Bir yanlış yüzünden bitirmeli miydim?

nonickironick .!.:

Anlıyorum size ancak şu kısım sanırım net değil kendisinin özel doktorları var ve bir şey olduğunda onlarla iletişime geçiyor. Onlara güveniyor. Ayrıca bu yıllar yılı saklı tutulan bir durum değil, 1 sene gizlenmiş. Ama neden ispat etmeye çalışıyorum şu an onu bilmiyorum, sanırım genel anlamda gerildim. Kusura bakmayın, dediğiniz gibidir diyelim

Genişletmek için tıkla...

nonickironick .!.:

Merhaba, bir derdimi paylaşıp yorumlarınızı almak için üye oldum. 21 yaşındayım, 2 senelik bir ilişkim var. Birbirimizi seviyoruz. Sevgisinden hiç şüphe etmedim. Ben zor bir insanım, insanlarla ilişkiler konusunda çok fazla prensiplerim vardır. Hayatta babam dahil kimsenin bana bir yanlışını affetmedim/affedemedim. Erkek arkadaşım da bunun bilincinde biriydi çünkü daha ilk tanıştığımız günden itibaren insanları çok kolay silebildiğimi bu yüzden asla bana karşı yalan söylememesini tembihlemiştim. Kendisi gerçekten hayallerimdeki gibi biri; iyi niyetli, alttan almayı bilen, merhametli ve güvenilir. En azından güvenilirdi; şu an tam olarak ne hissetmem gerektiğini bilmiyorum. 6 ay önce, ilişkimiz 1,5 yıllıkken, eski sevgilisi bana instagramdan istek attı. Ben şaşırdım, erkek arkadaşıma sordum. Pek bir şey söylemedi sil geç dedi. Ben de zaten kabul etmeyecektim. 5 dakika sonraysa kızdan mesaj geldi; 'Kendisine beni sorduğuna göre beni tanıyorsun konuşmalıyız.' Bu mesajı gördüğümde ne hissettiğimi bir ben bir allah biliyor. Ben erkek arkadaşıma hiçbir şey belli etmeden kızla konuştum. Bana erkek arkadaşımla birkaç aydır konuştuklarını hatta benimle sevgili olduğunu bilmediğini söyledi. Ben kanıt istedim; bir ss attı bana. O an bütün güvenim sarsıldı, beynimden vurulmuşa döndüm. Kız bana bunu erkek arkadaşıma söylemememi tembihledi ancak nasıl durabilirdim ki? Hesap sormam gerekiyordu. Aklınıza gelebilecek bütün küfürleri saydırdım. Bana açıklayabileceğini söylediğinde daha da dellendim. Hiçbir şey dinlemeden her yerden engelledim. Yeni hesaplar kurdu sürekli bir şeyler yazdı ancak okumadım. Kendisinin sağlık problemleri var kalbinden rahatsız. Önce kardeşi bana ulaştı, arıyoruz ulaşamıyoruz bizi engelledi korkuyoruz diye. Sonra annesiyle konuştum, anlattım böyle böyle diye. Oğlum adına özür dilerim senden vs dedi. Annesi evden kovmuş ancak