- 25 Ağustos 2016
- 2.690
- 3.429
- 53
- Konu Sahibi brenda chenowith
- #1
Şu an annem çalışıyor ben bayramdan sonra işe başlayacağım. O çalışıyor diye genelde yemeği ve temizliği ben yapıyorum burada arkadaşım olmadığından ötürü. Zaten hep evdeyim. Neyse, bugün biraz kırgın gibiyim vücut olarak uyuyup duruyorum kafamı kaldıramıyorum. Temizlik yapamadım ve hatta başka hiçbir şey de yapamadım. Annem az önce eve geldi. Yorgun görünüyordu ona kıyamadım yine anne bugün kötüyüm şimdi süpürmeye başlıyorum dedim. "Önce toplamak lazım." dedi. Salon toplu oradan başlarım koridoru falan toplarım sen de o arada kendi odanı toplarsın istersen dedim zaten bir şey yok süpürmeden önce iki dakikada hallederim dedim. İstemiyorsan da acelesi yok yarın yaparız dinlenelim bugün dedim. Acelesi var rahat etmiyorum dedi. Peki o zaman başlıyorum dedim ama yok önce kendi odanı topla, temizle yok şöylesin yok böylesin. Çantalarım yere düşmüş askılık devrilmişti kapıyı ona açmadan hemen önce saniyelik iş yani. Ya bir hevesle bir iş yapacaktım, burnumdan getirdi kaç dakika bunu konuşur mu bir insan. Ben de ne yapıyorsan yap dedim temizliği kendi yapıyor şu an.
Çok kırdı beni. Zaten bütün gün yalnızım evde iki kelime sohbet etmek istiyorum onu da böyle mahvediyor.
Dediğim gibi evde yalnızım ve geldiğinde çoğu zaman yorgun oluyor. Misafir geldiğinde şen şakrak oturuyor ama evde yalnızsak ölü toprağı serpilmiş gibi her akşam. Bütün bunlar birleşince çok kırıldım. Canım aşırı sıkılıyor. Benden soğudu mu ne yaptı bilmiyorum. Keşke o çok sevdiği kuzenlerim onun çocuğu olsaydı dün kuzenlerim bizdeydi nasıl mutluydu. Kendimi çocuk gibi hissediyorum böyle yazınca ama nasıl evlat annenin gözünde hep küçükse ben de annemin sevgi ve ilgisini arıyorum hala. Zayıf noktamsa zayıf noktamdır olabilir. Kendi kalabalık ailede büyüdüğü için bu aile ona çekici gelmiyor da olabilir ama ne yapabilirim benim suçum değil ki bu.
İçimi dökmek istedim yalnızca. Dert değil yoksa.
Çok kırdı beni. Zaten bütün gün yalnızım evde iki kelime sohbet etmek istiyorum onu da böyle mahvediyor.
Dediğim gibi evde yalnızım ve geldiğinde çoğu zaman yorgun oluyor. Misafir geldiğinde şen şakrak oturuyor ama evde yalnızsak ölü toprağı serpilmiş gibi her akşam. Bütün bunlar birleşince çok kırıldım. Canım aşırı sıkılıyor. Benden soğudu mu ne yaptı bilmiyorum. Keşke o çok sevdiği kuzenlerim onun çocuğu olsaydı dün kuzenlerim bizdeydi nasıl mutluydu. Kendimi çocuk gibi hissediyorum böyle yazınca ama nasıl evlat annenin gözünde hep küçükse ben de annemin sevgi ve ilgisini arıyorum hala. Zayıf noktamsa zayıf noktamdır olabilir. Kendi kalabalık ailede büyüdüğü için bu aile ona çekici gelmiyor da olabilir ama ne yapabilirim benim suçum değil ki bu.
İçimi dökmek istedim yalnızca. Dert değil yoksa.
her evde oluyor böyle seyler. Annen de yorgunluktan yüzü asıktır sen de biliyorsun, kuzenleri hep görmediği için de onlara olabildiğince yorgun gozukmemeye çalışıyordur :) buradakilerin aksine kahve yapma ben çay demle çay için derim. Çay her derde deva:)
