memurum canım ben..ama burda kafa dengim kimse yok..en güzel yardım siz geliyosunuz şuan bana..
alışmak zor oluyo resmen polayanacılık oyandım ama olmuyo ..belki çalışmasam daha farklı olurdu diye düşünüyorum insanlarıyla bu kadar iç içe olmak zor geliyo..çok zor bir toplum açıkçası..evde olsam tv izlerim pc .dediğiniz gibi el işi falan uyurum vs vs geçer zaman ..ama kendimi motive ediyorum akşam sabah işe geliyorum yeniden dibe vuruyorum...inannamiyorum ayni duygulari bende yasiyorum bende sark icin esimin arkasindan geldim
burasi belkide dogu icin en mukemme yer ama alisamadimve alisamicam galiba..
panik atak oldum devamli bir hizli kalp atimi sanki kotu biseyler olacakmis korkusu
halbuki teror yok bisey yok ama alisamadim
alismak icin neler yaptim ama olmuyorrr....
bende eve en azzından yürüyüş bandı almak istiyorum doğumdan sonra ben her akşam eve yürüyerek giderdim ..ve eşofmanlarımı giyip arkadaşlarla parkta zevkine yürüyüş yapardık.burda o imkan yok ..evle iş arası 500 mt şimdi birde kar kış arabayla gidip geliyorum resmen mekik dokuyorum..eşimle çıkıyorum dışarı falan ama çıkmamaızla dönmemiz bir oluyo.. zaman geçtrieecek hiç bi yer yok..ben de güneydoğuda 3 yıla yakın görev yaptım canım. zamanla güzel arkadaşlıklar kurmuştum. zamanım arkadaşlarımla geçiyodu. yoksa işten sonra çıkıp dolaşma bi yerde oturma gibi bi durum yoktu. eve spor aleti almıştım onla uğraşıyodum. ne bilim çok film izledim falan. 2-3 günde bir de arkadaşlarla vakit geçiriyodum. hoş ben yalnızlığı da severim ama bi süre sonra kendi kendime konuşmaya başlıyodumsenin yanında eşin varmış ve bebeğin olacak. onunla ilgilenirken bi bakarsın zaman geçmiş
canım çok haklsın çok şükür evde huzurum var.. bir olumsuz gebelik geçridim geçen yıl şuanda herşey yolunda onun içinde binlerce kez rabbime şükür ediyorum...ama anlatamadığım bir nokta var benimle aynı durumu yaşayanlar eminim anlıyordu..canım ya bebek bekliyosun işin var eşin var senin yerinde olmak isteyen çok insan vardır bundan emin ol fazlaca karamsarsın
o kadar korkularcak bişi yok .. çevren olursa hatta iyi de olabilir ama ben şuan 2 kişilik bir hayat yaşıyorum...2 ters bi yüz gidiyo hayat..,inşallah herşey yoluna girer ..şuan bebeğimi beklyiorum hayırlısıyla rabbimden..onunla belki renga renk olur herşey..iş yerindende uzaklaşırım.. 1-15 yıl kadar..alışamayacağım kesin sadece bu karamsarlıktan kurtulmak istiyorum..Erzurumu duyunca aynen böyle oldum
bende haziranda evleniyorum Allah nasip ederse.
kendim Ankaradayım ama eşim Erzurum'da çalıştığı için farabi sistemiyle son senemi Atatürk üniversitesinde okuyacağım.
siz böyle deyince bende korktum şimdi
umarım düzelirsiniz...bebişinize kavuşunca geçer inşallah
zamanınızı bol kitap okuyarak,bol bol film izleyerek geçirebilirsiniz.sinemaya,tiyatroya gidebilirsiniz vs. bebeğinize minnoş minnoş yün örgüler hazırlayabilirsinzbu şekilde belki can sıkıntınız biraz azalır
kızlarrrrr yaşananlar hatıralarda kalır inşallah, beterin beteri var, sağplık olunca herşey gelir geçer çokta canınızı sıkmayıp halinize şükredin derim nacizane.....
bu gibi duygu karmaşası hamileliktendir. bu günleri daha az sıkıntılı geçirmek için iki şiş bir yumak alın elinize, bol bol örgü örün...... cansıkıntısını yok eden en güzel uğraş.....ortaya çıkanlar inanılmaz keyif veriyor ve örmekte terapi gibi.....