sonra oğlu intihar edeceğini vs yazınca korkmuş kadın. Ben bir şeyleri içimde tutabilen biri değilimdir; o anki nefretimi kusmak istediğimden kendisine ara ara küfür edip tekrardan engelliyordum. O da bununla yaşamayacağını söyleyip intihar edeceğini söyledi. Sonra akşam oldu, babası köyden döndü artık işin içine doktoru girdi. Her an kalp krizi geçirebilir demiş. Ben de kendisine bir şey yaparsa bunun vicdanıyla yaşayamam diye engelini kaldırdım. Sadece ben ulaşabiliyordum çünkü. Nerede olduğunu sordum, o sadece kendini açıklamaya çalıştı. Tüm mesajları gördüğünde anlayacaksın, ben hep sana söylemek istedim ama seni kaybetmekten korktum vs diyordu. Ben o an nerede olduğunu söylerse her şeyi en başından dinleyeceğimi söyledim. Böylece ailesi kendisine ulaştı ve ertesi gün yüzyüze buluştuk. Yüzüme bakamıyordu bile, kızın kendisine aylar önce şiddet gördüğü için yazdığını söyledi. Kimsesi yokmuş, erkek arkadaşından tehditler alıyormuş. Bu saf da kızı teselli ediyormuş işte. Ayda bir iki kez konuşmuşlar böyle. Bir kadın olarak okuduğunuzda anlıyorsunuz yazılanların palavra olduğunu sadece konuşmak için konu olduğunu. Bir süre sonra erkek arkadaşım da anlamış ama iş işten geçmiş. Kız sürekli beni soruyor; sevdiğini söylediğinde ağlayıp zırlıyormuş. Bu da başından savmak için ayrıldık demiş. Başından savmak için olduğunu biliyorum çünki kız bunun üzerine 'nonickironick'i sevmiyor musun?' diye sorduğunda aşığım demiş. Her neyse çok uzattım bu böyle birkaç ay devam etmiş ve erkek arkadaşım sonunda bana yaptığının yanlış olduğunun farkına varabilmiş.. Kıza bana her şeyi açıklayacağını söylediğinde kız kendisinden önce davranmak istemiş. Ben anlatacağım diyerek bana mesaj atmış. Zaten 'nonickironick'ten ayrıldık' dediği mesajı ss atmıştı kız bana. Neyse zaten ben tüm mesajları okudum. Bir daha kendisinden ayrılacağımı bilse de doğruyu söyleyeceğine dair söz verdi. Sevgim ağır bastı sanırım affettim. Ancak o gün hayatımda ilk defa birini bana yalan söylediği halde affetmiş oldum. Ve sanki bunun ağırlığı altında eziliyorum; onu değil kendimi affedemiyorum. Yarın öbür gün pişman olmaktan korkuyorum. Destek almayı da düşünüyorum çünkü ne zaman tartışsak hep bu konuyu önüne sürüyorum; 'sen bana yalan söylemiştin..' diye. Sizce ne yapmalıyım.. Eğer sonuna kadar okuduysanız teşekkür ediyorum.

