglum alisti. Krestekiler o zaman agliyor ben de burada duruyum dedigim de hayir bu dogru degil alisamaz yoksa hep sizin golgenizde kalir demisti.
Alismazsa isiniz zor, buyuyunce ilkokul icin ozellikle zor olacak.
 
Diğer çocuklar benimle hiç ilgilenmediler ve ilgilenmeye calisanla da ben ilgilenmedim düzenleri bozulmasın diye.
Ve kurum kabul ediyorsa ben de cocuğu pat diye bırakıp gidemezdim ki kaç kere düzenlerini bozmak istemem çocukların dedim.

Babasıyla gitmeyi istemiyor, bakkala dahi.
bılemıyorum acıkcası kresın tutumunu sahsen ben begenmedım

sız bıze guvenın alısma surecı olacaktır bız ılgılenıcez bırsey olursa zaten ararız dıye o guvenı sıze verselerdı gıderdınız o guvenı sızde cocuk gorse oda rahat ederdı gıbı gelıyor ben kapıdan cocugumu krese bıraktıgım an sorumluluk onlarındır ben kapıda bekledıkten sonra ne anladım evde de egıtım verırım ozaman

ıste yavas yavas alıssınlar dıyorum bu bır surec babayla baslayın once hadı bakkala su almaya gıdelım dıye oyun gıbı baslasın hadı parka dıye baslasın alısır alısması gerek

ve cocugunuzla da konusun koluna bır saat takın yelkovanı gosterın bu buraya geldıgınde baba senı bana getırecek saatını takıp et deyın
cocugum boyle hem saatı ogrendı hem zaman kavramını ocak 13 te 4 yasında olacak artık 4 yasında dıyebılırım . bızde sızın gıbı anne cocuk yapısıktık ve babayla tek gondere gondere sımdı benı hıc aramıyor sabah kahvaltıdan aksam yemegıne kadar takılıyorlar bende rahat rahat ne ısım varsa yapıyorum
bırsey sormak ıstersen babadan benı ararsın dıyorum mesela o guvenı o rahatlıgı cocuga sız gecırın alır oda alısır
 
Peki şöyle yapsam
Bir süre her şeye ara versek, önce oyun terapisi almasını sağlasak, sonra duruma ve yönlendirmeye göre devam etsek
Çok saçma olur mu

Çok teşekkür ederim size
İnanıyorsanız Allah razı olsun, Allah sizin de karşınıza kalbinizi teskin edecek insanlar çıkarsın her daim.
Ve bir de o kitapların listesini atarsanız çok ama çok sevinirim.
Saçma olmaz tam tersine uygun olur.
Duanız için ayrıca teşekkür ederim.
Dünyanın dua üzerinde durduğuna inananlardanım.
 
Ben okulun biraz problemli olduğunu düşündüm nedense.
Oğlum 4 yaş 3 aylık başladı.
Geçiş bizde biraz daha hızlı oldu,
Biraz benim acelem olduğu için, biraz da geçiş aşamalarında problem çıkmadığı için..
Ama öğretmen oglum ile düzgün iletişim kurmadan benim gitmemem gerektiğini söyledi.
Alışma sürecinde aklındaki soruları ikimize de sordu.
Annemin telefonunu biliyor musun?
Sabah geç uyanırsam, geç kalırsam ne olur?
(Biz ise geç gidince gergin oluyoruz diye sanırım)
Sevmedigim yemek olursa ne olur?
(Evde tadına bakar, devam eder ama büyükannelerinin evlerinde sevmiyorsa sevdiği yapılır, hangisi burası diye merak etti sanırım:) )
Tuvaletimi kaçırırsam ne olur?
Gibi şeyler.
Detaycı sanırım biraz. Bütün cevaplardan sonra aklına yattı sanırım ki bana kendi gidebilirsin dedi.
Diyeceğim o ki, konuşun 🤷🏻‍♀️

