Bir oğlum var boşanıyorum yardım edin

Dört yıllık evliyim on sekiz aylık oğlum var,ailemin yanındayım beş gündür bu hafta dava açacağım boşanmakta kararlıyım fakat bu süreç korkutuyor beni.eşim bütün özgüvenimi mahfetti.hakaretleriyle, aşağılamalarıyla, değer vermeyerek,sevmeyerek...yardımınıza ihtiyacım var

Eşinizle konuştunuz mu , kendisi de boşanmayı istiyor mu ? Çocuğunuz daha çok ufak , keşke sorunlarınızı halletmenin bir yolu olsa evlilik danışmanına gitmeyi denediniz mi ? Dilerim hakkinizda en hayırlısı olur .

Eğer kurtarılabilir bir yanı varsa muhakkak çabalayın hatta enazından deneyin ki sonradan acabalar, keşkeler aklınızı kemirmesin..
ama elbette yurumiycek bir evlilikse yapacak birşy yok.. Allah yardımcınız olsun.

öncelikle alacağınız kararın artı ve eksi bütün yönleriyle derinlemesine düşünün derim.boşanırsam bu benım hayatıma neler getırecek , neler götürecek bunları değerlendirin.Eğer artılar eksilerden fazlaysa kafanızda boşanın derim ama eşitlik bile varsa biraz daha düşünün.Konuşmak yorum yapmak kolay biliyorum ama şunuda düşünün ortada bir çocuk var lütfen bu artı ve eksileri değerlendirirken onuda hesaba katın,en azından onun için bir şeyleri denemeye çalışabilirsiniz ama tabiki hayat sizin ayrılamanız çocuk için daha faydalımı olur daha zararlımı olur tekrar takrar düşünün derim

Keske ne hakkında yardim istedigini yazsaydin yasal surecten mi cekiniyosun vekâletten mi yada esin bosanmak mi istemiyo ? Ona gore yorum yapmak daha kolay olur...Allah yardimciniz olsun evladınla yolunuz Bahtıniz acik olsun...

Çok teşekkür ederim hepinize arkadaşlar.dört yılda belki on kere gittim geldim.defalarca şans verdim.çok zor günler yaşadım.ağza alınmıycak iğrenç sözler duydum.ama aptallığımdan mı saflığımdan mı gözümü kör ettim.kabullenmek istemedim.düzeltirim, değiştiririm diye düşündüm.sakın yanlış anlamayın ama eşim rizeli.ben 29 yaşındayım kendisi 44 yaşında.rizeliler eşlerine değer vermez kadını bir mal gibi görür(her rizeli için demiyorum lütfen yanlış anlaşılmasın)işte benim eşimde böyleydi.okadar uzunki yaşadıklarım hangisinden başlayacağımı şaşırmış durumdayım.6yaşında annemi babamı kaybettim.halam babaannem dedem büyüttü beni çok şükür maddi manevi bana çok güzel baktılar

17 yaşında bir evlilik yaptım ve çok kötü günler yaşadım.anlatmak bile istemiyorum.saçma sapan bir şekilde beş yıl boyunca bu evliliği sürdürdüm.çok yaralar alarak boşandım.altı ay sonra eşimi tanıdım ona herşeyi baştan sona anlattım ve çok anlayışlı bir şekilde konuştu.ben 22 yaşındaydım.bana inşaat mühendisi olduğunu 28 yaşında olduğunu söyledi.tabi aylar sonra ben 38 yaşında olduğunu öğrendim ama iş işten geçmişti çünkü sevmiştim.tanıştıktan sonra inişli çıkışlı bir ilişki yaşadık.2012 de evlendik.bekar yaşamış biriydi.çok kalabalık bir ailede büyümüş hiç sevgi görmemiş.evlenirken eşyaları hep o seçti onun istediği herşey oldu.evlendik herşeyime bir kulp buldu beğenmedi.hep eleştirdi.negatif oldu herzaman.altı tane ablası hergün onlarla saatlerce konuşup dedikodu yaptı sanki bir kadın gibi.bir kaç kez boşanmak istedim evden ayrılıp aileme döndüm her seferinde geldi yalvardı ağladı bende yuvam için döndüm ama hep hüsran oldu.çocuğum olmadan önce evden tekrar ayrıldım halamın evinde tek başına yaşamaya başladım tekrar geldi aileme bana yalvarmalar iş yerimde kapımda heran her yerde peşimde.ozaman karşıdaydı evimiz ve ben karşıdan işe gidip geliyordum artık çok yorulmuştum ozaman benim çalıştığım yerden ev tut dedim.tamam dedi.tam altı ay halamın evinde yaşadık.beni hep oyaladı en son evden kovdum boşanma davası açtım.on gün gene yok oldu tekrar belirdi.tamam dedi evi tutucam.ev aramaya başladık evi tuttuk bu seferde buraya taşındık diye burnumdan getirdi.

