- 7 Mart 2021
- 800
- 583
AMİİN CÜMLEMİZ İNŞALLAHHerbirimizinbebeklerimizi zorlanmadan, sağlıkla alalım kucağımiza
Henüz resmi boşanma gerçekleşmedi. çocuk için birleşmek, büyük konuşmak istemem tabiki, evladima da kotuluk olacak. " 2 kişilik aile olmaz." Diyen ve ailesini vurgulayan bu adam benim için yok artık.Resmi olarak boşandınız mı?
Boşanmadı iseniz umarım ilerleyen zamanlarda çocuk için geri birleşmeyi düşünmezsiniz.
Boşu boşuna kendinize,ailenize ve hatta doğmamış çocuğunuza bunları yaşatmışsınız.
Bir de anlatım diliniz hala " beni aldı/ götürdü/ getirmedi " şeklinde. Bunu da yakın zamanda hem reel hayatta hem yazım şeklinde düzeltmeniz dileğiyle.
Bu mesajınızı yeni gördüm kusura bakmayın ayni şeyi sormuş gibi oldum:) bir de bir kaç yorumunuzda kendinize çok yüklenmişsiniz bunu da yapmayın lütfen. Evet pişmanlık bir miktar kendinize kızma söylenme olsun ama esas olarak geçmişten ders alıp güzel bir gelecek planlayınÖncelikle doğuma kadar beklemeyi planlıyorum. Şuan zaten maddi imkanım zayıf, ailemi zorlamak istemiyorum. Sonrasında anlaşmalı boşanacağım.
Işte tam da burada toparlayamıyorum kendimi. Hazır mamaya alışmış bir ev köpeği gibi sanki sokakta kalmışım. Öyle bir his. Hayattan korkuyorum.Bu mesajınızı yeni gördüm kusura bakmayın ayni şeyi sormuş gibi oldum:) bir de bir kaç yorumunuzda kendinize çok yüklenmişsiniz bunu da yapmayın lütfen. Evet pişmanlık bir miktar kendinize kızma söylenme olsun ama esas olarak geçmişten ders alıp güzel bir gelecek planlayın
Bu hislerinizin olması özelikle hamile iken daha fazla endişe duymanız çok çok normal inanın. Ama şöyle düşünün siz artık kendi hikayenize dışardan 3. göz olarak bakmaya başlamışsınız. Bu farkındalığın oluşması en zor kısım ve siz onu başarmışsınız. Kararlı duruşunuz pes etmemeniz ve aile desteği ile çok daha güzelini yapabilirsiniz. Zor olur ama olurIşte tam da burada toparlayamıyorum kendimi. Hazır mamaya alışmış bir ev köpeği gibi sanki sokakta kalmışım. Öyle bir his. Hayattan korkuyorum.
Umuyorum dediginiz gibi olur. Birilerinin aferin ini almak için değil kendim için, kendimi nasıl seveceksem öyle bir kadın olmak için dik durmaya devam edeceğim. Gücüm yettiğince örnek bir anne ve iyi bir insan olmak için.Bu hislerinizin olması özelikle hamile iken daha fazla endişe duymanız çok çok normal inanın. Ama şöyle düşünün siz artık kendi hikayenize dışardan 3. göz olarak bakmaya başlamışsınız. Bu farkındalığın oluşması en zor kısım ve siz onu başarmışsınız. Kararlı duruşunuz pes etmemeniz ve aile desteği ile çok daha güzelini yapabilirsiniz. Zor olur ama olur
O kadar akıcı yazmıssınız kı uzun olmasına ragmen okutuyor kendını yazı. Ama benim anlayamadığım bazı şeyler var bir insan ya iyidir ya kötü.Okula gitmenize vesile olmuş,babanıza maddi destekte bulunmanıza da ...Ama hamile karısını bile bu derece önemsemeyen bir insan bunları nasıl yapar diye sorular beliriyor kafamda.Çoklu kişilik bozukluğu yaşıyor gibi tuhaf geldi bana.En lanet koca bile (etrafımda gördüğüm) hamile karısına prenses gibi davranıyor en deger vermeyeni bile karnındakıne deger verıyor.Bundan sonrası için evladınızla musmutlu bir hayat yaşayın inşallah.Biraz uzun olacak, icimi dokmeye ihtiyacim var :) 2014 yilinda maddi zorluklarla mücadele ederek farklı bir şehirde kazandığım okulu maddi zorluklar ve yalnızlıkla başa cikamadigim için bırakmaya karar verdigim bir akşam sosyal medyadan beni eklemesiyle başladı benim hikayem. Aynı okuldn mezun olmuştu, o şehirde kendi işini yapıyordu. Ben ise okula zaten neredeyse hiç başlamamıştım. Gel zaman git zaman onun zorlaması benim hırsım derken okulu bitirdim. Bu süreçte bana maddi olarak çok yardımı oldu. Ben ise altindan kalkamayacağımi biliyordum ama yinede işlerine yardımcı olmak için neredeyse ailemin yanına bile gitmeden onun işlerini kolaylastirmak için elimden gelenin fazlasıyla bir stajer ne yaparsa yaptım. 2018 yılında mezun oldum.