Bu tarz şeyler sormuyor.
Hatta hiçbir şey sormuyor.
Kimseyle iletişime geçmedi orada.
Ben de çok spesifik sorular sormama rağmen kısa ve net konuşur ya da cevaplamaz, oyun sırasında meşgulse.
Öte yandan ben kizima bugun agladigini bildigim icin biliyor musun ben de okuldayken aglamisim, sonra arkadasimla oynamaya baslamisim, sonra da cok sevmisim diye anlatiyordum, burasi cok ilgisini cekti, cok iyi dinledi.
Ama genel tarzı oyun oynamaktır, ben de oyunla alırım ağzından lafı.
Tek başına çok iyi ve çok konsantre oynar.
Allahım ne anlatıyorum valla bilmiyorum biliyor musunuz o kadar gergin ve uzgunum ki
 
Valla benim annem babam öğretmendi ben de 2 sene anaokulundaydım hicte böyle ağlayıp sızladığımı hatırlamıyorum. Hevesle giderdim. Su an sınıf öğretmenligi mezunuyim. Benim tavsiyem çocuğunuzun sosyallesmesini sağlayın mesela parka gidin beraber başka cocuklarla sosyallessin ama sizin orada olduğunuzu gitmeyeceğonizi anlasın,size güven duymayı öğrensin. Her gün 10 dakika 15 dakika yaninizdan ayirin zamanla alışacaktır. Bazı cocuklar cok anneci oluyor maalesef
 
bılemıyorum acıkcası kresın tutumunu sahsen ben begenmedım

sız bıze guvenın alısma surecı olacaktır bız ılgılenıcez bırsey olursa zaten ararız dıye o guvenı sıze verselerdı gıderdınız o guvenı sızde cocuk gorse oda rahat ederdı gıbı gelıyor ben kapıdan cocugumu krese bıraktıgım an sorumluluk onlarındır ben kapıda bekledıkten sonra ne anladım evde de egıtım verırım ozaman

ıste yavas yavas alıssınlar dıyorum bu bır surec babayla baslayın once hadı bakkala su almaya gıdelım dıye oyun gıbı baslasın hadı parka dıye baslasın alısır alısması gerek

ve cocugunuzla da konusun koluna bır saat takın yelkovanı gosterın bu buraya geldıgınde baba senı bana getırecek saatını takıp et deyın
cocugum boyle hem saatı ogrendı hem zaman kavramını ocak 13 te 4 yasında olacak artık 4 yasında dıyebılırım . bızde sızın gıbı anne cocuk yapısıktık ve babayla tek gondere gondere sımdı benı hıc aramıyor sabah kahvaltıdan aksam yemegıne kadar takılıyorlar bende rahat rahat ne ısım varsa yapıyorum
bırsey sormak ıstersen babadan benı ararsın dıyorum mesela o guvenı o rahatlıgı cocuga sız gecırın alır oda alısır

Çok teklif ettik bu bir aydır.
Bakkal çok uzak gidemem diyor, ağlıyor.
Önceden babasıyla gitmek için can atardı şu an bensiz hiç kimse ve hicbir sey umrunda değil.
Ve kardeşini de bırakmak istemiyor
Anneanneye bırakacaktık bugün lütfen babam baksınz biz de eskiden hep birlikte ananeye giderdik biz de gidelim, kardeşim yapayalnız kalmasınz ağlamasın diye çok endişelendi.
Ama bıraktıktan sonra kardeşim uyuyacak, biz de ananelere geri döneceğiz dedi.
 
Öncelikle sürekli fikir ve taktik değiştirmeyin. Çocuklar için istikrar önemlidir. Çok geç olmadan bir tutuma kesin karar verin ve onu devam ettirin. Ilk kararınız oyun grubundan vazgeçmemek olmalı. Bu arada oryantasyon sürecini neden o kadar az tuttunuz anlayamadım. Hem de çocuğunuzun anneyle ilgili kaygıları varken. Kademe kademe azaltın oyun grubundaki sürenizi. Bir de kreşle, okulla ilgili onun yaşına uygun çok güzel kitaplar var. Tavsiye ederim.
 
Saçma olmaz tam tersine uygun olur.
Duanız için ayrıca teşekkür ederim.
Dünyanın dua üzerinde durduğuna inananlardanım.

İnanın eşime diyorum ki verdiğimiz para bile umrumda değil, hibe olsun sıkışık olmamıza rağmen.
Kol kırılınca çareler arıyorsak ruhu kırık çocuğumun yanında dünyaları önüme serseler boş.
Bugün herkes bana rengin solgun, neyin var dedi.
Bir lokma yiyemedim vallahi.
Bir kat aşağıdan telefonumu alıp geleceğim diyorum ağlıyor, benimle geliyor.
Bir aydır kilo veriyorum, 40 kiloyum ya hu.
Bir çözüm bulamadık.
 