bana zulümler hakaretler etti.ben tekrar ailemin yanına döndüm.işime evime herşeyime yansıdı.sağlık problemleri yaşamaya başladım.tekrar ailesiyle geldi yalvardılar yapmayın etmeyin.bende dedimki eğer aile danışmanına giderse tamam bir şans daha verceğim.iki ay herşey güzeldi ve ben hamile kaldım.hamile kalınca doktora gitmekten vazgeçti.bu seferde erkek çocuk istediği için cinsiyetine baktırmak istemedi altı ay boyunca okadar acı zor günler yaşadım ki.daha anlatmadığım bir sürü şey şuanda aklıma gelenleri yazıyorum.hamileyken tek bir şey istedim ondada yapmadığını bırakmadı.ağlardım saatlerce dönüpte bakmazdı.işbyerimde psikoloğumla görüştüm bana ailenin yanına git dedi bebeğini ve kendini koru dedi.ben 1,5 ay ailemde kaldım bir kez olsun aramadılar.demişlerki nasıl olsa gelecek eşek gibi hamile sakın arama.nitekimde aramadı sormadı yanımda olmadı.o bir buçuk ayı bir ben birde allah bilir.sonra muayne günü görüştük ben evime gittim doğum çocuğum için artık tek değildim bebeğim olacaktı.gittim bana kan kusturdu hergün beni ağlatıyor hergün bir sürü iğrenç sözler suçlamalar.ve bebeğim bir ay erken doğdu bunca strese.doğumdan sonrada aynı.ilk evliliğimi yüzüme vurdu.sen alışmışsın dedi.sürünüceksin.intihar edeceksingit çöplüğüne mikrop pislik neler neler.bu çocuk bendenmi oda şüpheli aylarca bu pisliklere katlandım.öyle beni içten içe bitirdiki beni zavallı yaptı.göreceksin beter olacaksın diye diye beni bir aptala çevirdi.0n üç ay bebeğime evde baktım işe başladım.bu arada eşimin durumu iyi ama bana hiç maddi birşey yapmadı.paraya aşık çünkü.oğluyla kendine özel sigorta yaptı.oğlumu kreşe verdim kreş parasının yarısını bana ödettiriyor halbuki ödeyebilir.neymiş efendim kendime bakacakmışım .çalışan eşle evlenmiş yoksa çalışmayan eşle evlenirdim dedi.
öyle böyle olaylar bu raddeye geldi en son oğlumu evden aldım ve çıktım bu hafta eşyalarımı alıp dava açacağım.görümcelerim hepsi 50 yaş üstü ve dedikleride biz neler çektik.içkisi yok kumarı yok daha ne istiyorsun.

bu adamdan sana koca olmaz çocuğunada baba olmaz.. işede girmişsin kendi yolunu çiz..vazgeçme bence

Adım attım inşallah herşey yoluna girer

Kötü olacaksın sürüneceksin beter olacaksın diye diye bütün psikolojimi bozdu korkuyorum.

Merhaba arkadaşlar şuanda ailemin evindeyim yakın zamanda eşylarımı alıp dava açacağım.şuan için iyiyim, ama yine de korkuyorum, ne kadarda cesaretsiz ürkek korkak olmuşum.kendimi zavallı gibi hissediyorum

Lütfen ama lütfen bu eziyetleri ne çocuğuna cektirr, nede kendin çek artık..
Sabır taşı olsa catlarmis, nasıl dayandin bacım.. Kendini ne bok sanmış acaba kart herif afedersin ama sinirim bozuldu..
Biran evvel bosan, azıcık asım kaygısız başım de kurtul bu iskenceden

Allah kurtarsın...kendinize daha fazla kötülük yapmayın,yaptırmayın.

Nasıl dayandım inanın bende bilmiyorum.ama ikinci evliliğim olması büyük etken oldu, birde yıllarca bana uyguladığı psikolojik baskı(sürüneceksin, sen alışmışsın boşanmaya, on kez daha boşanırsın)... Size anlatma beni rahatlatıyor, sizinde kararımı doğrulamanız bana destek veriyor.ben çok saf merhametliyim biraz zaman geçince yaptığı bütün kötülükleri unutuyorum zaten hep bu yüzden döndüm ama bu sefer unutmak istemiyorum.hergün burdaki yazımı ve yorumlarınızı okuyup kendime cesaret veriyorum.sizi seviyorum teşekkür ederim

Güveninde cesaretinde zamanla kendi ayaklarin üzerinde durdugun zaman gelir cnm merak etmede önemli olan bu adamdan kurtulman Rabbim yardimcin olsun avukatin yaninda olur zaten hukuki sürecte ailen yaninda ve sen bir annesin güclüsün Korkma Yaradana sigin o herseyi en dogru yapar

Çalışıyorum ama hep aklımda evliliğim.neden böyle oldu,neden bunlar başıma geldi, nerde hata yaptım,bu kadar özveri yetmiyormu, daha ne yapmalıydım bana değer vermesi için ben beynimde bu düşünceler.en çok zoruma giden yüzüme ağız dolusu tükürmesi oldu çok iğrençti kendimi bir böcek gibi bile göremedim ondanda daha beter halde hissettim