Şimdi düşünüyorum da belkide gözüm açılmasın diye hemen yüzük takmak istediler. Yüzükler takıldıktan sonra başladı kabusum. "Ayrılmayı hiç mi düşünmez insan?" Düşünemedim. Sanki ateşten bir gomlekte ayrılık benim için.
Öğrenci evinde yaşıyordum. Düğünü 1 sene sonra yapmayı düşündüğüm için kendim çalışır çeyizini yaparım diye düşünürken düğünü o ne aldı annesi. Benim ailemle ne birşey konuşuldu, ne ne yaparsiniz diye soruldu zaten hazır da degillerdi onlar da birşey istemediler. Hoş onun ailesi de bir şey yapmadı sadece 2 bilezik yaptılar, düğün ve eşyaların bi kısmı kendisinin sattığı evin parasıyla kalan ise düğünde takılan altınlarla yapıldı.
Aslında o kadar çok şey var ki işte hepsini anlatamıyor insan. 2019 yılında evlendik. Sonrasında balayı derken hayatımin en kötü günleri başladı. Herşeyi her kavgada yüzüme vurmak mi dersiniz, sürekli eleştirilmek mi ne ararsanız vardı bu evlilikte ama yuva yoktu. Kayınvalide günde 6 kere arıyordu, proje çizmekten evliliğinin ilk günlerini zaten yasayamiyordum. cinsellik deseniz ayda 2 kere, soracağım kimse yok. Evde saklaniyorum disari çıkarsam donuste kayinvaldye gitmek zorunda kalacagim diye. Evlendikten 6 ay sonra dedemi kaybettik, ailemin yanına getirdi beni. Ve burnumun surtmesini istediğini söylediği için gelip beni almadı1 ay sonra geldi ve bir daha olursa gelmeyeceğini söyledim ona. Döndük. Kpss ye hazırlanmaya başladım, aranacaktım ve bana daa çok saygı duyacaklardı. Çizdiğim proje paralarını zaten borç var die almıyordum, kocadan para istemekten kurtulacaktım. Para hesabını bana soran olmayacaktı. Sınavdan sonra iyi bir puan aldım sayılır. Bu sırada ofis sağlam bir iş aldı, çok yorgundum ama babamın borcuna destek olmak istediğim için çizim yapmaya başladım bu sefer. Zaten kendisi de çiz ve babana yardim et demişti. Bu sefer nefes almadan devam ettim. Kocamın ilgisizliği, sevgisizlik belkide bunları düşünmeme yaradı. Eleştirileri duymamaya yaradı. Ne bir arkadaş ne bir dost vardı zaten. Varsa yoksa ailesine gitmek vardı artık sadece. Köye yada ailesine gitmiyorsak bana zaten bir yere gitmek yoktu proje dönemi de bitti. Bu sırada annesinin hastalığını öğrendik. Ameliyat sartti. Yanında kaldım 3 gün. Sonrasında 17 gün kabusum. Gelen giden kimse hizmet. Ben uyanmadıysam kahvaltı bile yapmıyorlardı. Çamaşır, bulaşık. Allah var 1 yada 2 kere yemek yaptım. Çok kalabalık sülalesi yemeksiz bırakmadılar. Bu süreçte bebek gibi baktım kv ye. Vee orada hamile olduğumu öğrendim. Eşimin ilk tepkisi annesine sarılıp gidip giyinip kuşanıp ise gitmek oldu. Tamam korunmayı bırakmıştım ama bu kadar çabuk olacağını düşünmemiştim. Olana kadar kendimi hazırlarım diyorsun, öyle ya yeşilçam filmi değildi hayat ilk anda gebe kalayım birden herkesin bana hareketleri değişti. Sanki bunu bekler gibi. Doktorun kapısında o adamın bana bakışlarını unutamıyorum sanki 7 senedir başka biriyle beraberdim ben. Küçümseyerek bakıyordu bana resmen. Geri döndüğümüzde eve gitmek istediğimi söyledim. 