Oglumu ilk krese verdigimde onun kreste benim iste agladigim gunler aklima geldi. Pedagog daha iyi bilir ama oglum alisti. Krestekiler o zaman agliyor ben de burada duruyum dedigim de hayir bu dogru degil alisamaz yoksa hep sizin golgenizde kalir demisti.
Alismazsa isiniz zor, buyuyunce ilkokul icin ozellikle zor olacak.

Şimdi açıkcasi ben kizimin "kaygılı bir çocuk" teşhisi olmasından oturu endiseliyim.
Daha normal bir vakitte olsaydık ayrılırken ağlaması sağlıklı bir şey, sonuçta alistigi ortamdan ayriliyor diye dusunurdum.
Ama su an var ya yemin ederim ne dusunmem gerektigini bile bilmiyorum
 
Bu tarz şeyler sormuyor.
Hatta hiçbir şey sormuyor.
Kimseyle iletişime geçmedi orada.
Ben de çok spesifik sorular sormama rağmen kısa ve net konuşur ya da cevaplamaz, oyun sırasında meşgulse.
Öte yandan ben kizima bugun agladigini bildigim icin biliyor musun ben de okuldayken aglamisim, sonra arkadasimla oynamaya baslamisim, sonra da cok sevmisim diye anlatiyordum, burasi cok ilgisini cekti, cok iyi dinledi.
Ama genel tarzı oyun oynamaktır, ben de oyunla alırım ağzından lafı.
Tek başına çok iyi ve çok konsantre oynar.
Allahım ne anlatıyorum valla bilmiyorum biliyor musunuz o kadar gergin ve uzgunum ki

Ben bırak ağlaya ağlaya alışsın diyenlerden değilim.
Varsa imkanınız ara verin.
Önce sizden ayrılma kaygısı üzerine terapi deneyin, ondan sonra başka bir kreşle tekrar başlayın.

Buraya devam etmek zorundaysanız da, en azından birileri ile iletişime geçene kadar bekleyin.
Belki ayri bir zamanda siz, öğretmeni ve çocuğunuz birlikte oyun oynayabilirsiniz.
En azından öğretmeni ile bir bağ kurmaya fırsatı olur.
Isın doğrusu ne bilmiyorum, ama sizi anlıyorum.
Merak etmeyin, yoluna girecek 🤗
 
Şimdi açıkcasi ben kizimin "kaygılı bir çocuk" teşhisi olmasından oturu endiseliyim.
Daha normal bir vakitte olsaydık ayrılırken ağlaması sağlıklı bir şey, sonuçta alistigi ortamdan ayriliyor diye dusunurdum.
Ama su an var ya yemin ederim ne dusunmem gerektigini bile bilmiyorum
Siz iyimser olun, iyi dusunun. Inanin cocuklar bizden daha guclu. Atlatacaktir. Pedagoga gitmeniz iyi olmus.
 
Öncelikle sürekli fikir ve taktik değiştirmeyin. Çocuklar için istikrar önemlidir. Çok geç olmadan bir tutuma kesin karar verin ve onu devam ettirin. Ilk kararınız oyun grubundan vazgeçmemek olmalı. Bu arada oryantasyon sürecini neden o kadar az tuttunuz anlayamadım. Hem de çocuğunuzun anneyle ilgili kaygıları varken. Kademe kademe azaltın oyun grubundaki sürenizi. Bir de kreşle, okulla ilgili onun yaşına uygun çok güzel kitaplar var. Tavsiye ederim.
İstikrar elbette önemlidir ama ortam ve süreç uygunsa istikrarlı olunmalı.
Aksi; istikrarlı olacağım derken
yanlışta ısrar etmek olur.
Çocuk sosyal-duygusal açıdan hazır olmadan,
gerekli bilgilendirme yapılmadan, ihtiyacı olan duygusal destek verilmeden sosyal ortama-kreşe dahil edilmişse ve henüz hazır olmadığı daha sonra fark edilirse ortama devam etmemesi ve bir süre ara vermesi daha uygun olur.
Ara verilen süre 2 aydan az olmamalı.
2 ay sonra farklı bir kurumda yeni bir deneme yapılabilir.
 
