Anladığım kadarıyla kafanızda bir parametre var. Ve o parametreye uymayan kişilere kapılarınızı kapıyorsunuz.
O kişileri tanımaya bile çalışmıyorsunuz. Kaç kere ''olmazdı'' lafını kullandınız. Tabi ki bu davranış biçimi de bir seçenek. Ama size şunu diyeyim; eğer hayal kuruyorsanız hayaller her zaman kusursuzdur. Orada hep en iyisi sizindir.
Gerçek hayatta kusursuz, mükemmel biri yok.
Size tavsiyem tabi ki kriteriniz olur. Ama diyelim devlet memuru olsun, şu kurumda çalışsın vs vs diye kriterler koymayın. O zaman devlet memuru olmayan herkesi hemen elersiniz.
Ben olsam düzgün biri olsun, bir işi olsun; sevecen, bana sevgi saygı duyabilecek biri olsun... vs derdim.
İnsanlar sizin herkesi kolay kolay kabul etmeyeceğinizi biliyorlarsa ondan da sizi tanıştırmıyor olabilirler.
Mesela işyerinde neden size bakan kişi olmazdı???