17 gün bana yetmişti, yorulmuştum. Zaten ailemin yanına gelme planım vardı biraz evimde olmak istiyordum. 3 gün, düşük tehlikemle 3 gün evimde yalnız kaldım. Kocam annesiyle kaldı evde yiyecek birşey yok, markete gönderdi beni kapıda bekleyerek. Sağ olsun bir kere yemek getirdi annesine mangal yapmış. Bir de yemek söyledi ev sahibi gelecek diye birkac saatligine eve geldiginde.
Istanbulda getirdi beni. Gayet herşey güzel. Ama ben kendimde değilim. Sürekli uyuyorum. Psikoloji diye birşey kalmamış. 15 gün sonra gel al beni dedim. Gelmedi annesiyle kalacakmış. Tamam dedim 1 ay oldu gelmedi annesini doktora götürecekmiş. 40. Gün mesjlasirken tartıştık benimle ilgilen dediğim için, kadın kocasıyla ilgilenmeliymiş ki kocası da kadınla ilgilensin. Ertesi gün beni hic aramadi ve o gun kanamam oldu. Kan uyuşmazlığı olduğunu sandığımız için çok panik oldum. Ve açıldı özür dileyerk söylüyorum ilk kez alttan muayene oldum. Bunda ne var diyeceksiniz ama inanılmaz korktumağlayarak aradım. Anlatiyorum her kelimemi beni durdurup annesine anlatiyor. Orada anladım. Bunda sonra bana zaten yuva olmayan o insanlar evladıma da yuva olmayacaktı. Tabi oradan sonra kıyametler koptu. Ailemle konuşmak istedi. Babama "ben annemlere taşıyacağım evi " demiş. Ve ben "annesine bakacakmisim".. üzerinden 4 ay geçti bu kavganın. Araya çok şey girdi. Ben 1.5 ay alttan aldım. Yine beni gelip almadı ailemin evine çıkmadan kapıdan beni alacakmış. Şartları annesi kötüleşirse beraber yaşamak, eskisi gibi konustrmayacakmis beni vee ailemle görüşmelerim azalacakmis zaten yilda 2 kez anca grusuyorduk. Inanin bunlara bile eyvallah ettim. Kayınvalide beni aradı kızım canım diyerek, konuştuk gelin alın beni dedim. Ama bir annemleri arayın. Gönlünü alın, gününü konuşun gelin beni alın. Annemi arayan o kadın anneme neler söyledi.. " ben oğluyla beraber olmak için birşeyler istiyormuşum, parasıyla olsa 50 kadın dizermiş oğlu. Annem bebeği babasız buyutecekmis(annemi sucluyrlar) imam nikahıyla kadın alır torun yaparlarmış." O gün daha da bitmesin mi dedim ey Gozdey tüm sülalesini her yerden engelledim. 6 aylık hamileyim şimdi. Babamın evindeyim 5 aydır. Ilk günler öyle zordu ki, iyilesiyorum şimdi. Zamanla geçecek biliyorum. Güzel günlere inanıyorum..