İstikrar elbette önemlidir ama ortam ve süreç uygunsa istikrarlı olunmalı.
Aksi; istikrarlı olacağım derken
yanlışta ısrar etmek olur.
Çocuk sosyal-duygusal açıdan hazır olmadan, gerekli bilgilendirme yapılmadan, ihtiyacı olan duygusal destek verilmeden sosyal ortama-kreşe dahil edilmişse ve henüz hazır olmadığı daha sonra fark edilirse ortama devam etmemesi ve bir süre ara vermesi daha uygun olur.
Ara verilen süre 2 aydan az olmamalı.
2 ay sonra farklı bir kurumda yeni bir deneme yapılabilir.
Kesinlikle haklisiniz. Eğer o derece bir karşı koyuş mevcutsa dediginiz olmalı ama ilk gün aynı tepki verilmemiş. Oyun oynamış yavrucak. Sonrasında kademeli olarak birakilsaydi bu denli sorun olmazdı diye düşünüyorum.
 
Bensiz bir yere gitmiyor, babasıyla bile.
Babasının bırakmasını kabul edeceğini sanmıyorum :KK43:
Allahım ben de geçti, bitti diyebileyim ya lütfen
Ben de 2 yaşından sonra kreşe vermek zorunda kalacağım konuyu okuyunca çok endişelendim çünkü sürekli kafamda bu konu dönüyor. Okulun önünden geçerken bile anne okul, ben gitmez diyor. İçim parçalanıyor bu konularda
 
Ben bırak ağlaya ağlaya alışsın diyenlerden değilim.
Varsa imkanınız ara verin.
Önce sizden ayrılma kaygısı üzerine terapi deneyin, ondan sonra başka bir kreşle tekrar başlayın.

Buraya devam etmek zorundaysanız da, en azından birileri ile iletişime geçene kadar bekleyin.
Belki ayri bir zamanda siz, öğretmeni ve çocuğunuz birlikte oyun oynayabilirsiniz.
En azından öğretmeni ile bir bağ kurmaya fırsatı olur.
Isın doğrusu ne bilmiyorum, ama sizi anlıyorum.
Merak etmeyin, yoluna girecek 🤗

Çok teşekkurler.
Allahım inşallah suyun akıp yolunu bulması gibi dogal ve kolay olur, insallah
 
Kesinlikle haklisiniz. Eğer o derece bir karşı koyuş mevcutsa dediginiz olmalı ama ilk gün aynı tepki verilmemiş. Oyun oynamış yavrucak. Sonrasında kademeli olarak birakilsaydi bu denli sorun olmazdı diye düşünüyorum.

Aslında kademeli olmasına çalıştım biliyor musunuz
Yani ilk gün bi saat kadar bile kalmadık
Yarın için heveslensin diye düşündüm
Sonraki gün bir saat kaldık
Sonraki gün 1.30 saat kadar kaldık ama o arada ben işte mutfak kapısında değil de girişte beklemeye başladım mesela
Dün bir 10 dk babasıyla görüşmek için çıktım
Sorun yapmayınca ve ben gelince ben girişte olmama rağmen sinifta boyama yapınca olabilir galiba ya diye düşündüm.
Düsünmez olaydım, acısı içimde hala.
 
Kızım 3 ay sonra 4 yaşına girecek.
Pedagog önerisiyle onu iki saatlik bir oyun grubuna başlattık bu hafta.

Dün 10 dk gidip bir işimi halledip geleceğim demiştim, sıkıntısızdı.
Yani ilk etapta anne diye kapıya koşmuş ama sonra bireysel olarak oyuncaklarla oynamış.
10 dk sonra geldim, söz verdiğim gibi.
4. günüydü.
Henüz tabii ki arkadaşlarıyla ya da oyun ablasıyla bir bağ kurabilmiş değil ama sürekli benim orda kalmama alışmasın, benim gölgemden bir kurtulsun diye düşündük.

