8 senelik arkadasligim ben universite kazanip gittiğimde o hala lisede okuyor (yasitiz, sinifta kaldi) diye bitti. gitmeme bir gun kala ben yarin su saatte gidiyorum-ki biletimi birlikte aldik ne zamam gidecegimi biliyor- ne aradin ne sordun bi veda bile edememek cok kanima dokundu bilmeden bir sey yaptiysam ozur dilerim yazdım gonderdim. ardindan bir suru sevgi gosterileriyle birlikte bahaneler ve ertesi gun yolculamaya gelmedi. tatile geldim kosa kosa dershanesine surpriz yapmaya gittim yoktu ve gittigimi iletenler oldu. uc gun sonra yolda karsilastik kafasini cevirip oylece gecti yanimdan. o kadar benziyor ki sizle hikayemiz. ben degmedigini dusunuyorum. en hayirlisinin bu oldugunu dusunuyorum. benim basarimla mutlu olamayan insanin isi ne ki hayatimda. donup geriye bakip dusununce o kadar sinsiligi olmustu ki ben anlamak istememisim ustunu ortmusum hep. vardir bir hayir diyin bosverin..