Her birimiz güzel yuvalara evlatlar yetiştirmek isteriz. Keşke ona sevgi dolu bir aile verebilseydim. Hayatımın en büyük pişmanlığı olacak bu.. tek tesellim ailemin sevgi dolu insanlar olması. Şimdiden herkes bir ucundan tutup hem beni kaldırmak için üzerime titriyor hemde bebeğimi bekliyor. Elimden ona çok iyi bir anne olmaktan başka birşey gelmiyor. Bazen diyorum daha çok hakeden bir aileye nasip olsaydı keşke..Allah yardımcınız olsun gerçekten zor. Çocuğu karnınızdayken böyle yapan bi insan demiycem insanlar ni tek eşiniz de değil suç babaannesi olacak olan o kadında ve bu olaylara şahit olan ama eşinizi olumlu bi adım atmaya zorlamayan yada konuşmayan herkes suçlu. Mutsuz çocuklar yetiştirmeyelim eşlerimizle olan sorunlarımız yüzünden o güzel çocuklarımız huzursuz büyümesin annesinden, babasından ayrı büyüsünler ama huzurlu bi evde büyüsünler.Tabiki zor babasız biçocuk büyütmek ama daha karnınızdayken büyüdüğüne şahit olmak istemeyip içi titremeyen bi insandan nasış bi babalık beklenebilir.hamile olan karısına psikolojik baskı yapan bi adamdan nasıl bi kocalık beklenir. Yazacak çok şey var aslında ama kusura bakmayın lütfen son çıkan haberler çocukların bu kadar kötü şartlarda büyümeleri artık kaldıramıyorum gerçekten. Ve şu an bi çocuk daha dünyaya gelicek ama mutsuz bir aileye sevgisiz ilgisiz bir babaya. Allah yardımcınız olsun sizinde sizinle benzer sorunları yaşayan herkesinde
Bunu bende çok düşündüm. Ama bazı insanlar vardir, en ihtiyacınız olduğu yerde size destek olurlar sizi minnet bağıyla bağlarlar. Okulda yardim ederek o taslağı taktı boynuma. Sonra her fırsatta yüzüme vurdu ve ben muhakeme yeteneğimi kaybettim bir süre sonra. Babama yardim kısmına gelince kv denen o kadın annemle konuşurken yüzüne vurdu annemin bile. "Babamın küflü borçlarını" ödemişim. Gece gündüz çalışarak kazandığım kendi paramla.O kadar akıcı yazmıssınız kı uzun olmasına ragmen okutuyor kendını yazı. Ama benim anlayamadığım bazı şeyler var bir insan ya iyidir ya kötü.Okula gitmenize vesile olmuş,babanıza maddi destekte bulunmanıza da ...Ama hamile karısını bile bu derece önemsemeyen bir insan bunları nasıl yapar diye sorular beliriyor kafamda.Çoklu kişilik bozukluğu yaşıyor gibi tuhaf geldi bana.En lanet koca bile (etrafımda gördüğüm) hamile karısına prenses gibi davranıyor en deger vermeyeni bile karnındakıne deger verıyor.Bundan sonrası için evladınızla musmutlu bir hayat yaşayın inşallah.
Ben de yalnızım sanıyordum; her gördüğümde çikolatalı vişneli pasta çekiyor canımHer seferinde çikolatalı muzlu pasta aşeriyorum. Bu sebeple göz ardı edeceğim sizi
Buraya yazmak için bile biraz guclenmeyi bekledimKolunuzda altın bileziğiniz var mimarmışsınız. Biz kadınlar öyle güçlüyüz ki eminim o güç sizde de var. Anne olup bebeğinizi kucagınıza aldığınız anda zaten dünyanız değişicek öyle mucizevi bişeyki. Ne güzel rabbim sizede nasip etmiş bu güzel duyguyu. Başak bi aile ne demek? O sizin mucizeniz ve rabbim onu emanet etmek için sizi seçti. Geçmişe takılmayın yaşandı, yaşanması gerekti ama artık bitti.Şimdi sadece bebeğiniz için neler yapabilirsiniz ona odaklanın
Öncelikle doğuma kadar beklemeyi planlıyorum. Şuan zaten maddi imkanım zayıf, ailemi zorlamak istemiyorum. Sonrasında anlaşmalı boşanacağım.