5. gün yani bugün biraz işlerim var, ben de okula gideceğim diyerek bıraktım (öğretmenim, ikinci dönem okula döneceğim)
vedalaşırken ağlamaya başladı, çok uzatıp dramatikleştirmek istemedim.
Bana güven, döneceğim, hoşça kal dedim.
Buraya bir parantez açmam gerek annenin gitmesinden ve bir daha dönmemesinden ya da annenin başına bir şey gelmesinden korkan, çekingen, içe dönük, oldukça utangaç bir çocuk.
Sosyal kaygıları var.
Anneden ayrılma kaygısı var.

Benden sonra da 1 saate yakın ağladı.
Bunları hep duydum bahçeden, bir anne için ne kadar yaralayıcı olduğunu tahmin edersiniz.
Beni görünce de, zaten ağlıyormuş hala, bana sarılıp içini çekti.
O kadar ağlamış ki gözleri kıpkırmızıydı, kesinlikle oyunlara da katılmamış, bir köşede ağlamış ve oyun ablasına cevap vermemiş.
Açıkcası içim gitti, içim titredi.

Böyle böyle mi alışıyorlar, çok endişeliyim, oturdum ben de ağladım.
Lütfen tecrübeli arkadaşlar, desteğinize ihtiyacım var.
Lütfen Mune abla taşıma.
Bu benim derdim.
Merhaba
Öncelikle bol bol sabır bende belki en taze bu konuyu yaşamış biri olarak yazmak istedim..
Oğlum 3 yaşında kreşte bugün 4. Günümüzdü ilk gün ilginç ama hemen beni bırakıp gitmişti ama sonra çok ağlamış ortalama 1 saat kadar kaldı. 2. Gün en kötü günümüzde reddedişleri çok kuvvetliydi en fazla 10 15 dk kaldı hatta bir keresinde öğretmenin saçına bile saldırdı( hiç böyle bir huyu yoktur ) fakat uzun uzun ağlatmadık iki üç kere sınıfa girdi çıktı vs..3. gün ortalama 1 saat kadar kaldı sadece benden ayrılırken ağladı onun dışında iiyiydi. 4. Gün yani bugün ağlamadı ama gitmemek için mazeret üretmeye başladı ama baktı ben kararlıyım gittik ve 2 saat kadar sorunsuz kaldı etkinliklere katıldı öğretmenini öptü ayrıldı ..
Size önerim ağlatarak alışmasını sağlamayın çünkü böyle olunca çocuk çaresizlikten pes ediyor ve alışıyor.. halbuki öğretmenine güvenip ortamı sevip alışması çok daha iyi olmaz mı .bizde en büyük katkı öğretmen özel olarak oğlumla konuşmaya başladıktan sonra oldu. Sizede önerim bu, öğretmen eğer özelinde ilgilnmiyorsa bu noktaya ağırlık verin.ek olarak birde çok ağladıklarında hemen uykularında da ağlamaya başlıyorlar :( o yüzden de çok ağlatılmaması gerek. günlük 15 20 dk veya 1 saat kalarak kademeli ortama alışması en güzeli.
Umarım ikiniizde çok yıpranmadan bu süreci atlatırsınz ❤️
 
İstikrar elbette önemlidir ama ortam ve süreç uygunsa istikrarlı olunmalı.
Aksi; istikrarlı olacağım derken
yanlışta ısrar etmek olur.
Çocuk sosyal-duygusal açıdan hazır olmadan,
gerekli bilgilendirme yapılmadan, ihtiyacı olan duygusal destek verilmeden sosyal ortama-kreşe dahil edilmişse ve henüz hazır olmadığı daha sonra fark edilirse ortama devam etmemesi ve bir süre ara vermesi daha uygun olur.
Ara verilen süre 2 aydan az olmamalı.
2 ay sonra farklı bir kurumda yeni bir deneme yapılabilir.

Ya cok teşekkürler, ne kadar iyisiniz
Bir de şunu sorsam size ve 3nity 3nity 'ya
Şimdi bu ağlama faslı hiç olmasın ben bunu istiyorum zaten ama hani her mizaç farklıdır ya mesela kardeşi büyük kızım kadar hassas bir çocuk değil, büyük kızım çok duyarlı, çok merhametli , cok duygusal derinligi olan bir çocuk, hani yine de ağlarsa ne kadarına izin vermek gerekir, nerde kesilmeli, inanın annelik icgudulerim bile susmus ve sasirmis durumda
 
Back
X