Genişletmek için tıkla...

nonickironick .!.:

Merhaba, bir derdimi paylaşıp yorumlarınızı almak için üye oldum. 21 yaşındayım, 2 senelik bir ilişkim var. Birbirimizi seviyoruz. Sevgisinden hiç şüphe etmedim. Ben zor bir insanım, insanlarla ilişkiler konusunda çok fazla prensiplerim vardır. Hayatta babam dahil kimsenin bana bir yanlışını affetmedim/affedemedim. Erkek arkadaşım da bunun bilincinde biriydi çünkü daha ilk tanıştığımız günden itibaren insanları çok kolay silebildiğimi bu yüzden asla bana karşı yalan söylememesini tembihlemiştim. Kendisi gerçekten hayallerimdeki gibi biri; iyi niyetli, alttan almayı bilen, merhametli ve güvenilir. En azından güvenilirdi; şu an tam olarak ne hissetmem gerektiğini bilmiyorum. 6 ay önce, ilişkimiz 1,5 yıllıkken, eski sevgilisi bana instagramdan istek attı. Ben şaşırdım, erkek arkadaşıma sordum. Pek bir şey söylemedi sil geç dedi. Ben de zaten kabul etmeyecektim. 5 dakika sonraysa kızdan mesaj geldi; 'Kendisine beni sorduğuna göre beni tanıyorsun konuşmalıyız.' Bu mesajı gördüğümde ne hissettiğimi bir ben bir allah biliyor. Ben erkek arkadaşıma hiçbir şey belli etmeden kızla konuştum. Bana erkek arkadaşımla birkaç aydır konuştuklarını hatta benimle sevgili olduğunu bilmediğini söyledi. Ben kanıt istedim; bir ss attı bana. O an bütün güvenim sarsıldı, beynimden vurulmuşa döndüm. Kız bana bunu erkek arkadaşıma söylemememi tembihledi ancak nasıl durabilirdim ki? Hesap sormam gerekiyordu. Aklınıza gelebilecek bütün küfürleri saydırdım. Bana açıklayabileceğini söylediğinde daha da dellendim. Hiçbir şey dinlemeden her yerden engelledim. Yeni hesaplar kurdu sürekli bir şeyler yazdı ancak okumadım. Kendisinin sağlık problemleri var kalbinden rahatsız. Önce kardeşi bana ulaştı, arıyoruz ulaşamıyoruz bizi engelledi korkuyoruz diye. Sonra annesiyle konuştum, anlattım böyle böyle diye. Oğlum adına özür dilerim senden vs dedi. Annesi evden kovmuş ancak sonra oğlu intihar edeceğini vs yazınca korkmuş kadın. Ben bir şeyleri içimde tutabilen biri değilimdir; o anki nefretimi kusmak istediğimden kendisine ara ara küfür edip tekrardan engelliyordum. O da bununla yaşamayacağını söyleyip intihar edeceğini söyledi. Sonra akşam oldu, babası köyden döndü artık işin içine doktoru girdi. Her an kalp krizi geçirebilir demiş. Ben de kendisine bir şey yaparsa bunun vicdanıyla yaşayamam diye engelini kaldırdım. Sadece ben ulaşabiliyordum çünkü. Nerede olduğunu sordum, o sadece kendini açıklamaya çalıştı. Tüm mesajları gördüğünde anlayacaksın, ben hep sana söylemek istedim ama seni kaybetmekten korktum vs diyordu. Ben o an nerede olduğunu söylerse her şeyi en başından dinleyeceğimi söyledim. Böylece ailesi kendisine ulaştı ve ertesi gün yüzyüze buluştuk. Yüzüme bakamıyordu bile, kızın kendisine aylar önce şiddet gördüğü için yazdığını söyledi. Kimsesi yokmuş, erkek arkadaşından tehditler alıyormuş. Bu saf da kızı teselli ediyormuş işte. Ayda bir iki kez konuşmuşlar böyle. Bir kadın olarak okuduğunuzda anlıyorsunuz yazılanların palavra olduğunu sadece konuşmak için konu olduğunu. Bir süre sonra erkek arkadaşım da anlamış ama iş işten geçmiş. Kız sürekli beni soruyor; sevdiğini söylediğinde ağlayıp zırlıyormuş. Bu da başından savmak için ayrıldık demiş. Başından savmak için olduğunu biliyorum çünki kız bunun üzerine 'nonickironick'i sevmiyor musun?' diye sorduğunda aşığım demiş. Her neyse çok uzattım bu böyle birkaç ay devam etmiş ve erkek arkadaşım sonunda bana yaptığının yanlış olduğunun farkına varabilmiş.. Kıza bana her şeyi açıklayacağını söylediğinde kız kendisinden önce davranmak istemiş. Ben anlatacağım diyerek bana mesaj atmış. Zaten 'nonickironick'ten ayrıldık' dediği mesajı ss atmıştı kız bana. Neyse zaten ben tüm mesajları okudum. Bir daha kendisinden ayrılacağımı bilse de doğruyu söyleyeceğine dair söz verdi. Sevgim ağır bastı sanırım affettim. Ancak o gün hayatımda ilk defa birini bana yalan söylediği halde affetmiş oldum. Ve sanki bunun ağırlığı altında eziliyorum; onu değil kendimi affedemiyorum. Yarın öbür gün pişman olmaktan korkuyorum. Destek almayı da düşünüyorum çünkü ne zaman tartışsak hep bu konuyu önüne sürüyorum; 'sen bana yalan söylemiştin..' diye. Sizce ne yapmalıyım.. Eğer sonuna kadar okuduysanız teşekkür ediyorum.

Genişletmek için tıkla...

nonickironick .!.:

