- 19 Ağustos 2019
- 1.474
- 2.517
- 133
- 32
- Konu Sahibi mutlucicek
- #1
Merhabalar,
Umarım konuyu doğru yere açıyorumdur. Yakın zamanda eşimle birlikte yurtdışına gideceğiz ailemin yanına. Dayımda çok yakın bir yerde oturuyor (aynı sokakta) ancak ben eşi ve kızıyla liseden beri görüşmüyorum. Yıllardır gitmeme sebebimde biraz dayımdı, onun evine gidip kalmak istemediğim için çocukken yazları hiç gitmedim. Dayımı çok severim ama evine gitmek eşiyle oturmak düşüncesi bile beni strese sokuyor. Ailem şuan gideceğimi bilmediği için onlardan akıl alamıyorum. onların hoşlandığı şeyleri almaya başladım, 2 yıldır gelemeyecekleri için özledikleri şeyleri götürmek istiyorum (kendim dahil.). :) Dayıma hiç bir şey almıyorum, evine gitmek zorunda olduğumu düşünmek bile ruhumu bunaltıyor günlerdir. Kendisi geçen sene geldiğinde de bana annene bir şey göndermek ister misin vs diye bile sormadı zaten annem giderken valizin yarısını onun için doldurmasına rağmen. :) . Tatile değil 1 haftalık geldiği için valizi de boştu ama sormadı taşımadı. Kendi tercihiydi saygı duydum. Şimdi benimde ona bir şeyler taşıyacak hevesim yok. Ama dayıma vefa borcum çok yüksek, yıllar geçse bile hala o yıllar aklıma geliyor ne olursa olsun senin yanındaydı diyorum sürekli içimden. Ben şimdi ne yapayım? Gurbetçi olanlar bilir bu Türkiye'den gelen şeyler kıymetlidir mutlu eder insanı. Aynı şeyi bende annemler bir şeyler getirirken yaşarım hep. Ve dahası ben dayım yan sokaktayken evine uğramalı mıyım, dayı ben geldim diye. O davet etse ve gitmek istemesem ona terbiyesizlik yapar mıyım? Eşinin bizi de evine isteyeceğini sanmıyorum açıkçası ama bilemiyorum da. Eşimle birlikte gideceğiz bu kaosun içine sokmak oradayken bunun tartışmasını yaşamasını da istemiyorum.
Umarım konuyu doğru yere açıyorumdur. Yakın zamanda eşimle birlikte yurtdışına gideceğiz ailemin yanına. Dayımda çok yakın bir yerde oturuyor (aynı sokakta) ancak ben eşi ve kızıyla liseden beri görüşmüyorum. Yıllardır gitmeme sebebimde biraz dayımdı, onun evine gidip kalmak istemediğim için çocukken yazları hiç gitmedim. Dayımı çok severim ama evine gitmek eşiyle oturmak düşüncesi bile beni strese sokuyor. Ailem şuan gideceğimi bilmediği için onlardan akıl alamıyorum. onların hoşlandığı şeyleri almaya başladım, 2 yıldır gelemeyecekleri için özledikleri şeyleri götürmek istiyorum (kendim dahil.). :) Dayıma hiç bir şey almıyorum, evine gitmek zorunda olduğumu düşünmek bile ruhumu bunaltıyor günlerdir. Kendisi geçen sene geldiğinde de bana annene bir şey göndermek ister misin vs diye bile sormadı zaten annem giderken valizin yarısını onun için doldurmasına rağmen. :) . Tatile değil 1 haftalık geldiği için valizi de boştu ama sormadı taşımadı. Kendi tercihiydi saygı duydum. Şimdi benimde ona bir şeyler taşıyacak hevesim yok. Ama dayıma vefa borcum çok yüksek, yıllar geçse bile hala o yıllar aklıma geliyor ne olursa olsun senin yanındaydı diyorum sürekli içimden. Ben şimdi ne yapayım? Gurbetçi olanlar bilir bu Türkiye'den gelen şeyler kıymetlidir mutlu eder insanı. Aynı şeyi bende annemler bir şeyler getirirken yaşarım hep. Ve dahası ben dayım yan sokaktayken evine uğramalı mıyım, dayı ben geldim diye. O davet etse ve gitmek istemesem ona terbiyesizlik yapar mıyım? Eşinin bizi de evine isteyeceğini sanmıyorum açıkçası ama bilemiyorum da. Eşimle birlikte gideceğiz bu kaosun içine sokmak oradayken bunun tartışmasını yaşamasını da istemiyorum.
Yengeniz üzerine alınmaz en azından. Ziyaret etmekde iyi olur boşver. Dayının dili uzun olsun sonra yengenin yanında. Sen gitmesen bak bak geldide seni sayıp bir evine uğramadı yiğenin der.
