O kadar zor bir dönem geçirdim ki. Çikolata kisti ameliyatımdan hemen sonra hamile kaldım. İlk heyecanım, ilk göz ağrım, ilk sevincim, ilk mutluluğum, ilk meleğimdi o benim 10 hafta boyunca yalnızca onun için nefes aldım 4. haftadan itibaren kanamalarım durmadı, rahim ağzı kanseri riskim ortaya çıktı ilaçlar kullandım iğneler vuruldum ne yaptıysak olmadı ve dün 16:30'da bebeğimi kaybettim hastanede direkt kürtaj la müdahale yapıldı. İçimde artık koskoca bir boşluk var sanki. Meleğim artık Cennet'te ama ben bu acıya dayanamıyorum keşke diyorum keşke Rabb'im beni de onunla birlikte yanına alsaydı keşke.. O artık yok ve kalbim artık bir tabut içinde çarpıyor sanki.