tabiki herkes kendi penceresinden bakıyor yaşama sen kendince yalnızsın ben kendimce yalnız kadınlar arasında dayanışma çok önemli hiç tanımadığın blmediğin bir yerdesin kimsen yok sadece eşin var o da akşamları bi kaç saatliğine görebiliyorsun ben 6 aydır 4 duvarın arasında yaşıyorum eşim sabah çıkarken kapıyı kilitliyor ben o gelince o kapıyı açıyorum sadece bu sene çok kış var insanlar hep eve tıkıldık diyor ben güzünde böyleydim komşum hiç yok mustakil bir evdeyim apartman olsa altta üstte insan sesi olur duyduğum en ürkütücü ses afedersin köpek sesi insana hasretim tek avuntum tv ve pc o kadar ailemden çok uzaktayım ha dedim mi gidemiyorsun kameradan onları her gördükten sonra başlıyorum ağlamaya keşke senin gibi memur olsa idim saçma sapan insanlarda olsa boş laflarda olsa keşke etrafımda insan sesi olsaydı ve keşke karnımda bir umudu taşıyor olsaydım bebek konusu tam muallak zaten bu yüzden üye oldum bu siteyede haklısın sanalda olsa bi kaç kişiylede olsa şurda sohbet etmek bile iyi geliyor insana kmşuluk ilişkisine geçmeni tavsiye ederim bir bardak sıcak çayı paylaşmanı tavsiye ederim yaşlı genç demeden bir can bir nefes olsun yanında yoksa cidden çok zor yalnızlık insan kendini tanıyamıyor öyle anlar oluyor ki ben derdim ki bol bol kitap okurum tek satır okuyamıyorum içimden gelmiyor ki şunu bunu yaparım derdim çalışırken yapamadıklarımı yaparım derdim aksine daha da tembelleştim bıraksalar tüm gün yatsam hoş tutan mı var yooo ama işte her güne uyanmak durumudasın bi kap yemek tencere tava ile konuşur oldum tek umudum burdan gitmek kendime komşular bulmak saçma gelen kadın sohbetlerini özledim çünkü yalnızlığı severdim ama bu kadarı gerçekten fazla geliyor bana da yaaa bak bir ah dedin bin ahh işittin yalnız sen değilsin işte bu durumda olan ama senin şansın şu ki erzurum gerçekten yaşanılacak yer güzelliklerini farketmeni dilerim .
canım depresyona girdim die düşünüp kendini salma lütfen.bence hamilelikten dolayıda bu duyguları daha derinden hissediyor olabilirsin ama anladığım kadarıyla senin sorunun sanki şehirden çok işinle alakalı.işinden yana mutsuzsun gibi.biraz sabır.bebişin gelince onunla ilgileneceksin ona daha çok zaman ayıracaksın böyle düşün bi bakmışsın başka yere tayininiz çıkmış kendini motive et .senin yerinde olmak isteyen çok insan vardır bi bebk için insanlar ne kadar uğraşıyor en basitinden yada bir iş için.seninki geçici bir süre.
ben lojmanda kalıyorum ama akşam evde olunca kimse kimseye gitmiyo ev hanımlarıda gündüzleri görüşmek istiyorlar..oda bana uymuyo.. güzellikler diyosun ama o güzellikler tat vermeyincede elden bişi gelmiyo ki canım..ben galiba depresyona girdim farkındayım ama tutup çıkaracak kimsem yok..dışardaki arkadaşarımlada koptuk ben aramadıkça arayan soran olmuyo..lojmanda olmanın rahatlığı var korkumuyom ve bazen bollukta koşuşan çocuk sesleri bile güzel geliyo onları dinliyorum... okadar..
depresyondan kimse kimseyi tutup çıkartmıyor kendi özgüveninle yine kendin çıkıyorsun ama eğer kendini bırakmak istiyorsan da bırakmalısın ben bu aralar bırakma modundayım kasmıyorumkendimi eğer yataktan kalkasım yoksa kalkmıyorum ağlamak istersem ağlıyorum evim çok kirlide olsa içimden gelmedikçe temizlik yapmıyorum ki ben her gün ev temizlerdim yani içimden ne geliyosa öyle yapıyor davranıyorum adına da depresyon demiyorum sadece yaşamımın şu aşamasında boşvermişliği yaşamayı seçiyorum etlerim acıyana kadar yatmak akıl işi mi değil ama boşveriyorum çünkü biliyorum ki bu süreçte geçecek güneş bana doğacak çünkü insan hep aynı halde olamaz dibe de vurur yukarı da çıkar sen de bırak içinden ne geliyorsa öyle yap yaşa .
çok güzel söylemişsin canım..haklısın..keşke bende uyusam kalkmasam bu gerginlikle çevremdekilere çatıryorum sanki onalrın suçuymuş gibi iş yerimdekilere falan...neyse dediğin gibi akışına bırakayım artık..zamanla düzelirsem moralman derim sizede canım.inşallah herşey daha güzel olucak ...çok iyi geliyo burdan bile birşeyler duymak ve paylaşmak en azından içindekileri yazıyo insan ..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?