Beni hatırlayanlar olur.
Hatırlamayanlar da eski konularıma bakabilir.
Burada çok kişiyle acılarımı paylaştım çünkü evliliğimde hiç mutlu değildim bile.
2 ay önce evi terk ettim 1 ay önce de boşanma davasını açtım.
O evden çıkalı 2 ay oldu koskoca 60 gün oldu.
Bir kaç kere görüştük sadece. Gördüğümde ona karşı içimde ne bir heyecan ne bir nefret ne de bir sevgi.
İnanın bu satırları ağlayarak yazıyorum.
Eşyalarımdan bir kaç parça getirmiştim evimden sadece..
Boşanma davasında para denkleştirmek için kendi alyansımı ve tek taşımı satmıştım.
Onun alyansı gümüş para etmez belki de ister diye evde duruyordu.
Odamı toplarken elime geçti az önce. Donakaldım. Duraksadım. İçinde ismim yazıyor. Kokusu bile hala duruyor belki de üstünde.
Oturup ağlamaktan başka hiçbir şey yapmıyorum uzun zamandır.
Kimseyi yanımda ya da hayatımda istemiyorum.
Tekrardan hazırlandığım bir üniversite sınavım var tek istediğim o sınavda iyi bir yerlere gelmek.
Bir an önce boşanmak istiyorum. İlk duruşma görülsün istiyorum. Gerisi çorap söküğü gibi gelir zaten.
Yüzüğü görünce bana yaşattıkları aklıma geldi. Fiziksel şiddeti,psikolojik şiddeti,hakaretleri,küfürleri,kendimi değersiz hissedişi,zorla yaptırdığı şeyler,beni değiştirmesi.. Annesi babası hepsine karşı o kadar kızgınım ki kinim yok nefretim yok ama çok kızgınım. Daha 19'um da tazecik bedenimi , ruhumu yaşlandırdılar. 5 aylık bi evlilik için hayatımı maf ettiler.
Lütfen benim için dualarınızı eksik etmeyin.
Lütfen.
Tüm kalbimle sizden rica ediyorum. Bu aşamada bana yardımcı olacak tek şey dualarınız.
İçimi dökmek istedim sadece buraya kusura bakmayın.