Merhaba, bir derdimi paylaşıp yorumlarınızı almak için üye oldum. 21 yaşındayım, 2 senelik bir ilişkim var. Birbirimizi seviyoruz. Sevgisinden hiç şüphe etmedim. Ben zor bir insanım, insanlarla ilişkiler konusunda çok fazla prensiplerim vardır. Hayatta babam dahil kimsenin bana bir yanlışını affetmedim/affedemedim. Erkek arkadaşım da bunun bilincinde biriydi çünkü daha ilk tanıştığımız günden itibaren insanları çok kolay silebildiğimi bu yüzden asla bana karşı yalan söylememesini tembihlemiştim. Kendisi gerçekten hayallerimdeki gibi biri; iyi niyetli, alttan almayı bilen, merhametli ve güvenilir. En azından güvenilirdi; şu an tam olarak ne hissetmem gerektiğini bilmiyorum. 6 ay önce, ilişkimiz 1,5 yıllıkken, eski sevgilisi bana instagramdan istek attı. Ben şaşırdım, erkek arkadaşıma sordum. Pek bir şey söylemedi sil geç dedi. Ben de zaten kabul etmeyecektim. 5 dakika sonraysa kızdan mesaj geldi; 'Kendisine beni sorduğuna göre beni tanıyorsun konuşmalıyız.' Bu mesajı gördüğümde ne hissettiğimi bir ben bir allah biliyor. Ben erkek arkadaşıma hiçbir şey belli etmeden kızla konuştum. Bana erkek arkadaşımla birkaç aydır konuştuklarını hatta benimle sevgili olduğunu bilmediğini söyledi. Ben kanıt istedim; bir ss attı bana. O an bütün güvenim sarsıldı, beynimden vurulmuşa döndüm. Kız bana bunu erkek arkadaşıma söylemememi tembihledi ancak nasıl durabilirdim ki? Hesap sormam gerekiyordu. Aklınıza gelebilecek bütün küfürleri saydırdım. Bana açıklayabileceğini söylediğinde daha da dellendim. Hiçbir şey dinlemeden her yerden engelledim. Yeni hesaplar kurdu sürekli bir şeyler yazdı ancak okumadım. Kendisinin sağlık problemleri var kalbinden rahatsız. Önce kardeşi bana ulaştı, arıyoruz ulaşamıyoruz bizi engelledi korkuyoruz diye. Sonra annesiyle konuştum, anlattım böyle böyle diye. Oğlum adına özür dilerim senden vs dedi. Annesi evden kovmuş ancak sonra oğlu intihar edeceğini vs yazınca korkmuş kadın. Ben bir şeyleri içimde tutabilen biri değilimdir; o anki nefretimi kusmak istediğimden kendisine ara ara küfür edip tekrardan engelliyordum. O da bununla yaşamayacağını söyleyip intihar edeceğini söyledi. Sonra akşam oldu, babası köyden döndü artık işin içine doktoru girdi. Her an kalp krizi geçirebilir demiş. Ben de kendisine bir şey yaparsa bunun vicdanıyla yaşayamam diye engelini kaldırdım. Sadece ben ulaşabiliyordum çünkü. Nerede olduğunu sordum, o sadece kendini açıklamaya çalıştı. Tüm mesajları gördüğünde anlayacaksın, ben hep sana söylemek istedim ama seni kaybetmekten korktum vs diyordu. Ben o an nerede olduğunu söylerse her şeyi en başından dinleyeceğimi söyledim. Böylece ailesi kendisine ulaştı ve ertesi gün yüzyüze buluştuk. Yüzüme bakamıyordu bile, kızın kendisine aylar önce şiddet gördüğü için yazdığını söyledi. Kimsesi yokmuş, erkek arkadaşından tehditler alıyormuş. Bu saf da kızı teselli ediyormuş işte. Ayda bir iki kez konuşmuşlar böyle. Bir kadın olarak okuduğunuzda anlıyorsunuz yazılanların palavra olduğunu sadece konuşmak için konu olduğunu. Bir süre sonra erkek arkadaşım da anlamış ama iş işten geçmiş. Kız sürekli beni soruyor; sevdiğini söylediğinde ağlayıp zırlıyormuş. Bu da başından savmak için ayrıldık demiş. Başından savmak için olduğunu biliyorum çünki kız bunun üzerine 'nonickironick'i sevmiyor musun?' diye sorduğunda aşığım demiş. Her neyse çok uzattım bu böyle birkaç ay devam etmiş ve erkek arkadaşım sonunda bana yaptığının yanlış olduğunun farkına varabilmiş.. Kıza bana her şeyi açıklayacağını söylediğinde kız kendisinden önce davranmak istemiş. Ben anlatacağım diyerek bana mesaj atmış. Zaten 'nonickironick'ten ayrıldık' dediği mesajı ss atmıştı kız bana. Neyse zaten ben tüm mesajları okudum. Bir daha kendisinden ayrılacağımı bilse de doğruyu söyleyeceğine dair söz verdi. Sevgim ağır bastı sanırım affettim. Ancak o gün hayatımda ilk defa birini bana yalan söylediği halde affetmiş oldum. Ve sanki bunun ağırlığı altında eziliyorum; onu değil kendimi affedemiyorum. Yarın öbür gün pişman olmaktan korkuyorum. Destek almayı da düşünüyorum çünkü ne zaman tartışsak hep bu konuyu önüne sürüyorum; 'sen bana yalan söylemiştin..' diye. Sizce ne yapmalıyım.. Eğer sonuna kadar okuduysanız teşekkür ediyorum.

Genişletmek için tıkla...