O kadar çirkef o kadar lanet insanlar ki evden bir iğne bile almayacağım kaldı ki onun 5 kuruşuna tenezzül etmem. Evet evlâdım için belkide yapmam gerek ama ne uğraşmak istiyorum ne de ihtiyaç duyuyorum. Allaha havale ettim, nasılsa O hakkımı alır.Niye anlasmali. Donuna kadar alin cocugunuz icin. Madem evliligine sahip cikmadi ödesin faturayi.
Boşan ve hayatına bak , bu adamdan bir b... olmaz ...Biraz uzun olacak, icimi dokmeye ihtiyacim var :) 2014 yilinda maddi zorluklarla mücadele ederek farklı bir şehirde kazandığım okulu maddi zorluklar ve yalnızlıkla başa cikamadigim için bırakmaya karar verdigim bir akşam sosyal medyadan beni eklemesiyle başladı benim hikayem. Aynı okuldn mezun olmuştu, o şehirde kendi işini yapıyordu. Ben ise okula zaten neredeyse hiç başlamamıştım. Gel zaman git zaman onun zorlaması benim hırsım derken okulu bitirdim. Bu süreçte bana maddi olarak çok yardımı oldu. Ben ise altindan kalkamayacağımi biliyordum ama yinede işlerine yardımcı olmak için neredeyse ailemin yanına bile gitmeden onun işlerini kolaylastirmak için elimden gelenin fazlasıyla bir stajer ne yaparsa yaptım. 2018 yılında mezun oldum.
Şimdi düşünüyorum da belkide gözüm açılmasın diye hemen yüzük takmak istediler. Yüzükler takıldıktan sonra başladı kabusum. "Ayrılmayı hiç mi düşünmez insan?" Düşünemedim. Sanki ateşten bir gomlekte ayrılık benim için.
Öğrenci evinde yaşıyordum. Düğünü 1 sene sonra yapmayı düşündüğüm için kendim çalışır çeyizini yaparım diye düşünürken düğünü o ne aldı annesi. Benim ailemle ne birşey konuşuldu, ne ne yaparsiniz diye soruldu zaten hazır da degillerdi onlar da birşey istemediler. Hoş onun ailesi de bir şey yapmadı sadece 2 bilezik yaptılar, düğün ve eşyaların bi kısmı kendisinin sattığı evin parasıyla kalan ise düğünde takılan altınlarla yapıldı.
Aslında o kadar çok şey var ki işte hepsini anlatamıyor insan. 2019 yılında evlendik. Sonrasında balayı derken hayatımin en kötü günleri başladı. Herşeyi her kavgada yüzüme vurmak mi dersiniz, sürekli eleştirilmek mi ne ararsanız vardı bu evlilikte ama yuva yoktu. Kayınvalide günde 6 kere arıyordu, proje çizmekten evliliğinin ilk günlerini zaten yasayamiyordum. cinsellik deseniz ayda 2 kere, soracağım kimse yok. Evde saklaniyorum disari çıkarsam donuste kayinvaldye gitmek zorunda kalacagim diye. Evlendikten 6 ay sonra dedemi kaybettik, ailemin yanına getirdi beni. Ve burnumun surtmesini istediğini söylediği için gelip beni almadı1 ay sonra geldi ve bir daha olursa gelmeyeceğini söyledim ona. Döndük. Kpss ye hazırlanmaya başladım, aranacaktım ve bana daa çok saygı duyacaklardı. Çizdiğim proje paralarını zaten borç var die almıyordum, kocadan para istemekten kurtulacaktım. Para hesabını bana soran olmayacaktı. Sınavdan sonra iyi bir puan aldım sayılır. Bu sırada ofis sağlam bir iş aldı, çok yorgundum ama babamın borcuna destek olmak istediğim için çizim yapmaya başladım bu sefer. Zaten kendisi de çiz ve babana yardim et demişti. Bu sefer nefes almadan devam ettim. Kocamın ilgisizliği, sevgisizlik belkide bunları düşünmeme yaradı. Eleştirileri duymamaya yaradı. Ne bir arkadaş ne bir dost vardı zaten. Varsa yoksa ailesine gitmek vardı artık sadece. Köye yada ailesine gitmiyorsak bana zaten bir yere gitmek yoktu proje dönemi de bitti. Bu sırada annesinin hastalığını öğrendik. Ameliyat sartti. Yanında kaldım 3 gün. Sonrasında 17 gün kabusum. Gelen giden kimse hizmet. Ben uyanmadıysam kahvaltı bile yapmıyorlardı. Çamaşır, bulaşık. Allah var 1 yada 2 kere yemek yaptım. Çok kalabalık sülalesi yemeksiz bırakmadılar. Bu süreçte bebek gibi baktım kv ye. Vee orada hamile olduğumu öğrendim. Eşimin ilk tepkisi annesine sarılıp gidip giyinip kuşanıp ise gitmek oldu. Tamam korunmayı bırakmıştım ama bu kadar çabuk olacağını düşünmemiştim. Olana kadar kendimi hazırlarım diyorsun, öyle ya yeşilçam filmi değildi hayat ilk anda gebe kalayım birden herkesin bana hareketleri değişti. Sanki bunu bekler gibi. Doktorun kapısında o adamın bana bakışlarını unutamıyorum sanki 7 senedir başka biriyle beraberdim ben. Küçümseyerek bakıyordu bana resmen. Geri döndüğümüzde eve gitmek istediğimi söyledim. 17 gün bana yetmişti, yorulmuştum. Zaten ailemin yanına gelme planım vardı biraz evimde olmak istiyordum. 3 gün, düşük tehlikemle 3 gün evimde yalnız kaldım. Kocam annesiyle kaldı evde yiyecek birşey yok, markete gönderdi beni kapıda bekleyerek. Sağ olsun bir kere yemek getirdi annesine mangal yapmış. Bir de yemek söyledi ev sahibi gelecek diye birkac saatligine eve geldiginde.
Istanbulda getirdi beni. Gayet herşey güzel. Ama ben kendimde değilim. Sürekli uyuyorum. Psikoloji diye birşey kalmamış. 15 gün sonra gel al beni dedim. Gelmedi annesiyle kalacakmış. Tamam dedim 1 ay oldu gelmedi annesini doktora götürecekmiş. 40. Gün mesjlasirken tartıştık benimle ilgilen dediğim için, kadın kocasıyla ilgilenmeliymiş ki kocası da kadınla ilgilensin. Ertesi gün beni hic aramadi ve o gun kanamam oldu. Kan uyuşmazlığı olduğunu sandığımız için çok panik oldum. Ve açıldı özür dileyerk söylüyorum ilk kez alttan muayene oldum. Bunda ne var diyeceksiniz ama inanılmaz korktumağlayarak aradım. Anlatiyorum her kelimemi beni durdurup annesine anlatiyor. Orada anladım. Bunda sonra bana zaten yuva olmayan o insanlar evladıma da yuva olmayacaktı. Tabi oradan sonra kıyametler koptu. Ailemle konuşmak istedi. Babama "ben annemlere taşıyacağım evi " demiş. Ve ben "annesine bakacakmisim".. üzerinden 4 ay geçti bu kavganın. Araya çok şey girdi. Ben 1.5 ay alttan aldım. Yine beni gelip almadı ailemin evine çıkmadan kapıdan beni alacakmış. Şartları annesi kötüleşirse beraber yaşamak, eskisi gibi konustrmayacakmis beni vee ailemle görüşmelerim azalacakmis zaten yilda 2 kez anca grusuyorduk. Inanin bunlara bile eyvallah ettim. Kayınvalide beni aradı kızım canım diyerek, konuştuk gelin alın beni dedim. Ama bir annemleri arayın. Gönlünü alın, gününü konuşun gelin beni alın. Annemi arayan o kadın anneme neler söyledi.. " ben oğluyla beraber olmak için birşeyler istiyormuşum, parasıyla olsa 50 kadın dizermiş oğlu. Annem bebeği babasız buyutecekmis(annemi sucluyrlar) imam nikahıyla kadın alır torun yaparlarmış." O gün daha da bitmesin mi dedim ey Gozdey tüm sülalesini her yerden engelledim. 6 aylık hamileyim şimdi. Babamın evindeyim 5 aydır. Ilk günler öyle zordu ki, iyilesiyorum şimdi. Zamanla geçecek biliyorum. Güzel günlere inanıyorum..